แก้วเอ๋ย...แก้วมณี....ที่ล้ำค่า

ไม่ทันร้าว...เจ้าก็ลา....น่าใจหาย

ทิ้งภาระ....หน้าที่....ไว้มากมาย

ทิ้งคนเคย....เคียงกาย....ให้ทุกข์ทน

เพียงสานฝัน....วันสวย....ด้วยภาพเก่า

ตาซึมเศร้า....น้ำใจดี....มีเหตุผล

ทำงานหนัก....ยิ้มรับ....กับทุกคน

ยามได้ยล....ต้องยอมรับ....ประทับใจ

วันนี้....ไม่มีแล้ว....แม้เพียงร่าง

ทิ้งแนวทาง....ความดี....ที่ยิ่งใหญ่

กุศลส่ง....วิญญาณ....บันดาลไป

สู่....สวรรคาลัย....นิรันดร



**********