๑ .  เรือนคิริ

ในรัชสมัยของจักรพรรดิ์ซึ่งนามของพระองค์ไซร้มิได้เป็นที่ประจักษ์แก่พวกเราทั้งหลาย   ยังมีหญิงที่ได้รับการโปรดปรานขององค์พระทรงศักดิ์เหนือสนมนางในทั้งปวงในราชสำนัก  ถึงแม้ว่านางจะมีฐานันดรมิสูงศักดิ์อันใดนัก    ดังนั้นจึ่งได้ถูกมองอย่างเหยียดหยามด้วยสายตาอันมาดร้าย  จากหญิงอันสูงศักดิ์กว่า  แต่ละนางต่างคิดคำนึงว่า  “เราต่างหากที่ควรเป็นที่โปรดปราน”  แลหญิงผู้มีศักดิ์เทียบทันหรือต่ำต้อยกว่านางต่างก็ขุ่นเคืองยิ่งนัก  นานเพียงไรแล้วกับวันคืนที่พวกนางเผ้ารอคอยที่จะได้ถวายงานพระองค์

ด้วยสถานการณ์เยี่ยงนี้  ความกังวลที่นางจำต้องทนแบกรับมันมหาศาลและเกิดขึ้นอย่างสม่ำเสมอ  และอาจเป็นสาเหตุว่าทำไมสุขภาพของนางจึงได้รับการกระทบกระเทือนอย่างมากในที่สุด   จนนางต้องลาพักราชการในราชสำนักบ่อยครั้งเพื่อพักฟื้น ณ  เรือนของมารดา

บิดาของนาง  เป็นถึงขุนนางตำแหน่งไดนะกอนนั้นได้วายชมน์ไปแล้ว  ทว่ามารดาของนางผู้เป็นเมียเอก  เป็นหญิงผู้มาจากตระกูลอันเก่าแก่และได้รับการศึกษามาอย่างดี  จัดการส่งนางเข้าสู่ราชสำนัก และคิดว่านางสามารถทำให้ธิดาของนางไม่น้อยหน้าผู้ใด   แต่ในความเป็นจริง  ก็ยังต่างจากแม่หญิงผู้มีบิดามารดาอยู่พร้อมหน้าเพื่อสนับสนุนส่งเสริม      เมื่อยามมีราชพิธีใดๆธิดาของนางถูกกันไว้ในตำแหน่งที่ไม่โดดเด่นเพราะไม่มีคนคอยสนับสนุนค้ำจุน  จนนางต้องคร่ำครวญกับตำแหน่งอันต่ำต้อยมิอาจทำสิ่งใดได้

ด้วยความอาภัพของนาง  ยิ่งทำให้พระจักรพรรดิ์ยิ่งเพิ่มพูนความเสน่หาต่อนางมากขึนทบทวี   ถึงขนาดมีผู้เปรียบเปรยวิพากวิจารณ์เป็นนัย  ว่าทรงลุ่มหลงราวกับจักรพรรดิจีนลุ่มหลงสนมหยางกุ้ยเฟย  จนพาบ้านเมืองฉิบหายล่มสลาย

ในกาลต่อมา  อาจกล่าวว่าเป็นพรอันศักดิ์สิทธิ์แห่งความเสน่หาอันจริงใจ  เจ้าชายน้อยที่งดงามราวอัญมณีจึ่งมาจุติในครรภของนาง  เจ้าชายองค์โตของพระจักรพรรดิประสูติจากพระสนมตำหนักโคคิ  ผู้เป็นบุตรีของท่านอุไดจิน  หรือ เสนาบดีฝ่ายขวา  ไม่เพียงแค่เจ้าชายองค์โตทรงมีพระชนมายุมากกว่า  แต่ญาติฝ่ายพระมารดาของพระองค์ยังมีอำนาจยิ่งใหญ่  ดังนั้นทรงจะได้สืบทอดตำแหน่งมกุฏราชกุมารโดยไม่มีผู้ใดทัดทานอย่างแน่นอน   พระจักรพรรดิ์ทรงปฏิบัติต่อโอรสองค์โตอย่างเหมะสมแก่ฐานะ  แต่ทรงโปรดองค์ชายน้อยแรกประสูติซึ่งเกิดจากความเสน่หาต่อแม่หญิงเรือนคิริอย่างเปี่ยมล้นยิ่งกว่าผู้ใด   ฝ่ายพระราชมารดาของพระโอรสองค์โต  จึงมีลางสังหรณ์ว่า  โอรสแรกประสูติอาจจะเข้ามาแทนที่บุตรของนางในตำแหน่งมกุฏราชกุมาร  นางเป็นสนมที่เข้าวังมาก่อนผู้ใดและมีโอรสธิดามากกว่าสนมนางใด  พระจักรพรรดิ์ทรงเกรงใจนางมากกว่าผู้ใด  และคำตำหนิของนางชาญฉลาดและมีอิทธิพลกว่าคำพูดของผู้ใด

ย้อนกลับไปที่คู่แข่งของพระสนมตำหนักโคคิ  ซึ่งนั่นก็คือนางกำนัลเรือนคิริ  ผู้มีสุขภาพร่างกายอันอ่อนแอ  แวดล้อมไปด้วยศัตรู   ที่ต่างสร้างรอยแผลที่บาดลึกในใจนาง  ที่พำนักของนางคือเรือนคิริ  ที่มีชื่อเรือนจากต้นคิริที่ปลูกทั่วบริเวณ  ด้วยตำแหน่งของนางผู้สืบเชื้อสายจากขุนนาง  ซึ่งมีใช่นางผู้รับใช้จึงไม่สามารถอยู่ในตำหนักส่วนประองค์ได้  นอกจากยามมีงานฉลองหรืองานพิธการต่างๆเช่น  งานแสดงสังคีต  บางครา  เมื่อทั้งสองหลับไหลจนตื่นสาย  พระองค์จะรัยสั่งให้นางอยู่กับพระองค์ต่อ  โดยทรงมิยอมให้นางกลับไปที่เรือนพำนัก  ทำให้นางถูกมองว่าสมควรกับการถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม  เพราะพระจักรพรรดิ์เหมือนจะกระทำกับนางราวหญิงต่ำศักดิ์ 

การที่พระจักรพรรดิจะเสด็จมาเยือนนาง  จำต้องดำเนินผ่านเรือนหลังอื่นๆมาก่อน  โดยแม่หญิงที่พำนักในเรือนอื่นๆนั้นต่างพากันริษยา   ยามถึงคราที่นางกำนัลเรือนคิริไปสวายงานพระจักรพรรดิ์ที่ตำหนัก  บ่อยครั้งที่นางจะต้องถูกกลั่นแกล้งจากแม่หญิงเรื่อนอื่นๆที่นางต้องเดินผ่าน  ตามจุดต่างๆของระเบียงทางเดินยาวสู่ตำหนักส่วนพระองค์   บางทีก็แกล้งทำชายชุดของนางติดตามของนางเปรอะเปื้อน  บางทีก็แกล้งลั่นดานประตูของระเบียงยาวที่มิมีทางออกทางอื่น  ขังนางเอาไว้  พวกนั้นสรรหาวิถีทางทุกอย่างเพื่อกลั่นแกล้งนาง

ในที่สุดพระองค์ก็ทรงรับรู้ถึงเรื่องนี้  จึงพระราชทานเรือนหลังใหม่ให้นางพำนักเป็นกรณีพิเศษ  อยู่ในตำหนักโคโร  ที่ค่อนข้างจะใกล้กับพระตำหนักส่วนพระองค์  ซึ่งเดิมที่มีแม่หญิงนางอื่นพำนักอยู่แต่ต้องย้ายออกไปเพราะการนี้  และมันได้สร้างความไม่พอใจและความคั่งแค้นอันสดใหม่ให้ประทุขึ้นมา    
  
เมื่อโอรสน้อยเจริญวัยได้สามชันษาได้มีราชพิธีฮะกะมะกิ  พิธีสวมกางเกงให้เด็กเป็นสัญลักษณ์การเปลี่ยนจากทารกเป็นเด็กชาย  มีการจัดการเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่จะเป็นรองเพียงพิธีของมกุฏราชกุมารเท่านั้น   ใช้ของล้ำค่าในราชพิธีไปอย่างเต็มที่    ผู้คนต่างกล่าวกันอื้ออึงถึงความไม่เหมาะสมนี้  แต่เมื่อเจ้าชายน้อนทรงเจริญวัยขึ้น  ด้วยรูปโฉมอันงามสง่ายิ่งของพระองค์  ที่งามยิ่งกว่าผู้ใด  ทำให้ไม่มีใครสามารถดูหมิ่นพระองค์ได้  ผู้คนต่างพากันฉงนว่า  ตนเคยเห็นเด็กชายผู้งามล้ำเช่นนี้มาก่อนหรือไม่

และในคิมหันตฤดูปีเดียวกันนั้นเอง  นางกำนัลเรือนคิริผู้ได้ยศอย่างไม่เป็นทางการว่าเป็นมิยาสุโดโกโระหรือเจ้าจอม  ได้ล้มป่วยลง  และปรารถนาจะลาราชการไปจากราชสำนัก  พระจักรพรรดิผู้คุ้นชินกับการมีนางอยู่ข้างพระวรกาย  ทรงคัดค้านต้องการจะเก็บนางไว้   ทว่าอาการป่วยไข้ของนางทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆทุกวัน  นางดูซูบเซียวอ่อนแอลง  จนนางเหลือแค่เค้าความงามเลือนลางในอดีต   นางสนองต่อวาจาและการแสดงออกแห่งความรัก  การสัมผัสด้วยความรักความอ่อนโยนของพระองค์ได้เพียงน้อยนิด   ดวงตาของนางสลึมสลือ  นางทอดกายนางราวกับมาลีที่โรยกลีบเหี่ยวเฉาลง   และนางก็อ่อนแออย่างถึงที่สุดจนกระทั่งมารดาของนางขอเข้าเฝ้าพระจักรพรรดิเพื่ออ้อนวอนให้พระองค์ทรงอนุญาติให้นางได้ออกจากราชสำนักไป   ด้วยความรักอย่างสุดซึ้ง  เสลี่ยงได้เตรียมพร้อมไว้เพื่อนำนางกลับไปสู่เรือนของนางเอง   แต่เมื่อยามพระองค์เสด็จเยี่ยมที่ห้องของนาง  พระองค์ทรงกรรแสงด้วยความสิ้นหวัง  พลางตรัสว่า “มิใช่ได้ผูกคำมั่นสัญญาว่าเราสองจะมิพรากแม้เพลา  ผู้หนึ่งผู้ใดออกเดินบนถนนแห่งการเดินทางครั้งสุดท้ายของชีวิตหรอกหรือไร? ฤาเจ้าตระหนักในฤทัยว่าจะทิ้งเราไปในยามนี้เสียแล้ว  ? ข้ามิอาจปล่อยเจ้าจากไป ”  นางเงยหน้ามองพระองค์อย่างอ่อนโยนเศร้าสร้อย  เอ่ยเอื้อนคำตอบด้วยลงหายใจอันขาดห้วง

ข้าจำพราก จากไปใน อนธกาล
ทำท่านราน โศกฤทัย เดียวดายล้ำ
หากเลือกได้ มิปรารถนา  จะม้วยมรณ์
จะไม่จร  ขออยู่เรียง  เคียงพระองค์ !

(  ณ ยามนี้จุดจบได้มาถึง  และหม่อมชั้นก็แสนเศร้าอย่างสุดซึ้งที่เราต้องพรากจากกัน   หากหม่อมชั้นเลือกทางเดินชีวิตได้  หม่อมชั้นจะเลือกทางที่สามารถมีชีวิตอยู่เคียงข้างพระองค์ )

“ หากหม่อมชั้นรู้ว่าจะทำเช่นไร......”

ดูเหมือนว่านางมีอะไรจะเอื้อนเอ่ยมากกว่านั้น  แต่หากอ่อนแอจนเกินจะกล่าววาจา    พระองค์แทบจะอยากจะไปส่งนางด้วยพระองค์เองคอยเฝ้าดูนางจนวาระสุดท้ายแห่งชีวิต  ด้วยความเศร้าแทบขาดใจ    ในลางขณะก็ไม่อยากให้นางจากไปไหน  อยู่ที่นี่จนวาระสุดท้าย  ซึ่งตามโบราณราชประเพณี  พระองค์มิอาจกระทำเช่นนั้นได้



ในที่สุด  เธอต้องจากไปจากพระราชฐานอย่างรีบร้อน  เพราะพิธีปัดเป่าโรคภัยได้กำหนดนัดจัดขึ้นที่บ้านของนางในยามบ่ายของวันนั้นเอง   นางจากไปแล้ว  ทิ้งโอรสน้อยไว้ในวัง  ดั่งความปรารถนาของนาง  กระทั่งในเวลานี้  การจากไปของนางทำอย่างเป็นส่วนตัวที่สุด  เพื่อหลีกเลี่ยงมิให้เป็นที่สังเกตของบรรดาคู่แข่งของนาง   สำหรับองค์จักรพรรดิ  ยามราตรีดูเศร้าหม่นอนธกาล  จักรพรรดิมิอาจข่มพระเนตรบรรทมลง  พระองค์ส่งคนนำสาร์นไปเพื่อรับทราบความคืบหน้า  และมิอาจที่จะอดทนรอการกลับมาของคนนำสาร์นได้      ยามเที่ยงคืนมาถึงพร้อมสำเนียงคร่ำครวญ “ นางกำนัลเรือนคิริ  สิ้นใจแล้วเมื่อยามเลยเที่ยงคืนมาเพียงเล็กน้อย”  ผู้เดินสาร์นมิอาจทำสิ่งใด  รีบร้อนกลับมาส่งข่าวความจริงอันน่าสลด  ความตายของแม่หญิงเรือนคิริ  นับจากนาทีนั้น  พระหฤทัยของพระองค์มืดหม่น  ทรงขังพระองค์อยู่แต่ในตำหนักส่วนพระองค์
สิ่งที่พระองค์ทรงหลงเหลืออยู่คือพระโอรสน้อยผู้กำพร้าแม่  แต่การเก็บพระโอรสไว้กับพระองค์นั้นมิเคยมีเป็นเยี่ยงอย่างมาก่อน  จำต้องส่งพระโอรสน้อยให้ท่านยายในยามไว้ทุกข์  เด็กน้อย  ผู้ไม่รู้เรื่องราวอันใด   ได้แต่เบิ่งมองพระพักต์เศร้าสร้อยขององค์พระจักรพรรดิ์และผู้คนรอบกายอย่างประหลาดใจ        ความตายของบิดามารดาเป็นเรื่องที่โศกเศร้า  แล้วครั้งนี้เป็นความเศร้าสุดพรรณา  ยามเมื่อดรุณน้อยมิรู้ความกระทั่งความตายของมารดา

พิธีศพเริ่มขึ้น  มารดาผู้โศกเศร้าจนแทบจะโดดกองไฟตายตามบุตรีไป   นางยืนยันที่จะขึ้นรถเทียมวัวติดตามด้วยสตรีไว้ทุกข์  เพื่อทำพิธีปลงศพที่สุสานที่โอตางิ   เริ่มต้นด้วยพิธีกรรมทางศาสนา  นี่เป็นห้วงความคิดของมารดาที่ระทดใจรึ ?  ภาพบุตรีของนางยังคงแจ่มชัดในหัวใจ  ยังคงเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา  นางต้องได้เห็นบุตรีของนางสลายกลายเป็นเถ้าก่อน จึงค่อยเชื่อว่า  บุตรีของนางได้ตายจากไปเสียแล้ว 

นางเอ่ยด้วยความโศกเศร้า  จนกระทั่งความโทมนัสเข้าจู่โจมจิตใจนางจนถึงขีดสุด ทำให้นางแทบพลัดตกลงมาจากรถเทียมวัว  นางผู้ไว้ทุกข์ที่อยู่ร่วมในรถต่างพากับร่ำไห้แล้วกล่าวว่า “ ข้ารู้ว่าท่านโศกเศร้าเพียงใด”  นางทั้งหลายไม่ทราบที่จะปลอมโยนนางเช่นไร

Create Date : 04 มกราคม 2552
Last Update : 4 มกราคม 2552 14:15:44 น.		0 comments
Counter : 291 Pageviews.
Share Tweet