.....เช้านี้ตื่นกันเช้ามากเพราะอยากจะให้มีเวลาเยอะๆ แล้วสนามบินก็ไกลมากด้วย ผมซึ่งนิสัยไม่ดีเลยได้ทำการสำรวจบ้านเค้ามาให้ดูกันเล็กน้อยว่ามีอะไรน่าสนใจบ้าง
สิ่งแรกที่เจอเอ้ย อันนี้เป็นทรงผมใหม่ที่เพื่อนเราได้กลับไปจากเกาหลีข้ามไปๆ
อันนี้ภาพหลุดเมื่อคืนที่พ่อจินจูมานอนกับเรา
อันนี้เป็นคุณพ่อตอนได้แชมป์มวยมา สมัยหนุ่มๆ
ลูกสาวพ่อตอนรับปริญญา
ระบบล๊อกทำแน่นหนาปลอดภัยมาก อันนี้เป็นตัวกดเปิดออกนอกห้อง กดที่ปุ่มเงินๆแล้ว ตัวหมุนก็จะหมุนคลายกับหมุนล๊อค
อันนี้ประตูก่อนเข้าห้อง
ด้านขวาเป็นกล้อง
อันนี้เป็นประตูแต่ไม่เห็นมีที่ใส่การ์ดเลย
เปิดขึ้นมาใช้เป็นรหัสซึ่งรู้กันหมดทุกคน(แล้วจะล๊อคทำไมเนี่ย)
อันนี้เป็นตัวฉายภาพจากกล้องขึ้นจอแล้วเอาไว้คุยกับคนที่จะมาหาเราว่าเป็นแขกท่านใด
รูปที่ระลึกกับพ่อนักมวยใจดี
.....เดินทางไปสนามบินไกลมากจริงๆเหมือนต้องข้ามเกาะเลยถึงสนามบินมีหุ่นยนต์ต้อนรับคอยให้ข่าวสาร สถานที่เที่ยว หุ่นตัวนี้จะเดินไปเรื่อยๆเข้าไปหาคน แล้วจะคอยถาม พวกเราเลยไปเล่นด้วยซะหน่อยกลัวเค้าเก้อ
หุ่นอัฉริยะ แหมแอบยิ้มด้วย
อันนี้ก็หุ่นครับ หุ่นนางแบบมากๆเลย
อันนี้ซบหุ่นหนาๆให้อุ่นๆ หน้าเศร้าจังเพื่อนเอ๋ย
เศร้ามากๆ
.....ก่อนจะกลับเราสนุกกันมากแต่พอถึงตอนที่จะไปจริงๆแล้ว รอยยิ้มแห่งความสุขของทุกคนจางไป เป็นรอยยิ้มแห่งความเศร้าแทน เรายิ้มกันเพื่อไม่อยากให้เสียบรรยากาศ ตอนนี้ถ้ามีใครสักคนร้องไห้ขึ้นมา คงมีอีกหลายคนที่ร้องแน่ การเดินทางกับเพื่อนสนิทมันดีตรงนี้เอง ที่สามารถแสดงอารมณ์ออกมาได้โดยไม่ต้องอาย พวกเราแยกกับจินจูตอนไปตรวจพาสปอร์ต แล้วก็มีคนร้องไห้ขึ้นมา อีกคนรีบเดินหนีไม่อยากมองกลัวจะร้องตาม แต่ที่แน่ๆทุกคนเศร้า หลายวันที่สนุกด้วยกันพอถึงตอนนี้แล้วรู้สึกว่าสั้นนิดเดียวเอง ใจหาย กลัวที่จะลืม อาจมีหงุดหงิดกันบ้าง ขัดใจกันหน่อย แต่นั่นก็เป็นสีสรรของการเดินทาง เลยอยากเก็บความรู้สึกนั้นไว้ เผื่อวันนึงได้พบกันอีก เราจะได้ไม่ลืมกัน
....."จากกันเพื่อมาพบกันใหม่" ประโยคนี้ยังใช้ได้เสมอ ทริปแห่งความทรงจำครั้งนี้ ขอจบไว้ตรงนี้ จนกว่าจะพบกันอีกครั้ง ลาก่อน โชคดี เพื่อนรัก
มีความสุขในวันแห่งความสุขครับ
ร้านที่แสนอบอุ่น
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เพลินเลยจ้า เล่าได้ซาหนุกเจงๆอยากไปบ้างจัง
ขอแอดนะจ๊ะ จาได้แวะมาอ่านบ่อยๆจ้า