หวัดดีจ๊ะหนูเนียร เมื่อวานได้ดูแฟนพันธ์แท้ที่คุณไปเล่นมาแล้วใจหายใจคว่ำแทนจริง ๆ กลัวตกรอบสอง แต่ก็โอเคนะเอ!รู้สึกว่าหนูเนียรน่าใสปิ๊งเชียว
และขอบคุณนะที่เข้าไปทักทายที่บล็อก

เสี่ยวเอ้อ...มาต้อนรับจอมยุทธหญิงแห่งสำนักง้อไบ้(อยู่ข้างสำนักง้อไบ๊)หน่อยซิ...

เจ๊แวะมาแอ่วแล้วเน้อ...

ตอนแข่งก็ใจหายใจคว่ำเหมือนกัน สงสารน้องเกด (ธศร) ที่ตอบผิดไปนิ๊ดเดียว เลยอดได้ของรางวัลเลยอ่ะ

แวบมาแอ่วโรงเตี๊ยม...

เจ้าของโรงเตี๊ยมอยู่หนาย...จ้ะ

อัพบล็อกหน่อย สิจ้ะจอมยุทธเนียรจะได้แวะมาอ่านอะไรใหม่มั่ง

แวะดูหน้านี้หน่อยดีกว่า

อืม++ ต้นไม้อ่ะนะ ปลูกไม่เคยขึ้น

ถ่ายรูป ฝีมือดีมาก .. จนไม่กล้าให้ใครดูด้วย ต้องเก็บไว้ดูคนเดียว

เลี้ยงน้องหมา .... ชอบมาก แม้จะดูยับเยินไปบ้าง

จะมีคนคบมั๊ยคะเนี่ย

คนที่ความชอบไม่เหมือนกัน ที่เป็นเพื่อนกันก็มีเยอะครับ ถึงจะมือร้อน ปลูกต้นไม่ค่อยขึ้น ถ่ายรูปไม่สวย และอะไรอีกหลายอย่าง แต่เพื่อนในนี้ชอบเหมือนกันอยู่อย่างคือ...ชอบอ่านนิยายของ เนียรปาตี ใช่ใหมล่ะ อิอิอิ

ถูกต้องแล้ว ... คร๊าบ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี

ได้อ่านหนังสือที่คุณแต่งแล้ว2เรื่องคือแป้งร่ำสารภีและกลิ่นกาสะลอง ชอบมาก ในใจคิดว่าคนแต่งต้องเป็นคนที่เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นอย่างดีและสามารถบรรยายอย่างเห็นภาพได้ แต่พอมาพบตัวจริงในงานสัปดาห์หนังสือเมื่อวันที่ 3 เมษายน52ประหลาดใจมากไม่คิดว่าจะเป็นผู้ชาย อาจจะเป็นเพราะว่าชื่อเนียรปาตีก็ได้เลยคิดว่าเป็นผู้หญิง หนังสือเรื่องฝากรักไว้ที่ปรายฝนที่ซื้อมายังไม่ได้อ่านเลยคะเพราะว่าการที่จะอ่านหนังสือดีๆสักเรื่องต้องให้เวลากับเขามากๆเพื่อพิจารณารายละเอียดที่ผู้เขียนต้องการสื่อกับผู้อ่าน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้มาแสดงความคิดเห็นเนื่องจากเล่นคอมไม่เป็น ต้องให้สามีและลูกแนะนำ วันนี้ขอทักทายแค่นี้ก่อนนะคะวันหลังจะเข้ามาใหม่ ดีใจที่ได้รู้จักและขอเป็นกำลังใจให้คะ

ยินดีต้อนรับคุณเพ็ญพิศครับ...(จากนี้ไปขออนุญาตเรียกว่าพี่)

เป็นความดีใจของนักเขียนครับที่มีผู้ชื่นชอบผลงานของตัวเอง หลายๆ คนก็คิดไปในทางเดียวกันครับ ว่าเนียรปาตีน่าจะเป็นผู้หญิง ไม่คิดว่าจะเป็นผู้ชาย ผมว่าผมพอจะจำได้ครับ ว่าพี่เพ็ญพิศคือท่านไหนที่เพบกันในงานสัปดาห์นังสือ และถ้าจำไม่ผิด ตอนที่คุยันที่บูธ ผมยังแอบคิดอยู่ในใจเลยว่า ครอบครัวนี้น่ารักจริงๆ

สำหรับผลงานเรื่องต่างๆ ที่พี่เพ็ญพิศอ่านไปแล้ว มีข้อตำหนิติชมอยย่างไร ก็เล่าสู่กันฟังได้นะครับ เพราะผู้เขียนเองก็ยังอยู่ในช่วงมือใหม่หัดขับ จะได้พัฒนาฝีมือให้ดียิ่งๆ ขึ้นไป

สวัสดีค่ะ คุณเนียรปาตี
ดีใจค่ะที่ได้เข้ามาคุยกับคุณเนียรปาตีอีกครั้ง เนื่องจากลูกเล่นเน็ตพอดี จึงให้ลูกสาวช่วยพิมพ์ให้เพราะว่าพี่จะใช้เวลาในการพิมพ์นานมาก ส่วนสามีก็ช่วยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ ฝากถามมาว่า จำครอบครัวของพี่ได้จริงหรือเปล่า??? ตอนนี้พี่เริ่มอ่านเรื่อง ฝากรักไว้ที่ปรายฝน แล้วเริ่มอ่านวันฝนตกพอดี อ่านจบแล้วเมื่อไรจะกลับมาคุยใหม่ค่ะ(คราวนี้ใช้เวลาในการพิมพ์ 2 นาทีคราวที่ใช้เวลา 37 นาที เพราะพิมพ์เอง)

คิดว่าจำได้จริงๆ ครับ เพราะวันนั้นพี่เพ็ญพิศเลือกซื้อนิยายหลายเล่มเลย มีลูกมาด้วย...แต่เอ...จำไม่ได้ว่าน้องเกาะบูธ หรือว่าคุณพ่ออุ้ม แต่คุณพ่อเป็นคนควักบัตรจ่ายค่านิยายคุณแม่ชัวร์ๆ ตรงนี้แหละครับ ผมถึงว่าครอบครัวนี้น่ารัก เพราะบางบ้านคุณพ่อมักไม่ค่อยชอบให้คุณแม่อ่านนิยายน่ะครับ

ฝากรักไว้ที่ปรายฝน อาจไม่ใช่นิยายที่หวานมาก แถมกว่าพระเอกนางเอกจะเข้าใจกันได้ ก็มีอุปสรรคน้อยใหญ่เขข้ามาอยู่เสมอ ผู้เขียนก็เพียงอยากให้กำลังใจ ว่าสายฝนมันก็เหมือนอุปสรรคในชีวิต ไม่มีใครรู้ว่าฝนจะตกเมื่อไหร่ แต่ก็มีหลายคนที่ชอบยามฝนตกใช่ไหมครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ดีใจที่จำได้ แต่ขอแย้งหน่อยค่ะ ลูกสาวไม่ได้ยืนเกาะบูธหรือพ่ออุ้มเพราะอายุ 13 ปีแล้ว เค้ายืนอยู่ข้างๆค่ะ ตอนนี้เลยน้อยใจไม่ยอมพิมพ์ให้แล้ว คุณพ่อเลยมาพิมพ์ให้แทน
หนังสือฝากรักไว้ที่ปลายฝน อ่านจบได้ 2 วันแล้ว แต่ไม่ได้เขียนมาบอก เพราะลูกสาวเพิ่งมาเล่นเนตวันนี้ เค้ากำลังอ่านหนังสือนิยายของวัยรุ่น ที่มีสัญลักษณ์ต่างๆ ซึ่งผู้ใหญ่อย่างเราอ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ไม่ห้ามเค้านะ เพราะอ่านหนังสือดีกว่าไปทำสิ่งไม่ดีอื่นๆ เช่น เที่ยวกลางคืน (แต่แม่ต้องดูสำนักพิมพ์ ที่แม่เคยอ่านมาก่อน) นอกจากลูกสาวจะว่างเข้าเนตตอนนี้แล้ว คุณพ่อยังบอกว่าให้เข้ามาดูจอมยุทธเนียรด้วย เลยถือโอกาสเข้ามาคุย หนังสือสนุกมาก ความรู้สึกที่ได้อ่านเขียนไว้ที่ท้ายเรื่องแล้ว ถ้ามีโอกาสจะหาเรื่องอื่นของคุณเนียรปาตีมาอ่าน แต่ตอนนี้กำลังอ่านเรื่องมงกุฎหัวใจ ของคุณฬีฬา อยู่
คุณพ่อ ผู้ให้การสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ฝากถามมาว่า
1.คุณเนียรปาตี มีชื่อเล่น ชื่อจริงว่าอะไร
2.ชอบทานอะไร
3.ชอบอ่านหนังสืออะไร
4.ชอบเล่นกีฬาหรือไม่
สุดท้ายช่วงนี้มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย เราต้องผ่านเหตุการณ์นั้นได้ด้วยดี ดังนั้นอย่าเครียดมาก และรักษาสุขภาพด้วยค่ะ

ใช้เวลาในการพิมพ์ 5 นาที

รบกวนพี่เพ็ญพิศบอกน้อง ว่าขออภัยจริงๆ อย่างอนผมเลย เพราะถ้าจะให้สารภาพตามตรง ก็จำหน้าตาทุกคนไม่ได้ เพราะเวลาที่ปลื้มๆ นี่ มองอะไรมันจะพร่าพรายไปหมด แล้วผมเองก็ไม่กล้าจ้องหน้านานๆ ด้วยอายและจะเป็นการเสียมารยาท...ถ้าน้องหายงอนแล้ว ก็มาพิมพ์ให้คุณแม่เหมือนเดิมนะครับ

เรื่องหนังสือ น้องกำลังอยู่ในช่วงวัยรุ่น ก็คงอยากอ่านอะไรที่เหมาะกับวัยเขามั๊งครับ แต่นิยาย (ผู้ใหญ่) ของคุณแม่ เชื่อว่าเมื่อน้องโตขึ้น น้องจะได้อ่านครับ เพราะผมว่า พอเราโตขึ้นความสนใจในแต่ละเรื่องมันก็จะโตตามไปด้วย อย่างที่คุณแม่ว่า หนังสือของวัยรุ่นเดี๋ยวนี้ คุณแม่ก็อ่านไม่รู้เรื่อง เช่นเดียวกับผมที่อ่านไม่เคยจบ แล้วก็เขียนแบบนั้นไม่ได้เลย...แต่ก็เคยพยายามอ่านนะครับ อยากรู้ว่าวัยรุ่นเดี๋ยวนี้เขาคิดเขาเขียนกันอย่างไร

ตอบคำถามของคุณพ่อ
1. ชื่อเล่น...หนุย...อ่านออกเสียงจัตวานะครับ ส่วนชื่อจริง ถ้าคุณแม่เปิดหน้าแรกๆ นิยายของเนียรปาตี จะมีตัวอักษรเล็กๆ ว่าเป็นลิขสิทธิ์ของ...อันนั้นแหละครับ ชื่อจริงของผม

2. ถ้าเป็นอาหารหลัก จะชอบทานอาหารเส้น และอาหารน้ำ เช่นว่า ก๋วยเตี๋ยว ขนมจีน สปาเกตตี ราดหน้า ทำนองนี้น่ะครับ ผลไม้ก็กินมะม่วงน้ำปลาหวานเป็นหลัก แล้วก็ผลไม้ตามฤดูกาล ชอบมากคือ ลิ้นจี่ และลองกองครับ ขนมหวานนี่ไม่เท่าไหร่ แต่ที่ขาดไม่ได้เลย ทุกวันต้องกิน และกินวันละหลายครั้ง คือกาแฟครับ (อาจจะไม่ต่อสุขภาพนัก)

3. หนังสือที่ชอบอ่านก็คือนวนิยาย เพราะอ่านจนคึกนึกอยากจับปากกามาเขียนเองนี่แหละครับ นอกเหนือจากนั้น ก็จะเป็นประเภทวรรณคดีไทย หนีงสือเกี่ยวกับต้นไม้ ประวัติศาสตร์เฉพาะช่วงที่ตนเองสนใจครับ...แต่หลังๆ นี้จะอ่านหนังสือมากขึ้น ตามโครงเรื่องที่วางไว้เพื่อเขียนนวนิยายครับ เพราะมีหลายเรื่องที่เป็นเรื่องในอดีต ซึ่งก็ค่อยๆ ทยอยเก็บข้อมูลไปครับ...ตอนนี้ที่โหดสุดก็เป็นหนังสือวิชาการครับ เพราะต้อง จบ โท. ให้ได้ในปีนี้ครับ

4. ไม่ชอบเล่นกีฬาครับ และเป็นคนไม่มีทักษะทางด้านนี้เลย ฉะนั้นการออกกำลังกายส่วนใหญ่คือการปลูก และตัดแต่งต้นไม้ในบ้านครับ กับอีกอย่างหนึ่งคือการถ่ายรูป แม้จะต้องปีนเขาไต่น้ำตกก็บ่ยั่นครับ

เหตุการณ์บ้านเมืองคลี่คลายลงไปบ้างแล้ว เราก็หวังว่าทุกฝ่ายจะหาทางออกที่ดีที่สุดให้กับประเทศไทยของเราทุกคนนะครับ

ตอนนี้ลูกสาวหายโกรธ แต่ไม่ได้มาพิมพ์ให้ เพราะดูละครเรื่องอุบัติรักข้ามขอบฟ้า2 อยู่ ตอนแรกก็ไม่ค่อยชอบเรื่องนี้ เพราะรู้สึกว่าวัยรุ่นแสดงออกมากเกินไป แต่เมื่อลูกดู พ่อและแม่ก็เลยดูด้วยจึงเห็นว่าบางทีละคร ก็มีสอนอะไรต่างๆ ที่เรามองข้ามไป เช่นเหตุผลที่เค้าต้องทำแบบนั้น ที่เราคิดไม่ถึง แต่ว่าตอนนี้ละครจบแล้ว ลูกก็ไม่ได้มาพิมพ์ให้อีก เพราะดูเดอะสตาร์5ต่อ คุณพ่อเลยมาพิมพ์แทน
หนุย เป็นภาษาเหนือหรือเปล่า แปลว่าอะไร มีที่มาอย่างไร และขอบอกว่ากาแฟ ทานมากไม่ดี ลดลงบ้างนะค่ะ เปลี่ยนเป็นน้ำขิงหรือโอวัลติน(คุณพ่อบอกมา)

ชื่อ หนุย...ไม่ทราบเหมือนันครับ ว่าเป็นภาษาอะไร และแปลว่าอะไร มันก็เป็นเรื่องค้างคามานาน เพราะเพื่อนๆ ก็จะถามว่า..ถ้า นุ้ย หรรือ หนุ่ย มันก็เข้าใจไม่ยาก คำตอบสุดท้ายจบลงที่แม่ครับ เพราะว่า...ให้คำตอบไม่ได้เหมือนกัน แป่ว!

ละครผมไม่ค่อยได้ดูแล้วครับ แต่คุณพ่อคุณแม่น่ารักจัง ที่นั่งดูกับลูก เด็กๆ จะได้มีคำแนะนำที่ดีครับ ส่วนเดอะสตาร์ 5 ผมเองก็ดูเหมือนกัน ไม่ได้เชียร์ใครเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่เคยพลาดสักตอน อิอิอิ

เรื่องดื่มกาแฟ หลังๆ พยายามดื่มน้ำผลไม้ช่วยครับ เพราะอยากจะลดลงอยู่เหมือนกัน ให้เหลือแค่วันละแก้วก็พอ ขอบคุณพี่เพ็ญพิศ และคุณพ่อด้วยครับ ที่เป็นห่วงสุขภาพผม ผมก็จะดูแลรักษาสุขภาพดีๆ ครับ เพราะยังอยากเขียนหนังสือให้อ่านอีกหลายเรื่องเลย

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ดีใจค่ะ ที่ตอบกลับมาเร็วมาก เกรงใจจังค่ะ เพราะไหนต้องเขียนเรื่องใหม่ แล้วยังต้องทำวิทยานิพนธ์ให้จบปีนี้อีก ถึงแม้ว่าพี่ไม่ได้เรียนป.โท แต่ก็รู้มาว่าการเรียนมันหนักหนาสาหัส แต่พี่ขอถามหน่อยนะค่ะว่า เมื่อรู้ว่ามันหนักแต่ทำไมถึงยังเรียนกันอีก เคยถามน้องชาย เค้าบอกว่าการเรียนโทจะทำให้มีประสบการณ์เพิ่มขึ้น และจะได้เหมาะกับคนที่เป็นหัวหน้าว่าต้องมีความรู้มากกว่าผู้อื่น แต่สำหรับนักเขียน พี่ก็สงสัยว่าทำมั้ยต้องเรียนด้วย แต่ถ้าคุณเนียรปาตีไม่สะดวกใจก็ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ พี่ขอถามอีกอย่างนะค่ะ นามปากกาเนียรปาตีมีที่มาอย่างไร ค่ะ อยากรู้จัง ข้อสุดท้ายถ้าจะคุยกันก็ให้คุยกันที่หัวข้อหน้าโรงเตี้ยมหรือที่หัวข้อนิยายในดวงใจค่ะ ไม่มีหัวข้อสนทนาทั่วไปหรืออย่างไร

การเรียน ป.โท ทำให้มีประสบการณ์เพิ่มขึ้นจริงๆ ครับ ประสบการณ์ที่ว่าก็คือการรู้จักรับผิดชอบตัวเอง และการบริหารจัดการอื่นๆ ครับ มีกฏเกณฑ์บังคับไว้แค่หลวมๆ ซึ่งคนจะจบได้ ต้องรับผิดชอบตัวเองมากครับ

อีกอย่างก็เพื่อเพิ่มวิทยาฐานะ สำหรับการเป็นหัวหน้า หรือเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยต่อไปได้ครับ

ส่วนคำถามที่ว่านักเขียนจำเป็นต้องเรียน ป. โท ไหม อันนี้คงต้องบอกว่า ผมเองเขียนหนังสือเป็นงานเสริมด้วยใจรักน่ะครับ เลยแบ่งเวลามาเขียน ส่วนเป้าหมายทางการงานก็คือ เรียบจบแล้วเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยครับ แต่การเรียน ป.โท ก็ช่วยอย่างมากในการเขียนนิยาย เพราะทำให้อ่านหนังสือได้ไวขึ้น วิเคราะห์อะไรได้มากขึ้น ทำให้เวลาเขียนนิยายเรามองอะไรได้ลึกซึ้งมากกว่าให้เหตุการณ์ดำเนินไปน่ะคัรบ

ห้องสำหรับคุยกันทั่วไป ก็สามารถคุยันได้ที่ในห้องนี้แหละครับ ถือเป็นห้องสำหรับทักทายรายวัน ซักถามได้ทุกเรื่องครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ไม่ทราบมาก่อนเลยว่าจะได้คุยกับว่าที่อาจารย์ในอนาคตถ้าเขียนอะไรที่ไม่ค่อยดีก็ขอโทษด้วยค่ะเพราะว่าเป็นคนที่กลัวอาจารย์มาก ไม่ค่อยกล้าที่จะคุยด้วยยิ่งตอนสมัยเรียนถ้าหลบได้ก็จะหลบ ไม่ทราบหรอกค่ะว่าเป็นเพราะอะไร
ถ้าอย่างนั้นก็คงจะไม่กวนเวลาทำงานวิทยานิพนธิ์แล้วค่ะขอให้เรียนจบไวๆได้เป็นอาจารย์เร็วๆสมความตั้งใจนะคะ

ไม่กวนเลยครับพี่เพ็ญพิศ เพราะผมเองก็ต้องเข้าอินเตอร์เนตทุกวันอยู่แล้ว แวะมาทักทายได้ทุกวันครับ นอกเสียจากว่าบางวันจะมีเหตุสุดวิสัย เช่นว่า อยู่ในสถานที่ที่ไม่มีอินเตอร์เนต ก็อาจจะไม่ได้เข้าครับ

ปีนี้คงเป็นปีที่หนัก เพราะเป็นปีสุดท้ายสำหรับการเรียน แต่มีเป้าหมายว่า เมื่อเรียนจบแล้วก็จะปลดภาระหนักอึ้งลงไปได้ แล้วหลังจากนั้นอะไรดีๆ ก็จะตามมา อย่างน้อย ตอนเขียนนิยายก็จะรู้สึกว่าไม่ห่วงหน้าพะวงหลังครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ตั้งใจจะมาคุยตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่เห็นเวปกำลังปรับปรุงมีปัญหาอะไรหรือเปล่าค่ะ หรือว่าถูกแบนเป็นเวปผิดกฎหมายหรือเปล่า(ล้อเล่น) ที่หายไปนานเนื่องจากที่บ้านกำลังวุ่นวายเพราะลูกสาวต้องการแยกห้องนอน เลยต้องย้ายของที่ห้องเล็กมาเก็บไว้ที่ห้องใหญ่ เพื่อให้ลูกสาวตกแต่งห้องได้อย่างเต็มที่ อีกอย่างพอดีโรคเก่ากำเริบ ไม่ใช่โรคร้ายแรงอะไร คือนิ้วหัวแม่มือซ้ายเกิดล็อคขึ้นมาอีกหลังจากหายไปเมื่อปีที่แล้ว ตั้งใจว่าวันพุธนี้จะไปตรวจซ้ำ ก็เลยทำให้ทำงานบ้านไม่ได้มากนัก แต่มีสามีและลูกสาวคอยช่วยเลยไม่ลำบาก แต่ลำบากตอนที่จะอ่านหนังสือนิยาย เพราะไม่สามารถจะงอนิ้วเพื่อที่จะจับหนังสือได้(กำลังรออุปกรณ์ที่ช่วยเหลือในการถือหนังสือจากสามีอยู่ เพราะปกติจะอ่านหนังสือท่านั่งกึ่งนอน แล้ววางหนังสือบนพุง)
เมื่อวานนี้มีโอกาสไปสวนจตุจักร เพราะไปส่งลูกสาวที่สถานีรถไฟฟ้าเพื่อต่อรถไปเรียนพิเศษ เลยไปหาหนังสือเกี่ยวกับข้อสอบเก่าๆ จึงถามหนังสือของคุณเนียรปาตีกับคนขายหนังสือเก่า คนขายบอกว่า "ร้านหนังสืออย่างนี้ไม่มีหรอก เพราะหนังสือของบ้านวรรณกรรม จะมีสมาชิกและส่วนลดอยู่แล้วตามห้างต่างๆ จะไม่มีการนำมาวางขาย ในร้านหนังสือเก่าเพราะขายไม่คุ้ม" จึงเดินไปดูร้านหนังสือใหม่ ก็พบหนังสือของคุณเนียรปาตีเรื่องหมอกพรางดาว เลยซื้อมา 1 เล่ม และซื้อหนังสือนิยายของท่านอื่นมาอีก 2 เล่ม (หนังสือของคุณเนียรปาตีในร้านมีแค่เรื่องเดียว) ถ้าอ่านเรื่องหมอกพรางดาวจบเมื่อไรจะเข้ามาคุยใหม่(คงนานหน่อยนะ เพราะยังจับหนังสือไม่ค่อยถนัด)

โชคชะตาต้องกันจริงๆ ครับคุญเพ็ญพิศ เพราะว่าผมเองก็ไม่ได้เข้าอินเตอร์เนตมาหลายวันจนกระทั่งวันนี้ เลยเพิ่งรู้เหมือนกันว่าเมื่อวานนี้มีการปรับปรุง...อิอิ

หนังสือของ ณ บ้านวรรณกรรมส่วนใหญ่เป็นแบบที่ร้านบอกน่ะครับ ถ้าจะสะดวกก็หาที่เดอะมอลล์ทุกสาขาครับ กับ B2S จะมีเกือบทุกเล่ม

เรื่องสุขภาพเป็นปัญหาใหญ่เหมือนกันนะครับ ไม่ว่าจะเล็กน้อยหรือใหญ่ ตั้งแต่ไม่เป็นอันตรายมากแต่ก่อความรำคาญเล็กๆ น้อยๆ ไม่รู้จบ กับเรื่องใหญ่ๆ ที่ต้องพึ่งหมอเข้าโรงพยาบาลกันทีเดียว เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วผมเองก็เป็นตาปลาที่เท้า...คือเป็นมานานครับ ถามเพื่อนที่เป็นหมอเขาว่าไม่ส่งผลต่อสุขภาพเลยไม่สนใจรักษา จนทำรำคาญไม่ไหวแล้ว เพราะต้องเดินแบบเท้าไม่เท่ากันตลอดเวลา เลยแปะพลาสเตอร์รักษา ตอนนี้หายเป็นปกติดีแล้วครับ

พี่เพ็ญพิศเองก็ขอให้หายไวๆ นะครับ อาการเล็กๆ น้อยๆ แต่ทำให้ไม่สะดวกในการทำสิ่งคุ้นเคยในชีวิตประจำวันมันก็ก่อความหงุดหงิดได้ไม่น้อยเหมือนกัน

ปีนี้น้องแยกห้องนอนแล้ว เริ่มโตเป็นวัยรุ่นแล้ว ขอให้น้องเป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่นะครับ คุณพ่อคุณแม่จะได้ไม่หนักใจ แต่เท่าที่สัมผัสได้ ครอบครัวพี่เพ็ญพิศสามารถเป็นครอบครัวตัวอย่างที่อบอุ่นได้ทีเดียวครับ

หายไวๆ นะครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วงเรื่องสุขภาพ วันนี้ไปตรวจแล้วหมอบอกว่าเป็นโรคข้อเสื่อมซึ่งเป็นเรื่องปกติของแม่บ้านสว.(แม่บ้านสูงวัย)ที่ทำงานบ้านเป็นประจำไม่มีทางรักษาให้หายขาดมีแต่รักษาตามอาการคือให้ยาแก้ปวดและงดทำงานบ้าน(แต่มันก็ทำได้ยาก) คุณเนียรปาตีก็ระวังด้วยนะใช้นิ้วเขียนหนังสือหรือพิมพ์คอมมากๆพอแก่ตัวไปก็จะเป็นเหมือนพี่ได้
เรื่องหมอกพรางดาวอ่านจบแล้วสนุกมากเอาไว้ถ้ามีโอกาสได้อ่านเรื่องใหม่ของคุณเนียรปาตีเมื่อไหร่จะมาคุยอีก

โล่งใจที่อาการของพี่เพ็ญพิศไม่เป็นอะไรมากครับ และขอบคุณที่ห่วงใยมาถึงนักเขียน สำหรับผมเองเรื่องนิ้วมือคงยังไม่เป็นปัญหา ตอนนี้ปัญหาน่าจะอยู่ที่สายตามากกว่าครับ เพราะว่ารู้สึกมันเปลี่ยนไปบ่อยๆ

ดีใจที่หมอกพรางดาวเป็นอีกเรื่องที่ชอบครับ จะเก็บไว้เป็นกำลังใจให้ตัวเองเขียนเรื่องที่จะสร้างความประทับใจให้ผู้อ่านต่อไปทุกๆ เรื่องครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ลืมบอกไปว่านอกจากจะเป็นโรคข้อเสื่อมแล้วยังเป็นโรคที่เกี่ยวกับตาด้วยไม่ใช่สายตายาวตามวัยสูงอายุนะแต่เป็นตาเหล่ข้างขวา หมอบอกว่าเนื่องจากนอนตะแคงอ่านหนังสือมากทำให้กล้ามเนื้อตาล้าต้องบริหารกล้ามเนื้อตาทุกวันและต้องปรับพฤติกรรมในการอ่านใหม่ แต่แหมตอนแรกก็นั่งอ่านดีๆต่อมามันก็ไถลลงๆจนนอนแล้วพอนอนมันก็ถือหนังสือไม่ค่อยถนัดก็เลยนอนตะแคงเพื่อวางหนังสือกับพื้น เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีห้ามลอกเลียนแบบคะ
เชื่อมั้ยคะว่าแต่ก่อนอ่านการตูนญี่ปุ่นมาตลอดเพิ่งจะมาอ่านนิยายเมื่อปี 2549นี้เอง นิยายเรื่องแรกที่อ่านก็คือเพชรพระอุมาอ่านจบหมดทุกเล่ม ทุกภาคเลยรวมแล้วถ้าจำไม่ผิดก็ 48เล่มแต่ไม่ได่ซื้อนะไปอ่านที่ห้องสมุดหนะ คุณเนียรปาตีละคะจำได้มั้ยว่าเรื่องแรกที่อ่านคือเรืองอะไร

เพิ่งทราบเหมือนกันนะครับเนี่ย ว่าแค่ท่าทางารอ่านหนังสือก็มีผลต่อสายตาด้วยเหมือนกัน คราวต่อไปจะระวังมากขึ้นครับ แต่ก็...ไม่รู้จะเตือนตัวเองได้นานแค่ไหน เพราะเอาท่าสบายเข้าว่า

นิยายเรื่องแรที่อ่าน (แบบแกมบังคับ) เพราะต้องสอบ ก็คือเรื่อง ข้างหลังภาพ ของ ศรีบูรพาครับ สมัยเรียบนมัธยมปลาย ส่วนนยายเรื่องแรกที่อ่านแบบสมัครใจ คือเรื่อง แต่ปางก่อน ของแก้วเก้า ครับ นี่ก็อ่านสมัยเรียนมัธยมปลายเช่นกัน จนกระทั่งเข้ามหาวิทยาลัยก็ไม่ได้อ่านอีกเลย พอเรียนจบถึงกลับมาอ่านอีกครั้งครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
พอดีลูกใช้คอมทำการบ้านเสร็จแล้วและพี่ก็ทำงานบ้าน(ตั้งแต่เช้าก็ทำกับข้าว รีดผ้า ล้างจาน)เพิ่งเสร็จเหมือนกันก็เลยเข้ามาคุยด้วย รู้สึกว่าวันหนึ่ง วันหนึ่งผ่านไปเร็วมาก คุณเนียรปาตีรู้สึกอย่างนั้นมั้ยคะเพราะมีอะไรให้ทำตั้งมากมาย แล้วแต่ละวันทำอะไรบ้างเล่าให้ฟังบ้างซิคะ ถ้าทำอะไรที่มันเหนื่อยหรือล้ามากนักก็พักบ้างคะ (ดีกว่าไม่มีอะไรทำเนอะ) สู้ๆคะ

ชีวิตประจำวันช่วงนี้ก็คือการทำวิทยานิพนธ์ครับ ทำกันจันทร์ ถึง เสาร์ จะได้จบไวๆ พอเที่ยงวันเสาร์ก็จะเป็นช่วงพักผ่อนล่ะครับ ถึงวันอาทิตย์ ซึ่งช่วงพักผ่อนนี้ก็จะดูแลต้นไม้บ้าง ถ่ายรูปบ้าง ดูหนัง ไม่ก็อ่านหนังสือซึ่งไม่เกี่ยวกับวิทยานิพนธ์ แต่อาจเกี่ยวข้องกับงานเขียนนิยาย แล้วก็ใช้เวลานี้ล่ะครับเขียนนิยายตอนต่อจากที่ค้างไว้เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

จริงอย่างที่พี่เพ็ญพิศว่าเวลาแต่ละวันมันช่างผ่านไปรวดเร็ว มีอะไรให้ทำตั้งมากมายจนรู้สึกว่าทำอะไรไม่ทันเอาเสียเลย แต่อย่างน้อยมีงานอะไรให้ทำ เรามีแรงที่จะทำ ก็ดีกว่าเราไม่สามารถทำอะไรได้เลยจริงไหมครับ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น เราอาจคิดไปอีกทางว่า เวลาแต่ละวันช่างยาวนานเหลือเกิน มีอะไรให้ทำมากมาย แต่เรากลับทำอะไรไม่ได้เลย

สนุกกับงานดีกว่านะครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ไม่ทราบว่าทำวิทยานิพนธ์เรื่องอะไรคะ เกี่ยวกับอะไรแล้วทำไมถึงทำเรื่องนี้คะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกได้ ถ้าช่วยได้ก็จะช่วยแต่ถ้าช่วยไม่ได้ก็จะเป็นกำลังใจให้
อ้อ วันนี้ดื่มน้ำผลไม้แทนกาแฟ 1 แก้วหรือยังคะ

ทำวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับวัฒนธรรมป๊อบเกาหลีครับ ปีนี้โค้งสุดท้ายแล้ว เลยต้องทุ่มเทสุดๆ
วันนี้กินกาแฟแล้ว แต่น้ำผลไม้ยังครับ เพราะกินแบบเป็นลูกๆ เลย ลิ้นจี่กำลังถูก อิอิอิ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
วัฒนธรรมป๊อบเกาหลีเป็นอย่างไรค่ะ ลูกสาวสนใจมากตอนนี้เรียนภาษาเกาหลีอยู่ เพราะชอบฟังเพลงของนักร้องเกาหลี

วัฒนธรรมป๊อบเกาหลี หรือ K-POP (korean pop) ก็คือวัฒนธรรมในรูปแบบความบันเทิงที่ส่งออกมาขายยังต่างประเทศ เช่นพวก เพลง นักร้อง ภาพยนตร์ ซ๊รีย์ นี่แหละครับ ซึ่งส่งผลให้เกิดความสนใจมากขึ้น คนอยากไปเที่ยวเกาหลี กินอาหารเกาหลี เรียนภาษาเกาหลี เพื่อให้เข้าถึงความเป็นเกาหลีมากขึ้น ซึ่งต่างๆ เหล่านี้ ผู้ที่ได้รับผลประโยชน์อย่างเต็มที่ก็คือประเทศเกาหลีครับ เพราะนอกจากจะได้เงินจากการจำหน่ายสินค้าแล้ว ยังได้เผยแพร่วัฒนธรรมของตนให้เป็นสากลเทียบเท่าจีน ญี่ปุ่น และอเมริกา ในขณะที่ประเทศไทยเรา จะเป็นลักษณะรับเอา และดัดแปลงเพียงอย่างเดียว ซึ่งส่งผลให้วัฒนธรรมไทยอ่อนแอลงไปจากเดิม

แนวคิดคร่าวๆ เกี่ยวกับวิทยานิพนธ์ที่ทำอยู่ก็ราวๆ นี้ล่ะครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
อ่านแนวคิดแล้วรู้สึกว่าเรื่องนี้ยากและดูยิ่งใหญ่มากระดับประเทศเลยนะเนี่ย ต้องไปประเทศเกาหลีด้วยหรือเปล่า
สำหรับวัฒนธรรมไทยที่อ่อนแอดูจากอะไรคะ เพราะพี่ยังคิดว่าของไทยยังแข็งแรงอยู่นะอาจเป็นเพราะว่ายังเห็นคนไทยยังปฏิบัติตามประเพณีดั้งเดิมเช่น การเวียนเทียนซึ่งจะปฏิบัติกัน 3ครั้งใน 1 ปีก็ยังเห็นวัยรุ่นมาเวียนเทียนแม้ว่าจะใส่ขาสั้นก็ตามที หรือที่เห็นคงเป็นส่วนน้อยมั้ง

เรื่องที่ทำอยู่นี้ก็เป็นเรื่องที่ใหญ่พอสมควรครับ แต่คงไม่ต้องไปถึงเกาหลี แต่ใช้การสัมภาษณ์เอาจากผู้ที่เกี่ยวข้องน่ะครับ
เรื่องความอ่อนแอของวัฒนธรรมนั้น จะพูดถึงความสมดุลของการรับวัฒนธรรมและเรื่องเศรษฐกิจเป็นหลักน่ะครับ ยกตัวอย่างง่ายๆ ก็เช่นว่า ถ้าเราเห็นว่าวัฒนธรรมเกาหลีน่าสนใจ ดีกว่า เราก็ซื้อสินค้าจากเกาหลีมากกว่าแทนที่จะซื้อของโอทอปของไทย เกาหลีจะขายสินค้าได้มากขึ้น หรืออีกตัวอย่างหนึ่งที่พี่เพ็ญพิศตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับการเวียนเทียน ก็อธิบายได้ว่า คุณค่าในเชิงพิธีกรรมมันลดลงไปน่ะครับ แล้วก็ทำเป็นวาระหนึ่งๆ เท่านั้น ในขณะที่วัฒนธรรมเกาหลี (รวมถึงจีน ญี่ปุ่น อเมริกา) ที่แทรกซึมเข้ามานั้นอยู่ในชีวิตประจำวันของเราโดยที่เราไม่รู้ตัวครับ

อย่างไรก็ดี จากที่ผมอธิบายมาอาจดูเหมือนมองโลกในแง่ร้ายเกินไป ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะจุดยืนนของทฤษฎีที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
นึกว่าต้องไปประเทศเกาหลีเสียอีก (อยากสัมภาษณ์คนเกาหลีมั้ยคะจะลองถามครูที่สอนของลูกสาวให้ค่ะ)
เห็นด้วยที่เรื่องเศรษฐกิจเข้ามาตีตลาดเมืองไทยมากขึ้นขนาดพี่สาวอายุตั้ง44แล้วยังฟังเพลงเกาหลีและแม่ของพี่ซึ่งอายุ67ก็ดูหนังเกาหลีจนตาอักเสบเลยหละแต่เรื่องวัฒนธรรมพี่ยังนึกภาพไม่ออกนะว่าแทรกซึมเข้ามาอย่างไงลองยกตัวอย่างให้ดูซิคะ

เรื่องของวัฒนธรรม ต้องทำความเข้าใจก่อนว่า มิได้จำกัดเพียงแค่ อาหาร รแต่งกาย ประเพณี หรือภาษา แต่ความหมายครอบคลุมถึงวิถีชีวิตทั้งหมด เกาหลีประสบผลสำเร็จในการนำวัฒนธรรมเกาหลีมาเผยแพร่ผ่านสื่อละคร ภาพยนตร์ เพลง เกมต่างๆ ซึ่งผู้บริโภคอย่างเราๆ เพียงแค่เห็นว่าดี แล้วมีการบริโภคบ่อยๆ เท่านี้ก็ทำให้เงินตราไหลออกนอกประเทศได้แล้วครับ

ตัวอย่างวัฒนธรรมที่แทรกซึมมา ยกตัวอย่างอเมริกาหรือญี่ปุ่นจะเห็นชัดกว่า เช่นที่เราใส่กางเกงยีนส์ หรือกินซูชิ กินชาเขียวโดยที่เรารู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติวิสัยของชีวิตประจำวันน่ะครับ ถ้าเป็นเกาหลีตอนนี้ ก็น่าจะเป็นวัฒนธรรมการแต่งตัว คอนแทคเลนส์สี ศัลยกรรม การเรียนภาษา ความอยากไปเที่ยวเกาหลี ฯลฯ

อาจเป็นเรื่องที่เข้าใจยากสักนิด แต่ก็คงไม่ยากเกินไปใช่ไหมครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
พอยกตัวอย่างให้ฟังแล้วก็เข้าใจดีขึ้นว่าเรารับวัฒนธรรมของชาติอื่นเข้ามาหลายอย่างจริงแต่ทั้งๆที่รู้เราก็ทำอะไรไม่ได้ เราไม่อาจใส่ชุดไทยเดินตามถนน แต่เราก็ใส่ชุดไทยในงานทำบุญ หรือ แม้แต่การเรียนภาษาเกาหลีก็เพราะอยากฟัง อ่านและพูดคุยกับคนเกาหลีได้แต่เราก็ไม่ได้ใช้ภาษาเกาหลีมาใช้กับคนทั่วไปซึ่งพี่ก็คิดว่ามันไม่ร้ายแรงถึงกับต้องปฏิเสธ แม้ว่าจะต้องเสียดุลทางด้านเศรษฐกิจไปบ้าง แต่เรายังคงวัฒนธรรมของไทยอยู่ พรุ่งนี้จะไปรับวัฒนธรรมเกาหลีเพิ่มเติม(พาลูกไปเรียนพิเศษ)

สวัสดีพี่เพ็ญพิศครับ
เราจะหลีกเลี่ยงวัฒนธรรมต่างชาติทั้งหมดเลยไม่ได้หรอกครับ แต่สำคัญอยู่ที่การ "รู้เท่าทัน" ว่าสิ่งที่เราเห็นว่าดีนั้น อีกด้านหนึ่งก็มีโทษเหมือนกันครับ...น้องเรียนภาษาเกาหลีถึงขั้นไหนแล้วครับ ฝากบอกน้องด้วยนะครับว่า เรียนแล้วก็เอาให้เก่งๆ เลยนะครับ เพราะพี่ก็อยากเรียนแต่ยังหาเวลาไม่ได้เลยอ่ะครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ช่วงนี้ลูกสาวใช้คอมทำการบ้านกว่าจะเสร็จก็ดึกเลยไม่ค่อยได้เข้ามาคุยด้วย ส่วนเรื่องเรียนอยู่ในขั้นพื้นฐานคือการอ่าน เขียนและการผสมคำ ยังฟังไม่ค่อยเข้าใจ ตอนแรกคิดว่าลูกจะเรียนเล่นๆแต่เค้าจะเรียนต่อไปเรื่อยๆก็เลยภูมิใจว่าเค้าตั้งใจเรียนจริง ส่วนคุณเนียรปาตีเอาไว้เรียนโทจบแล้วค่อยไปเรียนภาษาเกาหลีก็ได้ค่ะ(ลูกสาวบอกว่ามีเพื่อนที่อายุเท่ากัน 1 คนนอกนั้นมีแต่คนที่ทำงานแล้วไปเรียน)แล้ววิทยานิพนธ์ใกล้เสร็จหรือยังคะเหลืออะไรอีกสู้ ๆค่ะ วันนี้ดื่มกาแฟไปกี่แก้วแล้วระวังสุขภาพด้วยค่ะ

วิทยานิพนธ์ตอนนี้เหลืออีกพอสมควรครับ แต่ก็ต้องเร่งมือ เพราะปีนี้ภาคการศึกษาสุดท้ายแล้วครับ เรียกว่า...ยังไงก็ต้องจบน่ะครับ ไว้เรียนจบแล้วก็อาจจะหาเวลาว่างเรียนภาษาเกาหลีครับ

ตอนนี้กาแฟลดเหลือแค่วันละแก้วตอนเช้าครับ ง่วงก็นอนเลย ตื่นมาแล้วสดชื่นกว่า

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
เรียนจบเมื่อไหร่บอกด้วยนะคะ ลูกสาวฝากถามว่าชอบฟังเพลงเกาหลีบ้างหรือเปล่า รู้จัก SJมั้ยคะ ลูกสาวชอบมาก(ฟังบ่อยจนแม่ชอบด้วยแล้ว)แต่เค้าก็ฟังเพลงไทยนะโดยเฉพาะพี่บี้และบังเอิญแม่ก็ชอบด้วยอีก(พ่อไม่ถึงขั้นชอบแต่ฟังได้หมด)
ดีใจคะที่ลดกาแฟลงได้บ้างแล้ว เราต้องทำได้จริงมั้ย

ถ้า SJ คือ Super Junior ก็รู้จักครับ แต่ว่าถ้าจะให้แจกแจงรายชื่อทุกคนก็ไม่ได้อ่ะครับ เรื่องเพลงเกาหลี นักร้องเกาหลีผมก็ฟังและติดตามข่าวบ้างครับ ส่วนมากรู้จากเพื่อนสนิทที่เป็นดีเจ ซึ่งเขาจัดรายการเพลงเอเชี่ยน (เกาหลี ญี่ปุ่น ไต้หวัน) ตอนนี้ผมเองก็ฟัง sorry sorry ของ sj อยู่วันละหลายรอบครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ไม่คิดว่าจะรู้จัก SJด้วยแสดงว่ายังเป็นวัยรุ่นอยู่ อย่าฟัง sorry sorryเพลินจนลืมทำงานนะคะ ลูกสาวฝากถามว่ารู้จัก ดงบังชินกิ หรือเปล่า(อย่าบอกนะว่ารู้จักอีก)และก็เพื่อนที่เป็นดีเจจัดที่คลื่นไหน เวลาอะไร ลูกสาวอยากฟัง

ดงบังชชินกิก็รู้จักสิครับ รู้จักบิ๊กแบงด้วย อิอิอิ
เพื่อนผมเป็นดีเจจัดรายการที่เชียงใหม่ครับ สัญญาณคงไม่ถึง กทม. แต่ก็ฟังได้ผ่านเวบนะครับ ช่วงเพลงเกาหลี-ญี่ปุ่น-ไต้หวัน จะอยู่เวลา 3 ทุ่ม ถึง 5 ทุ่ม ครับ เข้ามาฟังและพูดคุยผ่านเวบได้ที่ //www.chiangmairadio.com วันเสาร์มีรายงานชาร์ตเพลงเกาหลีด้วยนะครับ

แล้วรู้จักชายนี่หรือเปล่า

รู้จักสิครับ แต่ว่า นึกหน้าไม่ออกนะ รู้แค่ว่ามีวงนี้อยู่อ่ะ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
สบายดีหรือเปล่าคะ จะบอกว่าไปหาหมอมาอีกแล้วก็ไม่เป็นอะไรมากแค่ เมื่อวันพฤหัส เล่นขว้างตุ๊กตาหมีพูห์เล่นกันแล้วพลาดไปโดนตาขวาแล้วเคืองตา หมอบอกว่าเป็นแผลที่กระจกตาให้หยอดตา 5 วันตอนนี้อ่านหนังสือได้แล้ว อ้อวันนี้ไปรับลูกที่เรียนพิเศษแวะร้าน B2S ได้ เว้งราตรีมาแล้วตอนแรกตั้งใจว่าจะซื้อในงานสัปดาห์หนังสือครั้งหน้าจะได้มีลายเซ็นของคุณเนียรปาตีแต่อดใจไม่ไหวอยากอ่านแล้ว ถ้างานสัปดาห์หนังสือคราวหน้าเอาหนังสือไปให้เซ็นได้มั้ยคะเพราะหนังสือไม่ได้ซื้อในงาน

ถ้ามางานสัปดาห์หนังสือ ก็ติดมาให้เซ็นได้ครับ เพราะเซ็นให้ทุกเล่ม ไม่เฉพาะว่าต้องซื้อในงานเท่านั้นครับ...รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ไปหาหมอบ่อยๆ ไม่ค่อยสนุกเลย

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ทำไมที่ร้าน B2S ถึงมีขายแต่เวิ้งราตรีเรื่องเดียว ไม่เห็นมีเรื่องอื่นของคุณเนียรปาตีเลย ขายหมดไปแล้วหรือคะ

เรื่องเก่าๆ น่าจะหมดไปแล้ว และไม่ได้สั่งเพิ่มครับ เพราะที่เชียงใหม่ผมก็เห็นว่ามีหลายเรื่อง แต่ก็ไม่ครบทุกเรื่อง อย่าง แป้งร่ำสารภี หรือ หมอกพรางดาว นี่ หาไม่เจอเลยครับตอนนี้ แต่ถ้าเป็นเรื่องใหม่ๆ จะมีพร้อมๆ กับงานสัปดาห์หนังสือเลยครับ

ต้องลองไปดูที่ร้านแพร่พิทยาสิคะ ที่สาขาเซ็นทรัลปิ่นเกล้าก็ได้ ร้านนี้นิยายเยอะมากๆ เล่มที่ร้านอื่นไม่มีร้านนี้ก็มีค่ะ บางครั้งจะหานิยายเก่าๆ (แต่ไม่ใช่มือสอง) ก็ต้องมาร้านนี้แหละค่ะ นิยายของคุณเนียรคิดว่าต้องยังมีอยู่นะคะ

สวัสดีพี่พิงค์กี้ครับ ไม่ได้เจอกันนานเลย...ที่แพร่พิทยามีเยอะจริงๆ ครับพี่เพ็ญพิศ เพราะหลายครั้งนิยายเก่าๆ ที่อยากได้ก็มาเจอที่ร้านนี้ครับ

หวัดดีค่ะคุณเนียร พักนี้ไม่ได้เข้ามาคุย แต่พี่ก็แวะมาอ่านที่เพื่อนๆ นักอ่านเข้ามาโพสต์อยู่บ่อยๆ ค่ะ รู้สึกว่าแฟนคลับน่ารักเป็นกันเองดีค่ะ ส่วนวิทยานิพนธ์ถึงจะเร่งทำ แต่ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

พี่พิงค์กี้...วิทยานิพนธ์ตอนนี้เล่นเอาเหนื่อย หลับนอนไม่ค่อยเป็นเวลาเลยครับ แต่ก็ต้องพยายามเพื่อความสำเร็จ...สู้ต่อไป ทาเคชิ...อิอิอิ....รักษาสุขภาพด้วยเช่นกันครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
เว้งราตรีอ่านจบแล้วสนุกมาก กลอนแต่งเองหรือเปล่าคะเพราะดี อ่านแล้วเข้าใจถึงความรู้สึกของตัวละครได้มากขึ้นเลย
สำหรับคำแนะนำเรื่องร้านแพร่พิทยาขอบคุณค่ะแต่จะบอกว่าไม่ค่อยได้ไปเพราะแถวบ้านไม่มี(บ้านอยู่แถวห้างฟิวเจอร์รังสิต ไม่ทราบว่าคุณเนียรปาตีรู้จักมั้ย)แต่ถ้ามีโอกาสไปลาดพร้าวจะแวะที่ห้างเซ็นทรัลคะ

สวัสดีพี่เพ็ญพิศครับ
กลอนทั้งหมดในเวิ้งราตรีผมแต่งเองครับ
เซ็นทรัลลาดพร้าวผมไปบ่อยครับ (เพราะคุ้นเคยจากสมัยมาฝึกงาน) มันใกล้ที่พัก และยังพอคลำทางไปเองได้ ไปทีไรก็อยู่ที่แพร่พิทยากับ B2S ครับ ส่วนฟิวเจอร์รังสิต จะเห็นทุกครั้งที่รถทัวร์ไปจอดส่งผู้โดยสารครับ เคยเดินครั้งเดียว หลายปีแล้ว ตอนรอเวลาไปแข่งแฟนพันธุ์แท้ ตอนนั้นเล่นเอางงเหมือนกัน เพราะมันเป็นสองตึกเชื่อมต่อกัน เดินๆ ไปเลยรู้สึกว่ามันวนไปวนมาครับ

ขอบอกอีกครั้งว่าเก่งจังแต่งกลอนได้เพราะมาก โดยเฉพาะกลอนที่ขึ้นต้น สุดสายป่าน ว่าวน้อย ก็ลอยหายฯในฉากที่เจ้าหญิงอาทิตยาไปหาศิขรินในคุก อ่านแล้วซึ้งในความรักมากเลย แต่งกลอนไปพร้อมนิยายหรือว่าแต่งนิยายจบก่อนแล้วค่อยมาแต่งกลอนทีหลังหรือเปล่า นิยายเรื่องต่อไปมีกลอนมั้ยคะ

ตอนคิดตอนเขียนกลอนก็ไปพร้อมๆ กับตอนเขียนนิยายครับ พอถึงช่วงหนึ่งที่เขียนไปแล้วอิน บางทีกลอนมันโผล่ขึ้นมาตอนนั้น หรือบางทีช่วงพัก แต่อารมณ์ยังค้างอยู่ แล้วรู้สึกว่ามันน่าจะมีกลอนปรกอบก็จะแต่งมาประกอบครับ ส่วนนิยายเรื่องต่อไปกลอนค่อนข้างน้อยครับ อาจจะมีแทรกบ้างนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นครับ

ที่แต่งกลอนเก่งเพราะมีพรสวรรค์ตั้งแต่เด็กหรือว่าอ่านหนังสือมากคะจะได้นำมาฝึกฝนบ้าง

วันนี้ที่โรงเรียนลูกสาวมีพิธีไหว้ครู เค้าบอกว่าได้ถือพาน ปลื้มนะแต่เค้าบอกต่อว่าที่ถือพานน่ะคือช่วย อ.ถือพานจากตึก ม.ต้นไปรวมกันที่ตึก ม.ปลาย แหมหลอกแม่(ขอคุยเรื่องลูกสาวหน่อย คงไม่ว่านะคะ)

ไม่ว่าหรอกครับเรื่องลูกสาว ความสุขขของคนเป็นพ่อ-แม่ ก็อยู่ที่การได้ชื่นชมลูกของตัวเองนี่แหละครับ ที่แต่งกลอนเพราะน่าจะเป็นพรสวรรค์ส่วนหนึ่งครับ แต่ก็ไม่มากเท่าฝึกฝน สะสมประสบการณ์มาตั้งแต่เด็กๆ ที่ชอบอ่านหนังสือวรรณคดีน่ะครับ ส่วนมากเป็นกลอน เลยมีตัวอย่างดีๆ เยอะ...และคงเพราะอย่างนี้น่ะครับ กลอนที่แต่ง เพื่อนๆ เลยมักจะแซวว่า โบราณ และผมเองก็ไม่เคยประสบผลสำเร็จในการแต่งกลอนแบบวัยรุ่นเลยสักครั้ง สงสัยทางใครทางมันมั๊งครับ

เรื่องต่อไปที่กำลังเขียนอยู่ คือเรื่องอะไร เกี่ยวกับอะไรบ้าง

เรื่องต่อไปคือ...เรือนไม้หอม...เป็นเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งที่เกลียดผู้ชาย และไม่ยอมออกจากบ้านตัวเองไปไหนครับ เป็นแนวปัจจุบัน ไม่ย้อนยุค ไม่มีอภินิหารครับ

เขียนไปได้เยอะหรือยัง คาดว่าจะจบเมื่อไร จะจบก่อนหรือหลังปริญญาโทคะ เขียนตั้งแต่วันที่เท่าไรจำได้หรือเปล่าคะ

เรื่องเรือนไม้หอมตอนนี้เสร็จไปเกินครึ่งแล้วครับ เริ่มเขียน 5 บท แรกไว้นานแล้ว (ปกติคิดเรื่องอะไรได้จะเขียนไว้ให้ได้ 3-5 ตอน แล้วจากนั้นค่อยเลือกมาเขียนต่อจนจบแล้วแต่ความเหมาะสม และความยากง่ายของเรื่องครับ) สำหรับเรื่องนี้เริ่มเขียนต่อเมื่อเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้วครับ คาดว่าราวเดือนสิงหาคมนี้จะเสร็จสมบูรณ์ครับ (ก่อนจบ ป.โท) แต่หลังจากเรื่องนี้จบ อาจจะพักสักหน่อยเพื่อเรียนให้จบ เรื่องต่อไปอาจทิ้งช่วงหน่อยนะครับ

ถ้าเขียนเสร็จแล้วอีกนานมั้ยคะกว่าหนังสือจะออกมาให้อ่าน
ไม่ทราบว่าชอบนักร้องพี่บี้(เรียกตามลูกสาว)หรือเปล่า ถ้าว่างจะชวนไปดูคอนเสิร์ตเพราะลูกสาวจะไปดู แต่สงสัยคงจะไม่ว่างแน่เลย อย่าเครียดมากเพราะเรียนหนัก หาเวลาผ่อนคลายบ้างก็ดีนะคะ

เรื่องบันเทิงต่างๆ ในปีนี้คงต้องงดครับ เพราะต้องเร่งทำวิทยานิพนธ์ แต่ก็ขอบคุณครับที่ยังนึกถึงอยากชวนไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน พยายามจะไม่เครียดเรื่องงานครับ (เพราะเครียดเป็นธรรมดาไปเสียแล้ว) วิธีคลายเครียดจากการทำวิทยานิพนธ์จึงเป็นการเขียนนิยายนี่แหละครับ

เสียดายจังที่ไม่ได้ไปด้วยกัน เอาไว้จะมาเล่าให้ฟัง
ตอนนี้สามีลองหัดแต่งนิยายแล้ว( เอาไว้ให้พี่อ่าน) มีคำแนะนำอะไรบ้างมั้ยคะ

คำแนะนำคือ...อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก เขียนที่อยากเขียน และเขียนให้จบให้ได้ ถ้าเรื่องแรกสามารถจบไปได้ด้วยดี จะได้เรียนรู้เกี่ยวกับการเขียนนิยายได้อีกเยอะเชียวครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ขอบคุณค่ะคำแนะนำ เห็นสามีบอกว่าแต่งได้ 3 หน้าแล้ว

วันนี้วันเข้าพรรษาไปทำบุญหรือเปล่า ถ้าไม่ได้ไปไม่ต้องเสียใจนะคะเพราะวันนี้ไปทำบุญกับแม่มา เอาบุญมาฝากคะ แต่ขอนินทาแม่หน่อยนะคือโดนบ่นเล็กน้อยเรื่องใส่กางเกงยีนส์ไปทำบุญ แหมเราก็แก่แล้วแม่ยังบ่นเหมือนเราเป็นเด็กๆอีก ตั้งใจว่าเมื่อไหร่ลูกของเราอายุ 40เราจะไม่บ่นลูกเลย(แต่สามีบอกว่าทำไม่ได้หรอก)แต่ตอนนี้ขอบ่นไปก่อน(คุณเนียรปาตีคงไม่เบื่อนะคะเล่าแต่เรื่องอะไรไม่รู้)

เรื่องเบื่อคงไม่มีหรอกครับ เพราะถ้าไม่สนิทใจกันจริงๆ ก็คงไม่เล่าอะไรให้ฟังมากมายขนาดนี้ ผมไปวัดเมื่อวันอาสาฬหบูชาวันเดียวครับ ส่วนวันเข้าพรรษานั้นไม่ได้ไป เพราะตื่นสาย (เป็นปกติ)

นิยายที่แต่งเรื่องอะไรครับ 3 หน้าก็ถือว่าคืบหน้าแล้วล่ะครับ สำหรับคนที่ยังไม่เคยก็เป็นธรรมดาที่จะยังจับต้นชนปลายไม่ถูก เรื่องแรกๆ ของนักเขียนส่วนใหญ่จึงเป็นเรื่องใกล้ตัวเสียมาก แต่ก็อย่างที่แนะนำไปนั่นล่ะครับ ว่าอย่าเพิ่งคิดอะไรมาก อยากเขียนอะไรก็เขียน อยากเล่าอะไรก็เล่า...เอาให้จบ เพราะหลายคนที่ไปไม่ถึงฝั่งฝันเพราะเขียนไม่จบสักเล่มนี่แหละครับ แม้แต่ตัวผมเอง เขียนกลิ่นกาสะลองครั้งแรกได้แค่ 14 หน้าเอง แล้วก็ดองเค็มข้ามปี

สามีบอกว่ายังไม่ได้ตั้งชื่อเรื่องแต่มีอยู่ในใจแล้ว 2 ชื่อ ประมาณว่าจะให้จบก่อนวันเกิดของภรรยา(แต่ปีไหนไม่รู้นะ)

ตอนนี้สบายดีหรือเปล่าคะ ไข้หวัดใหญ่2009กำลังระบาดที่โรงเรียนลูกสาวก็มีเพื่อนเป็น แต่หายแล้ว รักษาสุขภาพนะคะ

ตอนนี้สบายดีแบบลุ่มๆ ดอนๆ ครับ คือเหนื่อยและเพลียเป็นปกติมานานแล้ว พอมีเรื่องไข้หวัด 2009 เลยไม่ค่อยจะอะไรเท่าไหร่ครับ แต่ก็รักษาตัวเองตามที่เขาแนะนำ ล้างมือบ่อยๆ และใช้ผ้าปิดปากเวลาอยู่ในที่ชุมชน (ซึ่งอยู่น้อยมาก ส่วนใหญ่อยู่กับตัวเอง อิอิอิ) อย่างไรก็ขอบคุณพี่เพ็ญพิศครับที่เป็นห่วง และหวังว่าพี่และครอบครัวจะปลอดภัยจากโรคนี้เหมือนกันครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ถ้าเหนื่อย เพลียมากก็พักก่อนเขียนนิยายอย่างเดียวก็แล้วกันนะคะ
เมื่อวานนี้ลูกสาวไปดูคอนเสิร์ตพี่บี้บอกว่าสนุกมาก แต่พ่อกับแม่ไม่ได้ดูหรอกนะแค่ไปส่งแล้วก็เดินดูของรอรับกลับที่ในงานมหกรรม สินค้าที่ทำในไทยมีของเยอะมากทั้งของกินและของใช้ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนเราจะทำอะไรได้มากมายและเก่งขนาดนี้ นับถือเลยจริงๆ

สินค้าของไทยมีน่าสนใจเยอะจริงๆ ครับ ทั้งของกินและของใช้ ศักยภาพทางการผลิตของคนไทยไม่ด้อยไปกว่าที่อื่นเลย แต่คนไทยขาดการสนับสนุนที่ดีและไม่ทั่วถึงครับ คนไทยจึงเป็นแรงงานฝีมือ เป็นผู้ผลิตสินค้ายี่ห้อต่างประเทศมากมายที่เราหลงไหลได้ปลื้มกัน (อันนี้รู็ซึ้งเลยเพราะได้สัมผัสมากับตัวโดยตรง ของยี่ห้อดังจากอิตาลี แต่ผลิตกันที่ลำปางนี่เอง) เฮ้อ...ซีเรียสไปไหมนี่ น้องสนุกกับคอนเสิร์ตก็ดีแล้วครับ โชคดีมากๆ เลยที่ผู้ปกครองไม่ปิดกั้นแต่ก็ไม่ปล่อยจนเกินไป ตั้งใจเรียนนะครับ...อันยองฮาเซโย

แอบอ่านข้อความข้างบนว่าคุณเนียรไปแข่งรายการแฟนพันธ์แท้มา คุณเนียรไปแข่งหัวข้ออะไรหรือครับ แล้วเมื่อไหร่ครับ ขอดายว่าชนะแน่ๆ

ตกรอบตอนคำใบ้ครับ 5 ข้อครับ สลับกันผิดถูกกับน้องอีกคน แข่งกันหัวข้อ แฟนพันธุ์แท้ทมยันตีครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี( อันนยองฮาเซโย ลูกสาวฝากมาบอกค่ะ)
ช่วงนี้หายไปนานเพราะลูกสอบ เลยช่วยเค้าดูหนังสือก็เลยไม่ได้มาคุยด้วย( วันนี้พ่อลูกไม่อยู่ไปดู SJ ที่มาโชว์ตัว ที่ให้ไปเพราะสอบเสร็จแล้ว)ยังไม่ลืมคุณเนียรปาตี หรอกคะ รออ่านเรื่องใหม่อยู่
รักษาสุขภาพค่ะ

ก็ยังนึกเป็นห่วงอยู่เหมือนกันครับ เพราะเห็นเงียบหายไปหลายวัน ยิ่งช่วงนี้หวัด 2009 ระบาดหนักด้วย ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

ตอนนี้แข็งแรงดีไม่เจ็บป่วยอะไรอาจเป็นเพราะเราดูแลสุขภาพก็ได้และก็ไม่ได้ตื่นกลัวโดยใช่เหตุมั้งคะ แต่ก็ติดตามข่าวสารตลอดนะ

ให้สามีลองอ่านคำแนะนำที่คุณเนียรปาตีแนะนำคุณดาราสมุทรแล้วเค้าบอกว่ายากมากเลยเพราะไม่สามารถหาคำที่สละสลวยมาเขียนได้ แต่เราก็บอกไปว่าเราอ่านได้ เขียนมาเถอะและตอนนี้ก็จบไป 2 บทแล้ว(ได้อ่านแค่บทเดียว)แต่เรารู้นะว่าต้องการสื่ออะไร(เล่าเรื่องครอบครัวให้ฟังอีกแล้วซิ)
วันนี้ทานผลไม้หรือยังคะหวังว่าคงไม่ใช่ลิ้นจี่นะเพราะหมดหน้าไปแล้ว(แต่พี่ทานลำไยแล้วหละ ช่วยชาติๆ)

การทำอะไรที่เราไม่ถนัด หรือไม่เคยทำมาก่อน เริ่มต้นจะยากเสมอครับ แต่ถ้าทำบ่อยๆ ก็จะมีทักษะเอง เรื่องภาษาสละสวยนั้น ค่อยๆ พัฒนาไปเดี๋ยวก็ดีขึ้นเองครับ...ไว้จะรออ่านตอนที่จบแล้วนะครับ

ลิ้นจี่หมดฤดูไปแล้วครับ ตอนนี้ก็เลยกินลองกอง กับ เงาะ แทน ส่วนลำไยไม่ค่อยกินมาหลายปีแล้วครับ เพราะที่บ้านมีหลายต้น แล้วก็กินทุกปีจนชักเบื่อๆ ช่วยชาวสวนจังหวัดอื่นมั่ง อิอิอิ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ดีนะคะที่บ้านคุณเนียรปลูกลำไยด้วยเพราะลำไยเป็นผลไม้ที่ชอบมากที่สุด แต่ที่บ้านเป็นทาวน์เฮ้าส์ไม่มีที่ปลูก ขนาดต้นแก้วที่เป็นไม้หอมที่ชอบมากยังต้องปลูกในกระถางมันก็เลยไม่โต ออกดอกที่ละช่อไม่นานก็เหี่ยวกว่าจะออกอีกก็นาน

ที่บ้านมีไม้ผลเยอะครับ พอๆ กับไม้ดอก เพราะเป็นคนชอบต้นไม้อยู่แล้ว ไม้ผลส่วนใหญ่ก็ให้คนอื่นไปบ้าง ปล่อยร่วงเสียก็เยอะ เพราะกินไม่หมด ส่วนไม้ดอกก็ปลูกให้แม่เก็บไปวัดครับ...เพิ่งทราบว่าพี่เพ็ญพิศและครอบครัวอยู่ทาวน์เฮ้าส์ เป็นข้อจำกัดสำหรับการปลูกต้นไม้จริงๆ นะครับ แต่ก็ไม่ลำบากเสียทีเดียว ดอกแก้วแม้จะไม่โตได้เต็มที่ ออกดอกน้อย และบานไม่ทน แต่ความสุขของคนปลูกก็ยามที่ได้เห็นว่ามันออกดอกนี่เองไม่ใช่หรือครับ นอกจากดอกแก้วแล้ว ยังมีต้นไม้อื่นๆ ที่ปลูกในกระถางแล้วเลี้ยงง่าย ลองหามาเพิ่มดูนะครับ บ้านจะได้สดชื่นขึ้น คนในครอบครัวจะได้สดชื่นตามไปด้วย

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
จริงด้วยค่ะที่เวลามันออกดอกจะชอบมากแต่เป็นคนปลูกต้นไม้ไม่ขึ้น ที่ต้นแก้วต้นนี้รอดมาได้เพราะสามีปลูก ตัวเองปลูกตายไป 2 ต้นแล้วไม่กล้าปลูกอีก เวลาเห็นมันตายแล้วรู้สึกไม่ดี เพราะใช่ว่ามันตายภายในวันเดียวเมื่อไหร่ คือมันจะค่อยๆเหี่ยว ใบค่อยๆร่วงจนหมดต้นเวลาในช่วงนั้นแย่ชะมัด

ผมเองเป็นคนที่มือเย็นคนหนึ่ง ปลูกอะไรก็ขึ้น ก็งาม คนที่บ้านจะชมกันมาก แต่ไม่มีใครรู้เลยครับว่า ผมไม่เคยประสบความสำเร็จในการปลูกชบาเลย แบบว่า ซื้อมา 3 ต้น ต่างกรรมต่างวาระกันน่ะครับ หรือแม้แต่เพื่อนซื้อมาให้ ก็เลี้ยงไม่รอดเลย ทั้งที่มันออกจะดูแลง่าย แล้วตอนที่มันจะตาย ใจห่อเหี่ยวจริงๆ ครับ เพราะเหมื่อที่พี่เพ็ญพิศบอกนั่นแหละ มันค่อยๆ เฉา แล้วก็ตายไปในที่สุด...เฮ้อ...เศร้า

สามีก็เป็นคนมือเย็นปลูกขึ้นหมด ที่บ้านมีกระถางต้นไม้มากโดยเฉพาะกระบองเพชรที่มีลักษณะเป็นปุ่มๆ ปมๆ กลมๆ หนามแหลมๆรอบต้นน่าเกลียดมากยิ่งมันมีหลายปุ่มในหนึ่งต้นด้วยแล้วละก็ พูดแล้วขนลุก เห็นทีไรไม่ชินสักที แต่มันขึ้นง่ายมากนะแค่เด็ดปุ่มมันมา ปักดินก็ขึ้นแล้ว

อ้อสุขสันต์วันเกิดย้อนหลังคะ(หรือเปล่า)

ผมว่าต้นกระบองเพชรมันก็น่ารักดีนะครับ เวลาเอามาจัดสวนถาด หรือจัดสวนไม้อวบน้ำ พระเอกของเรือนไม้หอมก็ปลูกกระบองเพชรเหมือรกันครับ

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดครับ...อายุเพิ่มขึ้นอีกปี

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
พระเอกของเรือนไม้หอมปลูกกระบองเพชรพันธุ์อะไรคะใช่พันธุ์กลมๆหรือเปล่า

ขอให้มีความสุข แข็งแรงทั้งกายทั้งใจตลอดปีและตลอดไปนะคะ

ในเรื่องไม่ได้ระบุไว้ครับ เพียงแค่เป็นต้นกระบองเพชรที่ขายทั่วๆ ไปน่ะครับ ระถางละ 10 บาท พระเอของเราซื้อเพราะตัดรำคาญมากกว่าอยากได้จริงๆ ครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
สบายดีหรือปล่าวคะ พี่เพิ่งหายจากเป็นแผลร้อนในที่ปากเพราะทานลำไยมากไปหน่อย ตอนนี้เปลี่ยนมาทานทุเรียนแล้ว วันนี้คุณเนียรทานผลไม้หรือยัง
ช่วงนี้หายไปนานหน่อยช่วยลูกสาวทำการบ้านแหมมันยากจริงๆแค่ม.3เองนะเนี่ยเลขข้อหนึ่งขนาดพ่อกับแม่ช่วยกันคิดยังใช้เวลาตั้งครึ่งชั่วโมง สมัยก่อนจำได้ว่าเนื้อหาพวกนี้เรียนตอน ม.ปลาย(อย่าเบื่อนะคะเล่าเรื่องครอบครัวอีกแล้ว)

ไม่เบื่อหรอกครับ จะได้รู้ว่าเดี๋ยวนี้การเรียนเขาไปถึงไหนกันแล้ว ปีนี้มีรุ่นน้อง ม.6 ต้องสอบ แกต-แพต...ครั้งแรกที่ได้ยินยังถาม ห๊า! อะไรนะ? เพราะเมื่อปีที่แล้วมันอีกอย่าง สมัยตัวเองอีกอย่าง เปลี่ยนกันได้บ่อยๆ สิน่า...เห็นแบบเรียนเด็กเดี๋ยวนี้แล้วก็เคยนึกนะครับว่า เอ...แล้วเขาจะรู้เหมือนที่เรารู้ เราเรียนมาหรือเปล่า แต่ทั้งหมดนั่นก็เพราะยุคสมัยมันเปลี่ยนไปน่ะครับ สิ่งที่ดีที่สุดคือต้องคอยปรับตัวให้ทันอยู่ตลอดเวลา

สาเหตุที่ไม่ค่อยกินลำไย นอกจากเบื่อแล้ว็เป็นร้อนในนี่แหละครับ ทีไหนทีนั้นเลย ทุเรียนก็ชอบครับ สามารถกินคนเดียวได้ทั้งลูก กินแล้วอย่าลืมเอาน้ำใส่เปลือกดื่มตามไปด้วยนะครับ จะได้แก้กัน...ช่วงนี้สำหรับตัวเอง ลางสาดฟีเวอร์ครับ

ทำไมต้องเอาน้ำใส่เปลือกลำไยด้วยละคะ มันแก้กันได้จริงๆเหรอ แล้วกินลูกหนึงน้ำตามเปลือกหนึงหรือเปล่าอย่างนี้ก็อิ่มน้ำแย่ซิคะ
ส่วนลางสาดไม่ค่อยชอบเพราะมันมียาง กินมากๆทีไรจะรู้สึกชาที่ปากไม่รู้คุณเนียรเป็นหรือเปล่าคะ

ผมหมายึงเอาน้ำใส่เปลือกทุเรียนน่ะครับ ถ้าลำไยนี่ ไม่ต้องใส่น้ำลูกต่อลูกครับ แค่ว่ากินเสร็จแล้วก็ปิดท้ายด้วยการกินน้ำจากเปลือกเท่านั้นเองครับ เขาว่าแก้กันได้เรื่องร้อนในนี่แหละ

ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ากินน้ำจากเปลือกจะทำให้ไม่เป็นร้อนใน แต่ว่าทุเรียนคงทำไม่ได้เพราะซื้อแล้วเค้าปอกเปลือกให้ เค้าไม่ได้ให้เปลือกมาไม่กล้าขอเค้า และจะให้ซื้อเป็นลูกมาปอกเปลือกเองก็ทำไม่เป็น ถ้ากินทุเรียนแล้วกินน้ำจากเปลือกลำไยแทนได้มั้ยคะ

ไม่ได้หรอกครับพี่เพ็ญพิศ กินอย่างไรต้องใช้เปลือกอย่างนั้น เหมือนเราฉีดเซรุ่มเวลาถูกงูกัดไงครับ เซรุ่มก็ได้มาจากพิษงู

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ถ้ากินแทนกันไม่ได้ก็คงต้องยอมเป็นแผลร้อนในแล้วทายาเอาแล้วกัน
วันนี้ไปหาหมออีกแล้วตามนัดเรื่องนิ้ว ได้ยามากินต่อ น่าเบื่อจริงไม่อยากกินยาเลย คุณเนียรเคยเบื่อกินยามั้ย

เคยครับ แต่ไม่ค่อยบ่อย เพราะไม่ค่อยป่วยจนต้องไปหาหมอ อย่างมากก็จะนอนๆๆ จนหายป่วยไปเอง แต่ถ้าเมื่อไหร่ต้องกินยาก็จะเป็นประเภทกินจนครบ กินจนหมดโดสที่จัดมานั่นแหละครับ คิดไว้อย่างเดียวว่าจะได้ไม่ต้องมาเป็นอีก เพราะป่วยทีก็เสียการเสียงาน จริงไหมล่ะครับ

อย่างไรเสียก็กินยาตามที่หมอสั่งนะครับ อาการจะได้ทุเลาลง จะได้ไม่ต้องไปหาหมอบ่อยๆ ดูแลสุขภาพด้วยครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
วันนี้ปลื้มใจมากเพราะได้ต้นไม้จากพ่อกับลูกในวันแม่ไม่ใช่ต้นมะลินะคะ เป็นต้นเดปกระเป๋า แต่ที่ปลื้มสุดๆคือเป็นต้นไม้ที่อยากได้มานานแล้วและพ่อกับลูกเค้าจำได้(ไปเห็นที่ร้านขายข้าวมันไก่แล้วถามว่าต้นอะไรแปลกดี ไม่ค่อยเห็นเลี้ยงยากมั้ย เจ้าของร้านบอกว่า เลี้ยงไม่ยาก มันจะเลื้อยไปเรื่อยๆ เราก็เลยบอกว่าอยากได้ไปเลี้ยงบ้างจัง)พอเห็นต้นไม้นะดีใจมากเลย ตอนนี้ก็ภาวนาอย่าให้ตายเลย(ก็เลยมาเล่าให้คุณเนียรฟัง)

ดีใจด้วยครับ ผมเคยเลี้ยงครั้งนึง ตอนกกระเป๋าป่องๆ มันออก น่ารักดี เมื่อวานนี้ก็ซื้อต้นไม้ให้แม่ต้นนึงครับ ชื่อต้นแสงเงินแสงทอง ส่วนตัวเองได้กระเช้าสีดา กับกระแตไต่ไม้ อยู่กับต้นไม้ร่มรื่นดีนะครับ อยากให้บ้านมีต้นไม้เยอะๆ เหมือนเรือนไม้หอม

สวัสดีครับคุณเนียร

เข้ามาทักทาย

สบายดีหรือเปล่าครับ

อยากทราบความเห็นคุณเนียรเกี่ยวกับเรตภาพยนตร์หน่อยครับ

ว่าคุณเนียรมีความคิดเห็นอย่างไร

ขอบคุณครับ

สวัสดีคุณดาราสมุทรครับ
ช่วงนี้ก็สบายดีครับ มีเหนื่อยบ้าง ทำท่าว่าจะป่วยบ้างก็พักผ่อนครับ
ส่วนเรื่องจัดเรตภาพยนตร์ ยังไม่มีความเห็นครับ เพราะข้อดีและข้อเสียต้องมีคุ๋กันอยู่แล้ว ผมว่ารอดูการปฏิบัติจริงดีกว่าครับ ว่าแต่ละฝ่ายสามารถทำได้อย่างที่ออกกฎกันมาได้แค่ไหน

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
เดปกระเป๋าเลี้ยงไม่ยากอย่างที่คนขายบอกจริงหรือเปล่าคะ ทำไมยอดมันเหี่ยวแล้วละ แล้วกระเป๋าไม่เห็นโตเลย ตอนที่คุณเนียรเลี้ยงตายมั้ย

ต้นที่เลี้ยงตายไปแล้วครับ เพราะว่าให้น้ำมากเกินไป จนเน่าตาย แต่ปล่อยให้แห้งเกินไปก็จะใบเหี่ยวน่ะครับ ต้องให้พอดีๆ ลองสังเกตที่ใบนะครับ มันจะต้องเต่งตึงอ่ะ ภ้าเหี่ยวๆ ก็รดน้ำให้หน่อยนะครับ ส่วนกระเป๋ามันจะค่อยๆ โตเมื่อถึงเวลาครับ...ใจเย็นๆ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
สงสัยเดปกระเป๋าจะไม่ตายแล้วคะเพราะมีบางยอดค่อยๆงอกขึ้นมา ส่วนยอดที่เหี่ยวก็ยังเหี่ยวอยู่(ไม่เป็นไรมีหลายยอด)
ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยได้เข้ามาคุยด้วยเพราะลูกสาวใช้คอมทำการบ้านจนดึก แล้วเวลาแม่จะใช้บ้างก็ใช้เวลานานในการพิมพ์แต่ละครั้งเกรงใจลูก แต่ถ้าคอมว่างเมื่อไหร่จะเข้ามาคุยเรื่อยๆอย่าลืมกันนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยคะช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆ

ต้นไม้ที่เราซื้อมาปลูกมักจะเป็นอย่างนั้นครับ คือยอดที่สมบูรณ์มาแต่แรกมักจะไม่เตริญต่อ แต่กลับเป็นตาใหม่แตกขึ้นมาเจริญแทน เพราะสภาพอากาศเปลี่ยนแปลงน่ะครับ ต้นไม้เลยต้องปรับตัว
ตอนนี้เรือนไม้หอมจบแล้วนะครับ กำลังอยู่ในขั้นตอนการตรวจทานตัวสะกด และอื่นๆ อยู่ครับ

รักษาสุขภาพด้วยเช่นกันครับ ใกล้จะสอบปลายภาคอีกแล้ว น้องๆ ต้องขยันอ่านหนังสือ คุณพ่อคุณแม่ก็เลยต้องดูแลเอาใจใส่หนักขึ้น จริงไหมครับ

ดีใจด้วยจริงๆคะเขียนจบแล้ว เห็นบอกว่าจะจบตอนสิ้นเดือนแต่จบก่อนแสดงว่าสำเร็จก่อนเป้าหมาย (หายเหนื่อยเลยมั้ย)
บอกได้หรือเปล่าคะว่าพระเอกกับนางเอกตายหรือเปล่า(ถึงตายก็อ่านคะ) แล้วมีข้อความหรือกลอนเพราะๆเล่าให้ฟังได้มั้ยคะเอานิดเดียวก็ได้ แล้วคาดว่าจะเป็นหนังสือเมื่อไหร่(ถามเยอะเลยคือดีใจคะที่คุณเนียรเขียนจบแล้ว)

ดีใจด้วยจังคะ(ตื่นเต้นๆอย่างกับเขียนเองแน่ะ)อ้อต้นแก้วที่บ้านออกดอก2ดอกแล้วคะ

เรื่องนี้ตอนจบ Happy Ending ครับ
กลอนเพราะๆ ในเรื่องนี้มีไม่กี่บทครับ

จะจารึก คำ ‘รัก’ กลาง กลีบบุปผา
หวั่นเวลา พาเจ้าร่วง ลิ่วลอยหาย
จะพูดพร่ำ ซ้ำซาก กันไปไย
ในเมื่อใจ สัมผัสได้แล้วทั้งปวง

สำหรับการรวมเล่ม ตอนนี้ยังไม่ทราบเลยครับ ไว้มีข่าวคืบหน้าจะรีบแจ้งให้ทราบครับ

ส่วนเรื่องที่ว่าจบก่อนสิ้นเดือนนั้น เพราะจัดตารางการเวลาทำงานใหม่ ซึ่งหลังจากที่ปิดฉากเรือนไม้หอมเรียบร้อยแล้ว ก็จะพักเว้นการเขียนนิยายไปจนกว่าจะเรียนจบครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ช่วงนี้ลูกใกล้สอบใช้คอมบ่อยเลยไม่ค่อยได้มาคุยด้วย เรื่องการดูแลแม่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากเพราะไม่ค่อยเข้าใจเนื้อหารู้สึกยากมากแค่ลูกถามการบ้านว่า ในสระแห่งหนึ่งถ้านกเกาะดอกบัว 1ตัวต่อ1ดอกจะเหลือนก1ตัวและถ้านกเกาะ 2ตัวต่อ1ดอกจะเหลือดอกบัว1ดอก ดูเหมือนเป็นคำถามง่ายๆแต่เชื่อมั้ยคิดตั้งครึ่งชั่วโมงเพราะต้องตอบในรูปสมการ เฮ้อ เห็นแล้วเหนื่อยแทนลูกจริงๆ(ไม่เข้าใจว่าทำไม่ต้องอยากรู้เรื่องนกกับดอกบัวด้วยตอนเราเรียนไม่เห็นอยากรู้เลย)
อ้อตอนนี้ได้ต้นไม้มาเพิ่มอีกหนึ่งต้นคือต้นหม้อข้าวหม้อแกง(ต้องมีคำว่าลิงต่อท้ายด้วยหรือเปล่าคะ)ต้นมันเล็กน่ารักดีกำลังคอยดูการเจริญเติบโต
ดีจังนิยายจบแบบ Happy Ending

หม้อข้าวหม้อแกงลิง เลี้ยงไม่ยากครับ สังเกตอาการจากใบได้ ถ้าเริ่มเหี่ยวๆ ก็รดน้ำเสียหน่อย ถ้าใบช้ำๆ แสดงว่าน้ำมากเกินไปก็ลดลงหน่อย กระเปาะจะอยู่ที่ปลายใบ เพราะฉะนั้นต้องดูแลดีๆ นะครับ เพราะถ้ากระเปาะอ่อนปลายใบหัก ขาด หรือช้ำ ก็จะไม่เติบโต และไม่ผลิตกระเปาะใหม่ ต้องรอจากใบต่อไปเลยครับ

อ่านคำสั่งเรื่องนกกับดอกบัวแล้วก็ชักจะงงๆ เหมือนกัน อ่านไปยังต้องวาดรูปนกกับดอกบัวตามไป...เฮ้อ คิดหลายซับหลายซ้อนเสียจริง ตอนนี้น้องเรียนอยู่ชั้นอะไรแล้วครับ จะเลือกต่อแผนกวิทย์ หรือศิลป์ครับ...อยากรู้จัง โตขึ้นน้องอยากเป็นอะไร

ตอนนี้เปลี่ยนกระถางหม้อข้าวหม้อแกงลิง ให้ใหญ่กว่าใบเดิมแล้วเพราะใบมันโตขึ้นแต่ยังไม่เห็นกระเปาะเลย

ส่วนลูกสาวอยู่ชั้น ม3แล้วคะ เค้าจะเรียนสายวิทย์ อยากเป็นหมอฟันเพราะว่า ประทับใจหมอฟันที่ดูแลฟันเค้าตั้งแต่ตั้งแต่อยู่อนุบาลนั่นแหละเป็นคนใจดี ใจเย็น แล้วหมอฟันก็บอกว่าเรียนจบแล้วให้ไปทำงานกับเค้า ลูกสาวก็เลยชอบแล้วคุณเนียรตั้งใจเลือกสาขาที่เรียนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ

ผมตัดสินใจเลือกเรียนภาษาฝรั่งเศส เพราะความชอบ และคิดว่าจะมาเอาดีทางด้านการทำงานเบื้องหลังวงการบันเทิง แล้วก็สอบได้สมดังใจครับ เรียนจบมาทางด้านการผลิตรายการวิทยุโทรทัศน์ แต่พอเรียนจบแล้ว กลับค้นพบตัวเองว่า ไม่ชอบซะอย่างนั้น เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาหลายอย่างจนมาสรุปที่การเขียนหนังสือ และมุ่งเป้าเพื่อเป็นอาจารย์นี่แหละครับ

กรระเปาะของหม้อข้าวหม้อแกงลิง ให้ดูที่ปลายใบครับ มันจะค่อยๆ โต พร้อมๆ กับใบน่ะครับ

แวะเข้ามาทักทายครับคุณเนียร

โทษทีที่หายไปนานช่วงนี้ยุ่งจนหัวหมุนเลยครับ

ทั้งการสอบที่กระชั้นชิด ต้องไปแข่งสุนทรพจน์เดือนหน้า แข่งดนตรีไทยอีก ไม่กี่วันนี้ เลยทำให้ต้องหยุดพักการเขียนไว้ก่อน ตั้งใจไว้ว่าปิดเทอมตุลาคมนี้จะเขียนต่อให้มากที่สุด

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ

คุณเนียรสบายดีหรือเปล่าครับ

รักษาสุขภาพนะครับ

ที่ภูเก็ตฝนตกติดต่อกันเป็นสัปดาห์แล้ว

ไม่รู้ที่เชียงใหม่เป็นยังไงบ้าง

โชคดีครับ

ที่เชียงใหม่ตอนนี้จะมีแดดจัดมากช่วงครึ่งเช้า และฝนหนักมากครึ่งบ่ายครับ เสี่ยงต่อการเจ็บไข้ได้ป่วยเอามากๆ

น้องดาราสมุทรทำกิจกรรมเยอะก็อย่าลืมรักษาสุขภาพตัวเองให้ดีนะครับ เพราะถึงวันที่ต้องแข่งขัน ให้เตรียมตัวมาดียังไง แต่ถ้าสุขภาพไม่เต็มร้อยแล้วล่ะก็ ทำเอาเซ็งได้เหมือนกัน

ขอให้ประสบความสำเร็จในทุกกิจกรรมครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
สบายดีหรือเปล่าคะ ลูกสาวไม่ค่อยสบายเจ็บคอเพราะตอนนี้ซ้อมเพลงเชียร์ในงานกีฬาสีทุกวัน เห็นอย่างนี้แล้วรู้สึกว่าเด็กสมัยนี้ทุ่มเทกับกิจกรรมต่างๆมากพอกับการเรียนเลย สามารถแบ่งเวลาได้ถูกต้อง อาจารย์ที่โรงเรียนก็คอยดูแลห่างๆ ให้คำแนะนำ แต่ปล่อยให้นักเรียนตัดสินใจเอง ไม่เหมือนสมัยก่อน ครูให้การดูแลอย่างใกล้ชิด ก็เลยรู้สึกว่าเด็กสมัยนี้มีความคิด มีความมั่นใจในตัวเองสูงจริงมั้ย
อ้อ ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิงใบมันโตขึ้นแต่ไม่เห็นมีกระเปาะที่ปลายใบเลย มันจะมีกระเปาะทุกใบเลยหรือเปล่า

เด็กสมัยนี้มีความคิดความอ่านและกล้าแสดงออกมากกว่าเมื่อ่อนจริงๆ ครับ แต่ว่าก็มีเส้นบางๆ ระหว่างความมั่นใจกล้าแสดงออก กับความก้าวร้าว ไม่เคารพผู้ใหญ่ครับ เพราะเจอเด็กแบบหลังนี้บ่อยๆ อยู่เหมือนกัน ผมเลยมีความคิดว่าเด็กๆ สมัยนี้นอกจากจมั่นใจกล้าแสดงออกแล้ว ก็ไม่ควรจะละทิ้งการมีสัมมาคารวะ และรู้จักาลเทศะที่ดีด้วย

ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิงจะมีกระเปาะที่ปลายใบทุกใบครับ

เด็กที่ก้าวร้าวคิดว่าน่าจะเกิดจากการอบรมเลี้ยงดูและตัวอย่างที่เด็กเห็น เพราะส่วนใหญ่พ่อแม่จะไม่มีเวลาว่างในการดูแลต้องให้ปู่ ย่า ตา ยายซึ่งมักจะตามใจ หรือแม้แต่พี่เลี้ยงที่ส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นคนต่างด้าวคอยดูแลซึ่งจะไม่ชี้แจงว่าอะไรเหมาะสมหรือไม่เหมาะสม เพราะตัวพี่เลี้ยงเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็เชื่อนะว่าพ่อแม่ทุกคนอยากให้ลูกของตัวเองเป็นคนดี มีความสุข

คุณเนียรเคยตอนกี่งโกศลมั้ยคะ กี่วันรากถึงจะขึ้น เพราะตอนนี้ลูกสาวเรียนวิชาการเกษรครูให้ตอนต้นไม้อะไรก็ได้คนขายเค้าแนะนำให้ใช้ต้นโกศล แต่ตอนมา 2 ลัปดาห์แล้วรากยังไม่งอกเลย

เคยตอนครับ ปกติแล้วรากจะงอกในราวๆ 2-4 อาทิตย์ครับ ถ้าตอนถูกวิธีนะครับ โกศลนี่ตอนติดรากง่ายครับ แต่วิธีที่ง่ายกว่าคือ ตัดกิ่งแช่น้ำ หรือชำลงดินเลย เป็นต้นไม้ประเภทติดง่ายตายครับ อิอิอิ

เรื่องเด็กก้าวร้าว เห็นด้วยกับพี่เพ็ญพิศครับ ว่าอยู่ที่การดูใกล้ชิดของคนในครอบครัวด้วย เด็กที่ถูกตามใจมากๆ ก็มีแนวโน้มก้าวร้าวมากครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ต้นโกศลออกรากแล้วค่ะเพราะอาจารย์แนะนำให้ใช้น้ำยาเร่งราก ลูกสาวเอาไปส่งได้ตั้ง 10คะแนน ตอนนี้กำลังจะนำลงดินรอให้รากเยอะก่อน

เดี๋ยวนี้เด็กเค้าส่งการบ้านทางอินเตอร์เนตแล้ว พ่อ แม่ตามไม่ทันเลย ถ้าใครไม่มีคอมก็คงลำบากแย่ มันก็ดีนะไม่เปลืองกระดาษ ไม่เปลืองทรัพยากร แต่ถึงอย่างไรเราก็อยากเห็นลายมือเด็กอยู่ดี(ถ้าเป็นอาจารย์) เพราะเมื่อเราลงมือเขียนมันรู้สึกว่ามันเกิดจากความตั้งใจของเรา เห็นด้วยมั้ยคะ

ไม่เฉพาะเด็กหรอกครับพี่เพ็ญพิศ ระดับมหาวิทยาลัยก็ส่งงานตรวจงานกันทางอีเมล์ ปรึกษาอาจารย์ทางโทรศัพท์หรือคุย msn หรือ Hi5 เทคโนโลยีที่เปลี่ยนไปทำให้รูปแบบต่างๆ มันเปลี่ยนไปจริงๆ นะครับ สิ่งสำคัญจึงอยู่ที่ว่า เนื้อหาสาระนั้นยังอยู่ครบถ้วนหรือไม่...บ่นเป็นตาแก่อีกแล้วผม...ยังไงเสียผมก็ยังชอบการเขียนด้วยมือนะครับ แม้เวลาทำงานเขียนบางครั้งจะเขียนต้นฉบับด้วยคอมพิวเตอร์ แต่เวลาที่เขียนด้วยมือตนเอง ตัวอักษรที่ออกมาจากปลายปากกา มันมีชีวิตจิตใจมากกว่าครับ

สวัสดีครับคุณเนียร สบายดีหรือเปล่า

ผมแวะเข้ามาทักทายสั้นๆ วันนี้เป็นวันสอบวันแรก

แล้วจะไปสอบอีกทีวันอังคาร เสร็จเอาตอนวันพฤหัสบดีหน้านู่นแหละ

ใกล้จะได้ลงมือขีดเขียนต่อสักที แ้ล้วคุณเนียรล่ะครับจะเขียนเรื่องใหม่อีกเมื่อไหร่

สวัสดีครับ

ช่วงปลายเทอมก็คงไม่มีอะไรนอกจากการสอบแล้วก็จะได้พักผ่อน ยังไงก็ขอให้ทำข้อสอบได้ทุกวิชานะครับ ช่วงปิดเทอมสมองปลอดโปร่งจะได้เขียนนิยายต่อ ส่วนผมเองนั้น ไม่มีปิดเทอมครับ ทำวิทยานิพนธ์ทุกวัน เพราะต้องสอบภายในเทอมหน้า ไม่เกินเดือนกุมภาพันธ์ งานเขียนนิยายตอนนี้เลยงดครับ หลังจากที่จบเรือนไม้หอมไปแล้ว คาดว่าจะได้เขียนนิยายเรื่องใหม่ก็หลังจากเรียนจบครับ ราวๆ มีนา เมษา ปีหน้าเลย ตอนนี้ก็วางพล็อตไปเรื่อยๆ เก็บข้อมูลที่ต้องใช้ในนิยายเล่มหน้าไปพลางๆ ก่อนครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
วันนี้อากาศดีแดดแรงชอบมากเพราะได้ตากผ้าคือเป็นคนชอบกลิ่นแดดที่ติดมากับผ้านะค่ะ(มีคนบอกว่าเป็นโรคจิตชนิดหนึ่ง)
เสร็จงานบ้านแล้วก็เลยได้มาคุยกัยคุณเนียร แต่ตอนบ่ายต้องพาลูกสาว(ที่เพิ่งจะเรียนพิเศษเสร็จ)ไปโอนเงินเพื่อจะสมัครเรียนพิเศษในเทอมสอง คุณเนียรเชื่อมั้ยว่าที่นั่งจะเต็มแล้วทั้งๆที่ยังเรียนเทอมแรกไม่เสร็จ เคยถามลูกนะว่าไม่เหนื่อยเหรอ เค้าบอกว่าก็เพื่อนๆเรียนกันหมด เราจะตามไม่ทันเพื่อน ค่านิยมในการเรียนพิเศษนี้มีอิทธิพลจริงๆ

การเรียนพิเศษ กลายเป็นของจำเป็นสำหรับเด็กสมัยนี้ไปเสียแล้วล่ะครับ เราก็คงได้แต่หวังว่า การเรียนตั้งใจเรียนอย่างแท้จริงจะทำให้เราประสบความสำเร็จในวันข้างหน้าครับ
ปล. หม้อข้าวหม้อแกงลิงกระเปาะใหญ่หรือยังครับ ผมลองสังเกตต้นข้างๆ บ้าน เขาซื้อมาช่วงเดียวกับที่พี่เพ็ญพิศซื้อ กระเปาะไม่ใหญ่เลยครับ แต่ผมเห็นที่ปลายใบก็มีกระเปาะเล็กๆ เตรียมเติบโตทุกใบ แต่ไหงมันไม่ยอมขยาย เขาถามผมว่าทำไมตอนผมปลูกกระเปาะมันใหญ่...ตอบไม่ได้เหมือนกันครับ

กระเปาะไม่ใหญ่ขึ้นเลยแต่ก็ไม่เหี่ยว มันมีกระเปาะเล็กๆที่ปลายใบขึ้นใหม่(แต่ไม่ทุกใบนะคะ)ตอนนึ้ไม่หวังอะไรขอแค่ไม่เหี่ยวตายก็พอใจแล้ว

ว่าจะชวนไปดูคอนเสิร์ตต้นสุชาติ (ลืมไปว่าปีนี้คุณเนียรงดกิจกรรมรื่นเริงเหมือนคนถือศิลเลย) คุณเนียรรู้จักนักร้องคนนี้หรือเปล่าคะ กะจะไปดูกับพี่สาวคะ

ไม่แน่ใจว่าชื่อเล่นเขาชื่อ ต้น หรือเปล่าครับ แต่ถ้าหมายถึง สุชาติ ชวางกูร นี่รู้จักครับ ชอบเพลงของเขาหลายเพลงเลย

ใช่แล้วค่ะต้นเดียวกันแต่เดี๋ยวนี้เค้าอ้วนขึ้นเยอะ คุณเนียรรู้จักด้วย (ถามใครๆไม่ค่อยรู้จัก) ไว้ไปดูแล้วจะมาเล่าให้ฟัง

ช่วงนี้ฝนตกบ่อยระวังสุขภาพค่ะ

เคยได้ยินเพลงของเขาสมัยเด็กๆ น่ะครับ คุณแม่ชอบเปิด จนเดี๋ยวนี้ เพื่อนหลายคนเป็นดีเจ ก็เลยมีโอกาสได้ฟังเพลงเก่าๆ รุ่นนั้นอยู่บ่อยๆ

สวัสดีครับคุณเนียร แวะเข้ามาทักทาย

วันนี้สอบวันสุดท้ายพรุ่งนี้ก็ปิดเทอมแล้ว แต่ครูสั่งรายงานเล่มโตมาให้ทำเป็นของขวัญ(ที่ไม่อยากได้) ให้มาทำตอนปิดเทอม

แล้วคุณเนียรเป็นอย่างไรบ้างครับ
จะติดตามอ่านงานของคุณเนียรนะครับ แต่ตอนนี้ต้องขอเก็บตังค์สือชิงชังของคุณจุฬาณีก่อนครับ ^_^

ผมมีข้อสงสัยอยากถามครับ
1. นามปากกา จุฬามณี เฟื่องนคร ชอนตะวัน เป็นคนเดียวกันหรือเปล่าครับ

2.ระหว่างหนังสือกับละคร ชิงชังอย่างไหนเข้มข้น สนุกกว่ากัน (แต่ก็เทียบไม่ได้หรอกเพราะ สิ่งที่ได้รับผ่านประสาทสัมผัสที่ต่างกัน) แต่ถ้าเอาความรู้ที่ได้รับหลังจากได้ชม ได้อ่านจบแล้วกันครับ

สวัสดีครับ ^^

สอบเสร็จ ปิดเทอมแล้ว ก็ถือว่าปลดภาระไปหนึ่งอย่างครับ ส่วนรายงานนั้น ไม่ว่าจะเรียนระดับไหนมันก็ต้องมี ต้องทำ แม้เราจะไม่ชอบใจนัก แต่ก็เป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ครับ ทางที่ดี มีความสุขกับมันดีกว่า
1. จุฬามณี เฟื่องนคร ชอนตะวัน เป็นนามปาของนักเขียนคนเดียวกันครับ
2. หนังสือและละคร เข้มข้นต่างกันครับ ละครเห็นเป็นภาพเลย แต่หนังสือต้องจินตนาการเอาเอง และธรรมชาติของสื่อทั้งสองประเภทก็ไม่เหมือนกันอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น หากจะเปรียบเทียบกัน ก็คงพบส่วนที่เหมือนกันอยู่มาก ถ้าชมละครโดยไม่อ่านนิยายก็สนุกไปแบบหนึ่ง ถ้าอ่านนิยายโดยไม่นึกถึงที่เป็นละครเลย ก็จะได้อรรถรถไปอีกแบบหนึ่ง แล้วแต่คนชอบนะครับ

สวัสดีครับคุณเนียร วันนี้ผมมีอะไรจะมาอวด

พอดีว่าวันนี้กำลังเล่นเน็ตอยู่ดีๆ แล้วเกิดบังเอิญนึกอะไรไม่รู้ ลองพิมพ์อีเมลลงใน Google

รู้ไหมครับเกิดอะไรขึ้น ผมไปเจอหน้าเว็บเก่าหน้าหนึ่ง พระเจ้า มันคือนิยายที่ผมแต่งเอง เรืองแรกด้วยมั้งถ้าจำไม่ผิด น่าจะประมาณ ป.4 หรือ ป.5 เห็นจะได้ อ่านแล้ว อดทึ่งไม่ได้ว่าเราเขียนได้ขนาดนี้เชียวหรือ

เลยอยากให้คุณเนียรลองอ่านดูน่ะครับ

แต่ไม่รู้ทำไมเดี๋ยวนี้มักเขียนไม่ค่อยออกเลย

นี่ลิงค์ครับ

//www.pc-bookclub.com/viewlongc.php?st_id=3506&a_id=720

ขอแก้ลิงค์ใหม่ครับ


//www.pc-bookclub.com/story_view.php?a_id=720

อ้อ นึกออกแล้ว ตอนป.6 ^ ^

คำตอบคือ เมื่อยังเด็ก จินตนาการเราจะสูง คิดอย่างไรก็เขียนออกไปอยย่างนั้น แต่พอโตขึ้น รู้มากขึ้น จะเริ่มกังวลว่า แบบนี้ดีไหม ถูกไหม ผิดไหม ซึ่งมันก็เป็นอย่างหนึ่งที่ทำให้เรา 'ปล่อย' จินตนาการได้ไม่เต็มที่ การเป็นนักเขียน จึงต้องอาศัยจินตนาการสูง และคำนึงถึงความถูกต้องด้วย เพราะเราต้องรับผิดชอบในงานของเราที่ส่งไปยังผู้อ่าน พยายามต่อไปนะครับ

ปล. เรื่องที่เขียน ผมอ่านแล้ว เขียนได้น่าสนใจจริงๆ บอกถึงพรสวรรค์ของคุณอย่างมาก ค้นหาตัวตนให้พบเร็วๆ นะครับ
ปล.2 เรื่องสำนวนภาษาอาจต้องค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป ที่จะเรียนรู้ แต่เรื่องการสะกดคำ ควรตรวจทานก่อนเผยแพร่นะครับ ควรให้ผิดน้อยที่สุด หรือไม่ผิดเลยจะดีมาก เพราะเข้าใจครับ ว่าเวลาพิมพ์เร็วๆ บางครั้งตัวอักษรมันก็ขาดบ้าง เกินบ้าง ในฐานะคนอ่าน ถ้าผมเห็นว่าคนเขียนใช้คำถูกต้อง ผมจะรู้สึกดีมาก ว่าคนเขียนใส่ใจคนอ่าน ในทางตรงข้าม เวลาอ่านเจอเรื่องที่สะกดผิดหลายๆ ที่ในบทเดียว ก็จะเลิกอ่าน แม้ว่าจะมีคนการันตีว่าดีแค่ไหนก็ตาม

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ช่วงที่ผ่านมาหายไปนานเพราะลูกใช้คอม ช่วงนี้เค้าสอบเสร็จแล้วเลยว่าง ( พักผ่อน เตรียมตัวเรียนพิเศษวันจันทร์) แม่เลยได้มาคุยกับคุณเนียร
เป็นอย่างไรบ้างคะสบายดีหรือเปล่า ที่กรุงเทพฝนตกทุกวัน พอเป็นไข้ มีน้ำมูกก็กินยาแล้วก็นอน ตอนนี้หายแล้ว (ต้องรีบหายไวๆเพราะจะไปดูต้นสุชาติวันเสาร์นี้แล้วคะ)แล้วจะมาเล่าให้ฟัง

ช่วงนี้ที่เชียงใหม่ก็ฝนตกครับ ใกล้เปลี่ยนฤดูแล้ว ร่างกายยังแข็งแรงดีครับ กำลังใจก็ดีตาม เพราะวิทยานิพนธ์มีความคืบหน้า แต่สามเดือนสุดท้ายนี้ (หรืออาจถึงเดือนมกราคม) คงจะเป็นช่วงที่หนักและโหดที่สุดก่อนจะจบ เรียกว่าแรงฮึดสุดท้ายก็ว่าได้ครับ

วันเสาร์นี้ไม่ได้ไปดูคอนเสิร์ตด้วย แต่ก็อยู่ที่ กทม.ครับ เพราะจะไปร่วมงานประกาศผลรางวัลทมยันตีอวอร์ด ครั้งที่ 2 ที่สยามสมาคม เดินทางพรุ่งนี้ ยังไม่แน่ใจเลยว่าระหว่างอยู่ที่ กทม. จะได้เข้ามาที่บล็อกไหม จะได้เข้ามาพูดคุยอีกทีก็วันอาทิคย์ครับ

ขอให้หาบป่วยไวๆ จะได้ดูคอนเสิร์ตสนุกๆ นะครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ขอบอกว่าคอนเสิร์ตประทับใจมากคะคนที่ไปดูก็อายุสี่สิบขึ้นไป จนถึงขนาดนั่งรถเข็นก็มี(อายุก็ราวๆ65-70มั้งคะ) นึกถึงสมัยก่อนเลย แล้วคุณเนียรมางานที่กรุงเทพฯเป็นอย่างไรบ้างเล่าให้ฟังหน่อยซิคะ

การจัดประกวดนวนิยายรางวัลทมยันตีอวอร์ดครั้งที่ 2 มีผู้เข้ารอบทั้งหมด 7 คน และเลือก 3 เรื่องเพื่อตัดสินรางวัลชนะเลิศ แต่ว่าทั้ง 3 เรื่องที่เข้ารอบนั้นอยู่ในระนาบเดียวกัน ผลการตัดสินจึงยุตติเท่านั้น ไม่มีรางวัลที่ 1 ครับ

ภายในงานอบอุ่นครับ ได้เจอเพื่อนๆ นักเขียนหลายคนที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอกันเลย งานนี้ก็เลยเหมือนงานพบปะสังสรรค์กันมากกว่าครับ

คุณนียรครับ

แล้วผลงาน 3 เล่มสุดท้ายคือเรื่องอะไรบ้างเหรอครับ

ผลงานที่เข้ารอบ 3 เรื่องสุดท้ายคือ
พันธนาการ โดย ราษราตริน
ขังเดี่ยวแดนสิบสอง โดย เรืองรัชนี
กล้ารัก โดย รัศมี สุกใส

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ผลงานที่เข้ารอบเป็นอย่างไรบ้าง คุณเนียรได้อ่านหรือเปล่า แล้วคนแต่งอายุมากหรือเปล่าคะ

ใกล้ถึงงานมหกรรมหนังสือแล้วคุณเนียรไปร่วมงานด้วยมั้ยคะ

ผมยังไม่ได้อ่านเลยครับ ทั้ง 7 เรื่อง คนแต่งส่วนใหญ่ก็อายุ 30 ขึ้นไปกันทั้งนั้น เป็นผู้หญิงหมดเลย

ส่วนงานมหกรรมหนังสือคราวนี้ผมจะไปวันที่ 21-25 ครับ แต่ยังไม่แน่ใจว่าเรือนไม้หอมจะออกทันงานสัปดาห์คราวนี้หรือเปล่า คงมีโอกาสได้พบปะพูดคุยกันนะครับ เพราะสารภาพตามตรงว่าจำหน้าตาพี่เพ็ญพิศและครอบครัวไม่ได้จริงๆ

ผลงานที่ผ่านเข้ารอบจะพิมพ์เป็นหนังสือให้อ่านทุกเรื่องใช่มั้ยคะ รู้สึกว่าสมัยนี้คนที่แต่งหนังสือเก่งๆจะไม่ใช่คนที่อายุมากแล้ว อาจเป็นเพราะว่าเห็นตัวอย่างที่ดีๆของคนรุ่นก่อนมาเยอะมั้ง

งานมหกรรมหนังสือคุณเนียรไปทุกวัน และอยู่ทั้งวันเลยมั้ยคะ แล้วถ้าเรือนไม้หอมออกไม่ทันยังจะมาร่วมงานด้วยหรือเปล่า

ถึงเรือนไม้หอมจะออกไม่ทัน หรือยังไม่ออกคราวนี้ ก็จะไปประจำอยู่ที่บูธครับ ถือเป็นโอกาสได้พบปะพูดคุยกับคนอ่านและหากลุ่มคนอ่านใหม่ๆ (ที่ยังไม่เคยอ่านงานของเรา...มันต้องมีสักเรื่องที่โดนใจเขาสิน่า) แต่เรื่องเวลายังไม่แน่นอนครับ แต่โดยปกติก็จะอยู่ที่บูธ ถ้าไม่อยู่ก็คือไปกินข้าว เข้าห้องน้ำ หรือไปเดินดูหนังสือ ซึ่งไม่ค่อยเป็นเวลาครับ

แน่ใจว่าคนที่เคยอ่านหนังสือของคุณเนียรแล้วคงต้องหาเรื่องอื่นๆมาอ่านอีก แต่อยากให้เป็นคนหลายๆกลุ่มจังจะได้รู้ว่ามีความคิดเห็นเหมือนกันหรือเปล่า

ช่วงนี้ฝนตกหนักทุกวันกลัวน้ำจะท่วมแต่ที่ผ่านๆมาที่บ้านน้ำไม่ท่วมเลยอย่างมากก็ท่วมแค่หน้าบ้านแต่ปีนี้ฝนตกหนักจริงๆไม่มีปรายฝนเลย

ช่วงอาทิตย์ที่แล้วฝนตกทั้งวันเลย ทั้งแบบปรอยๆ และแบบหนักๆ แต่อาทิตย์มีแต่แดดเปรี้ยง ไม่ทรหดจริงคงป่วยรายวันไปแล้วล่ะครับ ตอนนี้เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาวแล้วด้วย อาการแปรปรวนจริงๆ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ เพราะสุขภาพที่แข็งแรงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ป่วยทีนึง ก็เสียไปหลายงาน

วันนี้ในตอนกลางวันอากาศดีเลยได้ดู "วิหกเหิรฟ้า"โชคดีมากจริงๆแต่ไม่ได้ดูที่งานหรอกนะคะดูที่บ้านเพราะเป็นเส้นทางการบินพอดี คุณเนียรได้ดูข่าวหรือปล่าวคะเค้ามีความสามารถจริงๆ แต่ตอนเย็นฝนตกหนักมาก

ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิง หม้ออันเก่าเหี่ยวหมดแล้วส่วนอันใหม่ที่ปลายใบมีอันเล็กๆแต่ไม่โตเลยคะทั้งๆที่มีใบใหม่งอกตลอด

ฝูงบินได้ติดตามข่าวครับ ก็ยอมรับว่าเขาเก่งกันจริงๆ
หม้อข้าวหม้อแกงลิงก็ค่อยๆ ดูไปนะครับ บางที่อาจเป็นเพราะช่วงแรกๆ มันยังไม่ค่อยสมบูรณ์น่ะครับ มันเลยยังไม่ขยาย แต่ถ้าใบใหม่มันออกเรื่อยๆ อย่างสมบูรณ์ สักพักหนึ่งกระเปาะก็จะขยายเองครับ

พี่เพ็ญพิศจะไปงานสัปดาห์หนังสือวันไหนครับ จะได้เจอกันไหมนี่

ขอแก้ข่าว ฝูงบินของสหรัฐไม่ได้ชื่อวิหคเหิรฟ้าเค้าชื่อวิหคสายฟ้าคะผิดจุดไปหน่อย แต่ดูแล้วรู้สึกเหมือนกับว่าเค้าจะพยายามแสดงศักยภาพว่าเค้าเหนือกว่าคนไทยอย่างนั้นแหละ(เลือดรักชาติแรง)แต่ก็เชื่อนะว่าคนไทยก็ทำได้
ส่วนกระเปาะหม้อข้าวหม้อแกงลิงที่ขึ้นใหม่มันก็เล็กมากและมีกระเปาะเดียวในจำนวนใบที่ขึ้นใหม่ทั้งหมดห้าใบกำลังดูว่าจะโตมั้ยเฮ้อลุ้นเหนื่อยจัง
สัปดาห์หนังสือคงจะไปไม่วันที่21ก็22ตค.คะเพราะลูกสาวเรียนพิเศษทุกวัน จนถึงวันที่20ตค.และก็ชอบไปวันธรรมดาคนจะได้น้อยหน่อย คาดว่าคงได้เจอกันนะคะ

การเข้ามาของวัฒนธรรมข้ามชาติก็อย่างนี้ล่ะครับ จะมีนัยยะซ่อนเร้นไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง สำหรับผมก็มองเช่นเดียวกับพี่เพ็ญพิศครับ ว่านั่นคือการประกาศศักยภาพด้านกองทัพของสหรัฐอยู่กลายๆ

งานสัปดาห์หนังสือ คาดว่าน่าจะได้เจอกันครับ เพราะผมก็จะไปตั้งแต่วันที่ 21-25 ยังไงจะตั้งหน้าตั้งคาคอยอยู่ที่บูธนะครับ

ว่าจะไปงานสัปดาห์หนังสือวันที่21ตค.คุณเนียรพอจะทราบมั้ยคะว่า เวทีที่จะเชิญนักเขียนมาพูดคุยเกี่ยวกับหนังสือของเค้าในวันนั้นเป็นใครบ้างคะ เพราะชอบไปฟัง คราวที่แล้วไปฟังของคุณภัทรวดี ตอนฟังก็ชอบเลยไปซื้อหนังสือของเค้ามา แต่พอตอนฟังจบเค้าจับฉลาก ได้หนังสือของคุณภัทรวดีมาอีก 1เล่ม (มีลายเซ็นด้วย)ก็เลยให้หนังสือที่ซื้อมาแก่พี่สาวไป ชอบฟังคะเวลาเค้าพูดเรื่องราวต่างๆที่เกี่ยวกับเนื้อหาในหนังสือ

วันที่ 21 ตุลาคม ตารางตามนี้นะครับ
11.00-12.00 น. เปิดตัวหนังสือชุด พระบารมี โดย ท่าน ว.วชิรเมธี
12.00-13.00 น. Tip & Technique Upgrade PC โดย คุณอาณัติ รัตนถิระกุล
13.00-14.00 น. ตามรอยฝัน โดย คุณวรภัทร โตธนะเกษม
14.00-15.00 น. เสวนาเปิดตัวหนังสือ "เปิดความคิดชีวิตอัจฉริยะ"
โดย ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา
ดำเนินรายการโดย คุณแทนคุณ จิตต์อิสระ
15.00-16.00 น. เสวนาหนังสือ "ได้อย่างที่คิด" โดย คุณบุญเกียรติ โชควัฒนา
16.00-17.00 น. เลวสุดขั้วชั่วสุดขีด โดย หมอกอล์ฟ นายแพทย์สิทธา ลิขิตนุกูล
17.00-18.00 น. เปิดตัวนิตยสาร "Play House"
18.00-19.00 น. นิตยสาร Business.com โดย กองบรรณาธิการนิตยสาร
Business.com

ขอบคุณค่ะที่ให้ข้อมูลละเอียด แต่รู้จักท่านว.วชิรเมธีรูปเดียว คนอื่นไม่รู้จักเลยคะ คุณเนียรพอจะแนะนำได้มั้ยคะ

ผมเองก็ไม่รู้จัท่านอื่นๆ ครับ นอกจากท่าน ว. วชิรเมธีแล้ว ก็รู้จัก ดร.อาจอง ชุมสาย ว่าท่านเป็นนักวิทยาศาสตร์น่ะครับ แล้วก็คุณแทนคุณ จิตต์อิสรระ ก็เป็นพิธีกรรายการแฟนพันธุ์แท้ในตอนหลังๆ น่ะครับ

สวัสดีครับคุณเนียร ผมหายไปซะนานเลย

พอดีว่าคอมเจ้าปัญหามันทำพิษ เสียกระทันหัน เมื่อวานเพิ่งซ่อมเสร็จ

สบายดีหรือเปล่าครับ

ผมอยากให้คุณเนียรลองพิจารณาเนื้อตรงนี้ให้หน่อยครับ

ผมคิดว่ามันมีจุดบกพร่องอะไรก็ไม่รู้

พราวฝันมองไปรอบๆ ร้านอาหารที่ตอนนี้สภาพร้านต่างจากที่พวกเธอนั่งเมื่อชั่วโมงก่อนอย่างสิ้นเชิง กลุ่มเด็กสาวยืนเบียดแน่นเต็มร้านบัดนี้หายไปหมดสิ้น เหลือแต่เธอสองคนเท่านั้นที่กำลังยืนอยู่กลางร้านซึ่งขณะนี้ทางทีมงานทำการการตกแต่งใหม่ ดูสวยงามยิ่งกว่าเก่า เสียงตะโกนโหวกเหวกดังมาจากหัวหน้าทีมงานแต่ละฝ่ายฟังแทบไม่เป็นภาษา สั่งการลูกน้องด้วยท่าทีเคร่งเครียดพลอยทำให้ผู้ใต้บัญชาสีหน้าบึ้งตึงไปด้วย

สายตาไล่ไปเรื่อยๆ สุดท้ายมาหยุดลงที่ร่างสูงหนาสวมเสื้อยืดสีเข้ม เข้ากับแว่นกันแดดที่กำลังใส่ รอยยิ้มที่อาบบนหน้าไม่คลายทำให้หัวใจเธอเต้นระส่ำ

‘ต้องเป็นเขาแน่ๆ...ฝันจำได้...ชลธี’

“เป็นไง ยัยฝัน ว่าที่ซุปเปอร์สตาร์คนใหม่ของวงการบันเทิง หล่อไหม”

ประโยคที่ได้ยินต่อไปทำให้เธอแทบลืมหายใจ หัวใจกระตุกวูบอย่างแรงพร้อมกับคล้ายมีก้อนแข็งแล่นขึ้นจุกลำคอ

“ชลธี ชื่อเพร๊าะ เพราะ”

“ชื่อชลธีเหรอ”

พราวฝันทวนคำแผ่วเบา หัวใจเต้นระทึกอยู่ในอก

“ใช่ ชื่อชลธี เป็นดาราดาวรุ่งไฟแรงเชียวนะ กำลังเล่นละครประกบนางเอกเบอร์หนึ่งที่ชื่อนวลลออไง ฉันเชื่อเลยนะ ออกกากาศเมื่อไหร่ ดังเป็นพรุแตกแน่ๆ... คนอะไรไม่รู้หล่อชะมัด ยังกะเทพบุตรกรีก”

ทันใดนั้น เวลาเดียวกับที่เธอหันไปทางเขา ชายหนุ่มก็ถอดแว่นกันแดดออกพอดี เผยให้เห็นดวงตาคมกล้า คู่ที่เขาสัญญาว่าจะมีเธออยู่ในนั้นตลอดไป

เสียงพูดคุย ตะโกนโหวกเหวกที่กำลังดังแข่งกันในร้านเงียบลงในฉับพลัน พราวฝันรู้สึกถึงทั้งร่างยึดแข็งอีกครั้งคล้ายถูกมัดแน่นด้วยเชือกที่มองไม่เห็น ลำคอลำคอตีบตันแทบหายใจไม่ออก หัวใจเต้นถี่กระชั้นขึ้นทุกขณะ น้ำตาไหลรินลงมาแช่มช้าพร้อมกับรอยยิ้มกว้างที่ไม่เคยมีมานานหลายปี

‘ชลธี ใช่เธอจริงๆ’

การรอคอยได้สิ้นสุดลงสักที จะเป็นเพราะพรหมลิขิต โชคชะตา คำสัญญา หรืออะไรก็ตาม สิ่งเล่านั้นไม่เพียงแต่นำพาให้เธอได้พบเขาอีกครั้ง อีกทั้งยังได้ปลดโซ่ตรวจที่พันธนาการหัวใจเอาไว้ ทำให้นาฬิกาในใจเธอเคลื่อนเดินอีกครั้งหลังจากที่หยุดลงเป็นเวลาเกือบ 5 ปี

“นี่รู้ไหม ทีมงานรายกายจ้างพวกเราสองคนเป็นนักแสดงประกอบด้วย”

กุลกันยาปลุกเธอให้ตื่นจากภวังค์พร้อมๆ กับลากมานั่งยังโต๊ะตัวเดิม พลางพูดด้วยอาการตื่นเต้น

“พี่ทีมงานบอกว่า ให้ทำเป็นนั่งดื่มกาแฟ พูดอะไรเรื่อยเปื่อยระหว่างที่เขากำลังถ่าย ง่ายๆ แค่นี้ได้ค่าตัวตั้งสองพัน โชคสองชั้นจริงๆ ได้มาดูทั้งดารา แล้วยังได้ออกทีวีอีก”

คนพูดหยุดเว้นระยะ สูดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอดแล้วพูดต่อ ลิ้นแทบพัน

“เขายังบอกด้วยนะถ่ายทำเสร็จจะให้แชะรูปคู่กับชลธีด้วย ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์พกกล้องมา... จะว่าไปแล้วก็สมน้ำหน้าเด็กพวกนั้นจริงๆ แหมยังอยู่ในชุดนักเรียนริอาจมาบ้าดารา แล้วเป็นไงถูกไล่ตะเพิดออกไปหมดร้าน ถูกกันไปยืนอยู่หน้าลานจอดรถหน้าร้านโน่นแหนะ เจ้าของร้านก็โดนสวดไปด้วยโทษฐานไม่ดูแล ปล่อยให้เข้ามาในร้าน สาแก่ใจฉันจริงๆ มายืนเบียดเป็นปลากระป๋อง ร้อนตับแลบอยู่ตั้งนาน”

เธอไม่ยินหรอกว่ากุลกันยาพล่ามอะไรบ้าง เพราะตอนนี้ใจของเธอลอยไปหาชายที่ยืนอยู่อีกฝั่งเสียแล้ว แม้กระทั่งตอนที่ทีมงานมานัดแนะ ซักซ้อมหญิงสาวก็ได้แต่เออออห่อหมกไปด้วยโดยไม่ไม่รู้ ไม่เข้าใจสักอย่าง

ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ

^
^
^
เนื้อความข้างบนผมลองอ่านหลายรอบแล้วรู้สึกสะดุดนิดๆ คุณเนียรรู้สึกหรือเปล่าครับ

ขอยกไปตอบในห้องวิทยายุทธนะครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ช่วงนี้น้องๆที่ทำงานคุยกันแต่เรื่องงานสัปดาห์หนังสือกันทั้งนั้นเลยคะ เลยรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้คนไทยอ่านหนังสือกันมากขึ้น ไม่เหมือนสมัยก่อนที่ทำแต่งานไม่สนใจอะไร พวกแม่ๆที่ทำงานก็จะคุยเรื่องหนังสือที่เกี่ยวกับการเลี้ยงลูก
เคยมีครั้งหนึงถามคนขายว่ามีหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกคนเดียวมั้ย เค้าก็หยิบหนังสือที่เลี้ยงลูกด้วยพ่อหรือแม่คนเดียว เราก็เลยบอกว่าไม่ใช่ๆ หมายถึงว่ามีลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง แหมภาษาไทยนี้ยากจังเลยคะขนาดเราใช้มาตั้งแต่เกิดนะเนี่ย

ผมดีใจนะครับ ที่คนไทยอ่านหนังสือมากขึ้น และจะดียิ่งขึ้นไปอีก ถ้าคนไทยเลือกอ่านหนังสือที่ดีๆ

ภาษาไทยเป็นภาษาที่สละสลวยและความหมายดิ้นได้ครับ คนเป็นนักเขียนเองก็ยังยากเลยครับเวลาจะเลือกภาษามาใช้สื่อความหมายในงานเขียน

งานสัปดาห์หนังสือคงได้พบกันนะครับ

คุณเนียรมางานสัปดาห์หนังสือตั้งแต่เมื่อไหร่ ปีไหนคะ หมายถึงมาในฐานะคนมาดูหนังสือ ไม่ใช่นักเขียนนะค่ะเพราะเห็นบ้านอยู่ตั้งไกล ต้องคนที่ตั้งใจมาจริงๆ ขนาดบ้านอยู่กรุงเทพ(ชานเมือง)ยังไปลำบากเลยคะ

ผมมางานสัปดาห์หนังสือครั้งแรกปี 2549 ครับ แล้วก็มาในฐานะนักเขียนเลยไม่เคยมาในฐานะคนอ่านอ่ะครับ....แต่ลึกๆ ในใจตอนนี้ยังไม่คิดว่าตัวเองเป็นนักเขียนเต็มตัวนะครับ เวลาเดินดูหนังสือก็ยังคิดว่าตนเองเป็นนักอ่านคนหนึ่งเท่านั้นเอง

วันที่ 21 ยังไม่แน่ใจว่าเรือนไม้หอมจะออกไหม แต่ตอนนี้อยู่ในโรงพิมพ์แล้วครับ ถ้าวันที่ 21 พี่เพ็ญพิศมาแล้วไม่ได้ติดมือกลับไป จะได้มาวันไหนอีกไหมครับ...แต่อย่างไรก็จะรอที่บูธนะครับ ไม่รู็ว่าพี่เพ็ญพิศจะมาเวลาไหน

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
วันนี้ดีใจนะคะที่ได้พบกับคุณเนียร แต่ไม่กล้าคุยด้วยมากกลัวเจ้าหน้าที่จะว่าเอาว่า หนังสือก็ไม่ได้ซื้อ มาชวนนักเขียนของเค้าคุยแถมยังยืนหน้าร้านบังคนที่จะมาซื้อหนังสืออีก เกรงใจเค้าจังคะ คุณเนียรถูกเค้าว่ามั้ยคะถ้าถูกว่าก็ขอโทษด้วยคะ

เรื่องรบกวนหรือเปล่านั้น...ไม่เลยครับ เพราะที่บูธก็เป็นเหมือนที่พบปะนักเขียนกับแฟนคลับครับ นักเขียนบางท่านก็มีแฟนคลับมายืนช่วยเชียร์ ช่วยการันตี ดูอบอุ่นดีครับ

อยากบอกว่าดีใจมากครับ ที่ได้เจอพี่เพ็ญพิศและครอบครัว แถมไม่นึกว่าจะได้ของที่ระลึกอีก (เพราะตัวเองก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าวันหนึ่งจะอยู่ในฐานะแบบนี้ มีคนที่ชื่นชอบทำของกระจุกกระจิกน่ารักๆ มาให้) ต้องบอกว่าปลื้มมาก ยิ้มกว้างตัวลอย

วันพรุ่งนี้เรือนไม้หอมคงวางแล้วล่ะครับ ถ้าได้มาที่งานหนังสืออีกก็มาแวะเวียนทักทายกันได้นะครับ หรือถ้าไม่ได้มางานหนังสืออีก พบกันครั้งหน้าก็ได้ครับ เพราะมาอยู่เป็นประจำที่บูธครับ

เรือนไม้หอมออกทันแน่นะคะเพราะได้ถามเจ้าหน้าที่ผู้ชายที่ยืนข้างคุณเนียรเค้าบอกว่าให้มาเมษาปีหน้าคะก็ยังสงสัยอยู่ว่าในใบประชาสัมพันธ์ยังมีชื่อเรือนไม้หอมเลยว่าเป็นหนังสือใหม่แต่ไม่กล้าถามเพราะเห็นเค้ายุ่งมาก ถ้าออกทันจริงวันอาทิตย์อาจจะไปอีกค่ะคุณเนียรไปตอนกี่โมงคะ

ในงานมีแฟนคลับกลุ่มไหนบ้างคะที่ให้การสนับสนุน แล้วกลุ่มเป้าหมายจริงๆคือกลุ่มไหนคะ

เรือนไม้หอมออกในงานนี้ครับ ถ้าจะให้ชัวร์ก็คือไปวันอาทิตย์น่ะครับ (เพราะเป็นวันสุดท้าย) ผมอยู่ประจำที่บูธจนถึงวันอาทิตย์ครับ อยู่ถึงช่วงเย็นๆ

วันนี้เรือนไม้หอมออกแล้วนะครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
การเดินทางเป็นอย่างไรบ้างเรียบร้อยดี หรือเปล่าคะ เจอฝนหรือเปล่า เพราะเย็นเมื่อวานที่กรุงเทพฝนตกหนัก ยังเป็นห่วงเลยว่าจะกลับรถทัวร์ยังไง

เพิ่งกลับจากโรงพยาบาล พาลูกไปหาหมอมา เท้าเป็นแผลเพราะเมื่อวานตอนไปจองตั๋วดูคอนเสิร์ตถูกเหยียบเท้าหลายครั้งมาก( ขอย้ำมากๆ)มันคงไม่เป็นอะไรถ้าเป็นเท้าปกติแต่เผอิญว่ามันเป็นเท้าที่มีเล็บขบอยู่ด้วยนะซิคะเห็นแผลแล้วสงสารลูก แต่ก็คุ้มนะได้ตั๋วมา แหมการแสดงครั้งนี้ลูกสาวคงจำไปนานเพราะกว่าจะได้แค่ตั๋วก็ต้องแลกด้วยหยาดเหงื่อและหยดเลือด

ขากลับออกจากงานฝนหยุดตกแล้วครับ แต่รถก็ติดมาก จากรถไฟใต้ดินสถานีกำแพงเพชรถึงหมอชิต กว่าจะไปถึงก็เกือบชั่วโมง ดีที่กะเวลาไว้พอดีเป๊ะ เลยไม่ตกรถ และทั้งที่เหนื่อยแสนเหนื่อย กะว่านั่งแล้วจะหลับยาวถึงเชียงใหม่ กลับกลายเป็นว่าตาสว่าง นอนไม่หลับเลย พอถึงเชียงใหม่เมื่อวานนี้ก็เลยน็อก หลับตั้งแต่เช้ายันเย็นครับ คอมพิวเตอร์ที่บ้านก็เสีย ต้องส่งซ่อมอีก

สำหรับน้อง ขอให้หายไวๆ นะครับ เพราะคงไม่สนุกแน่ถ้าไปดูคอนเสิร์ตแล้วเท้าเจ็บ เล็บขบนี่ผมเป็นบ่อยครับ เพราะตัดเล็บเข้าเนื้อมากเกินไป แต่ได้บัตรคอนเสิร์ตแล้วก็ดีครับ เพราะเชื่อว่าอีกหลายๆ คนคงไม่ได้บัตรเหมือนน้อง

ยินดีด้วยและขอให้หายไวๆ นะครับ

ดีแล้วคะที่การเดินทางราบรื่นไม่มีปัญหาและก็ขอบคุณที่เป็นห่วงน้องตอนนี้เลยเดินกะเผลกไปก่อน
เริ่มอ่านเรือนไม้หอมแล้วคะ ชีวิตของเอกน่าเห็นใจจังแต่เก่งนะคะที่ยังสามารถดำเนินชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเอง แต่สงสัยว่าเอกใส่ชุดลำลองสีขาวแบบไหนคะกระโปรง กางเกงหรือว่าเสื้อแบบยาวคลุมเข่า พฤกษ์ถึงเห็นว่าเป็นผู้ชาย
แล้วคุณเนียรจะทำเรือนไม้หอมเหมือนเรื่องก่อนๆหรือเปล่าคะคือที่มีรูปแล้วก็ให้เขียนมาคุยกันเกี่ยวกับเรื่องที่อ่าน(ไม่ทราบว่าเค้าเรียกว่าอะไรทางศัพท์คอมพิวเตอร์)

มีแน่นอนครับ อีกสองสามวันนะครับ

สำหรับส่วนที่ว่าพฤกษ์เห็นว่าเอกอนงค์เป็นผู้ชายนั้น ไม่ได้อยู่ที่เครื่องแต่งกายหรอกครับ แต่เป็นเพราะเอกอนงค์ไม่พูดจาอะไรเลย พฤกษ์เลยเข้าใจว่าเอกอนงค์อายเสียงห้าวๆ แบบผู้ชายน่ะครับ

เล่มหนึ่งอ่านจบแล้วคะ ตอนอ่านไม่อยากวางเลยเพราะอยากรู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นอย่างไร
ขณะที่กำลังอ่านรู้สึกเหมือนกับว่าได้กลิ่นดอกไม้หอมด้วยนะคะเพราะนึกถึงสมัยก่อนตอนเป็นนักเรียนฝึกงานเวลาขึ้นทำงานเวรดึกประมาณห้าทุ่มหน้าหนาวตามทางเดินไปที่ทำงานจะมีต้นแก้วเป็นพุ่มตลอดเส้นทางและมีต้นลั่นทมปลูกเป็นระยะเมื่อได้กลิ่น และมีลมหนาวพัด ทำให้สดชื่นก่อนทำงาน(เพราะตอนนั้นทั้งง่วงทั้งหนาว)แม้กระทั่งตอนลงเวรประมาณเที่ยงคืนทั้งๆที่เหนื่อยมากแต่เมื่อได้กลิ่นดอกแก้วและดอกลั่นทมก็หายเหนื่อยเลยคะ
เฮ้อ!นึกถึงเรื่องเก่าๆอีกแล้วอย่าถือสาคนแก่เลยนะคะ

ผมทำหน้าสำหรับเรือนไม้หอมไว้แล้วนะครับ อ่านจบแล้วมีข้อติชมอย่างไร เชิญเต็มที่เลยนะครับ

คุณเนียรไปลอยกระทงหรือเปล่าคะ

ไปทั้งสามวันเลยครับ แต่ไม่ได้ลอยกระทงเลย มัวแต่ถ่ายรูปขบวน คนเยอะมากๆ ครับ เสียงประทัดก็ดัง แต่ก็ครึกครื้นดีครับ

ตอนนี้อากาศเริ่มหนาวหรือยังคะ ที่นี่หนาวแล้วแต่ยังไม่มากแค่เย็นๆยังไม่ต้องใส่เสื้อหนาว ชอบจังอากาศเย็น

สองสามวันช่วงลอยกระทงลมแรงทั้งวันเลยครับ กลางคืนมีฝนปรอยๆ แล้วตอนเช้าก็ได้สัมผัสกับลมหนาว สดชื่นดีครับ แต่อยู่นานๆ แล้วก็แสบจมูกเพราะอากาศแห้ง ผมเองตอนนี้ร่างกายก็กำลังปรับสภาพอยู่ครับ อาการง่อนแง่นเต็มที

แสดงว่าไม่สบายอยู่ใช่มั้ยคะ สงสัยเพราะมาเจออากาศไม่ดีตอนมาสัปดาห์หนังสือที่กรุงเทพแน่ๆ คงต้องนอนพักผ่อนมากๆ นอนแต่หัวค่ำตื่นแต่เช้างดกาแฟดื่มน้ำผลไม้แทนรับรองหายไวแน่ ถึงว่าหายไปหลายวัน เอาไว้หายแล้วค่อยเข้ามาคุยกันใหม่(ตอนกลางคืนเวลานอนคุณเนียรลองเอาหัวหอมแดงสักสอง สามหัวทุบพอแหลกใส่จานเล็กๆวางไว้หัวนอนแล้วจะหายใจสะดวกแต่ห้ามเปิดแอร์นะคะ)
ขอให้หายไวๆนะคะ

จะลองดูนะครับ แต่ตอนนี้มันก็ค่อยๆ ดีขึ้นมากแล้วครับ เหลือแต่อาการเจ็บคอกับคัดจมูก เพราะอากาศเย็นและแห้ง ส่วนเรื่องแอร์นั้นไม่ต้องห่วง เพราะเป็นคนไม่ชอบนอนเปิดแอร์อยู่แล้วครับ เรื่องกาแฟช่วงนี้คงงดไม่ได้ เพราะต้องถ่างตาฝืนสังขารตัวเองทุกวันครับ วิทยานิพนธ์โค้งสุดท้ายแล้ว เส้นตายอยู่ที่ 15 มกราคม 2553 กว่าจะถึงวันนั้นก็ต้องอยู่ด้วยกันจนตายไปข้างหนึ่งล่ะครับ

เรื่องไอ เจ็บคอที่บ้านมีกฏอยู่ข้อหนึ่งว่า ถ้าใครไอ หนึ่งครั้งก็ให้ดื่มน้ำหนึ่งอึกต้องน้ำธรรมดาด้วยนะห้ามน้ำเย็นเด็ดขาดจนกว่าจะหาย บางทีไอหลายครั้งติดกันต้องดื่มน้ำจนหมดขวดเลยทีเดียว เรื่องเจ็บคอเคยลองใช้บ๊วยเค็มหนึ่งเม็ดแช่ในน้ำอุ่นหนึ่งแก้วแล้วดื่มก็ทุเลาเจ็บคอได้คะ

ปกติผมเป็นคนดื่มน้ำธรรมดาอยู่แล้วครับ ตรงนี้เลยไม่ค่อยน่าจะเป็นปัญหา ปัญหาอยู่ที่ว่า ผมไม่ชอบบ๊วยเอาเลยจริงๆ อย่าว่าแต่กินเลย แค่เห็นใกล้ๆ ก็ขนลุกแล้วอ่ะ...ไม่รู้ว่ามันมีอาการแบบนี้มาตั้งแต่ตอนไหน

อ้าวเป็นคนกลัวบ๊วยเหรอคะ งั้นเปลี่ยนเป็นใช้น้ำมะนาวชงผสมกับน้ำผึ้งใส่เกลือนิดหน่อยลองดูแล้วกัน

จะลองดูนะครับ เพราะถ้าเป็นน้ำผึ้งผสมมะนาวละก็ค่อยยังชั่วหน่อย แต่ถ้าเป็นบ๊วย กิมจ๊อ หรืออะไรเทือกๆ นี้แล้วล่ะก็...ขนลุกเกรียวเลยล่ะครับ

สวัสดีครับคุณเนียร

ไม่ได้คุยด้วยซะนานเลย

สะบายดีหรือเปล่าครับ

ไม่รู้ว่าหนังสือเรือนไม้หอมออกวางขายตามร้านหนังสือทั่วไปแล้วยังครับ เพราะช่วงนี้ไม่ได้ไปร้านหนังสือเลย

จะคอยซื้ออ่านนะครับ

แล้วคุณเนียรมาแผนจะเขียนหนังสือเล่มใหม่บ้างหรือเปล่าครับ

ผมมีบทแรกของนิยายเรื่อฝใหม่มากให้คุณเนียรช่วยติติง วิจารณ์ แนะนำหน่อยครับ

ความจริงบทแรกนี้เสร็จตั้งนานแล้วแหละครับ แต่ว่ามันค้างเติ่งอยู่ที่ปลายบทที่ 2 เขียนต่อไม่ออกทั้งที่มีทุกอย่างพร้อมอยู่ในหัวหมดแล้ว

สงสัยเป็นเพราะเรื่องการเรียนที่กำลังแบกอยู่บนหลังที่นับวันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งผมเป็นคนค่อนข้างซีเรียสกับการเรียนมาก วันไหนเหนื่อยกับการเรียนก็ไม่อยากทำอะไรอื่นอีก ทุกวันนี้เรียนหนักทุกวันเลยเพราะครูต้องเร่งให้เร็วที่สุดเพราะโรงเรียนจะมีกิจกรรมอีกมาก ทั้งกีฬาจังหวัด เข้าค่ายลูกเสือ งานวิชาการ

โอ๊ย ชีวิตคนช่่างวุ่นวาย

ขอโทษด้วยครับที่พล่ามซะยาว

นี่ครับ บทแรกของผม

//www.pantip.com/cafe/writer/topic/W8540151/W8540151.html

ขอบคุณมากครับ

สวัสดีครับน้องดาราสมุทร งานเขียนมันต้องค่อยเป็นคาอยไป อย่ารีบร้อนเลยครับ เพราะตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเรียน ตั้งใจเรียนและทำกิจกรรมนั่นและครับ ดีที่สุดแล้ว ถือเป็นการเก็บประสบการณ์ไว้ใช้ในงานเขียนด้วย เพราะคนเรามีเวลาเรียนแค่ไม่กี่ปีครับ หลังจากนั้นก็ทำงานอย่างเดียวเลย...เหนื่อยกว่าเรียนอีก

สำหรับงานเขียนเรื่องใหม่ ตอนนี้วางพล็อตเกือบเรียบร้อยแล้วครับ มีอยู่ 2 เรื่อง แต่ยังไม่ได้้สรุปว่าจะเขียนเรื่องไหนออกมาก่อน เพราะคนละแนว และก็เป็นงานยากทั้งคู่ ส่วนการลงมือเขียนนั้นคงยังครับ เพราะตอนนี้ก็เร่งทำวิทยานิพนธ์เหมือนกัน งานเขียนนิยายจึงต้องพักไว้ก่อน คาดว่าจะได้เริ่มลงมืออย่างเร็วก็ราวๆ เดือนมีนาคม อย่างช้า ก็พฤษภาคมเลยครับ

อันที่จริงแล้ว เมื่อเราเขียนงานชิ้นหนึ่งเสร็จแล้ว ควรทิ้งระยะไว้สักหน่อยครับ ดูหนัง ฟังเพลง หรือทำกิจกรรมอื่น เพื่อให้ลืมเริืืื่องเก่าๆ ที่เขียนไปในเล่มที่แล้วครับ เพราะอย่างนั้น นิยายเรื่องใหม่ก็จะมีกลิ่นของนิยายเรื่องเก่าโผล่เข้ามามาก เพราะความรู้สึกของเรากับเรื่องเก่ามันยังไม่ขาดออกจากกันน่ะครับ

สวัสดีคะคุณเนียรปาตี
ที่หายไปหลายวันพอดีได้รับข่าวไม่ค่อยดีหลายอย่างก็เลยทำใจอยู่แต่ตอนนี้ดีแล้วคะ
เริ่มตั้งแต่สุนัขข้างบ้านที่เคยเห็นมาตั้งแต่เป็นลูกหมาแล้วชอบมาอยู่ที่บ้านเป็นประจำตายแล้วด้วยโรคชรา(อายุ14ปีแล้ว) ต่อมาก็พ่อของน้องที่สนิทกันเพิ่งรู้ว่าเป็นมะเร็งหลอดอาหาร แล้วก็ลูกสาวของน้องอีกคนก็ถูกรถชนนอนอยู่ ICU ซึ่งอายุก็ใกล้เคียงกับลูกสาวเราด้วยส่วนข่าวสุดท้ายก็คือพี่ที่เคยทำงานด้วยกันแต่ลาออกไปแล้วเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง
วันนี้ไปทำบุญที่วัดมาบังเอิญจริงท่านเทศน์เรื่องการพลัดพรากจากคนที่รักจะเป็นทุกข์ให้ปล่อยวาง ก็เลยรู้สึกว่าเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นไปตามธรรมชาติจริงๆ(บ่นให้คุณเนียรฟังอีกแล้ว)

การพบและพลัดพรากเป็นเรื่องธรรมดาโลกครับ คงต้องปล่อยวางอย่างคำพระท่านว่าจริงๆ แต่ก่อนที่ปล่อยวางได้ ย่อมรู้สึกใจหาย เสียใจ อาลัย และอีกหลายๆ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมา เพราะเรามีความผูกพัน มีความรู้สึกดีๆ ต่อผู้ที่จากไป

สวัสดีคะคุณเนียรปาตี
ช่วงนี้อาจหายไปหลายวันหน่อยนะคะเพราะที่ทำงานส่งตัวไปอบรมห้าวันคือนิสัยไม่ดีต้องอบรม(ไม่ใช่หรอกคะพูดเล่น)ไปเกี่ยวกับการทำงานหนะ ไปตั้งแต่เช้าจรดค่ำเลยคะเห็นตารางสอนก็เหนื่อยแล้วแต่ก็สู้ๆเต็มที่คะ

หายไปบ้างก็ไม่เป็นไรหรอกครับ อย่าหายไปเลยก็แล้วกันครับ...คิดถึง เพราะคุยกันอยู่เท่านี้ อิอิอิ

สวัสดีคะคุณเนียรปาตี
กลับมาแล้วคะเพิ่งเรียนเสร็จวันนี้เอง มีเรื่องเล่าให้ฟังมากมายเลยแล้วจะเล่าให้ฟัง วันนี้ทักทายแค่นี้ก่อนนะคะ อ้อไปเรียนสนุกดีคะ

ดีจังครับที่สนุกกับการเรียน ส่วนผมเองตอนนี้ เริ่มไม่ค่อยสนุกแล้วครับ เครียดมากกว่า แต่ก็พยายามไม่ให้เครียดมากเกินไปครับ เดี๋ยวจะไม่ได้งานเป็นชิ้นเป็นอัน

มีอะไรสนุกๆ มาเล่าให้ฟังก็เชิญเลยนะครับ

จำได้มั้ยคะที่ว่าลูกสาวเป็นเล็บขบแล้วถูกเหยียบเท้าจนเลือดออกน่ะคะตอนนี้ถอดเล็บแล้วและก็พันนี้วไว้เดินกระเผลกไปดูคอนเสิร์ต SJ ที่เมืองทองธานีเมื่อวานนี้เอง กว่าจะกลับถึงบ้านก็ห้าทุ่มครึ่งใจสู้น่าดู เลยไม่ได้เข้ามาคุยด้วยเห็นลูกบอกว่าสนุกมากสมกับที่รอคอย แต่พ่อแม่ไม่ได้เข้าไปดูนะคะ คอยข้างนอก เห็นลูกสนุกก็ดีใจคะ
เรื่องที่สองก็คือ ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิง มีหม้อข้าวที่เริ่มโตขึ้นสองหม้อแล้วคะดีใจจัง ส่วนเรื่องที่สามจะเล่าให้ฟังตอนต่อไปคะ เพราะลูกจะใช้คอมทำการบ้านแล้ว

ดีใจนี่น้องสนุกกับคอนเสิร์ตครับ แต่ก็....อึดน่าดู

ดีใจที่หม้อข้าวหม้อแกงลิงมีหม้อที่โตขึ้นแล้ว จากนี้ก็คงยืดขึ้นเรื่อยๆ ล่ะครับ นอกจากหม้อแล้ว ยังมีช่อดอกนะครับ แต่ตอนผมเลี้ยง ก็ตายเสียก่อนจะออกดอก

เรื่องที่สาม จะคอยฟังครับ

เรื่องที่สามก็คือดีใจที่ได้กลับมาอ่านนิยายแล้วเพราะไปเรียนทำให้ไม่ได้อ่านไปตั้งสิบวัน ตอนจับหนังสือนิยายครั้งแรกหลังจากเรียนจบรู้มั้ย มือไม้มันสั่นไปหมดอย่างกับคนติดเหล้าเลยหละ(เว่อร์ไปมั้ย) เรื่องต่อไปก็คือไปเรียนแล้วรู้สึกว่าได้ทบทวนความรู้เก่าๆที่เคยได้เรียนมาและก็ได้ความรู้ใหม่ๆเพิ่มขึ้น อ้อได้เพื่อนใหม่ด้วย แต่ที่ไม่ชอบก็คือมีการทดสอบก่อนและหลังเรียนด้วยต้องผ่าน ร้อยละ80โหดมาก เมื่อคุณเนียรเป็นอาจารย์จะโหดอย่างนี้หรือเปล่าคะ

เข้าใจอาการเลยครับ ไม่เว่อร์หรอก เพราะผมเองตอนนี้อยากเขียนนิยายมากมือไม้สั่น แต่แบบว่าต้องกลั้นใจ ตัดใจให้ได้ทุกวัน พอเรียนจบแล้วได้จับปากกาเขียนนิยายอีกครั้งคงเป็นอะไรที่....ดีใจบอกไม่ถูกเหมือนกัน

ส่วนถ้าผมเป็นอาจารย์จะโหดไหม คิดว่าน่าจะไม่นะครับ ขึ้นอยู่กับนักศึกษาด้วย ที่แน่ๆ ก็คือว่า เวลาสั่งการบ้านหรือรายงาน ใครตัดเล่มไหนมาปะ มาต่อ นี่รู้หมดล่ะครับกรณีแบบนี้จะให้เขียนใหม่ในห้องเลย แบบว่าบทความที่สั่ง 15 หน้า ถ้าตัดแปะมา ขอเขียนใหม่สดๆ แค่ 5 หน้าก็พอครับ...ที่ทำแบบนี้เพราะรักนักศึกษานะครับ ไม่ใช่โหด เพราะอยากให้เขาเข้าใจจริงๆ ไม่ใช่ว่าคว้านู่นคว้านี่มาแปะส่งแล้วก็จบกันไป เสียเวลาเปล่าๆ แถมไม่ได้ความรู้ด้วยครับ

เข้าข่ายโหดไหมครับ

ไม่เข้าข่ายโหดหรอกคะ แต่เข้าข่ายโหดมากถึงมากที่สุดเลย(สงสัยเวลาลับหลังอาจารย์เนียร นักเรียนต้องมีสมญานามให้อาจารย์แน่ๆ)
มีเรื่องเล่าอีกแล้ว เวลาไปอบรม ทำไมอาหารว่างชอบเป็นพวกขนมต่างชาติพวกขนมปัง พาย คุ้กกี้ไม่เห็นเอาขนมไทยมาบ้างเช่นสาคูไส้หมู ขนมชั้น หรือไม่ก็ผลไม้ก็ได้ ไม่ใช่ชาตินิยมหรอกคะแต่รู้สึกว่ามันยังงัยไม่รู้บอกไม่ถูก อ้อมีครั้งหนึงขนมปังเค้าสอดไส้กุ้งมีคนกินเข้าไปแล้วแพ้ เห่อขึ้นเต็มตัวเลยต้องกินยาแก้แพ้เค้าบอกว่าไม่คิดว่าขนมปังจะมีไส้กุ้งเห็นแล้วก็น่ากลัวเหมือนกัน

เรื่องสมญานามผมว่าคงมีแน่ๆ ประเภทกรรมตามทัน เพราะตัวเองก็ตั้งให้อาจารย์หลายท่านเหมือนกัน (เป็นหัวโจกเองด้วย)

ส่วนเรื่องอาหารว่างที่มักเป็นขนมฝรั่ง เพราะมันไม่เปื้อน ขนง่าย ไม่ยุ่งยากเหมือนขนมไทยที่จะเยิ้มๆ เปียกๆ เลอะเทอะง่ายกว่า และยังอายุสั้นอีก ขนมฝรั่งมันเก็บไว้ได้นานกว่าครับ

ไม่น่าเชื่อว่าคุณเนียรจะเป็นอย่างนั้นเห็นจะเรียบร้อยและก็คิดว่าเวลาเป็นอาจารย์คงไม่ดุ สงสัยจะไม่จริง
เห็นด้วยคะว่าขนมฝรั่งสะดวก เก็บได้นานแต่ก็ยังชอบขนมไทยอยู่ดี วันนี้มีเรื่องเล่าอีกแล้วมีทั้งข่าวดีและก็ข่าวร้ายเอาข่าวร้ายก่อนแล้วกันคือเพื่อนสนิทของพี่สาวป่วย เพิ่งรู้ว่าเป็นมะเร็งปอดระยะสองเมื่อสองวันนี้เองเฮ้อ เป็นมะเร็งอีกแล้ว ส่วนข่าวดีก็คือ น้องสะใภ้ตั้งท้องแล้วได้ลูกแฝดด้วยหลังจากที่แต่งงานมาเกือบจะห้าปีแล้วดีใจจัง(คุณเนียรชอบฟังข่าวร้ายหรือข่าวดีก่อนกันคะ)

ถ้าชอบฟัง ก็คงจะเป็นข่าวดี
ข่าวร้าย...ไม่ชอบฟัง แต่มักจะเลี่ยงไม่ได้
เพราะฉะนั้นแล้ว ตั้งสติทุกครั้งเวลามีใครมาบอกข่าวครับ ถ้าเป็นข่าวดี เราจะได้แสดงความยินดีด้วย ส่วนถ้าเป็นข่าวร้าย เราจะได้ช่วยปลอบเขา เพราะคนประสบขข่าวร้ายเขาย่อมต้องการกำลังใจ เราควรเป็นกำลังใจหลักให้เขาอย่างน้อยก็ระยะหนึ่งที่เขาไม่รู้จะบอกกับใคร

มีข่าวดีกับร้ายมาเล่าอีกแล้ว รู้สึกว่าช่วงนี้ได้รับข่าวต่างๆของคนใกล้ตัวเยอะมากก็คงต้องตั้งสติอย่างที่คุณเนียรบอก ข่าวร้ายก็คือน้องที่รู้จักกันเป็นมะเร็งที่เต้านม(มะเร็งอีกแล้ว)ผ่าตัดวันนี้ น้องเพิ่งรู้ว่าเป็นได้สามวันเอง
ส่วนข่าวดีก็คือพรุ่งนี้สามีได้เป็นตัวแทนพ่อของห้องให้ไปร่วมกิจกรรมของโรงเรียนตัวแทนห้องละหนึ่งคนและต้องไปพูดให้เด็กๆฟังหน้าห้อง รวมทั้งลูกสาวก็ต้องพูดด้วย ตอนนี้พ่อลูกกำลังเตรียมตัวร่างคำพูดกันใหญ่ แม่ได้แต่นั่งดูเฉยๆให้กำลังใจก็พอแล้วเนอะแค่นั่งดูก็ปลื้มแล้ว

ไม่รู้ว่าคุณพ่อจะตื่นเต้นหรือเปล่านัครับ แต่ได้เป็นตัวแทนของห้องแบบนี้ แสดงว่าอาจารย์เเห็นคุณภาพในต้องล่ะครับ ว่ามพื้นฐานของครอบครัวที่ดี พี่เพ็ญพิศรอปีหน้า...ช่วงวันแม่นะครับ

พ่อเค้าก็ตื่นเต้นนะแต่ก็ผ่านไปด้วยดีเพราะเมื่อปีที่แล้วก็ได้เป็นตัวแทนเหมือนกันเนื่องจากไม่มีพ่อคนไหนสามารถลางานไปร่วมกิจกรรมได้แต่พ่อเค้าลาได้และก็ใช้เวลาแค่สองชั่วโมงเอง สิบโมงเช้าก็เสร็จแล้ว
ไม่อยากคุยเลยว่าวันแม่ที่ผ่านมาก็เกือบจะได้เป็นตัวแทนแม่ด้วยแต่ลูกบอกว่าให้แม่คนอื่นเถอะจะเหมาทั้งวันพ่อ วันแม่เลยเหรอ เค้าก็เลยเอาแม่คนอื่นไป แต่บอกลูกไปว่าถ้าแม่ของใครไม่ว่าง แม่คนนี้ไปให้เองว่างเสมอถึงไม่ว่างก็ทำให้ว่างได้ (ขนาดไม่อยากคุยนะเนี่ย คุณเนียรอย่าเพิ่งเบื่อแม่ขี้คุย ขี้โม้เลยนะ)

เห็นไหมล่ะ นึกไว้แล้วไม่มีผิด ว่าคุณแม่ก็ต้องได้รับเกียรติให้เป็นตัวแทนห้องด้วย เยี่ยมไปเลยครับ ครอบครัวนี้

งานวันพ่อ อาจารย์ประจำชั้นสรุปข้อมูลที่พ่อเค้าพูดรวมทั้งคำถามที่เด็กๆถามและคำตอบของพ่อส่งให้โรงเรียนด้วย (ลูกมาบอกทีหลัง พ่อบอกว่าถ้ารู้ก่อนจะได้ให้ที่จดมากับอาจารย์ๆจะได้ไม่ต้องจด)
เมื่อค่ำวานได้ไปดู ที่พระที่นั่งอนันตสมาคมเค้าฉายเป็น4Dเกี่ยวกับพระราชกรณียกิจโดยมีเพลงพระกอบประทับใจมาก ดูแล้วรู้สึกเลยว่าในหลวงของเราทรงเป็นราชันย์ผู้ยิ่งใหญ่ KING OF KING จริงๆดูแล้วขนลุกเลยหละ ในงานคนเยอะมากคุณเนียรไปดูหรือยังคะถ้ายังก็เที่ยวเผื่อให้แล้วคะ

ไม่ได้ไปดูหรอกครับ ทั้งที่ใจอยากดูมาก...อยู่ต่างจังหวัดก็อย่างนี้ล่ะครับ พลาดอะไรหลายๆ อย่างที่อยากดูอยากชมไป มันก็ได้อย่างเสียอย่างนะครับ

แต่ถึงแม้จะไม่ได้ไปดู ความจงรักภักดีและซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณที่มีต่อในหลวงของเราก็ไม่ลดน้อยลงไปเลยครับ

ขอบคุณพี่เพ็บพิศและครอบครัวครับ ที่เที่ยวเผื่อ

วันนี้พาลูกไปสอบที่โรงเรียน เค้าใช้ข้อสอบเข้า ม.4เป็นการทดลองสอบ เห็นลูกบอกว่าข้อยากก็ยากมากๆ ข้อง่ายก็มีก็เลยบอกว่าก็ดีแล้วที่จะได้รู้ว่าข้อไหนที่เราทำไม่ได้จะได้ไปเตรียมตัวเพิ่มเพราะตอนนี้กิจกรรมกีฬาสีก็เสร็จแล้วจะได้มีเวลาดูหนังสือเต็มที่ โรงเรียนก็ดีนะคะมีการให้นักเรียนลองสอบดูนักเรียนจะได้รู้ข้อบกพร่องของตนเอง

ปีใหม่คุณเนียรไปเที่ยวที่ไหนคะ ที่บ้านคงจะไปกินกันที่บ้านยายเหมือนที่ผ่านมา ไม่ไปเที่ยวหรอกคะเพราะคนเยอะรอให้หมดหน้าเทศกาลก่อน

ปีใหม่ก็ยังคงปั่นวิทยานิพนธ์อยู่ที่บ้านครับ ตอนนี้มันอยู่กับผมทุกลมหายใจเข้าออกเลยล่ะ

สวัสดีค่ะคุณเนียร ช่วงนี้ลูกเรียนหนักใช้คอมตลอด เลยไม่ค่อยได้เข้ามาคุยด้วย วันนี้ไปส่งเรียนพิเศษเสร็จแล้วกะว่าจะไปหาหนังสือเกี่ยวกับการประดิษฐ์ ประดอยต่างๆเพราะการบ้านลูกคือประดิษฐ์การฝีมือสี่อย่าง อะไรก็ได้ แต่แม่ทำอะไรไม่เป็นเลย ช่วยได้ก็แค่หาหนังสือให้เท่านั้นแหละ
อากาศที่นี่ร้อนแล้ว ที่โน่นยังหนาวอยู่มั้ยคะ รักษาสุขภาพด้วยจะได้มีแรงทำวิทยานิพนธ์ค่ะ สู้ๆ

สวัสดีครับพี่เพ็ญพิศ ผมเองก็เพิ่งได้เข้าอินเตอร์เนตก็วันนี้เอง ปั่นงานจนหัวปั่นเหมือนกันครับ เอาใจช่วยทั้งคุณแม่และน้องนะครับ ให้น้องสอบเข้า รร. ที่อยากเรียนครับ

อากาศที่เชียงใหม่ก็เริ่มร้อนเหมือนกันครับ นอนเปิดพัดลมมาสองคืนแล้ว

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
เป็นอย่างไรบ้างคะ ปั่นงานจนหัวยังปั่นอยู่หรือเปล่าระวังหัวเป็นน็อตนะคะเป็นห่วงคะกลัวจะจบช้า เพราะรู้ว่าคันไม้คันมืออยากแต่งนิยายจะแย่อยู่แล้ว(ที่รู้เพราะมีคนรออ่านอยู่นะ)
วันนี้แปลกใจมากตอนเช้ามีหมอกด้วยและอากาศก็เริ่มเย็นแต่แค่แป๊บเดียวก็ร้อนแล้ว คนที่บ้านเลยเริ่มเป็นหวัดเวลาผู้ชายไม่สบายทำไมไม่ค่อยบอกถ้าไม่ถามก็ไม่รู้ ทนเก่งจริงๆเล้ย

ผู้ชายก็แบบนี้แหละครับ เขาไม่อยากให้ใครเป็นห่วงมาก กลัวจะเป็นภาระให้คนรอบตัวน่ะครับ

สวัสดีปีใหม่ 2553 มีความสุขมากๆนะคะ

สวัสดีปีใหม่ครับ คุณเนียร
ขอให้ปีใหม่นี้พบแต่ความสุข เจอแต่เรื่องดีๆ นะครับ

คุณเนียรเคยอ่านมาลัยสามชายของ ว.วินิจฉัยกุลหรือเปล่าครับ ถ้าคุณเนียรเคยอ่านช่วยรีวิวให้หน่อยได้หรือเปล่าครับ กะว่าจะไปซื้ออ่าน แต่มันแพงมาก แล้วก็หนามากด้วย อยากรู้ว่าเป็นไง ในด้านเนื้อเรื่อง ความหนักของบท และความสนุกสนาน

ขอบคุณมากครับ

สวัสดีปีใหม่พี่เพ็ญพิศและครอบครัว และคุณดาราสมุทรครับ
ทุกสิ่งที่อวยพรผมมา ขอให้กลับไปยังทุกคน ให้ประสบแต่เรื่องดีๆ ทุกวันนะครับ

ตอบคุณดาราสมุทร
เรื่องมาลัยสามชาย ของ ว.วินิจฉัยกุล เป็นงานขึ้นหิ้งเล่มหนึ่งของผมเลยล่ะครับ อ่านมาสามรอบไม่มีเบื่อเลย ผมซื้อฉบับที่พิมพ์กับพลอยแกมเพชร เป็นเล่มเดียว มีภาพประกอบสวยดีครับ แต่ต่อมานี่จะแยกเป็นสองเล่ม ถ้าหน้าปกรูปผู้หญิงจะแพงหน่อย แต่ปกล่าสุดที่เป็นรูปดอกไม้รู้สึกว่าราคาจะถูกลงนะครับ

ด้านเนื้อหาผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี แต่อ่านแล้วชอบทุกบทเลยครับ นางเอก คือ ลอออร มีสามีสามคน ด้วยเหตุการณ์ต่างๆ พาให้เป็นไปน่ะครับ เพราะเป็นเรื่องแนวพีเรียด ผู้หญิงสมัยนั้นมีสามีถึงสามคนเป็นเรื่องที่น่าอื้อฉาวอยู่มาก แต่กรณีของลอออร เมื่ออ่านแล้วจะไม่เกิดความรู้สึกค้านเลย ที่เธอมีสามีถึงสามคน โดยเฉพาะสามีคนสุดท้ายนี่อ่อนคราวลูกเลยล่ะครับ

ถ้าคุณดาราสมุทรเล็งจะซื้อเล่มนี้อยู่แล้ว ผมเชียร์ให้ซื้อเลยครับ แพงหน่อย แต่ว่าคุ้มครับ

ขอบคุณมากครับคุณเนียร

สวัสดีค่ะ คุณเนียรปาตี แอบติดตามผลงานมานาน หรือเปล่าก็ไม่รู้ เอาเป็นว่าเรื่องแรกที่อ่านคือ กลิ่นกาสะลอง (ที่วางแผงครั้งแรกที่งานหนังสือ จำไม่ได้ว่าปีไหนและต้นปีหรือปลายปี แต่งานคราวนั้นไม่เจอคุณเนียรปาตีค่ะเลยไม่ได้ลายเซ็นมา ได้มาแต่ลายเซ็นนักเขียนท่านอื่นที่มางานในวันนั้น) พอได้อ่านก็ประทับใจทีเดียวค่ะ เลยติดตามผลงานต่อๆมา และตามอ่านผลงานก่อนหน้านี้ บางเรื่องก็ชอบค่ะ แต่บางเรื่องก็เฉยๆ เหตุจากพล็อตนั้นคงจะไม่ใช่แนวที่ชอบอ่านเสียมากกว่าจะเป็นประเด็นอื่น...เรื่องที่ประทับที่สุดก็ยังคงเป็นกลิ่นกาสะลอง สำหรับเรื่องล่าสุด อยู่ในครอบครองแล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้หยิบมาอ่าน อ่านหลังปกไปคาดว่าน่าจะเครียดพอสมควร เลยคิดว่าอาจจะอ่านหลังปีใหม่ไปสักหน่อย

วันนี้เพลินก็เลยอ่านบล็อคนักเขียน ณ บ้าน ไปเรื่อยๆ จะแวะมาติดตามข่าวสารนะคะ ข้อสำคัญ เผื่อจะทราบว่างานหนังสือ หรืองาน ณ บ้าน คราวไหนจะมีโอกาสเอานิยายในครอบครองไปขอลายเซ็นได้บ้าง แบบว่าส่วนตัวแล้วจะปลาบปลื้มมากถ้ามีลายเซ็นนักเขียนประดับนิยายทุกเล่ม

งาน ณ บ้านล่าสุดไม่ไปค่ะแต่ฝากที่บ้านซื้อให้ เลยไม่ทราบว่ามีนักเขียนท่านใดไปงานบ้าง

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

สวัสดีปีใหม่ครับ คุณ valentinie

ขอบคุณที่ติดตามผลงานมาโดยตลอด และดีใจครับ ที่ประทับใจกลิ่นกาสะลอง ส่วนเรื่องล่าสุด คือเรือนไม้หอม จริงๆ แล้วไม่เครียดนะครับ อ่านจบแล้วมาพูดคุยกันในนี้ก็ได้ครับ
งานมหกรรมหนังสือผมจะไปอยู่ที่บูธทุกครั้งครับ แต่ระยะเวลาหรือวันที่จะไม่แน่นอนครับ บางทีก็อยู่หลายวัน บางทีก็ไปแค่วันหรือสองวัน แล้วแต่ภาระช่วงนั้นน่ะครับ ส่วนงานของ ณ บ้านวรรณกรรมที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้ไป แต่นักเขียนที่ไปก็เยอะครับ มีคุณ ซอมพอ ศิริวิมล หมอกมุงเมือง ฬีฬา ลีลา อักษราวดี จุฬามณี ธิยดา เจ้าสำราญ ฯลฯ และอีกหลายท่านครับ

ตอนนี้ผมมีงานเขียนทั้งหมด 6 เรื่อง ฝากคุณ valentinie ด้วยนะครับ เรื่องต่อไปคาดว่าจะแล้วเสร็จประมาณเกือบสิ้นปี (นานหน่อยครับ เพราะเรื่องยาก แล้วตอนนี้ก็ภาระผูกพันมากเหลือเกิน) เป็นแนวพีเรียด หวังว่าคงจะถูกใจนะครับ

สวัสดีค่ะ คุณเนียรปาตี
เป็นอย่างไรบ้างคะสบายดีหรือเปล่า อีกไม่นานก็จะสำเร็จแล้วสู้ๆอย่าเพิ่งท้อนะคะ ที่หายไปนานเพราะไปผ่าตัดเอาก้อนซี้ดออก โตแค่ 1.5 ซม. เอง หมอบอกว่าเป็นของเหลวสิบซีๆไม่ใช่ก้อนเนื้อ ไม่น่าตกใจอะไรแต่อาจจะเกิดใหม่ได้ คุณเนียรเคยเป็นมั้ยคะ

ไม่เคยเป็นหรอกครับ (และไม่อยากเป็นด้วย) แต่อาทิตย์ที่ผ่านมานี้ก็มีคนใกล้ตัวเข้า รพ. ครับ ผ่าตัดลำไส้เล็กอักเสบ...เฮ้อ คนสนิทป่วยนี่ เราก็จิตใจห่อเหี่ยวเหมือนกันนะครับ พี่เพ็ญพิศดีขึ้นมากหรือยัง อย่างไรก็ขอให้ฟื้นตัวได้เร็วๆ นะครับ

ตอนนี้ค่อยยังช่วยแล้วพอที่จะทำงานได้แล้วคะแต่ถ้าไปถูกแผลก็จะเจ็บได้ ดีแล้วคะที่ไม่เคยเป็นเพราะตอนรอฟังผลมันลุ้นจริงๆนะ
ก็รู้ ว่าเวลาเราป่วยคนใกล้เคียงก็จะป่วยตามด้วย ก็เลยพยายามทำตัวให้แข็งแรงไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้เห็น(แต่พอไม่สบายก็ดีนะมีแต่คนเอาใจทั้งนั้นเลย)แต่ให้ไม่สบายบ่อยๆก็ไม่เอานะ
คุณเนียรดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

ขอให้หายไวๆ ครับ ส่วนตัวผมเอง ก็รักษาตัวเองไม่ให้เจ็บไข้ได้ป่วยครับ เพราะถ้าป่วยไปหนึ่งวัน หมายถึงเสียงานไปเยอะมาก กำหนดการจบก็จะเลื่อนออกไปอีก
ชั่วโมงนี้ ป่วยไม่ได้ ตายไม่ได้ครับ

สวัสดีค่ะ คุณเนียรปาตี
วันนี้เริ่มหนาวอีกแล้วคะรู้สึกว่าอากาศแปรปรวนมากขึ้น ยิ่งได้ยินข่าวแผ่นดินไหวที่เฮติเหมือนในหนังเรื่อง 2012เลยน่ากลัวจริงๆ

โลกแปรปรวนมากขึ้นทุกวัน มนุษย์สร้างปัญหาขึ้นมา ก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับปัญหาที่ตัวเองก่อครับ ว่าแต่ว่า เมื่อวานนี้พี่เพ็ญพิศได้ดูสุริยุปราคาไหมครับ

ได้ดูคะแต่เคยดูหลายครั้งแล้ว เลยไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่เพราะจำได้ว่าเคยดูตอนที่เห็นเป็นรูปแหวนและก็ตอนมืดสนิททั้งดวงด้วยตอนนั้นตื่นเต้นมากเพราะมันมืดมากเหมือนกลางคืนและได้ยินเสียงคนเคาะสิ่งต่างๆเพื่อให้สว่างเร็วๆ ตัวเองยังเคาะกะละมังเลยตอนนั้นยังเด็กมากไม่รู้หรอกว่าคือสุริยุปราคา รู้แต่ว่าสนุกที่ได้วิ่งเล่นไปมา

เหมือนกันเลยครับ ไม่รู้สึกว่าตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่ว่ามันเกิดในช่วงเวลาที่เรายังมีโอกาสได้ดู ก็เลยดู เท่านี้จริๆ ครับ

ใส่หน้ากากหมีแพนด้าดู เหมือนในข่าวเก็บตกหรือเปล่าคะ เห็นแล้วน่ารักดีเข้าใจทำจริงๆ
สองวันนี้ลูกเข้าค่ายทักษะชีวิตที่โรงเรียนไปเช้าเย็นกลับไม่ได้ค้างคืน มีการสอนเกี่ยวกับภัยใกล้ตัวโดยตำรวจ เรื่องรักใคร่ในวัยรุ่นโดยแพทย์ เรื่องวัคซีนชีวิตโดยพระและก็มีการสอนเรื่องการฝีมือด้วย เห็นแล้วก็ดีนะคะเด็กจะได้รู้จักระวังตัว การใช้ชีวิตในสังคมและสามารถนำมาปรับใช้กับตนเองได้แต่ถ้าให้ดีพ่อแม่ก็ควรเน้นย้ำอีกก็ดีจริงมั้ยคะ(เล่าเรื่องลูกให้ฟังอีกแล้ว)

ถูกต้องแล้วล่ะครับ เราป้องกันไว้ก่อนทุกทางจะดีที่สุด เพราะช่วงนี้เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อจริงๆ ถ้าดีก็ดีไป แต่ถ้าไม่ดี กว่าจะกลับมาดีได้ก็เสียเวลาไปเยอะเลย ผมเองช่วงวัยรุ่นก็มีทั้งที่ดีและไม่ดีครับ เป็นกำลังใจให้ครอบครัวพี่เพ็ญพิศนะครับ หวังว่าน้องจะมีความสุขกับกิจกรรมครั้งนี้ด้วย

สวัสดีครับคุณเนียร

เป็นยังไงบ้างครับคุณเนียร สบายดีหรือเปล่า แล้ววิทยานิพนธ์เสร็จหรือยังครับ

เข้าค่ายผ่านไปแล้ว รู้สึกว่าโหดน้อยกว่าดีคิด ฮ่า ฮ่า ฮ๋า

อ่านเรือนไม้หอมจบไปแล้วสักพักครับ สนุกๆ มาก ถ้าออกเรื่องใหม่อีกจะซื้อมาอ่านนะครับ ^^

เมื่อกี้ตอนเลิกเรียนไปสอยหนังสือเล่มใหม่มา เรื่องด้วยแรงอธิษฐาน ของ กิ่งฉัตร จำได้ว่าเมื่อก่อนเคยจ้องหนังสือของนามปากกานี้มากหลายเรื่องแล้ว แต่ก็ไม่เคยมีโอากาศได้ซื้ออ่านสักที วันนี้เป็นโอกาสดีลองซื้อมาอ่านสักหน่อย

เสียดายวันนี้ไปหามาลัยสามชาย ก็ไม่มีอีกตามเคย

ดีใจที่ชอบเรือนไม้หอมครับ แต่เล่มต่อไปคงนานหน่อย เพราะวิทยานิพนธ์ยังเอาทั้งหมดของชีวิตช่วงนี้ไปอยู่ครับ

นามปากกากิ่งฉัตร น่าสนใจทุกเรื่องครับ ด้วยแรงอธิษฐานก็สนุกดีครับ กำลังจะสร้างเป็นละครโทรทัศน์อีกรอบ

ส่วนมาลัยสามชาย ผมคิดว่าที่ B2S น่าจะมีนะครับ ถ้าเป็นร้านอื่นผมไม่แน่ใจเท่าไหร่ เพราะหนังสือของสำนักพิมพ์นี้ค่อนข้างจะหายากสักหน่อย

ผมเคยดูด้วยแรงอธิษฐานเวอร์ชั่น ตั้ว-กบนิดหน่อยตอนที่เขาเอามารีรันทางช่องเคเบิ้ล ชอบมากๆ แต่พอเห็นนักแสดงชุดใหม่แล้วแอบเซ็ง

แพนเค้ก เป็น นัทมน วรดา
เวียร์ เป็น กฤตย์

ความจริง พระเอกกับนางเอกต้องอายุห่างกันมากประมาณรุ่นหลานเลยไม่ใช่เหรอ ปวดหัวมากเลยกับการแคสติ้งนักแสดง 555

หวังว่าคงสบายดีนะครับ

ปัจจัยในการทำละครมันมีหลายอย่างน่ะครับ เอาเป็นว่าถ้าเราอ่านหนังสือแล้วชอบตามจินตนาการของเรา ก็พอแล้วล่ะครับ คนดูโทรทัศน์กับคนดูนิยายก็ค่อนข้างจะเป็นคนละกลุ่มกันอยู่แล้ว

ช่วงนี้อาการเปลี่ยนแปลงครับ ยอมรับเลยว่าไม่ค่อยสบายมาหลายวันแล้ว

การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐจริงๆ ครับ

พักผ่อนเยอะๆ นะครับคุณเนียร

ขอบคุณคุณดาราสมุทรมากครับ ตอนนี้อาการกลับมาเป็นปกติแล้วครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ช่วงที่ผ่านมาเข้ามาคุยไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าบล็อกคุณเนียรเป็นอะไรเข้าไม่ได้
เมื่อวานนี้ไปงานเกษตรแฟร์มาค่ะต้นไม้เยอะมาก ของกินก็มากเดินตั้งสองชั่วโมงยังไม่ครบเลยแต่ส่วนใหญ่มักไปดูที่เค้าจัดนิทรรศการของหน่วยงานต่างๆ มีการแสดงความสามารถของนักศึกษาคณะวิศวกรรมในการควบคุมหุ่นยนต์ให้เล่นฟุตบอล เด็กไทยเก่งจริงๆ(เค้าได้รางวัลชนะเลิศจากการไปแข่งต่างประเทศด้วยนะ)

ผมก็ว่าพี่เพ็ญพิศเงียบไปนาน บล็อกผมก็ไม่ได้เป็นอะไรนะครับ ยังเข้าได้ทุกวันเลย

ไปเที่ยวงานเกษตรมา ได้ต้นไม้ใหม่มาปลูกที่บ้านไหมครับ

เด็กไทยเก่งจริงๆ ครับ เรื่องการประดิษฐ์หุ่นยนต์ แต่ประเทศไทยยังไม่ค่อยเห็นความสำคัญมากเท่ากับญี่ปุ่นหรืออเมริกา การประดิษฐ์หุ่นยนต์ในประเทศไทยเลยกลายเป็นเรื่องเล่นๆ ไม่ได้พัฒนาต่อไปให้ใช้ประโยชน์ได้อย่างแท้จริง....คิดแล้วเศร้า

เมื่อคืนนี้ดูรายการประกวดของ LG ทางช่อง 9 มีวง 2PM มาแสดงด้วย แฟนคลับเยอะมาก ไม่รู้ว่าน้องได้ไปดูกับเขาไหมครับ หรือว่าอยู่ดูทีวีที่บ้าน

เข้าบล็อกไม่ได้จริงๆคะแต่ช่วงนี้เข้าได้แล้ว งานเกษตรได้ต้นพริกลูกผสมมาคะเค้าบอกว่าเผ็ดมาก เม็ดใหญ่ เป็นพันธุ์ใหม่แต่ไม่รู้ว่าจะปลูกรอดมั้ยต้องรอดูต่อไป

ส่วน 2PM มีหรือที่จะไม่ได้ดูแต่ดูที่บ้านนะคะเพราะลูกสาวต้องทำการบ้าน คือให้แม่ดูการประกวดไปก่อน พอ2PMมาก็ค่อยไปตามมาดูแต่พอเอาเข้าจริงเพื่อนๆได้โทรบอกกันแล้ว แฟนคลับเหนียวแน่นจริงๆ แต่ดูๆไปเด็กไทยก็เก่งพอๆกันกับเกาหลีเลย

เด็กไทยกับเด็กเกาหลีเก่งไม่ต่างกันหรอกครับ แต่กระบวนการปั้นดารา ความเอาใจใส่ ของเขามีมากกว่า ก็ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมศิลปินของเขาถึงมีคุณภาพกว่าศิลปินบ้านเรา
วันศุกร์-อาทิตย์นี้ ที่เชียงใหม่มีงานมหกรรมไม้ดอกไม้ประดับ ผมเล็งไว้เหมือนกันว่าจะซื้อกระเช้าสีดา แต่ไปดูๆ ก่อน เลือกซื้อพันธุ์ที่ยังไม่มี....งานนี้ต้องล็อกกระเป๋าดีๆ ไม่อย่างนั้นกระเป๋าแบนแน่ๆ ต้นไม้กับหนังสือนี่ กระชากเงินผมได้ง่ายที่สุดเลย

กระเช้าสีดามีลักษณะอย่างไรคะ เคยได้ยินชื่อแต่ไม่เคยเห็นเป็นไม้เลื้อยหรือเปล่า
อ้อ ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิงและเดปกระเป๋าที่บ้านยังไม่ตายคะแต่ไม่โตขึ้นเลยทั้งๆที่เอาไปผึ่งแดดแล้วนะ ก็ยังดีที่ไม่ตาย

กระเช้าสีดา หรือชายผ้าสีดา เป็นเฟินชนิดหนึ่งครับ เกาะกับต้นไม้ใหญ่ มีกาบใบใหญ่สำหรับเกาะต้นไม้ และมีชายห้อยย้อยลงมาครับ....ช่วงนี้กำลังเห่อ

สวัสดีครับคุณเนียร สบายดีหรือเปล่าครับ ไม่ได้เข้ามาทักทายเสียนาน

เมื่อสองสัปดาห์ก่อนวิชาเกษตรครูสั่งงานให้ไปปักชำต้นคุณนายตื่นสาย ผมก็เลยปักชำเมื่อวันอาทิตย์ของสองสัปดาห์ก่อนนี่ก็ผ่านมาแล้วแต่ต้นมันไม่เห็นแตกยอดเลยครับ แต่ใบก็ยังเขียวสด ดีไม่เหี่ยว แต่พอผมลองถอนขึ้นมาสามก้านรากมันก็ไม่งอกซ้ำยังทำให้ใจเสียด้วยการเน่าซะอีก ไม่รู้ว่ามันจะรอดหรือเปล่าครับ เพราะตอนนี้ใบไม่เหี่ยว ยังเขียวอยู่ แต่เหมือนมันไม่แตกยอดสูงขึ้นเลยน่ะครับ กลัวไม่รอดจัง นี่ก็ใกล้กำหนดส่งแล้ว

วันนี้เป็นวันอำลารุ่นพี่ม.6กับรุ่นน้อง โดยให้พวกพี่ๆ ลงมาเดินไปแต่ละเที่ยวทุกระดับชั้นให้รุ่น้องได้ทักทายจีบมือกับรุ่นพี่และให้ของขวัญกัน แต่เสียดายมากที่รุ่นพี่คนหนึ่งที่ผมแอบชอบวันนี้เขาไม่มา (ไม่รู้เป็นไรชอบคนอายุมากกว่าตัวเอง) วันนี้เลยรู้สึกซึมๆ ทั้งวัน ตอนนี้ก็ยังไม่หายเพราะคงไม่มีโอกาสได้เจอพี่เขาอีกแล้ว การที่สวรรค์มอบความรู้สึกให้กับมนุษย์มันช่างนำมาซึ่งความเจ็บปวดทุกที
เมื่อรักย่อมตามมาด้วยความเจ็บปวด ผิดหวัง เมื่อสมหวังดีใจ ก็มักจะมีความเศร้ามาแทรกด้วยทุกครั้ง หากแต่ก็ยังดีที่เมื่อความเศร้ามันหายไปเราก็พบความสุขที่ยิ่งใหญ่มากๆ ที่ทำให้เราได้รู้ซึ้งว่าความรักมันยิ่งใหญ่แค่ไหน

ไว้มาค่อยทักทายใหม่นะครับ

ความรู้สึกเหล่านี้ เก็บไว้มาใช้ในงานเขียนนะครับ เพราะความรู้สึกต่างๆ ที่เราเคยสัมผัสมาแล้วอย่างแท้จริง มันจะช่วยให้เราเข้าถึงอารมณ์ตรงนั้นได้ดีตอนเขียนงานครับ

สมัยเรียน (จนถึงสมัยนี้) เวลาต้องจากคนที่เรารัก ปลื้ม ชื่นชม ฯลฯ เราจะรู้สึกใจหายเสมอ แต่ทำยังไงได้ล่ะครับ พบเพื่อจาก ฉะนั้นสิ่งดีที่สุดคือ เมื่อยามพบกันแล้ว ก็ทำให้ดีที่สุดต่อกัน เพื่อวันที่ต้องจากจะได้รู้สึกว่าเราได้เคยทำสิ่งดีให้เขามาโดยตลอด

ต้นคุณนายตื่นสายเป็นพืชทนแล้งได้ครับ สาเหตุของรากเน่าคือให้น้ำมากเกินไป เวลาปักชำต้นไม้อย่าให้ดินแฉะครับ เพราะคุณนายตื่นสายเป็นพืชอวบน้ำอยู่แล้ว ให้สังเกตว่าดินเริ่มแห้งจึงค่อยรดน้ำครับพอชุ่มครับ ไม่จำเป็นต้องรดทุกวัน อีกสาเหตุหนึ่งก็คือ ต้นไม้เวลาตัดมาปักชำหรืออะไรก็ตามแต่ จะเกิดอาการสะดุด ทำให้ชะงักการเจริญเติบโต และมักไม่เจริญเติบโตต่อทางยอดเดิมครับ แต่ละแตกยอดใหม่ทางตาที่อยู่ระหว่างใบกับลำต้นครับ ให้สังเกตที่โคนใบนะครับ
อีกสาเหตุหนึ่งก็คือ ต้นที่ตัดมาชำนั้นยังไม่แก่พอที่จะตัดมาชำได้ หรือว่าส่วนที่ตัดมาชำนั้นอยู่ติดยอดเกินไป ก็ทำให้ไม่โตครับ คุณดาราสมุทรลองดูว่ากิ่งที่ตัดมา ตัดมาจากช่วงไหน ถ้าเป็นช่วงที่เป็นต้นอวบน้ำ เวลาปักชำรากจะเน่าครับ ให้ตัดบริเวณโคนต้นที่เป็นกิ่งแข็งๆ เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลแล้วน่ะครับ จะมีโอกาสติดรากง่ายกว่า

อีกหนึ่งสาเหตุให้ดูที่วัสดุเพาะชำครับ ถ้าเป็นดินแข็งๆ จะเติบโตช้า วัสดุเพาะชำควรเป็นพวกขี้เถ้าแกลบผสม เพราะจะระบายน้ำได้ดี และเนื้อดินไม่แน่นจนเกินไปครับ

อย่างสุดท้ายคือ การปักชำมีน้ำยาเร่งรากครับ ผสมกับน้ำเปล่า แช่กิ่งที่จะชำไว้สักห้านาที แล้วนำมาชำ จะทำให้รากงอกง่ายขึ้นครับ

ขอให้โชคดีครับ

จำกันได้ก้อ งานหนังสือปีนี้ มีอะไรให้อ่านบ้างเปล่าอ้อ 2 เรื่องสุดท้ายยังไม่ได้ซื้อเลย รอไปงานซื้อพร้อมลายเซ็นต์นะจ๊ะ ตอนนี้ติดเกาะกูดอยู่จ๊ะ ว่างจะเข้ามาคุยด้วยอีก

สวัสดีครับคุณเนียร

วันนี้รากงอกแล้วครับ โล่งใจไปเปราะหนึ่ง แต่ก็มีเรื่องอยากระบายหน่อยครับ คือเมื่อวันงานพี่อำลาน้องที่เล่าให้ฟังเมื่อครั้งก่อน พี่ผู้หญิงม.6คนที่ชอบอยู่ ก็ไม่เห็นเขาในพิธี วันนี้ก็ไม่เห็นเลยทั้งวัน ตอนกลับบ้านก็ไม่เห็น นี่เป็นมาสองวันแล้วคือความรู้สึกมันเบื่อๆ หดหู่ เศร้า ไม่อยากทำอะไรน่ะครับ ความคิดคอยคิดถึงแต่หน้าพี่คนนั้นตลอด อยากเห็นหน้าอีกครั้ง มากๆ เพราะพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่มีโอกาสจะได้เจอกัน

คือผมเริ่มรู้สึกชอบพี่คนนี้ตั้งแต่ม.1 ก็เมื่อประมาณปีที่แล้ว 2551 ตอนเลิกเรียนกลับบ้านผมก็จะไปรอแม่ที่สวนสาธารณะหลังโรงเรียน พี่เขาก็จะเดินทางผ่านกลับบ้านทางนั้นทุกวัน ผมก็มองทุกวันเห็นแล้วมีความสุข ตอนนั้นพี่เขาอยู่ม.5 จนกระทั่งตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกแบบนั้นอยู่ วันนี้จัดพิธีพี่อำลาน้องเมื่อวันพุธผมก็ไม่เห็นพี่เขาเลย เห็นแต่เพื่อน ตอนกลับบ้านไปนั่งคอยอยู่ก็ไม่เห็น และพรุ่งนี้ไม่รู้ได้มีโอากาสเจอหรือเปล่า ถ้าเลยพรุ่งนี้ไปก็คงไม่มีทางได้เจออีกแล้ว ความรู้สึกมันหดหู่ เศร้าๆ บอกไม่ถูก เหมือนไม่มีแรงใจทำอะไรเลย
แค่คนเห็นหน้าทุกวัน ไม่เคยแม้แต่คุยกันทำไมถึงทำให้ผมเป็นได้ถึงขนาดนี้ก็ไม่รู้ ผมควรจะทำยังไงกับความรู้สึกตอนนนี้ดีครับ ไม่รู้ว่ามันจะหายไปเมื่อไหร่ และไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย ขอให้พรุ่งนี้พบกันอีกครั้งเถอะ

คุณดาราสมุทร...ขอให้โชคดีครับ

พี่น้อง....จำได้ไม่เคยลืมเลยครับ แต่งานสัปดาห์หนังสือคราวนี้ยังไม่แน่ใจว่าจะได้ไปหรือเปล่าครับ เพราะต้องเร่งวิทยานิพนธ์ งานใหม่ก็ยังไม่ได้เขียนเลยครับ สองเล่มหลังที่พี่น้องยังไม่มีน่าจะเป็น เวิ้งราตรี กับ เรือนไม้หอม
ไว้ใกล้ๆ ถึงงานสัปดาห์หนังสือจะรายงานความคืบหน้าของตัวเองอีกทีนะครับ เมื่อจังหวะดีได้พบกัน

ดูแลสุขภาพด้วยครับ...อากาศศแปรปรวนเหลือเกิน

พี่ยังไม่มีทั้ง 2 เล่ม ไม่อยากซื้อก่อนว่าจะไปให้เซ็นต์ด้วย อ่านกระทู้ข้างบนพบว่าทำ k-pop อยู่หรือพี่ว่าเกาหลีเขาทำสำเร็จนะดูจากพี่ตอนใหม่ๆๆไม่ชอบเดี๋ยวนี้รู้เรื่องดี ชอบดูหนังเกาหลี ชอบท่าเต้น ชอบทำนองเพลง แต่เนื้อเพลงไม่รู้ฟังไม่ออก วง2PM พี่ดูเขาตั้งแต่เริ่มโปรโมทเพลงแรกแบบยังไม่ดังสุดๆๆ จนเดี๋ยวนี้สุดโต่งพี่ก็ยังชอบดู กลางปีมีโปรแกรมไปทัวร์เกาหลีด้วยนะคือน้องสาวได้ทุนไปดูงาน 4 เดือนตอนกลับก็เลยชวนกันไปเที่ยวก่อน ว่าแต่เราจะไปเป็นอาจารย์มหา'ลัยไหนดีเอาใจช่วยให้ทำเสร็จเร็วๆๆ นะแล้วจะได้เจอกัน

ใช่ครับพี่น้อง ตอนแรกทำเกี่ยวกับ K-Pop แต่ตอนนี้ก็ปรับหัวข้อมานิดหน่อยครับ แต่ก็ยังคงอ้างอิงเรื่องเดิมอยู่ บอกตัวเองให้อดทนทุกวันครับ อีกนิดเดียวเท่านั้นจริงๆ ส่วนเรื่องเป็นอาจารย์ คงดูว่าถ้าจบแล้วจะไปสอนที่ไหน คอนเนคชั่นตอนนี้เท่าที่มีก็ในกรุงเทพทั้งนั้น อาจจะไปสอนที่กรุงเทพแหละครับ แต่ใจจริงสุดท้ายก็อยากอยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่นี่ครับ เพราะเหมือนเป็นบ้านของเราไปแล้ว (อาจารย์ที่นี่บอกให้ไปหาประสบการณ์ก่อนแล้วค่อยกลับมา)

สำหรับงานเขียนเล่มใหม่ ก็จะลงมือหลังจากเรียนจบเรียบร้อยครับ ช่วงนี้อย่าว่าแต่เขียนเลย แค่อ่านนิยายที่คนอื่นเขียนยังไม่มีเวลาเลยครับ

งานสัปดาห์หนังสือปีนี้ ถ้าจังหวะเหมาะได้ลงไปวันไหน จะบอกพี่น้องอีกทีนะครับ

เอาใจช่วยนะจ๊ะ ตอนนี้พี่น้องก็ยุ่งเหมือนกัน อ่านนิยายตาแฉะ งานของพี่น้องจะยุ่งประมาณหลังสงกรานต์แล้ว เพราะฉะนั้นช่วงนี้อิจฉาพี่ไปก่อนก็ได้ว่าได้อ่านนิยายทุกวันเลย ตอนนี้อ่านนครไอยราอยู่ อ่านแล้วอยากช่วยลดโลกร้อนกับเขาบ้างจังเลย โดยเฉพาะการแยกขยะ พี่เห็นตามเมืองนอกขยะจะถูกแยกเก็บกันอย่างดี แยกประเภทให้เห็น เนียรมีวิธีแยกขยะแบบง่ายๆๆ บ้างมั๊ย (เนียรคงคิดว่าแค่เรียนยังยุ่งไม่พออีกหรือ 555 )
ส่วนนิยายของเนียรพี่จะรอไปซื้อที่งานนะอยากเจอตัวเป็นๆๆด้วย ตอนนี้ก็ยังมีค้างอีกหลายเรื่องเหมือนกันที่ยังไม่ได้อ่าน ลูกปัดมนตราของวรรณวรรธ์ ก็จะเป็นคิวต่อไป อ่านนิยายมากจนต้องตัดแว่นใหม่ด้วยนะ ตอนนี้ลูกตาพี่น้องมีทั้งสั้น ยาย เอียง พร้อมกันเลย

ตอนทำวิทยานิพนธ์นี่ก็ทำให้ผมต้องตัดแว่นเหมือนกันครับ หลังจากไม่ใส่มานานมากแล้ว เคยใส่ตอน ม.ต้น แล้วเลิกใส่ตั้งแต่ขึ้น ม.ปลาย เพราะคิดว่าไม่เป็นอะไรมาก....ตอนนี้กลับมาเป็นเด็กแว่นอีกแล้ว

นิยายที่ซื้อมาจากงานสัปดาห์ครั้งที่แล้วยังตั้งรอแกะพลาสติกอยู่เลยครับ ได้แต่มองไปมองมา คชาปุระกับนครไอยราก็ยังไม่ได้หยิบขึ้นมาเปิดอ่านเลย เพราะถ้าเริ่มอ่านเมื่อไหร่ก็ต้องเอาให้จบทันที ไม่งั้นมันคาใจ ช่วงนี้กับนิยายเลยต้องข่มใจกันอย่างหนัก

ส่วนเรื่องลดโลกร้อนผมว่าไม่ยุ่งหรอกครับ เพราะเป็นคนใช้ถุงผ้า แยกขยะ มานานแล้ว อยย่างที่บ้านนี่ก็จะรู้กันเองครับ เช่น น้ำดื่ม พลาสติกซีลฝากับฉลากก็ลงถังหนึ่ง ขวดเปล่าลงถังหนึ่ง หรือพวกยาบำรุงทั้งหลาย ฉลากกับกล่องก็แยกไปถังกระดาษ ขวดแก้วก็ลงอีกถังหนึ่งครับ

ผมเองตอนนี้ใช้กระดาษเปลืองมาก เพราะต้องปริ้นท์งานออกมาอ่าน แต่ทุกแผ่นก็รียูสครับ (ความงกมาก่อนจิตสำนึกเรื่องโลกร้อนนะนี่)

อวยพรตรุษจีนดีกว่าแบบว่า เฮง เฮง เฮง ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ นะจ๊ะ แล้วก็ทำวิทยานิพนธ์ จบเร็ว เร็ว นะ

สมพรปากทุกประการครับ
พี่น้องเองก็ เฮง เฮง เฮง เช่นกันนะครับ
อั่งเปา ตั่ว ตั่ว ไก๊

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
สบายดีหรือเปล่าคะ ช่วงนี้จะหายไปนานหน่อยเพราะลูกสาวกำลังเตรียมตัวสอบไล่ปลายภาคและสอบเข้า ม.4 ก็จะใช้คอมตลอด แต่ยังนึกถึงคุณเนียรตลอดนะ
สวัสดีวันแห่งความรักคะ ขอให้ความรักที่มีอยู่ยั่งยืนตลอดไป

ขอให้น้องโชคดีในการสอบนะครับ

น้องฝากขอบคุณมาค่ะ
วันก่อนเจอรุ่นพี่คนหนึ่งเลยนึกถึงคุณเนียร เค้ากินอาหารที่เป็นเส้นๆจะไม่กินข้าวเลยเค้าบอกว่ามันเหมือนหนอน แถมชื่อยังคล้ายกันอีก ชื่อหนุ่ยคะ แล้วชื่อคุณเนียรเขียนเป็นภาษาอังกฤษว่าอย่างไรคะ

ถ้าจะเขียนให้ถูกต้องก็ต้องเป็น Nui ครับ
แต่ที่ตตัวเองเขียน และเพื่อนๆ ก็ใช้แบบเดียวกัน คือ Hnui (สะกดแบบไทยน่ะครับ) เพราะ Nui มันเป็นได้ทั้ง นุ้ย และหนุ่ย
สรุปคือ หนุย เขียนแบบผมก็เป็น Hnui เรียกกันสนุกๆ ว่า ฮะ-นุย

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ตอนนี้ที่บ้านกำลังดีใจกันค่ะเพราะได้สมาชิกใหม่พร้อมกันทีเดียวสองคนคีอน้องชายที่จบจากเชียงใหม่คุณเนียรจำได้มั้ยคะได้ลูกแฝดเป็นชายทั้งคู่เลยหลังจากที่รอมานานหลายปี ชื่อว่าน้องเติม กับน้องเต็มมาจาก น้องเค้ามาเติมเต็มชีวิตครอบครัวให้สมบรูณ์ ก็เลยแซวกันว่าถ้ามีลูกคนที่สามก็ให้ชื่อว่าถัง แล้วกันจะได้เป็น เติมเต็มถังไปเลย

ยินดีด้วยครับ ขอให้สมาชิกใหม่แข็งแรงทั้งคู่นะครับ
อืม...มุขสุดท้ายเนี่ย ชอบจริงๆ เลย เติมเต็มถัง

เมื่อกี๊เข้าไปประมูลหนังสือของ web พี่หมอโอ้ตมาของกิ่งฉัตร เสลาดารัล กับ ด้วยแรงอษิฐาน เนียรลองเข้าไปดูซิไปปั่นราคากันจะได้ตังค์ทำบุญเยอะ เยอะ

แวะเวียนไปดูเหมือนกัน แต่ไม่รู้รายละเอียดเลย ขอบคุณพี่น้องมากครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ตอนนี้ลูกสาวสอบเสร็จแล้วเลยมีเวลาว่างก่อนที่จะเริ่มเรียนพิเศษ อาจจะได้เข้ามาคุยบ่อยๆนะคะ
คุณเนียรเป็นอย่างไรบ้างคะ วิทยานิพนธ์ ใกล้เสร็จหรือยังเหมือนตอนลูกสอบเลยเครียดแทนแต่พอสอบเสร็จโล่งอกจริงๆ ตอนนี้ก็เลยให้พักเต็มที่ ถ้าคุณเนียรเครียดมากก็เล่าให้ฟังบ้างก็ได้นะคะ
วันนี้ไปเวียนเทียนมาเอาบุญมาฝากคะ

วิทยานิพนธ์ตอนนี้เครียดเพิ่มขึ้นครับ เพราะต้องเพิ่มเติมส่วนที่ต้องศึกษา แต่ก็ทำใจแล้วล่ะครับ อาจารย์ให้ทำอะไรก็ต้องทำ จะได้จบกับเขาเสียที....เดือนสิงหาคมโน่นแน่ะ

ถึงแม้ว่าอีกหลายเดือนกว่าจะจบแต่คิดว่าคุณเนียรทำได้อยู่แล้ว ก็ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบนี่นาและเมื่อจบมาแล้วก็สามารถนำความรู้ที่ได้มาใช้ถ่ายทอดให้กับอนาคตของชาติซึ่งตรงกับอาชีพด้วย บางคนทำงานไม่ตรงกับที่เรียนมาเห็นแล้วก็เสียดายความรู้จัง
ถ้าจะผลิตใครสักคนที่ต้องไปสอนและเป็นแบบอย่างที่ดีแก่คนอื่นก็ต้องเคี่ยวหน่อยแหละคะ ลุยเลยคะ

จะบอกว่าพี่ประมูลหนังสือได้ 2 เล่มของกิ่งฉัตรเรื่อง เสลาดารัล กับ ค้วยแรงอษิฐาน ได้ลายเซ็นต์กิ่งฉัตรด้วยนะค่อนข้างเห่อเพราะตั้งแต่อ่านหนังสือเขามาไม่เคยมีลายเซ็นต์ สู้ของเนียรไม่ได้มีทุกเล่ม มันเป็นความสุขทางใจนะน้องเอ้ย
สู้ๆๆๆนะจะได้ไปเจอกันที่งานหนังสืออีก

เห็นด้วยกับพี่น้องครับ ว่าหนังสือของนักเขียนที่เราชอบหรืออ่านประจำ ถ้ามีลายเซ็นกกับแล้วด้วยล่ะก็ มันเป็นความรู้สึกที่ดีทางใจจริงๆ ครับ ว่าเราไม่ได้แค่ซื้อหนังสือเล่มหนึ่งมาอ่าน แต่เราได้เข้าใกล้กับผู้เขียนมากขึ้น

งานสัปดาห์หนังสือ กำลังพยายามจัดตารางตัวเองให้พอดีกับช่วงจัดงานครับ

แล้วพี่จะนับวันรอนะจ๊ะของเนียรพี่ค้าง 2 เล่ม

สวัสดีครับคุณเนียร

แวะเข้ามาทักทายหลังจากห่างหายไปนาน

คุณเนียรสบายดีหรือเปล่าครับ เมื่อไหร่จะมีผลงานเล่มใหม่มาให้อ่านอีกครับ ^^ จะรอ

ตอนนี้ผมก็ปิดเทอมแล้ว ได้เวลาหัดขีดๆ เขียนๆ ทำตามฝันอีกรอบ ตั้งใจว่าครั้งนี้จะต้องเขียนให้จบให้ได้ ซึึ่งปัญหาของผมตอนนี้คือหมดกำลังใจกลางครันซะก่อน ทำให้เขียนไม่จบสักที ^^

เป็นกำลังใจให้กับวิทยานิพนธ์นะครับ ^^

พี่น้อง....ยังไม่มีความแน่นอนใดๆ เลยครับ

คุณดาราสมุทร....พยายามเข้านะครับ จะเป็นกำลังใจให้เขียนจนจบเรื่อง

ตอนนี้ตัวผมเองก็ท่องอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น ปัญหาต่างๆ คือบททดสอบของชีวิต...แต่...ทำไมทดสอบผมหนักจังเลยอ่ะ

สวัสดีค่ะ

แวะมาทักทาย พร้อมทั้ง รบกวนถามว่า งานหนังสือคราวนี้มีงานของคุณเนียรปาตีเรื่องใหม่ไหมคะ

สวัสดีครับคุณเนียร ผมได้แต่งกลอนใหม่ขึ้นมา ยาวที่สุดที่เคยแต่งเป็นเรื่องเดียวเลยครับ ลายระเอียดอยู่ด้านในนะครับ
สัมผัสระหว่างบทอาจผิดเพราะตอนนั้นอารมณ์มีมากเหลือเกิน ยังไงอ่านแล้วช่วยวิจารณืหน่อยนะครับว่าเป็นไงบ้าง

//www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A9014723/A9014723.html

คุณ valentinie งานสัปดาห์หนังสือคราวนี้ยังไม่มีเล่มใหม่ครับ ล่าสุดสุดท้ายที่เรือนไม้หอมครับ ส่วนเรื่องต่อไปที่กำลังเขียนอยู่ งานสัปดาห์หนังสือ เมษา 54 เลยครับ....ทิ้งช่วงนานไปหน่อยแต่อย่างเพิ่งลืมกันนะครับ

คุณดาราสมุทร...เดี๋ยวไปอ่านแล้วจะคอมเมนท์ให้นะครับ

คุณดาราสมุทร

ผมเข้าไปอ่านกลอนที่คุณดาราสมุทรโพสไว้แล้วนะครับ เป็นกลอนที่มีเนื้อหากินใจดีมาก แต่ละบทสรุปความคิดรวบยอดได้ดี ส่วนเรื่องฉันทลักษณ์และใช้คำผิดความหมายยังมีอยู่ แต่ผมก็มองข้ามส่วนนี้ไป เพราะถือว่าสิ่งที่ผู้เขียนต้องการสื่อออกมานั้นครบถ้วน และเชื่อแน่ว่าถ้าคุณดาราสมุทรฝึกฝนไปอย่างนี้เรื่อยๆ เรื่องการใช้ผิดความหมายหรือฉันทลักษณ์จะลดลง

พยายามต่อไปนะครับ จะได้เก่งขึ้นๆๆ

ขอบมากๆ ครับ เป็นคำแนะนำที่ดีมากๆ ^^

พี่ไปงานวันอาทิตย์ 28 นี้นะ ตอนนี้หนังสือหมดสต๊อกแล้ว เอาที่อ่านแล้วมาอ่านใหม่อีกไปพลางๆๆก่อน ไปเจอรูปตู้เก็บหนังสือของญี่ปุ่นเป็นแบบเลื่อนน่าสนใจมากเลยแบบนี้ถ้าให้เขาทำได้สำเร็จรับลองว่าเวลาไปงานหนังสือไม่โดนบ่นแน่ๆๆ ที่เก็บเยอะมาก พี่มีหนังสือนิยายจะบริจาค เนียรมีคำแนะนำบ้างมั๊ยว่าควรเอาไปไหนดี หนังสือจะเป็นแบบเราอ่านแล้วอ่านเลยนะ แต่จริงๆๆก็ยังเสียดายเล็กๆๆ
แล้วเนียรจะมาเที่ยวงานมั๊ย คุยตั้งนานยังไม่รู้เลยว่าเนียรอยู่ที่ไหน ถ้าเดาน่าจะเชียงใหม่นะ
สนุกในการทำธีสีสต่อไปนะจ๊ะน้อง

สวัสดีครับ พี่น้อง

ผมเป็นคนเชียงใหม่โดยกำเนิดครับ ใช้ชีวิตอยู่ที่เชียงใหม่มาตลอดชีวิตเลย ที่เรียนอยู่ตอนนี้ก็ มช. ครับ

วิทยานิพนธ์ก็ยังไม่เรียบร้อยดี แต่งานสัปดาห์หนังสือคราวนี้ก็ว่าจะไปหาซื้อหนังสือมาตุนไว้อยู่นะครับ ผมจะอยู่ กทม. ช่วงวันที่ 3-6 เมษาครับ ไม่รู้ว่าพี่น้องจะได้ไปที่งานอีกไหม เพราะคราวนี้ผมเน้นเดินซื้อมากกว่าอยู่ประจำบูธน่ะครับ แต่ถ้าพี่น้องได้ไปวันไหนจะไปคอยที่บูธครับ

เรื่องชั้นหนังสือ ผมก็อยากได้แบบที่จุได้มาก กินเนื้อที่น้อย แต่ตอนนี้ยังได้แค่คิดครับ เพราะที่บ้านยังไม่เอื้ออำนวยให้ทำอะไรใหม่ๆ ส่วนหนังสือเก่าที่จะบริจาค โดยมากผมจะแยกประเภทหนังสือแล้วถามเพื่อน หรือใครที่ต้องการรับบริจาคหนังสือในตอนนั้นครับ ว่าเขาจะเอาไปที่ไหน จะได้แบ่งไปให้ถูกกลุ่มเป้าหมาย...แต่พอเริ่มมาเขียนหนังสือนี่ก็บริจาคน้อยลงครับ เพราะเป็นโรคกังวลว่าเราจะต้องพึ่งพาหนังสือเล่มใดเล่มหนึ่งขึ้นมาในวันใดวันหนึ่ง ตอนนี้ก็เลยหนังสือท่วมห้องเลยครับ

พี่น้องไปเที่ยวงานมาแล้ว บรรยากาศเป็นอย่างไรบ้าง ได้หนังสืออะไรมาบ้าง มาเล่าสู่กันฟังนะครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
หายไปนานยังจำกันได้หรือเปล่า แต่ยังคิดถึงเสมอนะคะที่หายไปเพราะต้องเตรียมตัว เตรียมรับกับสถานการณ์บ้านเมือง เนื่องจากลูกสาวสอบเข้า ม.4เลื่อนสอบมาเรื่อย วันนี้สอบเสร็จแล้วโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง เหลือฟังผลในอีกสองวันรอลุ้นอยู่
ส่วนงานสัปดาห์หนังสือคงจะได้ไปหลังจากมอบตัวลูกแล้วก็คงราวๆ หลังวันที่ 4 เมษาคะ คงจะได้เจอคุณเนียรนะคะ

หวังว่าน้องจะได้ข่าวดีในการสอบครับ สถานการณ์การเมืองนี่ทำให้ต้องติดตามข่าวสารวันต่อวันและปรับแผนตัวเองตามไปด้วยจริงๆ ครับ เพราะที่ผมเองไม่สามารถสรุปวันไปงานหนังสือได้ก็เพราะเรื่องการเมืองนี้ส่วนหนึ่งครับ หวังว่าจะได้พบกันที่งานหนังสือนะครับ ยังไงดูการนัดหมายในนี้อีกที เพราะคราวนี้ผมอาจไม่ได้อยู่ประจำที่บูธแต่เน้นหาซื้อหนังสือมากกว่า ถ้าวัน และเวลาตรงกัน จะไปคอยที่บูธนะครับ

งานสัปดาห์หนังสือจะไปวันจันทร์ที่ 5 เมษายนนี้คะเพราะไม่มีวันเวลาว่างอีกแล้วแล้วเรื่องมอบตัว ประชุมผู้ปกครอง เสื้อผ้านักเรียนก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว แม่และลูกก็ตื่นเต้นนะพอเห็นใส่ชุดเด็ก ม.ปลายซึ่งเปลี่ยนจากคอซอง มาเป็นทับในใส่เข็มขัด รู้สึกว่าลูกเราโตขึ้นมากเลยแต่ขอโทษ ยังฟังเพลงเกาหลีเหมือนเดิม(เล่าเรื่องลูกอีกแล้ว)
คงได้พบคุณเนียรในงานสัปดาห์หนังสือนะคะ

สวัสดีครับพี่เพ็ญพิศ ผมเองตั้งใจจะเดินงานหนังสือวันที่ 3 และ 4 ครับ เพราะติดธุระหลายเรื่องเหมือนกัน และช่วงที่ไปงานหนังสือก็เน้นหาซื้อมากกว่าครับ ถ้าคราวนี้เวลาไม่ตรงกันก็ไว้คราวหน้าก็ได้ครับ เพราะยังไงก็ต้องมางานหนังสือทุกปีอยู่แล้ว

ดีใจกับน้องด้วยครับ (พ่อกับแม่คงดีใจและปลื้มมากกว่า) ไม่ทราบว่าน้องสอบได้ที่ไหนครับ แต่ไม่ว่าจะเรียนที่ไหน เชื่อว่าน้องจะเป็นลูกศิษย์ที่ดีของอาจารย์ และไม่ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวังครับ....ยินดีด้วยครับ จากใจจริง

วันนี้มอบตัวเสร็จแล้ว อยู่ที่โรงเรียนเดิมคือ สตรีวิทย์2ค่ะ ไปสอบที่โรงเรียนเตรียมแล้วแต่ไม่ได้ กว่าจะมอบตัวเสร็จเล่นเอา อาจารย์ ผู้ปกครองและนักเรียนเหนื่อยหอบเพราะว่าการจัดห้องยังไม่เสร็จ บางคนไม่มีชื่อ บางคนก็มีชื่ออยู่ 2ห้องเนื่องจากมีเวลาน้อยแค่ 2วันจากวันรายงานตัว มันก็เลยติดขัด น่าสงสารอาจารย์ถูกว่าน่าดูเลย ดีที่ของเราไม่มีปัญหาก็เลยผ่านได้ดี
ส่วนงานหนังสือยังไม่แน่ใจเลยค่ะว่าจะได้ไปมั้ยกลัวสถานการณ์ เอาไว้เจอกันงานคราวหน้านะคะ คุณเนียรเล่าให้ฟังซิคะว่างานเป็นอย่างไรบ้าง

งานหนังสือปีนี้คนค่อนข้างน้อยครับ ขนาดวันเสาร์-อาทิตย์ นะครับ คนก็ยังน้อย จะมีเบียดๆ กันบ้างก็นิดหน่อยตรงบูธที่ดังๆ ผมเองเดินสามรอบ ได้หนังสือน้อยกว่าที่คิดไว้ หวังว่างานหนังสือคราวหน้า บรรยากาศจะคึกคักกว่านี้นะครับ

ถ้าคนน้อยก็ค่อยยังชั่วเพราะไม่ชอบคนเยอะ กะว่าจะไปพรุ่งนี้คะถ้าไม่มีเหตุการณ์รุนแรงหรือว่ามีการปิดถนนเพราะแถวบ้านก็เป็นจุดเสี่ยงเหมือนกันคืออยู่ใกล้กรมทหารราบ11คะ เอาไว้ดูๆไปก่อน ตามติดนาทีต่อนาที(เว่อร์ไปหน่อย)
แล้วคุณเนียรได้หนังสือตามที่ต้องการมั้ยคะ(หายเหนื่อยหรือยังเพิ่งเดินทางกลับมาถึง)

ได้หนังสือไม่ครบตามที่ลิสต์ไว้ครับ เพราะบางเล่มเขาไม่เอามาขาย บางเล่มก็เก่ามากจนหาไม่ได้ แต่ที่ได้มาก็เป็นค่าเสียหายไม่น้อยครับ

ส่วนวันที่ 6 เมษายนนี้ ผมก็จะอยู่ที่งานหนังสือพักหนึ่งครับ เพราะผู้ใหญ่ที่รู้จักกันเปิดตัวหนังสือใหม่ที่นั่น เวลาของเขาประมาณเที่ยงครับ แต่ว่าตรงไหนนี่ผมเองก็ยังไม่รู้ ก็คงโทรหาในงานแหล่ะครับ และหลังจากเปิดตัวหนังสือแล้วก็คงกลับเลยครับ เพราตอนเย็นก็กลับเชียงใหม่แล้วล่ะ คงไม่ได้เข้าบูธ แต่คิดว่าคงมีวาสนาได้เจอกันนะครับ อิอิอิ หรือไม่ก็คลาดกันไปมาแบบหนังเกาหลี

เสียดายจังค่ะ ไม่ได้ไปงาน กว่าจะเปิดดูคอมก็ห้าโมงกว่าแล้วถึงได้รู้ว่าคุณเนียรยังไม่กลับถ้าจะไปก็ไปไม่ทันคุณเนียรอยู่ดี ที่ไม่ได้ไปเพราะกลัวสถานการณ์ค่ะ ที่จริงมีรายการหนังสือที่จะซื้อทั้งของแม่และก็ของลูกอยู่หลายเล่มทีเดียว เลยไม่ได้เจอคุณเนียรเลยสงสัยคงเป็นแบบหนังเกาหลีแน่ๆ(แต่แค่ได้คุยกับคุณเนียรในนี้ก็ดีใจแล้วค่ะ)
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะเป็นห่วงค่ะ

ผมเองก็อยู่ที่งานหนึ่งสือแค่ชั่วโมงครึ่งเท่านั้นครับ ไปก่อนเที่ยงนิดหน่อย เพราะอาจารย์ที่ท่ายจะเปิดตัวหนังสือท่านเริ่มเที่ยงตรง พอได้ทักทายกันก่อนขึ้นเวที ฟังจนจบก็บ่ายโมง พูดคุยต่ออีกเล็กน้อยก็ลากลับ แล้วก็ออกจากงานเลยครับ ไม่ได้เดินดูหนังสือต่อ...เมื่อวานช่วงบ่ายที่หอประชุมฯ แออัดมากครับ เพราะคนกรูกันเข้ามาวันสุดท้าย

ตอนนี้อยู่เชียงใหม่แล้วครับ นอกจากสภาพแวดล้อมในบ้านที่คุ้นเคยแล้ว ก็ไม่มีอะไรแตกต่างจากกรุงเทพครับ คือ ร้อน ร้อนมาก ถึงร้อนที่สุด นี่ขนาดที่บ้านมีต้นเยอะแล้วนะครับเนี่ย (ถ้านึกไม่ออกไม่ออกว่าเยอะขนาดไหนให้กลับไปอ่านเรือนไม้หอมดูอีกครั้ง อิอิ)

สงกรานต์ปีนี้พี่เพ็ญพิศมีโปรแกรมไปที่ไหนไหมครับ ส่วนผมเองตั้งใจไว้ว่าจะไม่ออกไปไหน (แต่ก็ไม่รู้จะทนได้มากแค่ไหน เพราะเพื่อนสามารถลากออกบ้านได้ทุกปี) ถ้าจะเที่ยวอย่างไร ก็เช็คดูสถานการณ์ด้วยนะครับ

เฮ้อ....ร้อนทั้งอากาศและสถานการณ์จริงๆ

เห็นภาพค่ะว่าบ้านคุณเนียรต้นไม้เยอะ ตอนอ่านหนังสือก็นึกอยู่เหมือนกันว่าขณะที่คุณเนียรแต่งนิยายต้องได้กลิ่นดอกไม้หอมแน่ๆ เพราะตอนคุณเนียรบรรยายเหมือนกับว่าเราได้กลิ่นดอกไม้ไปด้วย(แต่ต้องเป็นดอกไม้ที่รู้จักนะถ้าเป็นชนิดอื่นเช่น ดอกเขี้ยวกระแต หรือพวงครามก็จะนึกไม่ออก)
ถึงแม้ว่าสิ่งแวดล้อมจะร้อน ถ้าคิดว่าไม่ร้อนก็จะไม่ร้อน(แค่คิดก็ยากลำบากแล้ว)

ต้องพยายามคิดครับ ว่ามันไม่ร้อน แต่มันก็ยากจจริงๆ นั่นแหละ ขนาดเปิดพัดลมเบอร์แรงสุด ยังมีแต่ลมร้อนเลย

อากาศร้อนมากจริงๆเลยคะ
วันนี้คงเข้ามาทักทายได้แค่นี้เพราะลูกรอใช้คอมอยู่

สงกรานต์ปีนี้ไม่ได้ไปไหนค่ะเพราะติดเหตุการณ์ คงไปทำบุญ สรงน้ำพระที่วัดใกล้บ้านแค่นั้นก็พอแล้วคะ
เฮ้อ ! อยากให้สงบลงไวๆจังเลย

เมื่อวานนี้ออกไปขี่รถเล่นสงกรานต์ และสรงน้ำพระ รู้สึกว่าคนบางตากว่าทุกๆ ปีครับ ก็เลยคิดว่าปีนี้คงจะพอแล้วล่ะครับ ค่อยรอปีหน้าฟ้าใหม่ สงกรานต์คงสนุกกว่านี้

เมื่อวานก็ไปทำบุญแล้วสรงน้ำพระที่วัดแถวบ้านเหมือนกันคะ ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเป็นคนแก่ เดี๋ยวนี้เค้าไม่ค่อยเห็นความสำคัญของผู้สูงอายุกันแล้วมั้ง

เดี๋ยวนี้คนแก้ได้รับการเอาใจใส่น้อยลงครับ คนเรามุ่งแต่จะออกบ้าน ไปทำความสุข ไปเอาใจคนอื่นที่อยู่นอกบ้าน จนลืมไปว่า คนในบ้านนั้นคือคนที่ควรคำนึงถึงก่อนเป็นอันดับหนึ่ง คนแก่พอลูกหลานไม่มาเยี่ยมหา ก็เหงา ก็หาทางออกด้วยการไปหาเพื่อนฝูงรุนเดียวกันในวัดนั่นแหละครับ พูดไปก็ใจหายเหมือนกันนะครับ ว่าเราทอดทิ้งคนแก่ๆ ในบ้านเราถึงขนาดนี้เชียวหรือ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
หายไปนานเพราะลูกสาวกำลังเรียนปรับพื้นฐาน ม.4และก็จัดตารางเรียนพิเศษตอนเปิดเทอมอยู่คะเลยช่วยให้คำแนะนำไม่ให้เรียนมากจนไม่มีเวลาส่วนตัว เชื่อมั้ยคะว่ามีบางที่ คนสมัครเรียนเต็มแล้ว ของเราสมัครช้าเค้าให้สมัครตั้งแต่เดือนมกราคมโน่น
ที่เชียงใหม่ร้อนมั้ยคะ ที่นี่ก็ร้อนแต่ไม่มากเพราะมีบางวันฝนตก

เชียงใหม่ตอนนี้อากาศแปรปรวนครับ ยามร้อน จะร้อนมาก แล้วจู่ๆ ก็มืดครึ้ม ลมแรง บางช่วงที่ไม่มีลมก็อ้าวมากๆ สักครู่ฝนก็ตก แต่ตกแป๊บเดียว....เป็นแบบนี้มาสองสามวันละครับ แล้วที่บ้านผมเองก็ไฟดับมาสามวันแล้ว มันแบบว่า ดับบ่อยจัง

ช่วงนี้น้องๆ ที่ยังเรียนอยู่หลายแห่งก็ปรับพื้นฐานเช่นกัน ส่วนน้องบางคนก็คอยลุ้นผลเอ็นทรานซ์ ก็เป็นกำลังใจให้ทุกคนอ่ะครับ เพราะตราบใดที่ยังมีโอกาสได้เรียน ก็เรียนไปเถอะ เรียนให้เต็มที่ เพราะเวลาที่เหลือจากนั้นก็ไม่ใช่การเรียนในชั้นแล้ว จริงไหมครับ

เอ...ทำไมมันเหมือนบ่นๆ หว่า สงสัยตัวเองเริ่มแก่

ก็แก่ขึ้นอีกปีแล้วนี่คะ การบ่นก็คือสัญญานของคนแก่อย่างแรกนั่นเอง ต่อไปก็คือพูดถึงอดีต ความหลัง แล้วก็จะมีอย่างอื่นตามมาเช่นสุขภาพ
แต่อย่างไรก็ดี พรุ่งนี้อย่าลืมตื่นแต่เช้ามาใส่บาตรนะคะจะได้เป็นวันเริ่มต้นที่ดีของปี

ที่บ้านไฟดับอีกเหรอคะ ไม่เห็นเข้ามาคุยหรือว่าไปเที่ยวฉลอง ที่แก่ขึ้นอีกหนึ่งปี(ล้อเล่นคะ)

ไฟไม่ได้ดับหรอกครับ แต่ไม่ค่อยได้เข้ามาเลยครับ เลยไม่ได้ตอบ ส่วนเรื่องแก่...อิอิ ไม่ว่าอะไรหรอกครับ เพราะมันเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว แต่อ่านๆ ดู เหมือนพี่เพ็ญพิศจะเข้าใจว่าเป็นวันเกิดผมหรือเปล่า...ไม่ใช่นะครับ ยังไม่ถึงจ้า แต่ถ้าวันเกิดปีนี้มาถึง ก็เข้าเลขสามละครับ....อืม...อันนี้เริ่มแก่จริงๆ

ต้องขอโทษด้วยค่ะที่สับสนจำเดือนผิด(แก่แล้วก็อย่างนี้แหละ) ก้อเดือนเมษากับเดือนกรกฎามันคล้ายกันนี่(คล้ายตรงไหน)คุณเนียรคงสงสัยละซิ คือเดือนเมษามี 30วันส่วนเดือนกรกฎามี30+1วันไงคะเห็นมั้ยแค่นี้ก็คล้ายแล้ว
เอาเป็นว่าฉลองครบรอบที่เรารู้จักกันครบหนึ่งปีก็แล้วกันนะคะ ดีใจจริงๆค่ะที่ได้รู้จักกับคุณเนียร

สวัสดีครับพี่เพ็ญพิศ

ไม่ได้เข้ามาตอบหลายวันด้วยเหตุผลหลายประการ แต่อะไรก็ไม่เท่าอากาศร้อนนนนนนนมากกกกกกก ร้อนชนิดที่ว่าอยู่ที่ไหนไม่ได้เลย ต้นไม้เฉาหมด น้ำก็ไหลเอื่อย....อยากให้ถึงหน้าฝนเร็วๆ จัง อากาศจะได้เย็น จิตใจสงบขึ้น อยากเรียนให้จบไวๆ จะได้เขียนหนังสือเล่มใหม่ให้คนอ่านที่รักได้อ่านเสียที (ให้คอยนานๆ ก็เกรงใจครับ กลัวว่าจะหนีไปอ่านของคนอื่นเสียหมด อิอิ)

ตอนนี้อากาศก็ไม่ได้ร้อนมากกกกเหมือนวันก่อนแล้วแต่ที่สำคัญลูกสาวบอกว่าไม่ใช่อากาศแต่เป็นรอเดินสยามค่ะ(กำลังคอยคำตอบอยู่)กะว่าจะได้เดินก่อนเปิดเทอมไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่า เด็กๆก็อย่างนี้เหละค่ะไม่ได้คิดลึกซึ้งว่ากว่าจะได้มาผู้ใหญ่ต้องใช้ความพยายามแค่ไหน
ต่อไปนี้อากาศคงดีขึ้นเพราะมีพิธีพืชมงคลแล้ว

วันนี้ลมแรงมากครับ ตามมาด้วยฝนตกหนัก แล้วก็ไฟดับ ครบสูตรเลยครับ (พอบ่นปุ๊บ ไฟมาพอดีก่อน มันดับมาก่อนหน้านี้ราวๆ ชั่วโมงหนึ่ง) พรุ่งนี้น้องคงเปิดเทอมแล้ว โรงเรียนน้องคงได้เปิดตามปกตินะครับ ส่วนเรื่องเดินสยาม ขอให้อดใจอีกนิ๊ดนึง เอาปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า ถ้าไปเดินตอนนี้มันตุ้มๆ ต่อมๆ ยังไงพิกล
ขอให้สถานการณ์บ้านเมืองคลี่คลายเร็วๆ คนทำมาหากินจะได้ทำงานต่อ น้องๆ ก็จะได้เดินเล่นแถวสยามกันได้อย่างสบายใจเสียที

ช่วงนี้คงหายไปอีกแล้วเพราะไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรรู้สึกว่าสถานการณ์มันรุนแรงมาก น่ากลัวจริงๆ โชคดีที่โรงเรียนเลื่อนการเปิดเทอมออกไป แต่ตอนหลังคงมาเร่งเรียนแน่เลย
อ้อคุณเนียรรู้ข่าวงานครบหนึ่งขวบของหลินปิงหรือเปล่าคะ

ไม่รู้เรื่องหลินปิงเลยครับ ขนาดอยู่ใกล้ๆ นี่แท้ๆ ช่วงนี้ติดตามแต่สถานการณ์รายวันน่ะครับ รุนแรงขึ้นทุกวันจริงๆ เอาเป็นว่าเราช่วยกันเป็นกำลังใจให้ทุกฝ่ายผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้อย่างสวยงามและปลอดภัยกันดีกว่านะครับ

รู้สึกว่าที่เชียงใหม่ก็วุ่นวายไม่แพ้กรุงเทพเหมือนกัน คุณเนียรระวังตัวด้วยคะเดี๋ยวจะถูกลูกหลง ดีที่บ้านไม่ได้อยู่ใจกลางเมืองไม่งั้นคงแย่

เชียงใหม่ก็วุ่นวายเหมือนกันครับ แต่ก็ควบคุมสถานการณ์ได้ ตอนนี้ก็อยู่แต่ที่บ้าน ไม่ออกไปที่ไหนไกลๆ หรือใกล้จุดที่เสี่ยง หวังว่าสถานการณ์จะคลี่คลายในเร็ววัน...เราคนไทย รักกันดีกว่านะครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียร
ช่วงนี้ก็วุ่นวายอีกแต่ไม่ใช่จากสถานการณ์นะคะแต่เป็นเปิดเทอมแล้วฝนตกร่วมด้วยนี่ซิแย่จัง(ที่บ้านฝนตกแต่ไฟไม่ดับเหมือนบ้านคุณเนียรหรอกค่ะ)
คุณเนียรเห็นข่าวแล้วใช่มั้ยคะ น่าสงสารพ่อค้า แม่ค้าที่ร้านถูกไฟไหม้ เสียดายจัง

สวัสดีครับพี่เพ็ญพิศ
วันนี้เปิดเทอมแล้ว กลับมาอยู่ในโหมดการทำงาน (อย่างจริงจัง) อีกครั้งหนึ่ง ลุ้นกับการทำงานของตัวเองให้ได้ตามแผนที่วางไว้ ไม่งั้นจบไม่ทันล่ะแย่เลย พี่เพ็ญพิศเป็นยังไงบ้างครับ น้องคงไปโรงเรียนได้แบบสบายใจแล้วนะครับ

เริ่มเข้าหนน้าฝนแล้ว ที่เชียงใหม่ตอนนี้ ฟ้าครึ้มทุกวันเลยครับ แต่พอวันไหนหรือชั่วโมงไหนคิดจะออกบ้านนะ แดดเปรี้ยงทันทีเลย ไม่รู้เป็นอะไร อิอิ

ลูกเปิดเทอมแม่ก็เหมือนเปิดเทอมไปด้วยเลยค่ะ ต้องตื่นแต่เช้าเหมือนกัน แถมทุกวันด้วยเพราะเรียนพิเศษวันเสาร์-อาทิตย์ทั้งวันเลย
มีเรื่องเล่าให้ฟังค่ะ เมื่อสามวันก่อนขณะนั่งในรถเมล์กับลูกสาว รถก็เบรกกระทันหันเนื่องจากมีรถบรรทุกเล็ก6ล้อตัดหน้าแล้วจอดรถ คนขับรถหน้าตาน่ากลัว(แต่ไม่มาก)มาขึ้นรถเมล์ ท่าทางเหมือนหาอะไรสักอย่าง หลังจากนั้นก็เดินไปหาลุงแก่ๆที่เพิ่งขึ้นรถเมื่อป้ายที่แล้วพร้อมกับยื่นเเบ้งค์พันให้ บอกว่า"ของลุง ลุงทำตกที่ป้ายรถเมล์" แล้วเค้าก็ลงจากรถไปขึ้นรถบรรทุก ขับรถไป ทุกคนในรถเงียบกันหมดเลยคะ สักพักคนขับรถเมล์ก็ขับรถออกไป
รู้สึกว่า สังคมน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย มีคนดีอีกมากมายที่ไม่ได้ดูจากหน้าตา คุณเนียรเห็นด้วยมั้ยคะ

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ เพราะเป็นความจริงมาเสมอว่า คนเราตัดสินกันที่หนน้าตาเพียงอย่างเดียวไม่ได้ บางคนหน้าตาดี๊ดี แต่นิสัยไม่ดีเอาเสียเลย ในขณะที่บางคนหน้าตาธรรมดา จนถึงไม่ค่อยดี แต่นิสัยใจคอดีมากๆ อยากให้สังคมเรามีคนดีมากกว่าคนหน้าตาดีนะครับ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ช่วงนี้ยุ่งหรือเปล่าคะ เพราะขนาดลูกเพิ่งจะเปิดเทอมงานเยอะมาก มีกิจกรรมแปลกๆคือ ให้ไปทำจิตอาษาหมายถึงงานบริการสังคมเช่นไปกวาดลานวัด กวาดถนนแล้วให้มีการเซ็นชื่อกำกับ แต่ดูท่าทางจะไปได้ดีเพราะไปทำกับเพื่อนๆ นอกจากนี้ยังให้ไปร่วมงานของพุทธศาสนาแล้วทำรายงานส่งพร้อมกับมีรูปภาพประกอบ ดูแล้วเค้าพยายามให้เด็กมีส่วนร่วมของสังคมจริงๆ

สวัสดีค่ะคุณเนียรปาตี
ช่วงนี้ที่หายไปเพราะไม่ค่อยสบาย หมอให้นอนพักอยู่บ้าน 2 อาทิตย์แล้วคะ เป็นเส้นประสาทหูอักเสบทำให้หูอื้อ แล้วพอกินยารักษาก็มีผลข้างเคียงทำให้ มือสั่น ใจสั่นแน่นหน้าอก เวียนศีรษะ ทำงานไม่ได้เลย แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ ก็เลยเข้ามาคุยกับคุณเนียรได้
คุณเนียรเป็นอย่างไรบ้างคะ สบายดีหรือเปล่า อากาศก็แปรปรวน เรียนหนักมั้ย รักษาสุขภาพนะคะ
ตอนนี้อ่านนิยายไม่ได้เลย น่าเซ็งจัง

สวัสดีครับพี่เพ็ญพิศ ผมเองก็เงียบหายไปนานเลยเหมือนกัน เพราะมัวแต่แก้ไขวิทยานิพนธ์ แล้วก็ไปเที่ยวเวียดนามเพิ่งกลับมา
อาการที่พี่เพ็ญพิศเล่ามา อ่านแล้วตกใจเลย เกิดจากอะไรครับ ทำไมเส้นประสาทหูถึงอักเสบได้ กินยาก็มีผลข้างเคียงอีก ดูแลตัวเองดีๆ นะครับ เป็นห่วง พักผ่อนให้มากๆ ครับ
ขอบคุณที่เป็นห่วงและยังคิดถึงเข้ามาทักทายกันอยู่เสมอครับ

อาการตอนนี้เกือบเป็นปกติแล้วค่ะ เห็นหมอบอกว่าไม่ทราบสาเหตุ ส่วนใหญ่อาจเกิดจากเป็นหวัดแล้วติดเชื้อไวรัส หรือไม่ก็พักผ่อนน้อย แล้วสุดท้ายก็คือเครียดค่ะ อะไรที่หาสาเหตุไม่ได้ หมอบอกว่าให้คิดว่าเครียดไว้ก่อน(อยู่ที่จิตใจนั่นเอง)
ไปเที่ยวเวียดนามสนุกมั้ยคะ เล่าให้ฟังหน่อยค่ะ

อาการดีขึ้นก็ดีแล้วครับพี่เพ็ญพิศ อย่างที่คุณหมอว่าอาจจะเป็นเพราะความเครียด มันคงมีส่วน เพราะเมื่อใจป่วยแล้ว ร่างกายก็จะป่วยตาม ยังไงก็ขอให้หายสนิทในเร็ววันนะครับ

ไปเที่ยวเวียดนามก็สนุกดีครับ เดินชมเมืองฮานอย กับล่องเรือที่ฮาลองเบย์ เดี๋ยวจะเปิดกระทู้ใหม่โพสภาพและเล่าเรื่องนะครับ....ที่สำคัญ....ได้พล็อตนิยายเรื่องใหม่มาอีกหนึ่งเรื่อง.......เฮ้อ! อยากเรียนจบเร็วๆ จะได้เขียนนิยายสักที

จะคอยดูนะคะว่าภาพที่คุณเนียรถ่ายมาเป็นอย่างไรบ้าง ไม่เคยไปเที่ยวเวียดนามเลยค่ะเคยแต่อ่านและเห็นในหนังสือเท่านั้น
นิยายเรื่องใหม่นางเอกเป็นสาวเวียดนามหรือเปล่าหรือว่าพระเอกเป็นคนเวียดนามคะ

คอยอีกนิดนะครับ ขอทบทวนบทความอีกสักหน่อย แล้วจะเอามาลงให้อ่านพร้อมภาพถ่ายสวยๆ ครับ

ส่วนนิยายเรื่องที่เกี่ยวกับเวียดนามนั้น ยังอยู่ในลิสต์การเขียนอีกยาวเหยียด แต่คิดว่าคนเวียดนามในเรื่องน่าจะเป็นพระเอกครับ

สวัสดีจ๊ะ จะมาบอกว่าเพิ่งอ่านเวิ้งราตรีจบ เรื่องนี้ขอบอกว่าสนุกมากอ่านแล้วไม่น่าเบื่อ 2 วันจบ เอาแบบนี้อีกก็ดีนะพี่ชอบ ตอนนี้พี่เหลือเรือนไม้หอมอีก 1 เรื่องใช่มั๊ยที่ยังไม่ได้อ่าน

สวัสดีครับพี่น้อง
ดีใจครับที่พี่น้องชอบเรื่องนี้ ส่วนเรื่องแนวนี้ก็มีที่เตรียมไว้แล้วเหมือนกัน แต่คงต้องอีกพักใหญ่ๆ ครับ ขอนานๆ มาที แต่สนุกยิ่งขึ้นดีกว่านะครับ

สวัสดีค่ะ คุณเนียรปาตี
ช่วงที่ผ่านมาหายไปอีกแล้วเพราะไม่สบาย หูกลับมาอื้อเป็นช่วงๆ เลยนอนพัก คุณเนียรเป็นอย่างไรบ้างคะ ได้ข่าวว่าฝนตกทุกวัน ระวังเป็นหวัด เดี๋ยวหูจะอื้อได้ หมอบอกว่าถ้าไม่สบายต้องรีบไปหา จะได้รีบรักษาแต่เนิ่นๆ คุณเนียรรักษาตัวด้วยนะคะ
ตอนนี้นอนแต่หัวค่ำทุกวัน อยากอ่านนิยายจังเลยค่ะ

สวัสดีครับพี่เพ็ญพิศ
ไม่สบายอีกแล้ว ยังไงก็รักษาตัวด้วยนะครับ ผมเองช่วงนี้ก็งานหนักได้ที่ เรียนหนัก ฝนตกหนัก (เอ...เกี่ยวกันไหมนี่) งานเขียยนนิยายก็เลยพอเริ่มได้แบบกะปิดกะปรอย เขียนพอให้หายคันไม้คันมือ

มีแจ้งข่าวนิดหนึ่งครับว่า วันศุกร์ และเสาร์ ที่ 30-31 กรกฎาคมนี้ สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรมจัดงาน ณ บ้านวรรณกรรมรักคุณครั้งที่ 3 ซึ่งเป็นงานที่จะนำหนังสือมาจำหน่ายในราคาพิเศษ (คือลดมากกว่าที่ลดในงานสัปดาห์หนังสือและออบูธทั่วไป) พร้อมๆ กับที่นักเขียนของ ณ บ้านวรรณกรรม และ ยาหยี-ยาใจ จะมาพบกับผู้อ่านเพื่อพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน

งานนี้จัดที่สยามสมาคม ถนนอโศก สุขุมวิท 21 เวลา 10.00 น. - 21.00 น. ...มีเพียงสองวันนะครับ

ส่วนตัวผมเอง งานนี้ไปแน่นอนครับ แต่ที่ไม่แน่นอนคือช่วงเวลาที่อยู่ในงานครับ ถ้าพี่เพ็ญพิศมีโอกาสได้มา หรือว่าเล็งหนังสือของ ณ บ้านวรรณกรรมเรื่องไหนไว้ นัดกันในนี้เพื่อพบปะพูดคุยกันได้ครับ...เพราะ...คงอีกพักใหญ่ๆๆๆๆ เลย กว่าจะมีเรื่องใหม่มาให้อ่าน

รักษาสุขภาพด้วยครับ

เรียนจบยังจ๊ะเนียร มี facebook มั๊ย????? พี่กำลังหัดเห่อเล็กๆๆ แบบคนโลกยุคเก่ามาใช้เทคโนโลยี่จ๊ะ

ตอบคำถามพี่น้องครับ....
เรียนยังไม่จบครับ แต่คาดว่าจะจบสิ้นกันสิ้นปีนี้ล่ะครับ
Facebook...ไม่มีครับ ทั้งที่เพื่อนๆ มีกันไปหมดและคะยั้นคะยอให้เรามีให้ได้ แต่สุดท้ายจนป่านนี้ก็ยังไม่มีครับ ด้วยเหตุผลเดียวเท่านั้น...กลัวติด!!!!!
เร็วๆ นี้อาจจะตัดสินใจทำ (เสียที) ครับ แต่ก็เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้เลย อิอิ

วันที่ 30-31 กรกฎาคมนี้ ถ้าพี่น้องเล็งหนังสือของ ณ บ้านวรรณกรรมเล่มไหนไว้ ไปสอยได้นะครับ ส่วนลดเยอะเป็นพิเศษ ในงาน ณ บ้านวรรณกรรมรักคุณ จัดที่สยามสมาคม เวลา 10.00-21.00 น. ครับ

สวัสดีค่ะ คุณเนียรปาตี
ขอโทษค่ะไม่ได้เข้ามาคุยตั้งหลายวัน อาการเพิ่งจะดีขึ้นเลยเพิ่งรู้ว่ามีงาน ตั้งใจว่าจะไปพรุ่งนี้ คงติดต่อคุณเนียรไม่ทันแน่ๆถ้าดวงดีคงได้เจอกัน(แต่ก็หวังไว้เล็กๆนะว่าคงจะได้เจอกัน) จะไปดูหนังสือเรื่อง แป้งร่ำสารภี เนื่องจากเป็นเรื่องแรกที่อ่านแล้วก็ประทับใจเลย
ตอนนั้นน้องที่ทำงานให้ยืมอ่าน( โดยที่ไม่บอกเราเลยว่านางเอกตาย ทั้งที่รู้ว่าเราจะไม่อ่านหนังสือที่ ตอนจบนางเอก พระเอกตาย มันเศร้า) แต่ว่าพออ่านไปจนจบ กลับมีความรู้สึกที่เปลี่ยนไปและคิดว่าคนแต่ง(ตอนนั้นคิดว่าเป็นผู้หญิง)แต่งได้โดนใจมาก ชอบจริงๆ ก็เลยตั้งใจว่าจะไปหามาไว้ที่บ้านและเล่มอื่นก็มีหมดแล้ว
ตอนนี้คงต้องไปนอนแต่หัวค่ำก่อนค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้ ถ้าหูอื้ออีกจะไม่ได้ไปงาน(ไม่ได้คุยกับคุณเนียรนานวันนี้เลยคุยมากไปหน่อย)

สวัสดีค่ะ คุณเนียรปาตี
เดินทางกลับเป็นอย่างไรบ้าง เจอฝนมั้ยคะ ที่กรุงเทพฝนตกตลอด อากาศเย็นสบายดี
วันที่31ก.ค. ที่เวทีตอนบ่ายในงานมีอะไรบ้างเล่าให้ฟังหน่อยซิคะ คุณทมยันตีมาหรือเปล่า ที่จริงอยากรอดูแต่ว่าต้องไปรับลูกสาว เสียดายจัง

ตอนนี้กลับมาเชียงใหม่แล้วครับ...โดยสวัสดิภาพ ที่เชียงใหม่ฝนก็ยังคงตกตามปกติ คือ...ฝนตกครึ่งเช้า ส่วนครึ่งบ่ายแดดจัด แล้วมาตกอีกทีราวๆ เกือบเที่ยงคืน ช่วงนี้ก็เลยต้องดูแลสุขภาพกันหนักหน่อยครับ

ส่วนที่งานวันนั้น หลังจากพี่เพ็ญพิศกลับไปแล้ว ก็มีนักเขียนท่านอื่นๆ มาแจกลายเซ็น แต่คุณทมยันตีไม่ได้มาครับ เพราะมาวันแรกแล้ว และวันเสาร์คุณทมยันตีก็ไปเชียงใหม่ครับ สำหรับกิจกรรมบนเวที...ไม่มีกิจกรรมอะไรครับ อิอิ

อ่านจบแล้วนะคะ อยากรู้จังว่าพระเอกเป็นคนในจังหวะอะไร แต่ถ้าจะให้เดา น่าจะเป็นจังหวะตะลุงหรือเปล่า(ผิดหรือเปล่าคะ )

ไม่ใช่จังหวะตะลุงหรอกครับ ต้องรอจนกว่าจะเขียนจบครับถึงจะรู้ว่าใครเป็นพระเอกตัวจริง เพราะในแต่ละจังหวะที่กำหนดไว้ ตัวเดินเรื่องฝ่ายชายก็เป็นพระเอกในตอนนั้นๆ ครับ

แล้วจะรออ่านค่ะ
อ้อ มีเรื่องน่าดีใจมาเล่าให้ฟัง คุณเนียรจำต้นเดปกระเป๋าที่ได้เมื่อวันแม่ปีที่แล้ว และก็ใกล้จะตายได้มั้ยคะ ตอนนี้ออกดอกเต็มไปหมด มีกระเป๋าเพิ่มขึ้นอีกตั้งหลายใบ หลังจากไม่ได้ไปดูหลายอาทิตย์เนื่องจากไม่สบาย จากการสอบสวน(เป็นสายลับ)พบว่าสามีได้นำเอาปุ๋ยที่บำรุงดอกและบำรุงรากมารวมกัน แล้วก็รดทุกวันอาทิตย์ตอนค่ำไม่ให้โดนแสงอาทิตย์ ต้นไม้ก็เลยงอกงามดี
ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิง ยังไม่ตายแต่ไม่มีหม้อเลย
ส่วนต้นแก้วตายหมดแล้วค่ะ ฮือ ฮือ