จากนั้นก็ไปที่พระราชวังเคียงบกซึ่งอยู่ใกล้ๆกัน  บรรยากาศดี ต้นไม้ ดอกไม้สวยไปหมดเลย ที่นี่จะเปิดประมาณ 9 โมงครึ่ง แต่เข้ามาเดินรอด้านในได้ตั้งแต่ 9 โมง

ก็เดินไปดูรูปปั้นหินตามปีนักษัตร หันมาอีกที อุ๊ย!! ไกด์ หัวหน้าทัวร์ และลูกทัวร์ กำลังประชุมวางแผนขโมยหินศักดิ์สิทธิ์กันอยู่ 555 ไม่ได้การล่ะ ถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานก่อน อย่างน้อยผึ้งมิ้มจะได้ถูกกันไว้เป็นพยาน อิอิอิ

ก่อนเข้าไปเดินชมพระราชวังก็แวะไปที่พิพิธภัณฑ์คติชนค่ะ ที่นี่รวบรวมวิถีชีวิต ประวัติความเป็นมาของเกาหลีในอดีตให้ได้ชมกัน น่าสนใจมากๆเลยสำหรับผู้ที่ชอบเรียนรู้ประวัติศาสตร์

พอเดินเข้าไปที่พระราชวังแล้ว ก็แอบหันไป กรี๊ดดดดดด...เบาๆ กับน้องนิวเปี้ยนทีนึง จนน้องต้องบอกว่า “พี่ผึ้งใจเย็นๆ” 55555 คือบรรยากาศมันได้มาก ถ่ายรูปตรงไหนวิวก็สวย ก็เลยทนไม่ไหว อิอิ (นี่ถ้าไม่ติดว่าสัญญากับ MD ที่บริษัทไว้ว่าจะกลับตรงเวลา จะแกล้งทำ Passport หายแล้วอยู่ต่อซักอาทิตย์ ฮ๋าๆๆ)

ก่อนกลับก็ไม่ลืมแวะถ่ายรูปที่มุมยอดฮิต มาทุกครั้งก็ยังถ่ายทุกครั้ง นายแบบก็คว้าเอาแถวนั้นทุกครั้งล่ะค่ะ อิอิ

ไปกันต่อที่ Kimji School ค่ะ เรียนรู้วัฒนธรรมการกิน (ทำกิมจิ) และการแต่งกาย (ใส่ชุดฮันบก)ไม่ต้องแปลกใจเลยค่ะถ้าผึ้งจะทำกิมจิได้เร็วมาก หลังทำกิมจิเสร็จใครอยากสั่งกิมจิก็สั่งที่นี่ได้เลยค่ะ รับของที่สนามบิน แต่ละครอบครัวก็สนุกสนานกับการถ่ายรูปในชุดฮันบกกันใหญ่

ที่ต่อไปคือร้านขายเวชสำอางค์ค่ะ จำพวกครีมหอยทาก ครีมน้ำแตก (Water Drop) และ BB Cream ซึ่งจะมีอยู่หลายยี่ห้อทั้ง Dr.Closee, Dr.MJ, Dewins ขึ้นอยู่กับว่าแลนด์แต่ละบริษัทจะพาไปลงที่ไหนและที่นั่นขายยี่ห้ออะไรค่ะ  แต่คุณสมบัติก็คล้ายๆกัน ราคาต่างกันนิดหน่อยค่ะไม่เกิน 200บาท รู้สึกเด๋วนี้ผู้ชายก็หันมาบำรุงผิวกันเยอะขึ้น เห็น คุณคิม คุณแบงค์และพี่ๆผู้ชายในทริป สนใจทดลองกันทุกคนเลย 5555

แล้วก็ต่อด้วยศูนย์โสมค่ะ ใครอยากทราบรายละเอียดเกียวกับโสม สรรพคุณ ผลิตภัณฑ์ สามารถหาอ่านได้จาก blog ตอนก่อนๆนะค๊า ถ้าถามผึ้งว่ากินโสมแล้วได้ผลมั๊ย ผึ้งขอบอกว่าได้ผลดีในระดับนึงเลยค่ะ สำหรับโสมสกัด และโสมผง เนื่องจากผึ้งเองก็ทั้งคลอเรสเตอรอลสูง ความดันต่ำ และภูมิแพ้ ช่วงไหนทานต่อเนื่องอาการจะดีขึ้นค่ะ

ออกมาเดินเล่นรอรถมารับ ก็แอบเจอร้านขายของกินเล่นข้างทางค่ะ ได้โอกาสลองอีกแล้ว ทำเอาอิ่มกินมื้อเที่ยงแทบไม่ไหวแน่ะ

มื้อเที่ยงสำหรับวันนี้ โอซัมบูลโกกิค่ะ เป็นปลาหมึกกับหมู อร่อยมากกก แต่กินได้ไม่เยอะเพราะยังอิ่มอยู่ ร้านนี้อยู่แถว ชิลลาดิวตี้ฟรี ไม่ไกลจากทางขึ้นโวล์ทาวเวอร์มากนัก

กินอิ่มก็ได้เวลาออกกำลังกายอีกแล้วค๊า เดินขึ้นโซล์ทาวเวอร์ซึ่งตั้งอยู่บนเขานัมซาน เดินขึ้นเป็นทางค่อนข้างชันประมาณ 700 เมตร ขนาดคุณลุง คุณป้าวัย 70 กว่าของทริปนี้ยังขึ้นไหวเลยค่ะ อยู่ที่ใจล้วนๆ

น้องเมจิกแห่งครอบครัวตัว จ. ก็ดูจะสนุกกับที่นี่เป็นพิเศษ เพราะมี Teddy Museum ด้วย ซึ่งก็จะมีทั้งห้องอดีตและปัจจุบัน น้องนิวเปี้ยนก็หันมาถามว่าทำไมต้องเป็นหมี ผึ้งมิ้มเลยร่ายยาวเกี่ยวกับตำนานนางหมีและนางเสือของเกาหลีให้ฟังซะเลย

เรื่องย่อๆมีอยู่ว่านางหมีและนางเสืออยากเป็นคน เลยไปอ้อนวอนกับท่านเทพ ท่านเลยบอกให้ทั้ง 2 นางถือศีล แต่นางเสือทนไม่ไหวตบะแตก  สุดท้ายท่านเทพเลยเสกนางหมีให้กลายเป็นสาวสวยแทน และเมื่อนางหมีสาวสวยอยากมีสามี ก็เลยได้ท่านเทพเป็นสามี จึงเป็นที่มาว่าบรรพบุรุษของชาวเกาหลีเป็นหมี

แล้วก็ขึ้นไปด้านบนโซล์ทาวเวอร์ หลายคนติดใจกับห้องน้ำวิวสูง คุณลุงหันมาถามว่าผึ้งว่า เกาหลีเหนืออยู่ทางไหน เอิ่มมมม...เอ่ออออ....คือ ตอบยากมากค่ะ เพราะแค่เลี้ยวเกิน 2 ครั้งผึ้งมิ้มก็หลงทิศแล้วค่ะ ไม่เคยมีใครเชื่อผึ้งบอกทิศทางเลยซักที ยกเว้นทางไปร้านอาหาร อันนี้รับรองจำแม่นมาก อิอิ

ด้านบนโซล์ทาวเวอร์มีตุ๊กตาน่ารักๆขายด้วย ไปยืนเล็งตุ๊กตาหมาอยู่นานมาก พยามสะกดจิตตัวเองว่าโตแล้วๆ

ลงมาจากโซล์ทาวเวอร์ ด้านขวามือจะเป็นที่คล้องกุญแจ ซึ่งแน่นอนค่ะไม่ว่าจะมา 5 ครั้งรึ 10 ครั้งก็ไม่ได้คล้อง หุหุ ตอนกลับวิ่งแข่งกับน้องเมจิกลงมาขึ้นรถข้างล่าง เหนื่อยพอดูเลย สงสัยจะแก่แล้วเจงๆ (- -“)

ต่อไปก็เป็นร้าน Skin Food และ Etudy ค่ะ  สำหรับ คสอ. พวกนี้ รวมถึง Holika  และ The face shop ถ้าซื้อใน  Duty free จะได้ราคาถูกกว่า แต่ไม่ค่อยมีของแถมและวางขายไม่ครบทกรุ่น หากอยากได้ของแถมเยอะๆก็ต้องซื้อใน shop แถวเมียงดง รึทงแดมุนก็ได้ค่ะ

แล้วก็เดินไปเมียงดง มีเวลาประมาณ 1 ชม.นิดๆ ก็ งงๆ ทิศอีกแล้ว เพราะไม่ได้ตั้งต้นจากที่เดิมที่เคยไป ก็ได้น้องนิวเปี้ยนเป็น navigator เดินไปป๊ะ!!กับน้องหมาด้วย น่ารักมากกกกกก...อยากขโมยกลับบ้านสุดๆ เค้าพามาเดินโฆษณา Dog Café ค่ะสำหรับคนรักหมา อยู่ที่ชั้น 4 ของตึกในรูป แอบเดินไปส่องดูด้วย น้องหมามองใหญ่เลย คิคิ ไว้คราวหน้ามีโอกาสจะมาเยี่ยมน๊านู๋ๆ

จากนั้นก็ทานมื้อเย็นค่ะ เป็น จิมดัค ไก่ตุ๋นสมุนไพร ร้านนี้เป็นร้านเดิมกับที่เคยกินย่านฮงอิก ตรงใกล้ๆปากซอย Kitty Café ซึ่งตอนนี้ร้านย้ายจากฮงอิกมาที่ใหม่แล้วนะคะไม่ไกลจากเดิมเท่าไหร่ รสชาติอร่อยเหมือนเดิมเลย โดยเฉพาะวุ้นเส้น ชอบมากกก...สำหรับบางท่านที่ยังไม่ถูกปากเท่าไหร่ มื้อนี้ก็ได้น้ำพริกนรกช่วยเสริมค่ะ

กินจนอิ่มแล้วก็พาตัวเองกลิ้งกลับไปย่านเมียงดง เพื่อดู Nanta Show ซึ่งเป็นการโชว์เกี่ยวกับการทำอาหาร ตอนนี้ก็มาเปิดโชว์ในเมืองไทยแล้ว เนื้อเรื่องเหมือนกันเลยค่ะ ดูเพลินเลย สนุกดี ระหว่างนั่งดูโชว์ใช้มือถือ ห้ามถ่ายรูปนะคะ

ออกมาเจอขนม ซื้ออีกแล้ว อิอิ อร่อยดีนะ

จากนั้นแวะคลองชองเกซอนก่อนกลับโรงแรม สารภาพว่ารอบนี้ไม่ได้เดินลงไปค่ะ กลัวคลองชองเกซอนจะเบื่อหน้าผึ้งมิ้ม อิอิ

คืนนี้หฤโหดกับการจัดกระเป๋ามาก เนื่องจากกระเป๋ามานโตไม่ทันกับของที่ซื้อ ทั้งนั่งทับ เขย่ากันสุดฤทธิ์ กว่าจะได้นอนปาไปเกือบตี 2 แน่ะ นอนดีก่า...เน๊อะ!

อ่านตอนต่อไป

//www.bloggang.com/viewblog.php?id=pheungmim&date=02-05-2013&group=10&gblog=4

อ่านตอนก่อนหน้า

//www.bloggang.com/viewblog.php?id=pheungmim&date=02-05-2013&group=10&gblog=2