|
|
ณ ห้วงรัตติกาลแห่งความหวัง
ราตรีที่มิไร้สุรเสียง
เสียงดนตรีที่บรรเลงจากเสียงกระทบของหยาดน้ำฝนลงสู่พื้นดิน
ไอละอองปลิวแผ่ซ่านผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง
เมื่สัมผัสใบหน้า...ก็พลันรู้สึกเย็นซ่านเข้าหัวใจ
สายฝนพลันหยุดแล้ว
คงเหลือแสยงที่ว่างเปล่า
เป็นเสียงราตรีมอบให้ในคืนที่ม่านรัตติกาลปิดสนิท
หยาดพิรุณที่กระทบสู่เบื้องธรณี
พลันได้กลิ่นไอดินหอมกรุ่นน่าสูดดม
รัตติกาลมีเสียง
มันถูกกำหดมาหรืออย่างไร
หรือเพียงแต่โนกั่นแกล้งด้วยโชคชะตา
ลมหายใจที่แผ่วเบา กำกับด้วยจังหวะที่สม่ำเสมอ
เสียงร้องไห้ของทารกน้อย ที่เพิ่งลืมตาสัมผัสกับชีวิต
เสียงร่ำไห้เศร้าโศกของผู้ที่ผูกพันธ์
ทวยเทพผู้สังคีต ช่างแปลกนัก
เสียงที่เหมือนกัน...แต่ความหมายช่างแตกต่างกันนัก
ห้วงแห่งราตรีเจ้าเอ๋ย
ม่านแห่งรัตติกาลค่อยๆแหวกม่านออกช้าๆ
แสงสุริยาประกายทอแสงแหวกนภาอย่างเงียบงัน
ส่งเป็นสัญญาณการเคลื่อนมาของอรุณรุ่งวันใหม่
รัตติกาลที่เคลื่อนจากไป...ความหวังมิได้รูดม่านจากจรลี
เมื่อตื่นขึ้นมาหัวใจก็ยังมีรัก
14-05-51 / 04.27 น.
โรงพยาบาลชัยภูมิ
| Create Date : 14 พฤษภาคม 2551 |
| Last Update : 14 พฤษภาคม 2551 12:57:51 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 469 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
 |
เมื่อตื่นขึ้นมาหัวใจก็ยังมีรัก |
|
 |
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
