เพลงเอกภพ

จริงอยู่ที่ใครเคยกล่าวว่า “ชีวิตเป็นของเรา”
เราสามารถกำหนดกฎเกณฑ์และเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่ชีวิตตัวเองได้
แต่หลายครั้งชีวิตก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคาดหวังไว้เสมอ

"...บอกตรงๆ บางทีผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามือผมเป็นฝ่ายหมุนพวงมาลัยหรือมันเป็นฝ่ายพามือของผมหมุนตาม
...อีกนิดเดียวจะพ้นจากหล่ม ผมเหยียบคันเร่งลึกลงไปอีก เพื่อให้เจ้าแมงคู่ชีพหลุดพ้นจากแอ่งตมสุดท้าย ข้างหน้านั้นเป็นจุดหักโค้งของลำห้วย ซึ่งทำให้เส้นทางต้องหักโค้งไปตามกัน ถ้าผมเลี้ยวรถไม่ทัน ทั้งรถทั้งคนก็จะพุ่งลงไปอยู่ในห้วยทันที ปัญหาของผมคือถ้าไม่เร่งเครื่องเต็มที่ก็ไม่อาจหลุดจากหล่มได้ แต่ถ้าเร่งเครื่องเต็มที่ ผมก็อาจจะเลี้ยวโค้งได้ไม่ทัน" *

สถานการณ์บางอย่างอยู่เหนือการควบคุม

"เจ้าปิกอัพของผมหลุดออกมาจากคืบศอกสุดท้ายของแนวหล่มอย่างเชื่องช้า แต่ทันทีที่ล้อรถแตะกับดินเนื้อแข็งได้ครบสี่ข้าง พลันมันก็พุ่งกระโจนไปข้างหน้าเหมือนเสือหลุดกรง ผมพยายามอย่างยิ่งที่จะหักพวงมาลัยพามันเลี้ยวขวาไปตามโค้ง แต่แผ่นโคลนหนาเตอะที่ห่อหุ้มยางทั้งสี่ข้างเอาไว้ ทำให้รถของผมยังคงแฉลบไปทางซ้ายซึ่งเป็นทิศทางของลำห้วย ผมไม่กล้าแตะเบรก เพราะกลัวทั้งรถทั้งคนจะพลิกคว่ำ จึงได้แต่หมุนพวงมาลัยไปมาอย่างสิ้นหวัง ในจังหวะนั้นเอง ผมก็เหลือบไปเห็นพงหญ้าและพุ่มไม้เตี้ยๆ ที่เลื้อยจากริมห้วยขึ้นมาคลอเคลียกับขอบทางเข้าพอดี จึงอาศัยจังหวะที่รถแฉลบไปในทิศนั้นอยู่แล้ว พาล้อครูดไปบนพืชพันธุ์ดังกล่าว เพื่อปัดโคลนออกส่วนหนึ่ง จากนั้นก็ฝากความหวังลมๆ แล้งๆ ว่ามันจะช่วยให้รถหยุดได้”*
(*เราเรียกมันว่าชีวิตที่ดี หน้า 86-87)

‘สติ’ เท่านั้นที่จะช่วยทำให้เรามองเห็นหนทางแก้ไขและนำพาเราให้หลุดพ้นจากอุปสรรคไปได้

“เพลงเอกภพ” ของ เสกสรรค์ ประเสริฐกุล เล่า ‘ชีวิต’ ผ่านการเดินทางที่ทั้งต้องเดินเท้า ทั้งปีนป่าย บุกป่าฝ่าดง ล่องแก่ง และทแยงฝ่าคลื่น ด้วยความลำบากสาหัส ระหว่างทางธรรมชาติ การดำเนินที่เรียบง่าย และมิตรภาพ

“สำหรับพวกเราแล้ว...
’ชีวิตที่ดี’ อาจจะมีรูปธรรมรองรับได้สารพัดอย่าง แต่เมื่อกล่าวอย่างถึงที่สุด มันก็คือ ‘ชีวิต’ ที่ไม่เคยอยากได้อยากดีเหมือนคนอื่นเขานั่นเอง...”
(เราเรียกมันว่าชีวิตที่ดี หน้า 115)



** อ่านไปก็ทึ่งไปค่ะ
คุณเสกสรรค์เก็บรายละเอียดระหว่างการเดินทางได้ละเอียดลออสุดๆ
ทึ่งกับมุมมองความคิด การทำความเข้าใจกับชีวิตและธรรมชาติ
ทึ่งกับวิธีคิดแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
ภาษาก็สวย
...ต้องขอยกให้เป็นนักเขียนในดวงใจอีกคน **

(ช่างแตกต่างจากงานเขียนของคุณลูกชายจริงๆ
...แอบอยากอ่านเรื่องเล่าเกี่ยวกับครอบครัว ‘ประเสริฐกุล’
เพราะเท่าที่คุณเสกสรรค์เขียนถึงภรรยา แม้จะเล็กน้อยแต่ก็น่ารักมาก
ดูเป็นครอบครัวเรียบง่ายอบอุ่น
ก็ไม่รู้ว่า... ทำไมแทนไทถึงจิตแตกได้เพียงนี้ ฮ่า ฮ่า (แซวเล่นนะน้อง))

Create Date : 22 ธันวาคม 2550 Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2551 12:42:31 น. Counter : 539 Pageviews.		4 comments
Share Tweet