|
|
Air-ฟ้ากว้างที่แสนเศร้า
เดียวดายกลางสายลม-(นรีกระจ่าง)
บินไปเดียวดาย..กลางสายลมแปรปรวน...
เพียงทะเลครวญ....ฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า...
ค่ำคืนนี้ฉันเพลีย..ฉันเหนื่อย..ฉันหนาว
และเหงาเหลือเกิน...
ไม่เคยมีใคร..มีรักแท้จริงใจ...
จ้องมองทางใด..ดูเคว้งคว้างว่างเปล่า...
ฝ่าลมฝนลำพัง...มากี่ร้อนหนาว....
จนล้า...สิ้นแรง...
* ไม่อยากเห็นภาพใด..แม้แต่ท้องฟ้า...
อยากจะพักดวงตา...ลงชั่วกาล....
จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์...
จะหลับฝันไม่ขอตื่น..ขึ้นมา.....
คงจะมีเพียง...ลมหายใจรวยริน....
เอนกายบนดิน...ยอมรับความแพ้พ่าย....
ปีกของฉันมันหนัก....บินต่อไม่ไหว....
จะขอพักกายชั่วกาล.....
------------------
พวกเราเริ่มต้นจากที่นี่ จากรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ่นหนึ่ง
เรื่องราวของการเดินทางอันแสนยาวนาน
ที่กล่าวขานต่อกันมายาวนานอย่างไม่มีวันจบสิ้น
พวกเราคือผู้สืบทอดความทรงจำของดวงดาว
ทุกสรรพสิ่งที่อุบัติขึ้นบนดาวดวงนี้ จะสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น
ความทรงจำของดวงดาวนั้นจะต้องมีความสุขชั่วนิรันดร์
ยามที่ท้องฟ้าหม่นหมองจากความเกลียดชัง
ดวงดาวจะเศร้าโศกและนำพาสรรพสิ่งกลับสู่ความว่างเปล่า
สักวันหนึ่ง เวลาแห่งความพินาศจะมาเยือน
เป็นชะตากรรมที่มิอาจหลีกเลี่ยงได้
แต่ถึงอย่างไรในวาระสุดท้าย
อยากให้ทายาทผู้สืบทอดความทรงจำคนสุดท้าย
ได้มีความทรงจำที่เปี่ยมไปด้วยความสุข
-----------------
| Create Date : 08 ตุลาคม 2548 |
| Last Update : 12 ตุลาคม 2548 11:58:32 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 424 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: run to me  วันที่: 8 ตุลาคม 2548 เวลา:16:46:27 น. |
|
|
|
| โดย: oho_oomyim วันที่: 8 ตุลาคม 2548 เวลา:21:30:36 น. |
|
|
|
|
|
|
ระหว่างทาง มีความฝัน :
บทกวีที่แต่งเอง
ระหว่างวัน มีความจำ :
ภาพยนตร์และเพลงที่ชื่นชอบ
ระหว่างคำ มีความนัย :
ถ้อยคำ พร่ำบ่น เรื่อยเปื่อย
ระหว่างใจ มีความจริง :
หนังสือและข้อความที่สะสมไว้
ในทุกสิ่ง มีหนทาง :
บางสิ่งในความทรงจำ
 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [