1.

ณ ราตรีแห่งกาลเวลาที่เงียบสงัด ไร้ซึ่งสุ้มเสียงที่ออกมาจากธรรมชาติ มีเพียงแต่เสียงเครื่องไฟฟ้าที่มนุษยได้ประดิษฐ์ขึ้นมาเพื่อซึ่งคลายแก่กิเลส ไม่ว่าความคลายร้อน คลายเหงา มนุษย์นั้นได้ตอบสนองแก่กิเลสจนเองเสียหมดสิ้น
ผมหลับใหลไปเมื่อใด ไม่ทราบได้ คงเป็นเพราะความอ่อนเพลียที่เกิดจากกิจกรรมที่ทำตลอดทั้งวัน หรือไม่ก็เพียงเพราะบรรยากาศที่ทำให้ผมนั้นได้เผลอหลับไหลในค่ำคืนนี้

.

.

.

2.

ผมตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงงในเรื่องของสิ่งที่ตัวเองได้พบเจอในความฝัน และพาลนึกย้อนไปถึงความคิดก่อนที่เราจะหลับไหลไปในคืนนั้น ว่าเราคิดอะไร เพราะเชื่อว่าคนเราครุ่นคิดอะไร ย่อมสามารถนึกเอาเก็บไปฝันได้ ผมลุกขึ้นไปล้างหน้าและแปรงฝัน พลางครุ่นคิดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในฝันกับเธอคนนั้น ..เธอที่เป็นแฟนเก่าผมที่ได้หายไปจากชีวิตผมมานานหลายปี

1.5

ผมต้องออกเดินทางไปที่ไหนซักที่กับบรรดาเพื่อนสนิท คนที่รู้จักของผม อากาศที่นั่นหนาวมาก จนทำให้ผมต้องหาผ้าหนามาห่มนอน เมื่อห่มผ้า ผมก็ได้พบกับเธอ ใบหน้าของเธอเหมือนกับครั้งสุดท้ายที่ผมได้พบกัน ในหน้าที่มีแต่ความสบายใจ และดีใจที่ผมได้พบเธอ ภายใต้ผ้าห่ม ผมเข้าสวมกอดเธอเหมือนดั่งเด็กผู้ที่ไม่เคยได้พบความอบอุ่นใดใดมาตลอดทั้งชีวิต ผมรับความรู้ถึงความอบอุ่นที่ถูกถ่ายทอดมากจากเธอ ผมมองหน้าเธออีกครั้ง เธอผู้เคยเป็นดั่งที่รักของผม ผมจูบเธออย่างดูดดื่มเหมือนดั่งที่ผีเสื้อได้ดูดดื่มเอาน้ำหวานจากมวลบุปผาจนหมดสิ้น เธอยิ้มและมองผมอย่างมีความสุข ผมก็มีความสุขเช่นเดียวกับเธอ เธอเลื่อนมือลงไปควานหาสิ่งที่เป็นตัวตนของผม และใช้สัมผัสจากลิ้นอันอ่อนละมุนของเธอสัมผัสกับตัวตนของผม ความรู้สึกที่ครั่งค้างได้กลับคืนมาเติมเต็มผมจนสมบูรณ์

3.

 ด้วยความสัตย์จริง เวลาที่ผ่านมาก่อนจะถึงเหตุการณ์ที่เกิดจากฝันนี้ ผมไม่ได้นึกถึงเธอเลย ถือได้ว่าลืมเธอไปเสียหมดสิ้น พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ ไม่จมอยู่กับความรู้สึกเดิม แต่ตอนนี้ เธอ ได้เข้ามาอยู่ในความรู้สึกของผม เธอ ได้เข้ามาประกาศถึงความสำคัญในตัวผม เธอ ผู้ที่ยังติดอยู่ในใจของผม ทั้งๆที่ผมมั่นใจว่าลบล้างมันออก ใสสะอาดพร้อมรับสิ่งใหม่ แต่เวลาที่ผ่านมาแทบไม่ได้ทำให้ความรู้สึกเลือนรางหายไปเลย

Create Date : 03 พฤษภาคม 2553
Last Update : 3 พฤษภาคม 2553 1:34:03 น.		1 comments
Counter : 595 Pageviews.
Share Tweet