ดอยภูคา...ความจริงกับสิ่งที่สวยงาม ความจริงเป็นสิ่งสวยงาม แต่ความงามไม่จำเป็นต้องจริง.... เป็นป้ายแรกที่มองเห็นตอนมาถึงอุทยานแห่งชาติดอยภูคา อำเภอปัว จังหวัดน่าน.... การเดินทางด้วยรถไฟจากสุรินทร์มาลงปากช่องกลางดึก สมทบกับสมาชิกที่ปากช่องก่อนล้อหมุนตอนตีสาม CRV ขนาดพอดีสมาชิกห้อผ่านคืนเดือนหงายมาสว่างคาตาและอุ่นมื้อเช้าที่อุตรดิษฐ์ ผ่านแพร่เข้ามาถึงน่าน...ไหว้พระธาตุแช่แห้ง-พระธาตุประจำปีเถาะปีเกิด อิ่มข้าวซอยทั้งตุนเสบียงสำหรับมื้อค่ำบนดอยหนาว...กว่าจะถึงยอดดอยภูคาราวบ่ายสาม เป็นการเดินทางที่แสนยาวนานและยาวไกล ไม่แพ้ตอนดิ่งม้วนเดียวจากสุรินทร์ไปชุมพร ม้วนเดียวจากสุรินทร์ไปลำปาง หรือม้วนเดียวจากสุรินทร์ไปฮอด.... หากทิวเขาสลับซับซ้อนในม่านหมอกที่สวยงาม ตอบแทนความเหนื่อยเมื่อยล้าจากการเดินทางหมดสิ้น... ยอดดอยภูคาปลายธันวาฯหนาวได้ใจ เสียดายแต่ไม่มีโอกาสเห็น "ดอกชมพูภูคา" ให้เต็มตา ดอกไม้พวงสีชมพูสดใสที่มีอยู่ที่นี่ที่เดียวในโลก เพียงเธอจะบานเฉพาะช่วงกุมภาฯ...เดือนแห่งความรักเท่านั้น แอบเห็นแต่ลำต้นและกิ่งใบ กับต้นเต่าร้างยักษ์ที่สูงทะลุชะง่อนผา ที่ลานดูดาว-จุดชมพระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขา เป็นฉากธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ ผืนฟ้าสีเหลือง แดง ส้ม อมม่วง...ก้อนเมฆไล่เรียงเป็นริ้วรอยลำดับชั้นเบื้องหลังทิวเขาที่ลดหลั่น มันเป็นอยู่อย่างนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน และเป็นอยู่มานานแสนนาน เราต่างเห็นอะไรที่ตรงนั้น ความสวยงามของธรรมชาติหรือธรรมชาติที่เป็นจริง.... ตอนลั่นชัตเตอร์เก็บภาพแสงสุดท้ายของวัน ผมคิดถึงประโยคสะกิดใจประโยคนั้น... Create Date : 25 ตุลาคม 2551 Last Update : 25 ตุลาคม 2551 21:03:19 น. 0 comments Counter : 328 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet