BlogGang.com : : pAmp@m - Project ศัลยกรรมทำหน่มน้ม 3 : วันผ่าจริง

Diary Project ศัลยกรรม ทำหน่มน้มให้ใหญ่ๆ

Project ศัลยกรรมทำหน่มน้ม 3 : วันผ่าจริง

12 เมษายน 2552

วันนี้ตื่นแต่เช้าค่ะ
พาแม่ไปตลาด และจริงๆตั้งใจว่าจะตื่นมากินให้หนำ
ก่อนที่จะอดอยากตอนบ่ายสอง แต่เอาเข้าจริงๆ
เรากินข้าวเช้าไปได้จานเดียวก็รู้สึกเหมือนกินอะไรไม่ลงแล้วอ่ะ-_-''

หและสุดท้ายก็หยุดกินทุกอย่างรวมทั้งน้ำด้วย ไปตั้งแต่บ่ายโมงครึ่ง
หลังจากนั้นเราก็เป็นบ้าบอ ลุกขึ้นมาเก็บกวาดห้อง ขัดห้องน้ำ เปลี่ยนผ้าปูที่นอน
ถูพื้น เก็บตู้เสื้อผ้าสารพัด
ตอนนั้นรู้สึกว่าต้องรีบทำซะ ก่อนที่จะไม่ได้ทำไปอีกนาน
เผื่อว่าสลบแล้วไม่ตื่นด้วย 5555

พอสี่โมงกว่าก็ออกจากบ้านค่ะ
ไปไหว้ศาลหลักเมืองขอพรเล็กน้อย
่ก่อนจะขับรถไปหลงไป-_-''

กว่าจะถึงที่โรงพยาบาลก็หกโมงสิบนาที
ทั้งๆที่ถ้าไม่ได้หลงคงถึงตั้งแต่5โมงนิดๆแล้วอ่ะ
นี่แหละเราล่ะ ขับรถไปไหนต้องหลงซักนิดพอเป็นพิธี-_-''

พอไปถึง พี่พยาบาลด้านล่างก็รออยู่แล้ว
เอาเราไปชั่งน้ำหนัก วันนั้นชั่งได้ 39.5กิโลค่ะ
เพราะก่อนผ่าตัดเรากลัวว่าจะบวมน้ำเกลือ กลัวว่าซิลิโคนจะทำให้น้ำหนักเราขึ้น
เราเลยลดๆๆๆๆๆ ยิ่งวันนี้ไม่ได้กินอะไรเข้าไปเท่าไหร่
น้ำหนักเลยลงจนเกือบเท่าตอนม.ปลายแน่ะ 5555

(เราสูง150นิดๆเท่านั้นเองค่ะ แต่หนัก39นี่ก็เกือบแห้งแล้วแหละ
แขนขาเป็นเส้นๆเชียว-_-'')

แล้วก็มีบุรุษพยาบาลเอารถเข็นมาให้เรานั่งขึ้นไปที่ชั้นสี่
เราอยู่ห้อง411^^ ห้องที่โรงพยาบาลได้เป็นห้องเดี่ยว
Super Deluxeหรือไงนี่อ่ะค่ะ
ห้องค่อนข้างกว้างขวาง วิ่งเล่นสะดวกเชียว-_-''

วันนั้นเราขอให้น้ามาอยู่เป็นเพื่อนแม่
เพราะเราจะหายไปจากห้องนานพอสมควรช่วงผ่าตัด กลัวแม่จะเหงาค่ะ
เราสามารถขอเตียงเสริมได้ คืนละ 150บาทต่อ1เตียง

ห้องนั้นน่าจะวางเตียงเสริมได้อีกซัก3-4อันเลยแหละเราว่านะ- -''

หลังจากเข้าห้องมาแล้ว เราก็ต้องถอดให้หมด แหวน นาฬิกา สร้อย
เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเตรียมเข้าผ่าตัด
จะมีพี่พยาบาลคนนึงน่ารักมากๆ จะมีอายุนิดนึงนะคะ
เค้ามาช่วยเราเปลี่ยนเสื้อ แล้วช่วยโกนขนรักแร้ออกจนเกลี้ยงเลย
ทั้งๆที่จริงๆเราก็โกนมาบ้างแล้วนะ
พี่เค้าบอกว่าเวลามีแผลจะได้ทำความสะอาดง่ายๆ

แล้วซักพักก็มีพยาบาลเข้ามาเจาะเลือดกับให้น้ำเกลือค่ะ ฮือๆT_T
เรากลัวเจ็บมากเลยแหละ เพราะเข็มยาวมากๆ แถมดูอ้วนๆด้วยT_T
แต่เราก็นึกถึงแมวที่บ้าน เพราะเมื่ออาทิตย์ก่อนมันไม่สบาย
มันก็โดนเจาะให้น้ำเกลือเหมือนกัน มันยังไม่ร้องซักแอะ

เราจะร้องได้ไง ใช่มะ-_-''

แต่จริงๆตอนที่เค้าเจาะเข็มลงไปในเส้นเลือดหลังมือ มันปวดๆค่ะ
ปวดหนึบๆ เราก็หันมาดูพี่พยาบาลเค้ากำลังดึงๆsyringeเพื่อสูบเลือดออก
แต่รู้สึกว่าเลือดมันจะไม่ออกมาอ่ะ

ยังไงไม่รู้ เค้าต้องเอาเข็มออกเพื่อไปหาเส้นเลือดเส้นอื่น เจาะใหม่
กรี๊ดดดดดดดดT___T

เราก็ต้องทนปวดแปล๊บบบอีกรอบที่เส้นเลือดข้างๆกัน
และพี่เค้าเปลี่ยนเข็มให้เล็กลงเพราะเราบอกว่ามันปวด
ก็ยังปวดอยู่แม้จะไม่มากเท่าเดิม

แต่เส้นเลือดเจ้ากรรมก็ไม่รู้อะไรนักหนา
เค้าบอกว่าเจอเส้นล้วนะ แต่เลือดมันไม่ออกมา ไม่รู้ทำไม
ก่อนจะตีมือเราเพียะๆๆ เพื่อให้เส้นเลือดมันขึ้น
แต่ก็ยังไม่สำเร็จอีก (ส่วนอิชั้นหน้าซีดแล้วค่ะ จะเป็นลม-_-'')

พี่พยาบาลเค้าว่า เดี๋ยวต้องให้พี่อีกคนมาทำแล้วล่ะ
เค้าก็ขอโทษเราใหญ่เลยนะ ที่ทำให้เจ็บแล้วยังสอดเข็มเข้าไปไม่ได้อีก
ว่าแล้วก็ดึงเข็มออก
เลือดมันก็ไหลปุดๆออกมาหยดลงเตียงไปเลย กรี๊ด โหดมากT_T

กลายเป็นว่าเราโดนเข็มเจาะสามหน
หนที่สามที่สำเร็จ มีพี่พยาบาลที่ดูก็รู้ว่าเป็นsenior
เค้ามาเลือกเส้นเลือดตรงใกล้ๆนิ้วโป้งซ้ายของเรา

คนนี้เจาะเร็วมากค่ะ ยังไม่ทันได้ปวดเลยเข็มก็เข้าไปแล้ว
แต่ที่โหดคือ เค้าพยายามเอาsyringeมาดูดเืลือดเราไปตรวจ
แต่มันดูดไม่ค่อยออก
เค้าเลยบิดเข็มให้กรวยเล็กๆที่ครอบเข็มอยู่เทลงด้านล่าง แล้วบอกให้เรากำมือ
เลือดมันก็เลยหยด แหมะๆๆๆ ไหลลงหลอดที่เค้าเอามารองเตรียมไว้

ตอนนั้นบอกอาการไม่ถูกเลยอ่ะ-_-''
มันดูโหดมาก เพราะเข็มเส้นยาว เราเห็นมันเป็นเส้นๆอยู่ตรงข้อมือเรานี่เองอ่ะ
เหมือนถ้าขยับแรงๆมันคงทะลุเนื้อออกมาได้ยังงั้นเลย-_-''

แต่ปกติแล้ว คนทั่วไปเคาคงไม่โดนอะไรโหดงี้หรอกมั้งคะ
เราซวยเองที่เลือดมันไม่ค่อยจะอยากจะออกจากตัว

พอเสร็จสิ้นขั้นตอนการเอาเลือดไป เค้าก็มาแปะผ้าแปะสก็อตเทปที่เข็ม
ก่อนจะเอาสายน้ำเกลือมาต่อให้ ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นพอสมควร
เพราะไม่รู้สึกหิวเหมือนจะเป็นลมแล้ว
ที่เหลือก็คือนั่งรอเวลาค่ะ ประมาณทุ่มครึ่งจะมีเตียงมารับเราไปOR
ซึ่งก็ค่อนข้างตรงเวลาเลยล่ะค่ะ

แม่กะน้าเราก็บอกขอให้โชคดีเจ็บน้อยๆ สวยๆสมใจนะ
เราก็บ๊ายบายขึ้นเตียงไปล่ะ อิอิ

ไปถึงที่หน้าห้องผ่าตัด เราต้องไปนอนเฉยๆ แว่นก็ไม่ได้ใส่
นอนตาบอดตาใสรอหมอพีซึ่งยังเดินทางมาไม่ถึง
จำไม่ได้ว่ารอนานเท่าไหร่เพราะตาก็มองไม่เห็นนาฬิกาอีก
(สายตาเราสั้นเยอะค่ะ-_-'')

คิดว่าน่าจะใกล้ๆสองทุ่มมั้ง คุณหมอพีสุดหล่อก็มาถึงเพื่อมาวาดแบบ
เค้าก็จะเอาปากกาpermanentมาวาดเป็นรูปนมบนหน้าอกเรา
แล้วคุณหมอก็ได้กลุ้มใจอีกรอบเพราะเค้าไม่มั่นใจว่า
ฐานหน้าอกเรานี่มันยังไงกันแน่นะ-*-

คุณหมออกอาการลังเลเลยแหละ ว่าจะเอายังไงดีนะ
เราก็บอกคุณหมอว่า หนูไม่มีไซส์ที่อยากได้อ่ะค่ะ
เอาเป็นว่าให้คุณหมอเลือกให้ก็แล้วกัน ให้มันพอดีตัวก็โอเคแล้ว

คุณหมอเลยบอกว่างั้น เด๋วขอหมอผ่าดูก่อนนะ
แล้วจะได้รู้ว่าต้องใส่สองข้างไม่เท่ากันมั้ย
ถ้าไม่เท่า ข้างนึงจะเป็น275cc อีกข้างก็300-325cc
แต่ถ้าเท่ากัน หมอใส่300ccทั้งคู่เลยนะ เอาให้เต็มคัพซีก็แล้วกัน จะได้สวยๆ^^

เราก็ว่าไงว่าตามกันค่ะ จากเอไม่เต็มคัพมาเป็นคัพซี
แค่นั้นก็หรูแล้วสำหรับคนตัวเท่าหอยเม่นอย่างเรา-_-''

และแล้วเราก็ถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด แต่ด้วยความที่สายตาสั้น
เลยมองไม่เห็นเยอะว่าในห้องเป็นยังไงบ้าง
รู้ต่ว่ามีดวงไฟอันโตๆอยู่บนหัว ผนังห้องขาวๆ
แล้วก็มีคนมายกตัวเราย้ายลงเตียงผ่าตัด
(เค้าแซวกันว่าตัวเบามาก จนพี่ผู้ช่วยหมอต้องถามว่านี่หนักเท่าไหร่เนี่ยด้วย-_-'')

ติดที่วัดชีพจรที่นิ้วชี้ด้ายซ้าย
เอาอะไรไม่รู้หนักๆมาวางไว้บนหน้าแข้งด้านซ้าย
มีนางพยาบาลมาถอดเสื้อออกให้ (โป๊แล้ว><) เอาผ้ามาคลุมให้
แล้วก็เอาแขนเราไปล็อคไว้กับที่วางแขน แต่ล็อคไม่แน่นอะไรอ่ะค่ะ
ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรทั้งสิ้น

หลังจากนั้นคุณหมอวิสัญญีก็มาเอาขวดน้ำเกลือออก
(ปบ้วน่าจะเอายานอนหลับใส่เข้าไปทางเข็มที่เจาะน้ำเกลือแทนอ่ะค่ะ)
แล้วก็เอาฝาครอบมาให้ครอบหน้าเรา
เค้าบอกว่านี่คืออ๊อกซิเจนนะ หายใจเข้าไปลึกๆเยอะๆเลย

นี่อ๊อกซิเจนจากถังนะ ไม่ใช่อ๊อกซิเจนกระป๋อง
แล้วก็หัวเราะ สิ่งสุดท้ายที่เราได้ยินคือ เค้าคุยเล่นกันว่าที่ญี่ปุ่นมีอ๊อกซิเจนกระป๋องขายด้วยนะ แล้วหลังจากนั้นโลกก็มืดไปเลยค่ะ-_-''

เราไม่รู้สึกไม่รู้เรื่องอะไรละ
แต่เหมือนเราไม่รู้ตัวว่าหลับไปแล้วอ่ัะ
เหมือนเรายังมีสติ ในความมืดเห็นอะไรวูบวาบๆไปหมด
(ก่อนเข้าห้องผ่าตัดเราดันนั่งดูทีวีตอนที่ม๊อบเสื้อแดงทุบรถนายกพอดีอีก
ตอนสลบไปเราเลยเหมือนฝันร้ายว่ามีพวกเสื้อแดงมารุมๆเลยอ่ะ บ้าที่สุด-*-)

แล้วในความรู้สึกที่เหมือนมันเพิ่งผ่านไปแป๊บเดียวเองอ่ะค่ะ
เราได้ยินเสียงนางพยาบาลบอกกับเราว่า
คุณคะ การผ่าตัดเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ พยักหน้าได้มั้ย ได้ยินรึเปล่า

เราก็สลึมสลือ หัวหมุนไปหมด พยักหน้าตอบเค้าว่า ค่ะ ดีจัง-_-''

ก่อนจะหลับไปอีกรอบ..
โดยที่ไม่รู้หรอกว่านรกรออยู่ข้างหน้าในอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้แล้ว กรี๊ดดด-_-''

Create Date : 25 เมษายน 2552

Last Update : 25 เมษายน 2552 15:56:29 น.

10 comments

Counter : 3211 Pageviews.

ฮ่าๆๆ แอบขำ ไม่น่าดูม็อบก่อนเข้าผ่าตัดเลยค่ะ....

ไม่งั้นคงจะฝันดีกว่านี้น๊ะ ....

เคยดูสารคดีที่เคาทำศัลยกรรมแบบนี้อ่ะค่ะ ...

แต่ดูตอนเค้าทำนี่แอบเสียว ...เลือดกระจาย ...

เรากลัวเลย .. แต่ถ้าเป็นคนไข้คงไม่กลัว

เพราะสลบไป . ตื่นเดียวก็ตูม ตูมแว้ว.

โดย: kinebibrabra

วันที่: 25 เมษายน 2552 เวลา:12:19:46 น.

^
^ 5555

ใช่ค่ะ ไม่น่าไปดูเลยจริงๆ-_-''

ขวัญเสียไปเล็กน้อยก่อนเข้าผ่าตัด

เราไม่เคยดูเลยอ่ะค่ะว่าเค้าผ่ากันยังไง

แต่เราก็ว่าน่าจะเสียเลือดเยอะจริงๆด้วย

เพราะแม่บอกว่าตอนที่เค้าเข็นรถเราเข้าห้องมา

หน้าเราเหลืองซีดมาก

คิดว่าน่าจะเพราะเสียเลือดไปเยอะจริงๆแหละค่ะ^^'

โดย: pAmp@m

วันที่: 25 เมษายน 2552 เวลา:15:29:59 น.


ว้าวๆๆ รออ่านต่อนะคะ อยากทำเหมือนกัน แต่กลัวมากค่ะ

โดย: That's m3

วันที่: 25 เมษายน 2552 เวลา:21:12:48 น.


เล่าเรื่องได้สนุกจัง อยากอ่านต่อ

โดย: KiRaRi

วันที่: 25 เมษายน 2552 เวลา:21:54:21 น.


จะพยายามแวะมาอัพเดทเรื่อยๆนะคะ^^

โดย: pAmp@m

วันที่: 25 เมษายน 2552 เวลา:22:42:21 น.


ตามติดสถานการณ์ค่ะ อ่านไปลุ้นไปค่ะ น่าตื่นเต้น และน่ากลัวไปด้วย (เป็นคนขี้กลัวเรื่องหมอ เรื่องเข็ม เรื่องยาสลบค่ะ )

โดย: Little pearl

วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:19:36:35 น.


สรุปแล้วได้กี่ซีซีคะจากที่ดูเป็นทรงสูงใช่ใหมค่ะหายไวๆๆนะจ้ะแต่สวยดีจังชิดด้วย

โดย: บี IP: 62.203.196.211 วันที่: 14 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:43:35 น.

จขบ.
เวลาเจาะเลือด เราเคยโดนทั้งสองแบบนะ ทั้งใช้ไซริงค์ดึง กับใช้ เข็มเจาะลงกรวยแล้วลงบีกเกอร์อีกที

ที่สุดๆเลยคือ มีครั้งนึง พยาบาลทำเส้นเลือดเราแตกค่ะ กลายเป็นจ้ำใหญ่มากต้องหลังมือ สีเขียวอ่ะค่ะ

โดย: marina_rain IP: 61.90.24.176 วันที่: 26 สิงหาคม 2552 เวลา:19:07:35 น.


ขอบคุณมากๆเลยนะคะข้อมูลเป็นประโยชน์มากมากกกเลยค่ะ บรรยายได้ละเอียดและสนุกทุกตอนเลยค่ะ อยากทำบ้างจัง สู้ตายค่ะ ^^