|
|
เจ้าอุบล
เจ้าอุบลนั่งยิ้มเหมือนอิ่มจิต
เจ้าคงคิดถึงพระธรรมที่ฟังอยู่
ประกายตาแห่งศรัทธาเจ้าน่าดู
ดังจิตผู้เอิบอาบทราบพระธรรม
หลวงตาเคยถามว่ามาจากไหน
เจ้าตอบให้ได้ฟังยังนึกขำ
โดยสารรถหลงทางสร้างวีรกรรม
เกือบจะค่ำจึงถึงซึ่งวัดวา
หลวงตาถามทำไมไม่อ่านป้าย
เจ้าทำท่าเอียงอายแล้วตอบว่า
ไม่ได้เรียนเขียนอ่านแต่นานมา
เป็นแม่ค้าขายผักหลักครอบครัว
หลวงตาถามอายุเท่าไหร่หล่ะ
ตาเจ้าละหลบไปแล้วส่ายหัว
หลวงตามถามทำไมถึงไม่กลัว
เจ้าบอกตัวมีจิตคิดทำบุญ
เจ้าบอกว่าขอมาสัปดาห์ละหน
ถูกยายบ่นพ่อด่าจนว้าวุ่น
เสียเวลาค้าขายละลายทุน
ชุลมุนเหมือนหมายไม่ให้มา
เจ้ากราบพ่อขอยายพักกายจิต
สัปดาห์หนึ่งใจคิดไร้มิจฉา
หวังได้พบทายาทพระศาสดา
ได้ศึกษาพระธรรมอันอำไพ
หลวงตาฟังด้วยใจให้สลด
ตถาคตศาสดาที่อาศัย
บรมครูแห่งเราท่านเข้าใจ
สั่งสอนให้ครุ่นคิด “ปฏิปทา”
หลวงตาวางธนบัตรที่ยับย่น
คราบผักปนเหงื่อไคลหัวใจล้า
เจ้าอุบลถวายให้อาตมา
มีราคากว่าทรัพย์นับอนันต์
--------------
ที่มา : จากเรื่อง เจ้าอุบล โดย หลวงตาแพรเยื่อไม้
“จะมาถวายหลวงตาทำไม ? หลวงตารวยนะ ! เทศน์กัณฑ์หนึ่งเป็นร้อย เป็นพัน”
“หนูอยากจะได้บุญกับหลวงตาค่ะ !” มันตอบหน้าระรื่น
หลวงตาขรึมเศร้าลงทันใจ พยักหน้าช้าๆ เจ้าอุบลรู้ถึงนิมิตอาการนั้นว่า หลวงตายอมโปรด จึงแกะกระเป๋าเล็กๆ ที่เหน็บสะเอวขึ้นมาเปิดออก หยิบเอากระดาษแผ่นเล็กๆ ที่เก่าสกปรกจนออกกลิ่นใบหนึ่ง คลี่รีดให้เรียบหายยู่ยี่ แล้วประคองจบเหนือศีรษะ คลานเข้ามาประเคนด้วยความสดชื่นแจ่มใส ใบหน้าอิ่มเอิบราวกะผู้สำเร็จมรรคผล ผิดกว่าใบหน้าของผู้รับประเคนซึ่งหม่นหมอง เหมือนคนที่มีความเจ็บปวดซ่อนเร้นอยู่ในส่วนลึก
โต๊ะบูชาประจำกุฏิหลวงตามีของบูชาพิเศษหลายอย่างตามที่แฟนๆ เคยรู้ ก็มีเหรียญสลึงอันหนึ่ง กระถางน้ำมนต์และสร้อยแม้ว แต่ละอย่างล้วนมีประวัติความเป็นมาเจ็บๆ คันๆ ทั้งนั้น สงกรานต์ปีนี้ก็ได้เพิ่มขึ้นมาอีกชิ้นหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะให้ความรู้สึกที่เจ็บปวดมากกว่าทุกสิ่งที่เคยได้รับ มันคือแบ๊งค์ห้าบาท ที่ชุ่มชื้นด้วยเมือกคาวปลาและยางผักของเจ้าอุบล
.................... จบ ....................
ผู้แต่งขอนำเนื้อหาช่วงหนึ่งในเรื่องมาให้อ่าน เพื่อเป็นธรรมทานต่อไป
| Create Date : 10 กันยายน 2562 |
| Last Update : 10 กันยายน 2562 11:23:35 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 305 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [