Bloggang.com : คิด (KID) - เหมาโหล.. ถูกแน่หรือ

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Don’t you think that you need somebody – Don’t you think that you need someone – Everybody needs somebody – You are not the only one -- [Gun N' Roses]
สมองเม็ดถั่ว รั่วๆ มึนๆ ผลความคิดของสมองเล็กๆ ที่เขย่ากรุ๊งกริ๊ง ในหัวกลวงๆ

Group Blog

เรื่อยเปื่อย

All blogs

เหมาโหล.. ถูกแน่หรือ

เคยได้ยินใช่มั้ยครับ..คุณแม่ผมพูดบ่อย "เหมาโหลถูกกว่า"...

แต่บางอย่างผมว่ามันเหมาไม่ได้นะครับ..สถาณะการณ์บ้านเมืองทุกวันนี้ยิ่งทำให้ผมคิดเรื่องนี้ชัดเจนขึ้น

ขออนุญาติออกตัวไว้ก่อนนะครับว่า ผมเขียนเรื่องนี้จากความรู้สึกส่วนตัว
ความรู้สึกที่เป้นของผมเอง ไม่ได้ต้องหวังว่าใครจะต้องเห็นด้วยหรือไม่
ความรู้สึกนี้ถูกกลั่นกรองด้วยสมองอันมีเท่าเม็ดถั่ว ความรู้นั้นก็มิได้กว้างไกลไปกว่า
สิ่งที่เจอประจำวันมาเพียง 30 กว่าปี กับเนื้อหาตามหลักสูตรเก็บมาได้ไม่เคยครบถ้วน

รวมทั้งการพิมพ์ เขียน ที่ผิดๆถูกๆ

สภาพการณ์ที่เราพบเจอทุกวันนี้ สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกแย่ทุกครั้งที่พบเจอคือการเหมาเนี่ยแหละ
การสรุป เหมารวมเรื่องราวแล้วแปะป้ายให้มันอย่างไม่ดูรายละเอียด

ผมไม่สามารถออกตัวได้ว่าผมนั้นเป็นกลาง เพราะผมไม่รู้ว่าตรงกลางคือตรงไหน มันเหมือนขาวกับคำ ใครอาจบอกว่าสีเทาไงอยู่ตรงกลาง แต่เทาก็ไม่ใช่เทาเดียว คนถ่ายรูปอาจรู้ว่ามีสีเทากลาง แต่เทากลางคือเทาไหนเป๊ะๆนั้นก็ยากที่จะบอก

ปัญหาที่เราเห็นกันอยู่นี้ มันมีทางออกมั้ย
ผมไม่รุ้ครับ สมองเม็ดถั่วเขียวอย่างผมคงคิดไม่ได้
แต่การขยายตัวของปัญหานี่แหละที่สำคัญ การทำให้เหลือง แดง เขียว สลิ่ม ลายดอก ทุกๆกลุ่มนี้หายไปคงเป็นไปไม่ได้
แต่คนอื่นๆนั้น น่าจะช่วยให้ปัญหาไม่กระจายได้
คำว่าไม่กระจายของผมคือ การที่ไม่ทำให้ปัญหาการเคลื่อนไหวทางการเมือง เข้ามามีส่วนในการมุ้ง ไม่ทำไห้การทานอาหารกับครอบครัวกลายเป็นเรื่องบาดหมาง ไม่ทำให้เพื่อนรักเลิกคุยกัน ไม่ทำให้การดำเนินชีวิตต้องหมิ่นเหม่กับการมีศัตรูรอบข้าง

ผมว่าเราไม่ควรเหมา เหมาแล้วแปะสี วันก่อนยืนซื้อหมูปิ้งอยู่ มีข่าวการสูญเสียทั้งชีวิตและทรัพย์สินที่คอกวัว
ป้าคนนึงที่ซื้อหมูปิ้งอยู่ก้โพล่งออกมาว่า
"เออดี เอาให้ตายให้หมด บ้านเมืองจะได้เจริญ"
ผมได้ยินแล้วงงครับ เลยถามว่า "ป้าว่าเค้าเลวทุกคนเลยเหรอครับ"
ป้าหันมามองตาขวางแล้วพูดกระแทกกลับมาว่า "อ้าว พูดอย่างงี้แดงใช่มั้ย คนขายนี่ก้แดงล่ะสิ... เลว.. โดนไอ้เหลี่ยมล้างสมอง"...แล้วเดินออกไปเลย ทิ้งผมกะคนขายให้ยืนมึนอยู่

ทำไมการที่ผมแค่บอกว่า เค้าไม่ได้เลวทั้งหมด หรือจริงๆผมบอกไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใครเลวบ้าง แค่เนี้ยต้องเอาสีมาแปะให้ผม

ความรุนแรง การเหมาแบบนี้มันกลับทำให้ปัญหาขยายวงกว้าง

จากสมองอันน้อยนิดของผม ผมรู้สึกว่า คนเรา ต้องหาสีแปะตัวเองส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะไม่ต้องการแปลกแยก ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม คล้ายๆกับการเชียบอล

แต่ปัญหาก้คือ การเลือกสี ไม่เหมือนเลือกเชียทีมบอล ตรงที่ ทีมบอลมีจุดประสงค์เดียวกันทุกทีมคือ แชมป์ เราอาจเป้นคนไม่ดุบอล ไม่เข้าใจบอล แต่เอาวะ เลือกซักทีม อาจเลือกเหมือนเพื่อนจะได้เฮกับเค้าได้ หรือเลือกไม่เหมือนจะได้ดุแตกต่าง แล้วจะได้ดูบอลกับเพื่อนๆได้ ไม่โดดเดี่ยว

แต่กีฬาสีบ้านเราไม่เป้นอย่างงั้น แต่ละสี แต่ละกลุ่มมีจุดหมายมากกว่าหนึ่ง มีเรื่องราวร้องเรียน ไม่พอใจมากกว่าหนึ่ง การกระทำของแต่ละกลุ่ม สำหรับผม ผมไม่เห็นว่ามีข้างไหนถูก 100% การเอาสีมาแปะแบ่งข้างกันนั้น คุณเห็นด้วยกับเค้าทุกเรื่องเหรอ หรือการเอาสีแปะชาวบ้านที่ไม่เห็นด้วยกับคุณ 100% มันถูกแล้วเหรอ

จะดีกว่ามั้ย ถ้าทุกคนทำหน้าที่ของตนในการเป้นสมาชิกที่สร้างสรรค์ของสังคมนี้ หากคุณลองถอยออกมา แล้วมองความคิดของแต่ละกลุ่มอย่างแยกส่วน
เหมือนการที่คุณเข้าร้านอาหารซักร้าน คุณก้คงจะบอกได้ว่าที่นี่อาหารบางอย่างอร่อย ไม่อร่อยอย่างไร ที่ไม่อร่อยเพราะอะไร เค้มไป หวานไป ของไม่สด แต่ก็มีบางจานอร่อยใช่มั้ย หรือถ้าวิเคราะห็ครบถ้วนแล้วมันไม่อร่อยซักอย่างก็ว่ากันไป แต่ไม่ใช่ว่า อาหารเค้าขาย 10 อย่าง กินไปสองอย่าง หรือที่แย่กว่าคือ ได้ยินคนอื่นบอกมาว่า สองอย่างนี้ไม่อร่อย ก็"เหมา" ไปว่า อาหารร้านนี้ไม่ได้เรื่อง!! พอมีใครมาบอกว่า อาหารบางอย่างในร้านนั้นอร่อย ก็ว่าเค้าว่า เป้นเพื่อนเจ้าของร้านบ้าง จ้างมาโฆษณาบ้าง ลิ้นไม่มีรสนิยมบ้าง โดนหลอกบ้าง ทั้งๆที่ความอร่อยของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน

แต่ถ้าหากเป็นร้านที่ดัง ร้านที่ลงหนังสือหรูหรา อันนี้บางคนก้จะ "เหมา" ไปอีกว่า อาหารจะต้องอร่อยทุกอย่าง ทั้งๆที่ไม่เคยไปชิม ไปวิเคราะห์ใดๆ หรือถึงแม้บางครั้งได้ไปชิมแล้วมันรถชาติแปร่งๆ ก็อาจจะโทษตัวเองซะอีกว่า เอ... ลิ้นเราผิดปกติรึปล่าว...

นี่คืออีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เห็นว่า สื่อมีอิทธิพลมาก ตราบใดก็ตามที่บ้านเรายังไม่มีสื่อที่นำเสนอเรื่องราวและแนวคิดแบบวิเคราะห์ พยายามวางตัวเป็นกลาง (แม้ไม่ต้องกลางเป๊ะ) แต่อย่างว่า สื่อเองก้ไม่อยากถูกแปะสี รวมถึงสายบังคับบัญชาที่ต้องทำตามหน้าที่ ตอนนี้เลยกลายเป้นว่า มีสื่อสองแบบ คือ ฝ่ายนู้น กับฝ่ายนี้ พยายามทำให้คนแปะสีของตนมากที่สุด เมื่ออยู่คนละช่อง คนดุก็รับได้ทีละข้าง ยิ่งทำให้การ "เหมา" เกิดได้ง่ายขึ้น

เพียงแค่ผมเขียนความคิดส่วนตัวของผมอย่างงี้ ก็คงมีคนแปะสีให้ผมแล้วล่ะ..
เอาเถอะ จะรอวันสีหมด กรูจะคอยดูม๊อป topless... วี๊ฮี๊ว...