in the mist
ไฟเอย จงเป็นพลังให้แก่เรา
เป็นพลัง ให้เราก้าวไปยังสุดทางนั้น
แม้เราจะอ่อนแอ ไร้ความจริงจัง
แม้ใจนี้จะปวกเปียก
แม้passionจะอ่อนบางราวหมอกควัน
และถึงวันนี้ ก็ยังขาดความเชื่อในตนเอง
....
.......
เรามิรู้จะทำเช่นไร
ราวน้ำตาจะถั่งไหล
ยามเอ่ยโทษตนเองที่ไร้ความตั้งใจ
เรามิรู้จะก้าวเดินไปเช่นไร
นี่มิใช่กีฬา
มิอาจก้าวไปเบื้องหน้าได้ด้วยการฝึกซ้อม
เรารู้สึกเช่นนั้น
ทว่า
เราก็มิรู้ว่าควรจะเดินไปเช่นไร
ในเวลาอันว่างเปล่า
ใจเราเงียบงันไร้ถ้อยคำ
ยามที่มิได้เขียนสิ่งใดเลยนั้น
เราก็รู้สึกว่าตนช่างไร้ความมุ่งมั่น
หากมิเขียนแล้วจะเดินต่อไปได้อย่างไร?
จะไปถึงเป้าหมายนั้นได้อย่างไร?
จะเป็น "wordsmith" ได้อย่างไร?
ทว่า
ทว่า...
ในเวลาดังนั้น
เราก็มิรู้จะเขียนสิ่งใด
ราวอยู่ในโลกอันว่างเปล่า
เคว้งคว้าง
ทุกสิ่งเป็นสีขาวโพลน
มิอาจหยิบคว้าสิ่งใดขึ้นมาได้เลย
เราจะวิ่งไปเบื้องหน้าได้อย่างไรหนอ...?
เราจะทุ่มความมุ่งมั่นไปกับสิ่งใดได้บ้างหนอ..?
สิ่งที่เราเขียนทั้งหลายนั้น
ล้วนออกมาจากตัวเอง
เราควรจะทำอย่างไร.....?
วันนี้เราได้ส่วนเสี้ยวของตัวตนที่เคยมีกลับมา
และสักวัน.. สักวันหนึ่งกระมัง
เราคงจะข้ามพ้นความวุ่นวายในใจ
เราคงเขียน ราวลอยอยู่บนฟากฟ้าสีคราม
| Create Date : 03 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 3 พฤษภาคม 2553 22:08:46 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 462 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
