วันที่ 5 กุมภาพันธ์ ปี the year 2000เป็นวันที่...มาดามไม่เคยลืมเลยชั่วชีวิตเมื่อคนอันเป็นที่รักยิ่งต้องมาจากไป อย่างไม่มีวันจะหวนกลับมาอีกอาจารย์สตรีท่านหนึ่งแห่งโรงเรียนบางละมุงได้กรุณาเขียนกลอนไว้อาลัยลงในหนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพมาดามขออนุญาตนำมาลงไว้ ณ ที่แห่งนี้และขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงมาณโอกาสนี้ด้วย
แก้วเอ๋ย...แก้วมณี....ที่ล้ำค่าไม่ทันร้าว...เจ้าก็ลา....น่าใจหายทิ้งภาระ....หน้าที่....ไว้มากมายทิ้งคนเคย....เคียงกาย....ให้ทุกข์ทนเพียงสานฝัน....วันสวย....ด้วยภาพเก่าตาซึมเศร้า....น้ำใจดี....มีเหตุผลทำงานหนัก....ยิ้มรับ....กับทุกคนยามได้ยล....ต้องยอมรับ....ประทับใจวันนี้....ไม่มีแล้ว....แม้เพียงร่างทิ้งแนวทาง....ความดี....ที่ยิ่งใหญ่กุศลส่ง....วิญญาณ....บันดาลไปสู่....สวรรคาลัย....นิรันดร**********