BlogGang.com : : Magnificum - ปลายทาง

ปลายทาง

(ยอดปิระมิด ดอยหลวงเชียงดาว ธันวาคม 2548)

ภูเขาทุกลูกล้วนมีเสน่ห์ดึงดูดใจคน คนพเนจรเดินผ่านมาล้วนอยากปีนป่ายขึ้นไปด้วยอยากรู้ว่ามีอะไรอยู่บนยอดเขานั้น

เขาสูงเสียดฟ้ามีหิมะปกคลุม ดูงดงามจับใจ แต่แฝงไว้ด้วยอันตรายทุกฝีก้าวที่ปีนป่าย แม้อาจคุ้มค่าความเหนื่อยยากยามที่ก้าวเท้าก้าวสุดท้ายประทับรอยลงบนยอดเขา ด้วยทิวทัศน์ตระการตา, ธารน้ำแข็ง, หิมะที่หาไม่ได้ในพื้นราบหรือแม้แต่สถิติที่เป็นสิ่งสมมติขึ้นมาให้เราทำลายเล่น หากแต่แสงแดดจ้า แสงสะท้อนจากหิมะ อากาศที่เบาบาง ความหนาวเย็นที่โหดร้าย คืออันตรายที่ภูเขานั้นมอบให้ยามที่เราเผลอ

เขาอีกหลายลูกอาจสูงไม่พอจึงไร้ร้างหิมะปกคลุม ไม่ดึงดูดใจให้อยากปีนป่าย หากแต่เมื่อใครก้าวไปถึงยอดแล้วจึงรู้ว่ายอดนั้นชุ่มเย็นด้วยป่าเมฆที่คอยให้ร่มเงา ไร้ซึ่งแสงแดดแผดจ้าที่จะเผาผลาญให้หมดแรง อาจไม่มีสถิติใดรอให้ทำลาย แต่ก็ทำให้ผู้ไปถึงชุ่มชื่นกายและใจ หายเหนื่อยด้วยไอหมอกคลอเคลีย

เขาอีกหลายลูกกลับดึงดูดใจผู้คนด้วยความสูงไม่มากนัก เดินง่ายๆ ชิลๆ ไม่เหนื่อย เชื้อเชิญให้น่าไปเดินเล่นฆ่าเวลา หากแต่เมื่อขึ้นไปถึงยอดจึงได้รู้ว่า เสียเวลาไม่คุ้มค่าเหนื่อยแถมยังรกไปด้วยขยะ เพราะถัดไปเบื้องหน้ายังมีเขาสูงเสียดฟ้าอีกหลายลูกที่สวยคุ้มค่าแก่การปีนอีกมากนัก

คุณล่ะอยากปีนภูเขาแบบไหน

------------------------------------------------------------------------------------

(กิ่วลม ดอยหลวงเชียงดาว ธันวาคม 2548)

ที่ยอดเขาฟากนู้นอาจมีใครสักคนจ้องมองมาทางนี้เหมือนกัน แต่เขาจะรู้ไหมว่ายอดเขาฟากนี้ก็มีใครอีกคนยืนอยู่เช่นกัน ระยะทางที่ไกลเหลือเกินทำให้เราต่างมองไม่เห็นและไม่รู้ว่าจะมีใครสักคนเฝ้ามองหาเราเหมือนอย่างที่เราพยายามเฝ้ามองหาเขาหรือไม่

สำหรับบางคน..ในวันหนึ่งข้างหน้าอีกไม่นาน ทั้งเราและเขาคงมองเห็นซึ่งกันและกัน และคงได้ยืนเคียงข้างกันบนยอดเขา จับมือเฝ้ามองดูสิ่งรอบตัวด้วยกันตลอดไป

แต่สำหรับบางคน...ที่ยอดเขาฟากนู้นอาจไม่เคยมีใครสักคนยืนอยู่และจะไม่มีใครมายืนอยู่ด้วยไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด คงได้แต่ยืนเฝ้ามองด้วยความสิ้นหวัง ไม่รู้ว่าจะต้องยืนคนเดียวบนยอดเขาอย่างเหน็บหนาวเช่นนี้ไปอีกนานเท่าใด หรือต้องยืนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหมดแรงล้มลงสักวัน

หวังว่าที่ยอดเขาฟากโน้น คงมีใครคนนั้นยืนเฝ้ารอคุณอยู่เช่นเดียวกันนะครับ

------------------------------------------------------------------------------------

พระสมุทรสุดลึกล้ำ.......คณนา
สายดิ่งทิ้งทอดมา.........หยั่งได้
เขาสูงอาจวัดวา............กำหนด
จิตมนุษย์นี้ไซร้............ยากแท้ หยั่งถึง

ภูเขาอเนกล้ำ...............มากมี
บมิหนักแผ่นธรณี..........หน่อยไซร้
หนักนักแต่กระลี...........ลวงโลก
อันจักทรงทานได้..........แต่พื้นนรกานต์

ภูเขาทั้งแท่งล้วน...........ศิลา
ลมพยุพัดพา................บ่ขึ้น
สรรเสริญแลนินทา........คนกล่าว
ใจปราชญ์ฤาเฟื้องฟื้น.....ห่อนได้จินต์ดล

ประชุมโคลงโลกนิติ สำนวนสมเด็จกรมพระยาเดชาดิศร

Create Date : 19 มีนาคม 2551

Last Update : 20 มีนาคม 2551 0:34:42 น.

1 comments

Counter : 907 Pageviews.

ตามภาพถ่ายในปี 2548 เป็นบทความที่เดินทางไกลมากๆ

โดย: appendiculata191

วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:12:55:08 น.