การเดินทางของ เด็กติ๋ม
|
|||
เริ่มไดเอท ได้ทุกวัน รู้สึก หน่าย กับสังขารมาก เท่าที่จำความได้ ตอนเด็กๆ อยากทานโน่น นี่ เยอะแยะไปหมด ปัญหาแค่เพียง ไม่มีสตางค์ คิดเสมอว่า เอาเหอะ รอให้แม่มีตังค์ก่อนเห๊อะ แม่จะไล่ทานทุกร้านเลย เอาเข้าจริง ณ วันนี้ เข้าสู่ซีรีย์ 4 แล้ว มีสตางค์พอที่จะทาน แต่สังขารมันไม่สามารถจริงๆ เห็นเด็กรุ่นๆ ทานบุฟเฟ่ต์กัน แล้วมาต่อด้วย เค็กร้านดังกับกาแฟเย็นแก้วยักษ์ แล้วแบบ เอิ่มมมม.....ทำได้ไงฟระ สำหรับเรา การรับประทานบุฟเฟ่ต์นี่เป็นอะไรที่ ทำร้ายร่างกายอย่างมาก ไม่สามารถค่ะ เราเคยน้ำหนักตัวมากสุด 52 kg เวลาอ้วนนี่ เหมือนคนตั้งครรถ์ อาจเพราะชอบใส่เดรส ทรงตรงๆ มาตั้งแต่เด็ก จนมารู้ตัวว่าป่วย สัปดาห์เดียว ลดเหลือ 45 ผู้คนรอบข้างตกใจ ช่วงนั้นก็คือ ตัดโปรตีนไปเลย ไม่ทานจนภูมิคุ้มกันของร่างกายงอแง ด้วยวิสัยสุดโต่งตลอด จากคนที่ทานผักไม่เป็นเลย มากลายเป็นคนไม่ทานเนื้อสัตว์ซะงั้น ร่างกายหมดแรงลงทุกวัน เลยกลับสู่โหมดเดิม นน. ตัวไปที่ 48 ก็สมวัยนะคะ มาวิกฤตเอาตอนน้ำท่วมนี่ล่ะค่ะ เนื่องจากหนีน้ำไปอยู่คอนโด ทานข้าวกับคุณพ่อครบสามมื้อ กลับมา 52 อีกแล้ว หลังจากนั้นพยายามลดมาตลอด ก็ไม่สามารถนะคะ เพิ่งสัปดาห์ที่แล้ว เริ่มมาแตะที่ 50 อีกครั้ง ยังไม่เสถียร ใจอยากจะได้ 48 เพราะ 45 นี่ ใครๆก็ชมว่า เหมือนปอป บางทีก็ท้อใจนะคะ บางคนเค้าลด 20 kg นี่แบบ ง่ายๆเลย ของเราแค่ 2 kg นี่ มันยากเย็นนัก นี่ ทานไปบ่นไปอีกแล้ว ....จะได้ผอมไม๊เนี่ย ขอลองอีกสักตั้งเหอะ เอาน่า แค่ 2 kg เอง ซู่ว์ ซู่ว์ |
อุปสรรคไม่ใช่คำสาป
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] All Blog
|
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |