|
|
ณ เตียงกว้าง
ณ เตียงกว้างว่างเปล่าที่เหงาเงียบ
ร่างนอนเรียบบนเตียงไร้เสียงศัพท์
ลมหายใจแผ่วบางเลือนลางลับ
แต่ตากลับมองฝ้าเหมือนฟ้าไกล
มีสายยางวางเสียบจนเพียบร่าง
บนเตียงกว้างร่างนิ่งไม่ติงไหว
มีบางครั้งคนนอนก็ถอนใจ
น้ำตาไหลหยดหน้านัยน์ตาคลอ
แต่ละวันผันผ่านเนิ่นนานยิ่ง
เคยล้มกลิ้งเคยฝืนขึ้นยืนต่อ
แต่บัดนี้ร่างทรุดไม่หยุดรอ
หัวใจท้อแทบพังกำลังกาย
สังขารที่ใกล้ลับการกลับบ้าน
ไม่เบิกบานเฉกเช่นจะเร้นหาย
ร่างที่เหลือร่วงลดแทบหมดลาย
รอความตายเป็นเพื่อนสู่เรือนรัง
ความรู้สึกนึกคิดก่อนจิตตก
เหมือนวิหกปีกหักถูกปักหลัง
ร่วงลงเหวแล้วฟาดอนาถจัง
หมดความหวังโผบินสู่ถิ่นไกล
ณ เตียงกว้างว่างเปล่าที่เหงาเงียบ
ความเย็นเฉียบแทรกมาน้ำตาไหล
ร่างที่เคยอบอุ่นละมุนละไม
มาสิ้นใจเย็นชืดดูจืดจาง....
-----------------------
| Create Date : 10 ตุลาคม 2562 |
| Last Update : 10 ตุลาคม 2562 13:27:04 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 301 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [