|
ชายสองคน
สนามหญ้าม้ายาวสีขาวหม่น ชายสองคนนั่งอยู่แต่ดูห่าง ชายชราตาเศร้าเหงาลางลาง ชายหนุ่มกางหนังสือที่ถือมา ทั้งสองคนเคียงกันเย็นวันหนึ่ง วันที่ซึ่งความเงียบขึ้นเทียบฟ้า สายลมเอื่อยเฉื่อยฉิวพัดพลิ้วพา หัวใจล้าโรยแรงใต้แสงเงา ชายชรานั่งเหงามองเงาลูก เจ้าบุญปลูกนั่งนิ่งก็ยิ่งเหงา ความอ้างว้างในจิตสถิตเนา นึกถึงวันวัยเยาว์พาเจ้าเดิน มือของเจ้าที่ถือคือมือพ่อ เราเดินต่อตามทางไม่ห่างเหิน ปากเจ้าตั้งคำถามข้อความเพลิน พ่อยังเขินตอบไปไม่ได้ความ วันนี้พ่อถามเจ้า “ว่าเซ้าซี้ บอกไม่มีที่ให้ฟังใครพล่าม” หัวใจพ่อหรือกล้าพยายาม ตั้งคำถามต่อเจ้าแม้เหงาจัง ในความเงียบม้ายาวสีขาวหม่น มีหนึ่งคนทนเหงากับเงาหลัง รออีกคนหันกลับมารับฟัง เขายังนั่งตรงนี้ในที่เดิม…. -------------
Create Date : 12 กรกฎาคม 2562 |
Last Update : 12 กรกฎาคม 2562 10:18:07 น. |
|
0 comments
|
Counter : 287 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|