|
|
 |
 |
 |
 |
| |
ไปเที่ยวหลวงพระบางกันครับผม(ตอน 2)
หลังจากได้เติมพลังกันนิดหน่อยด้วย กับ เบียร์เย็น ๆ กับไข่เจียวแบบแปลกๆของพี่สาวชาวลาว แล้วก็ใกล้จะถึงเวลาที่ผมจะต้องเดินทางแล้ว ด้วยเจ้าเรือนี่ครับ  
ในเที่ยวที่ผมไป นี่ เห็นเด็กเรือที่เป็นชาวลาวบอกคนไม่ค่อยเยอะ ดูแล้วก็พอโอเคครับ ไม่แน่มาก แต่ขอโทษที่นั่งเป็นไม้นะครับไม่มีนวมเลยมีแค่เบาะลองนั่ง มีที่เก็บกระเป๋าไว้ด้านหลังกับด้านหน้าเรือ แต่พอดีของที่ผมเอาไปด้วย แทบจะไม่มีอะไรเลย คือ ถ้าคนทั่วไปเห็นต้องคิดว่าบ้าแน่ไอ้นี่ ไปต่งประเทศเอาเสื้อไป 3 ตัว กาง 2 ตัว เลยสามารถเอาไวที่ตัวเองได้เพราะมันเป้นแค่เป้เล็กใบเดียว ที่ผมห่วงมากที่สุดก็คงเป้นเจ้า passport นะแหละ กลัวหายโคตรผมแก้ไขปัญหานั้นโดยใส่กางเกงสองชั้นครับ passportกับตังเยอะๆ ไว้ด้านใน ส่วนด้านนอก ก็แค่ค่าเบียร์ 2-3-4-5 ขวด ระหว่างทางเท่านั้นเอง เบียร์ไม่แพงครับ ราว ๆ 25 ไทย ไม่แน่ใจแต่ผมรู้สึกว่ามันไม่แพงเลย 
แต่อีกอย่างหนึ่งที่ผมรู้สึกตอนขึ้นเรือ คือ เราเป็นชนกลุ่มน้อย ในเรือแน่วะ ไม่มีคนไทยเลย ซักคน เท่าที่ได้คุยกันมีเอเชียแค่ 3 คน เองคือ สาวญี่ปุ่น หนุ่มสิงคโปร์ และ หนุ่มใหญ่จากเมืองไทยนั้นก็คือผมเอง 
ภาษาอังกฤษยิ่งแข็งแรงอยู่ด้วย จะรู้เรื่องไหมเนี่ย
และราว 11.00 กว่า เรือก็ได้ออกจากท่าเพื่อไปสู่จุดหมายปลายทาง ของผม คือ หลวงพระบาง ระยะเวลาที่ เด็กเรือได้บอกกับผมก็คือ 2 วันเต็มๆครับ โดยจะแวะพักวันแรก ที่จุดพักที่เขาเรียกว่าปากแปง เวลาโดยประมาณที่จะถึง ปากแบงคือ ราวๆ 17.00 ครับ แต่วันที่สองจะโหดกว่ามาก เพราะจะต้องออกแต่เช้าและไม่มีการหยุดพักที่ไหนเลย รวดเดียวถึงหลวงพระบางเลย โอว 
ระหว่างที่ นั่งเรือเราจะได้เห็นวิวทิวทัศน์ที่สบายตาและ สบายใจ ตามระยะทางที่เดินทางไปก็จะพบหมู่บ้านเล็กๆ ของ ชาวลาวอยู่เป็นระยะ บางหมุ่บ้านก็จะขายของ ต่างๆให้กับนักท่องเที่ยวหรือคนเรือที่ผ่านไปมาในแม่นำโขง มีการทำการประมงกันเป็นระยะ ๆ
แม่น้ำโขงเป็นแม่นำที่เดินเรือยากทีเดียว น้ำเชียวกรากไหลแรงมีโขดหิน ตามแนวชายตลิ่งมากมาย บางทีคนเรือต้องวิ่งสลับฟันปลาระหว่าง 2 ฝั่งแม่น้ำโขงเพื่อหลบแนวโขดหิน ผมเข้าแล้วว่าทำไมเขาไม่เดินเรือกันตอนกลางคืนแค่ตอนกลางวันยังขนาดนี้ตอนกลางคืนมันจะยากขนาดไหน เข้าใจเลย
หลังจากเดินทางไปตามการนับระยะทางแบบผมคือหมดเบียร์ไป 4-5 ขวดเราก็ถึงจุดหมายที่จะเป็นจุดพักในการเดินทางวันแรกของ ผมคือปากแบงเป็นจุดพักที่อยู่กลางขุนเขาอันเงียบสงบจริงๆ
วิวนี้ถ่ายจากระเบียง เกสเฮ้าส์ ที่ผมเข้าไปพักครับวิวดีพอสมควร
และแล้วก็ถึงเวลาอาหารเย็นครับ หลังจากอาบน้ำอาบท่านอนพักให้หายมึนนิดหน่อยผมก็ออกไปหาอะไรกิน ซึ่งเท่าที่เห็นจะเห็นร้านอาหารที่ขายอาหารให้ชาวต่างชาติเยอะมาก อาหารฝรั่งทังนั้นเลย ซึ่งไม่ถูกปากผมเลย
เดินไปเดินมากไม่ไปไหนก็เลยได้รานที่อยู่หน้าห้องพักนะแหละ
ผมก็เลยสั่งต้มยำที่ทำจากปลาแม่น้ำโขงซึ่งจำไม่ได้แล้วว่ามันเป้นปลาอะไรแต่เนื้อก็ใช้ได้ แค่ปลาแม่น้ำโขงนี่หนังหนาจังแฮะ แล้วก็ต้มยำนี่มันไม่เผ็ดเลย ออกไปทางเปรียวซะมาก เอาน่าพอกล่อมแกล่มน่า ต้องรีบทานครับเพราะว่า เขามีไฟฟ้าให้ใช้แค่ 22.00 นะครับ 
เปิดให้อีกทีก็ 7.00 เลยนา
แต่ก็อร่อยพอใช้ได้ครับ ถึงจะไม่ถูกปากคนชอบกินเผ็ดแบบผมเท่าไหร่
หลังจาก อิ่มแล้วก็เดินดูอะไรนิดหน่อยซึ่งก็ไม่มีอะไรมาก ลองสอบถามดูว่าถ้าไปหลวงพระบางทางรถจากที่นี่จะใช้เวลากี่วันเขาบอกว่า 2 วันครับนานกว่าเรืออีกตกลงไปเรือต่อก็ได้วะ หลังจากนั้นไม่มีอะไรมากครับ ตามหลักนิยมผม ดื่มเบียร์ ไปอ่านหนังสือ ไปหมดเบียร์2 ขวดก็เข้านอนครับอากาศดีมากครับ ไต้องเปิดพัดลมเลย( มีแต่ห้องพัดลมนะครับไม่มีห้องแอร์ตอนผมไปตอนนี้ไม่มีรู้มีห้องแอร์บ้างยัง )โรคภูมิแพ้ที่ผมเป็นอยู่ก็ไม่แสดงอาการเลย สำหรับวันนี้ ราตรีสวัส ครับ
พบกันเช้าวันใหม่ครับ
| Create Date : 06 กันยายน 2550 |
| Last Update : 6 กันยายน 2550 0:59:37 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 1217 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: maxpal  วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:8:10:32 น. |
|
|
|
| โดย: som som วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:9:50:30 น. |
|
|
|
| โดย: เต๋า (oattao ) วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:10:05:09 น. |
|
|
|
| โดย: NiToRiA วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:13:52:29 น. |
|
|
|
| โดย: ตติตา วันที่: 9 ตุลาคม 2550 เวลา:20:52:10 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
