Group Blog |
Update ชีวิต 2 ปีที่ผ่านมา
วันนี้ได้มีโอกาสกลับมาเขียนบล๊อกอีกครั้ง..............เนื่องจากอยู่ในโหมดขี้เกียจนะค้าบบบบบบ นั่งปั่นโครงร่างวิจัยอยู่ดีๆ ก็เบื่อๆๆ เลยมาเขียนบล๊อกซะหน่อยดีกว่า
2 ปีแล้วที่ห่างหายจากบล๊อกนี้ไป ชีวิตวุ่นวายมาก พอเริ่มสอบโครงร่างวิทยานิพนธ์เสร็จปี 53 ชีวิตอิชั้นเริ่มไม่สงบสุข ทำเรื่องขอเก็บข้อมูลที่โรงพยาบาล 3 แห่งที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆของประเทศ (**) จะบ้าตาย............ 47 เคส อิชั้นเก็บไปเกือบ 6 เดือน เหนื่อยสายตัวแทบขาด ท้อแท้มาก พอเก็บใกล้จะครบ รู้สึกว่าเมนส์ไม่มา ((++))" ลองเทสดู อ้าว!!!!!!!!!!!!!!!!แม่เจ้า ท้องเว้ย ทั้งบ้านแทบจะกรีดร้อง มีอิชั้นคนเดียวต้อแต้หนักกว่าเดีมอีก............ต้องอุ้มท้องไปเก็บข้อมูลด้วย สงสารใช่ไหมล่ะ กระซิกๆ แต่เปล่าเลยงานหนักเท่าเดิม กว่าจะเสร็จ หลังจากนั้น เหลือเวลาอีก 3 เดือนในการเขียนเล่มวิเคราะห์ข้อมูล แต่เปล่าเลยอิชั้นนอนทั้งวัน แพ้ท้องมากมาย จนครบกำหนดลาศึกษาต่อ กลับมาทำงานด้วยท้องอันกลมโต ขึ้นตึก ท้องได้อยู่ 8 เดือนก่าๆ ลูกชายรอไม่ไหว อิแม่มันบ่นนศ.เยอะ รำคาญ ออกมาซะเลยดีกว่า กลายเป็นเด็กคลอดก่อนกำหนดไป.......... แต่ตอนนี้เป็นเด็กที่ไม่เหมือนเด็กคลอดก่อนกำหนดแล้วง่ะ กลับมาหลังคลอด 3 เดือน ความซวยมาเยือนปวดท้อง ต้องผ่าไส้ติ่งอีก เฮ้อชีวิต ++" ก็คลอด Normal labor นิ รู้งิเค้าผ่าดีกว่านะ ตอนนี้ลูกชายอายุ 1 ขวบ 3 เดือนแล้ว ปริญญาโทก็เรียบร้อยแล้ว เหลือรอรับปริญญาเดือนกรกฎาคม แต่ชีวิตเหมือนเพิ่งเริ่มอีกครั้ง แต่ยังไงคงต้องสู้กันต่อไป .........รักและคิดถึงบล๊อกนี้เหมือนเดิมนะคะ สวัสดีค่า...................ดีใจยึดพื้นที่คืนได้สำเร็จ
สวัสดีค่า...................เพื่อนๆทุกท่านในBloggang
ดีใจมากๆเลยค่า ที่สามารถยึดพื้นที่คืนได้สำเร็จ อะอะ แต่อย่าตกใจไปนะคะ ไม่เกี่ยวข้องกับการเมืองแต่อย่างใด เนื่องจากตอนนี้การเมืองกำลังร้อนระอุ ต้องบอกไว้ก่อน เนื่องจากBlog หมดอายุ แล้วไม่ได้ต่ออายุซักที เลยตัดสินใจจัดการสมัครเรียบร้อยแล้ว ช่วงนี้ชีวิตก็ว้าวุ่นไปตามระเบียบ ใช้ชีวิตอย่างนักวิจัย ลงเก็บข้อมูลภาคสนาม สนุกมากๆ ได้ไปในที่ๆ ไม่เคยไป ไปสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่าง โดนด่าบ้างไรบ้าง แต่อย่าได้แคร์ ขอแค่ได้ข้อมูลก็เพียงพอแล้ว (หน้าด้านจริงวุ้ย) ใกล้แล้ว ความฝันใกล้จะเป็นความจริงแล้ว แต่สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะพยายามอัพบ่อยๆ จะได้มีพื้นที่ส่วนตัวกะเค้าบ้าง วุ้ย โลกส่วนตัวสูงเหมือนกันนะเนี่ยเรา  ชีวิตนักศึกษา
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจใน Blog ที่ผ่านมานะคะ ตอนนี้โอเคขึ้นมากแล้ว เพราะเป็นคนเศร้าได้ไม่นาน ^_^
ตอนนี้อยู่ในช่วงลาเรียนปริญญาโท ตอนนี้ก็ปี 2 แล้วกำลังป่นThesis ส่งอาจารย์อยู่ อยากจบภายใน 2 ปีอ่ะ เป็นเกลียดประวัติซะหน่อย เอ้ย......... เกียรติประวัติซะหน่อย 55555555 เผื่อว่าตอนทำปริญญาเอกจะได้มีผู้ใจบุญรับไว้เรียนซักคน เฮ้อ พอมาเรียนป.โทก็คิดถึงลูกศิษย์อ่ะ ตอนนี้จบกันไปหมดแล้วมั้ง แล้วก็เริ่มเข้าใจความรู้สึกลูกศิษย์แล้วอ่ะ ว่าเราเป็นคนดุนะเนี่ย แต่ก่อนแต่ไรลูกศิษย์ Comment โอ้ยจะบ้าตาย ฉันนี่สุดแสนจะตาหลก ใจดี แต่ให้คะแนนยากส์ 5555555 ช่วงนี้เรียนวิชาความเป็นครู ก็นึกย้อนไปสมัยสอนนะ ลูกศิษย์กลัวจนร้องไห้เลย ต้องปลอบกันอยู่นาน ดุทีลูกศิษย์สั่นมาก ทำงานผิดๆถูกๆ 555555555เราก็มีฟอร์มเหมือนกันนะเนี่ย ทำไปงั้นแหละ จริงๆเป็นคนใจดีนะ แต่ไม่ค่อยยิ้มก็เท่านั้นเอง คืนนี้ต้องอ่านหนังสือ และทำThesis เพิ่มซะหน่อย  ไปและคนเราต้องรักตัวเองหรือเปล่า?
คืนนี้นอนไม่หลับ...........เพราะยุงกัดจนคันไปหมด
ไม่รู้ว่าจะเขียนบลอกนี้เพื่ออะไร รู้แต่ว่าตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงดี มันนอนไม่หลับนะ ความรู้สึกนั้นกลับมาอีก มันเจ็บ เจ็บมากด้วย นอนไม่หลับ คืนนี้ทะเลาะกับสามีด้วยเรื่องเงินทอง เพราะเป็นห่วงว่าอนาคตไม่แนน่นอน เค้าเอาเงินไปให้ใครยืมไว้บ้างเราไม่รู้ มีธุรกรรมการเงินไรบ้างก้ไม่รู้ เรื่องบริษัทอีก ไม่รู้เลยจริงๆ รู้แต่เพียงคร่าวๆ แต่ไม่ทราบจำนวนเงินที่แน่นอน เค้าคิดว่ากลัวจะเอาภาระมาให้เราเครียดนอกจากเรื่องเรียน จึงไม่ค่อยบอกไร แต่เรากลัวอ่ะ เพราะเราไม่มีพ่อไง สูญเสียแบบกะทันหัน แล้วแม่ก็เลี้ยงมาคนเดียวด้วยความลำบาก หากเกิดไรขึ้นเราต้องเผื่อใจไว้บ้าง คิดว่าเราเป็นครอบครัวไง เค้าคือคนที่เรารักที่สุด จึงกล้าถามกลายเป็นว่าเราเป็นคนระแวงเค้าเรื่องเงิน เค้าใช้คำว่าระแวง โห ............มันเจ็บนะเราคิดว่าเราเป็นคนนอกครอบครัวเหรอ แสดงว่าเราเป็นใครก็ไม่รู้ จริงๆมันไม่ใช่นะ เนี่ยปล่อยให้นอนยุงกัดอีก ไม่สนใจ แต่พอเวลาเค้าป่วยเราดูแลทุกอย่าง ตอนนี้เรากลัวอ่ะ เราเจ็บด้วย หากเราต้องจากกัน  อดีต & ปัจจุบัน
ไม่น่าเชื่อเลย
เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว เรายังเป็นพยาบาลธรรมดาๆ อยู่ที่จังหวัดแห่งหนึ่ง ไม่ใกล้ ไม่ไกลจากรุงเทพมากนัก จบมาเป็นพยาบาลได้ประมาณ 3 ปี ทำงานตลอด ตอนนั้ต้องการแต่เงิน นอนวันละ 2-3 ชั่วโมง ทั้งงานราชการ (พยาบาลวิชาชีพ) งานโรงพยาบาลเอกชน In ICU งานคลินิก ไม่รู้ทำไปได้ไง มีความคิดอยู่อย่างเดียวว่าเพื่อเงิน ช่วงนั้นรายได้ดีมาก มีเงินใช้ ให้ครอบครัว พอทำไปได้ซักพัก เกิดอุบัติเหตุชีวิต ผกผันมาก แทบไม่เป็นผู้เป็นคน แต่ยังดีที่มีครอบครัว ที่คอยให้กำลังใจ และสู้มาได้ คิดว่างานที่ทำอยู่มันคือตัวเราหรือเปล่า จนตัดสินใจมาสอบเป็นอาจารย์พยาบาล พอสอบได้ โอ้ ...............ชีวิต เงินเดือน 8,000 (ฉันจะอยู่ได้ไหมเนี่ย) จากเงินเดือน 30,000 อยู่ในกรุงเทพอีก ตายแน่ แต่เมื่อเลือกแล้ว ก็ต้องสู้ต่อนะ .....ไว่อ่านต่อนะคะ ตอนนี้ขอตัวไปแก้ไขงานก่อนนะ ปล. อยากได้วิธีการแต่งBlog สวยๆนะคะ ใครก็ได้ช่วยที 
|
คุณครูพยาบาล
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เป็นคุณครูพยาบาลค่ะ ชอบแต่งตัว และ Shopping มากๆๆๆ เข้ามาทักทาย หรือสอบถามปัญหาสุขภาพได้นะคะ Friends Blog Link |
