สี่เล่ม เป็นคดีสืบสวนของนักสืบชื่อดัง แอร์คูล ปัวโรต์ ยอมรับเลยว่า อ่านสนุก อ่านได้ทั้งวันแบบวางไม่ลงเลยค่ะ ถึงแม้เล่มแรกจะอ่านไปหลับไป เพราะงงกับตัวละครในเรื่องที่เยอะมากกก ตามไม่ทันและยังไม่ชินกับตัวละครหลักในเรื่อง 

แอร์คูล ปัวโรต์ เป็นนักสืบชื่อดังอยู่แล้วตั้งแต่เล่มแรก และยิ่งดังมากขึ้นเมื่ออ่านถึงเล่มหลังๆ (พร้อมกับอายุที่มากขึ้นและการเปลี่ยนแปลงของตัวละครรอบตัว) แต่ยอมรับเลย ว่าค่อนข้างหมั่นไส้ไอ้คุณนักสืบคนนี้เสียเหลือเกิน เพราะความหลงตัวเองของเจ้าตัวเนี่ยแหล่ะ ทำให้พระเอกในใจกลายเป็นพี่ผู้กองเฮสติ้งผู้ตามหารักแท้ไปซะแล้ว 

อาชญากรรมในเรื่องอาจดูไม่โหดร้ายเหมือนหนังสือหลายๆเรื่องที่เจอมา แต่การไขปริศนาที่ดูชิลๆ นั้นทำไมมันน่าติดตามนักก็ไม่รู้สินะ ยอมรับเลยว่าเขียนได้ดีจริงๆ และทำให้อยากจะอ่านหนังสือเล่มอื่นๆให้ครบ และอยากรู้จักกับ มิสมาร์เบิล ที่อยู่ในซีรีย์นี้จริงๆ (ในกองที่ซื้อมายังไม่มีการเอ่ยถึงค่ะ)

แต่เล่มที่ประทับใจมากที่สุดในกองนี้ กลับเป็น "คดีฆาตกรรมยกเกาะ" ที่ไม่มีนักสืบสักคนในเรื่อง

การที่คนสิบกว่าคน อยู่ๆ ก็ได้รับจดหมาย และเดินทางมาอยู่ที่เกาะๆเดียวกันโดยไม่เจอแม้เจ้าภาพ และอยู่ๆ ก็ตายกันไปต่อหน้า ทีละคนๆ จนสุดท้าย เรื่องก็จบ โดยไม่มีใครรอดชีวิตสักคน

อารมณ์ตอนอ่าน ยิ่งอ่านยิ่งหดหู่ลงๆๆ จนถึงคนสุดท้ายนี่แทบจะตายตามเลยค่ะ ชีวิตสิ้นหวังมากกก อากาธาเขียนได้ลื่นไหลจริงๆ อ่านแล้วอินและลุ้นตามไปเรื่อยๆ แต่ที่แน่ๆคือ เดาทางไม่ถูกเลย (แหม บรรยายความรู้สึกไม่เก่ง) ความหวาดระแวงฟุ้งกระจายอยู่ทั่วเรื่อง ความหดหู่ยิ่งกดดันเรื่องขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งอยากให้จบโดยที่ไม่อยากรู้เลยว่าใครคือฆาตกร 

อ่านเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกค่ะ จนต้องคิดว่า โอเค ถ้าอ่านมากกว่านี้ ชีิวิตชั้นคงได้แย่แน่ๆ เพราะอินจัำดไป ถึงจะวางลง

สรุป ถ้าเจอหนังสือของอากาธา คริสที ในเชียงใหม่อีกก็จะซื้อแน่นอนค่ะ เพราะเจอฤทธิ์เดชของนางแล้ว ชอบมากจริงๆ (แต่ชอบไม่เท่าซีรีย์ หนังสือคินดะอิจิรุ่นหลาน นะคะ อันนั้นอาจจะเพราะร่วมสมัยกันมากกว่า) ถ้าใครเจอชุดนี้ ก็อย่าพลาดค่ะ ลองหยิบอ่านดูสักเล่มสองเล่ม ถ้าคอเดียวกันก็ติดใจแน่นอน