BlogGang.com : : หนุ่มเหน่อ - พรานผึ้งแห่งป่าบ้านนาสวน 1

พรานผึ้งแห่งป่าบ้านนาสวน 1

พรานผึ้งแห่งป่าบ้านปลายนาสวน

แสงแดดร้อนจ้า ของเดือนเมษายน สาดกระทบพื้นดินจนแตกระแหง ต้นไม้ต้นไร่แห้งเหี่ยว เพราะขาดน้ำมาหล่อเลี้ยงอย่างหนัก พืชไร่ที่ถูกปลูกอยู่ตามตีนเขาชายเนิน ทั้งข้าวโพด และข้าวไร่ เหลือแต่ลำต้นและตอซังดูแห้งกรอบเกรียมเพราะถูกแดดเผามาเป็นเวลานาน บางต้นก็ล้มหักระเนระนาดอยู่กับพื้น รวมถึงต้นไม้ตามชายเขาที่ขึ้นปะปนอยู่ในดงไผ่ บางต้นก็ทิ้งใบจนต้นดูโกร๋นเหลือแต่กิ่งก้านว่างเปล่า ตามยอดสันเขาและตีนเนินดูก็แห้งแล้ง มองไปทางไหนก็มีแต่สีเหลืองฟางข้าวแห้งเหี่ยว ไร้ชีวิตชีวา น่าหดหู่

บนทางด่านลูกรังเก่าๆ ที่รกเครือไปด้วยต้นสาบเสือและหญ้าคา ซึ่งพากันขึ้นปกคลุมเส้นทางจนแน่นขนัด เพราะถูกปล่อยทิ้งร้างมาเป็นเวลานาน ร่างของชายกะเหรี่ยงวัยใกล้ห้าสิบค่อยๆปรากฏขึ้นหลังจากใช้มีดตัดฟันเปิดช่องทางด่าน ติดตามมาด้วยหญิงชราวัยเจ็ดสิบที่เดินรั้งท้ายพร้อมกับกะเหรี่ยงหนุ่ม แต่ละคนแบกหามสัมภาระมาเต็มหลัง ด้วยกระสอบถุงปุ๋ยใบเก่า ซึ่งตอนนี้ถูกนำมาดัดแปลงกลายมาเป็นย่ามสะพายและเป้แบกหามอย่างดี

ลึกเข้าไปในชายป่า แนวป่าตีนเนินที่เคยแห้งแล้ง มาบัดนี้เริ่มเห็นสีเขียวของพรรณไม้มากขึ้นตามลำดับ โดยเฉพาะบริเวณหุบเขาใกล้ลำห้วย พืชพรรณนานาชนิด ต่างอวดใบเขียวสด ดูสดชื่นมีชีวิตชีวา สรรพสำเนียงของชีวิต ก็เริ่มปรากฏให้เห็นมากขึ้น ทั้งเสียงไก่ป่า ที่ร้องขันในหุบใดสักแห่งไกลออกไป เสียงนกนานาชนิด ที่เจื้อยแจ้วขับขานบนยอดไม้ใหญ่สูงลิบ รวมทั้งหริ่งหรีด เรไร ที่กรีดปีกบรรเลงเสียงจนฟังไม่ได้ศัพท์ นานๆครั้งก็ มีนกเงือกฝูงใหญ่บินผ่านมา เสียงปีกอันใหญ่โตของมัน บินตัดอากาศดัง หวือๆ เป็นจังหวะ พวกมันคงบินไปหากินลูกไม้ที่ใดที่หนึ่งในป่าแห่งนี้

เส้นทางลัดเลาะไปตามหุบเขา ที่มีลำห้วยสายเล็กๆไหลริน มนุษย์ทั้งสามต่างพากันเดินอย่างไม่รีบเร่ง บ่อยครั้งก็แวะเก็บพืชพรรณที่พอจะเอามากินได้ระหว่างทาง ทั้งกล้วยป่า ผักกูด หน่อกระวาน ที่ขึ้นอยู่มากมายในดงลึก หรือบางครั้งที่มีแอ่งน้ำ หญิงชราก็มักจะอดไม่ได้ที่จะลงไปใช้มือล้วงงมตามซอกหินริมห้วย ไม่นานก็ได้ปลาเวียนตัวเขื่องขึ้นมาสี่ตัว แต่ละตัวใหญ่ไม่เกินข้อมือ นอกจากปลาเวียนแล้ว ยังมี ปลากั้ง และปูห้วย อีกหลายตัว ซึ่งนั้นก็หมายถึงกับข้าวมื้อเย็น ที่ไม่ต้องซื้อหาที่ไหนให้เสียเงิน

หลังจากบุกบั่นมาหลายชั่วโมง ในที่สุด ทั้งสามก็มาถึงบริเวณจุดพักแรม ซึ่งเป็นบริเวณเนินเตี้ยๆ ริมห้วย ที่ตอนนี้มีแต่น้ำซึมออกมาเพียงเล็กน้อยตามพื้นกรวดทราย แต่ด้วยความชำนาญและจัดเจนไพร พรานที่ดูเหมือนจะอายุมากที่สุด ก็ใช้มืออันหยาบกร้าน บรรเลงขุดคุ้ยบนพื้นกรวดที่มีน้ำไหลซึมอยู่นั้น เพียงอึดใจก็ได้แอ่งน้ำที่มีน้ำขุ่นคลักราวกับโคลนอยู่เต็มแอ่ง แต่เมื่อทิ้งระยะเวลาไม่นานนัก น้ำที่ดูขุ่นข้น ก็ใสสะอาดเพราะตกตะกอนจนสามารถนำมาใช้สอยได้อย่างไม่ยากเย็น

ในย่ามใบเก่าคร่ำ ที่บรรจุหม้อเก่าๆกระดำกระด่าง เมื่อนำออกมาแล้วสภาพของมันบุบบู้บี้ ไม่เหลือรูปทรงและเค้าโครงเดิม รวมทั้งเสบียงต่างๆ ทั้งข้าวสาร พริกแห้ง เครื่องแกง ก็ถูกนำมาวางเรียงราย บนร้านที่ทำจากไม้ไผ่ผูกด้วยเถาวัลย์แบบง่ายๆ แต่ก็ดูแข็งแรงและมั่นคง ใกล้ๆกันนั้น กองไฟกองใหญ่ถูกจุดขึ้น เพื่อปัดเป่าและบรรเทาความน่ารำคาญ ของหมู่แมลงนานาชนิด ที่พากันไต่ตอมดูดกินคราบเหงื่อไคล แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะไม่หวั่นเกรงต่ออำนาจความร้อนและหมอกควันของพระเพลิง ซึ่งมีบางส่วนยังคงมุ่งมานะคอยดูดกินอย่างหิวกระหาย

บนเปลวไฟที่คลุกรุ่น หม้อใบเก่าถูกวางลงบนเตาสามเส้า ภายในนั้นมีข้าวสารเตรียมขึ้นหุง ปลาเวียนที่หามาได้เมื่อตอนสาย ถูกเสียบไม้ทาเกลือขึ้นย่างไฟอ่อนๆทั้งเกล็ด ส่วนปลากั้งและปูห้วย ที่ทำชำแหละไว้ กำลังเดือดพล่านอยู่ในน้ำแกงที่บรรจุอยู่ในกระบอกไม้ไผ่จนส่งกลิ่นหอมไปทั่ว หลังจากพรานหนุ่มปลีกตัวหายไปไม่นาน ก็กลับมาพร้อมกับลำไม้ไผ่หลายลำ แต่ละลำมีความหนาของเนื้อไม้อยู่ไม่น้อย ไผ่หนามแต่ละลำถูกพรานหนุ่มตัดทอนเป็นท่อนๆตามจำนวนลำปล้องของลำไผ่ ก่อนที่พวกมันจะถูกผ่าเป็นซี่ๆด้วยมีดประจำกายอันคมกริบ