• บ่นไปเรื่อย
• เรื่องน่ารู้...เอามาฝาก
• ก็แค่...อ่อนไหว
• ห้องภาพ
• Life in Harbin
• Life in Shanghai

วันนี้...ที่ภูมิใจ...ขอบคุณทุกคนค่ะ เมื่อวันที่ 10 ก.ค. ที่ผ่านมา เป็นวันรับปริญญาใบแรกในชีวิตของเรา(และพี่ชายของเรา) (โชคดีนะที่ได้รับพร้อมกัน แต่คนละคณะ เป็นเพราะว่าเค้าเรียน6ปี เราก็เลยจบพร้อมกัน ดีตรงที่ประหยัดเงินพ่อแม่ อิๆ ) ตอนเช้าเราดันไปเข้าแถวสายซะงั้น...เพราะช่างแต่งหน้าใจเย็นไปหน่อย555 แต่ก็เข้าหอประชุมทันน่า อิๆ เวลานั้นตื่นเต้นมากมาย...กลัวจะไปทำอะไรเปิ่นๆบนเวที แต่ก็นะ ผ่านไปได้ด้วยดี ภูมิใจมากมาย ที่ได้รับจากพระหัตถ์ของสมเด็จพระเทพฯ และก็ภูมิใจมาก ที่ได้เป็นรุ่นน้องร่วมคณะกับพระองค์ วันนั้น..ญาติพี่น้องมากันเยอะมากมาย ซึ้งใจจริงๆ ของขวัญก็เยอะมากๆ ขอบคุณมากนะคะทุกคน สุดท้ายนี้อยากบอกว่า... ขอบคุณพ่อ แม่ ยาย ญาติพี่น้องทุกคนนะคะ ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ และสายรหัสที่น่ารัก ขอบคุณโต้งที่คอยช่วยเหลือทุกอย่าง ไม่มีเธอคงแย่แน่ๆ ขอบคุณทุกๆคำอวยพรและของขวัญทุกชิ้น และขอบคุณ.."คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ฯ" ที่ทำให้เรามีวันนี้...ขอบคุณค่ะ   Create Date : 16 กรกฎาคม 2551     Last Update : 16 กรกฎาคม 2551 11:14:21 น. Counter : 344 Pageviews.   1 comment Share Tweet

วันที่เรา...จะได้ใส่ชุดครุย พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่จะได้ใส่ชุดครุยเป็นครั้งแรก จริงๆไม่ใช่วันรับปริญญาจริงหรอก แต่ต้องมาถ่ายรูปรวมคณะที่มหาลัยน่ะ ตื่นเต้นจัง... ก็นะ..ตรากตรำมาตั้ง 4 ปี ฮ่าๆๆๆ พูดเหมือนตั้งใจเรียนนะ แต่จริงๆก็... ชิวๆไปแต่ละวัน นั่งเม้าท์กะเพื่อนๆ มาเครียดอีกทีตอนใกล้สอบนี่แหละ แทบไม่หลับไม่นอนกันเลยทีเดียว ไม่ใช่ว่าขยันนะ..แต่เป็นเพราะอ่านหนังสือไม่ทัน..ซะงั้น วันนี้เรียนจบแล้ว...เข้าสู้วัยทำงานเต็มตัวแล้ว ทำไมน้า...ทำงานมันถึงไม่สนุกเหมือนเรียนเลย เง้อ..รู้สึกเหมือนยังไม่โตเลยแฮะ แงๆๆๆๆ อยากกลับไปเป็นเด็กอีกจัง(บ่นไปเถอะ) ก็นะ...พรุ่งนี้ต้องแต่งหน้าตี 4 แน่ะ อะฮือๆ (ขนาดยังไม่รับจริงนะนี่) เอาน่า...แต่งแล้วออกมาสวยเป็นพอเนอะ อิๆ ก็ถ้าใครว่างๆก็มาถ่ายรูปด้วยกันน้า (ป.ล.ส่วนวันรับจริงวันที่ 10 กรกฎานี้จ้า รอบเช้าค่า)   Create Date : 27 มิถุนายน 2551     Last Update : 27 มิถุนายน 2551 10:37:19 น. Counter : 306 Pageviews.   5 comment Share Tweet

จบ...แล้วสินะ ในที่สุด...การสอบครั้งสุดท้ายของชีวิตการเป็นนิสิต(ปริญญาตรี)ก็สิ้นสุดลง ดีใจมากมาย เพราะแทบจะไม่ได้นอนเลยช่วงที่ผ่านมานี้ เหนื่อยมาก ล้ามาก ร่างกายก็แย่ด้วย ถึงว่าความเป็นแพนด้ามันไม่หายซะที แต่อีกใจหนึ่ง...ก็ใจหายนะ จะว่าไป เวลาก็ผ่านไปเร็วมากมาย 4ปี...ตอนเข้ามาใหม่ๆก็รู้สึกว่านานจัง...เมื่อไหร่จะจบเนี่ย แต่ตอนนี้...เห็นน้องๆปีหนึ่งหน้าสดใส ก็สะท้อนใจ นี่เราจะจบแล้วจริงๆเหรอ...นี่เราสอบครั้งสุดท้ายไปแล้วเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ... แต่อย่างน้อย...เราก็ดีใจนะ ที่เราไม่ได้รู้สึกเสียดายอะไรเลย คงเป็นเพราะเราได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำหลายอย่าง จะให้พูดก็คงเหมือนกับที่นางงามเค้าพูดกันนั่นแหละ เราได้ประสบการณ์มากมายจากที่นี่ ได้เจอทั้งเพื่อนดีๆ และบางคนก็ไม่ดี(ซักเท่าไหร่) มีความสุข ความทุกข์ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และน้ำตา เราว่าเราใช้ชีวิตการเป็นนิสิตคุ้มแล้วล่ะ... ต่อไป...จะต้องไปเจออะไรบ้าง..ก็คงไม่มีใครรู้ แต่สำหรับเรา...ชีวิต4ปีที่ผ่านมานี้ คงจะเป็นช่วงที่วิเศษสุดช่วงหนึ่งในชีวิตของเราเลยก็ว่าได้ ป.ล.รักทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในรั้วแห่งนี้ ขอบคุณอาจารย์ทุกท่าน เพื่อนๆทุกคน โดยเฉพาะเพื่อนๆเอกจีนทั้งหลาย เวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันเป็นเวลาที่มีความสุขมากมาย รัก รัก รัก รัก..   Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2551 14:28:55 น. Counter : 283 Pageviews.   4 comment Share Tweet

เมื่อความรัก...เข้ามาทักทาย(อีกครั้ง) รู้สึกว่าจะไม่ได้ได้เข้ามาอัพเป็นเวลานานแสนนานละ เหอๆ ปี4แล้วอะค่ะ มันวุ่นๆหน่อยๆ แค่วิชาของเอกที่เรียนก็จะจวนจะทำให้อ้วกเป็นภาษาจีนแล้ว เรายังไปลงเรียนภาษาเวียดนามอีก แต่ก็สนุกดีนะ ไม่ยากอย่างที่คิดเลย แต่มันก็แอบตีกับจีนนะเนี่ย แล้วช่วงนี้ก็เป็นช่วงกีฬามหาวิทยาลัยโลก Universiade ครั้งที่ 24 เราเป็นอาสาสมัครฝ่ายดูแลนักกีฬาปิงปองทีมชาติไต้หวัน วันนี้เพิ่งไปรับมาสดๆร้อนๆจากสุวรรณภูมิเลย ถ้าใครว่างๆช่วงนี้ก็เชิญแวะมาชมการแข่งปิงปอง หรือจะแวะมาเยี่ยมเราก็ได้นะที่ IMPACT Hall5-6 ช่วงวันที่10-16นี้ อ่านะ ช่วงนี้มีความสุขดีอะ ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเวลาจะผ่านไปเร็วแบบนี้ เผลอแป๊บเดียวเราก็จะเรียนจบซะแล้น แล้วก็เลิกกะแฟนเก่ามาก็จะแปดเดือนละ ตอนนี้ก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วล่ะ ก็คงมีแค่ความห่วงใยในฐานะเพื่อนคนนึงเท่านั้นเอง ที่เค้าว่า "เวลา...จะเยี่ยวยารักษาใจ" มันใช้ได้จริงๆด้วยเนอะ ขอบคุณ "เวลา" นะ ที่ทำให้แผลเราหาย แม้จะมีรอยบ้าง แต่ก็ไม่รู้สึกเจ็บอีกต่อไปแล้ว ขอบคุณ "พ่อแม่" ที่เป็นกำลังใจให้ลูกเสมอ ไม่มีรักใดจะยิ่งใหญ่เท่ารักของพ่อแม่อีกแล้ว รักพ่อกับแม่นะคะ ขอบคุณ "เพื่อนๆ" ที่คอยอยู่ข้างกัน ไม่ว่าจะยามทุกข์หรือสุข ก็ไม่เคยทิ้งกัน รักพวกแกมากนะ ขอบคุณ "เธอคนเก่า" ที่ทิ้งกันไป ทำให้เราเข้มแข็งขึ้น และที่สำคัญ...ทำให้เราได้พบกับคนดีๆ ขอบคุณ "เธอ...คนที่แสนดี" ที่เข้ามาในวันที่เราเศร้าและเสียใจที่สุด ขอบคุณที่อยู่ข้างกัน เข้ามาทำให้วันเวลาของเราสดใสขึ้นมาอีกครั้ง ขอบคุณที่ทำเพื่อเรา และอยากให้เราเป็นคนสำคัญของเธอนะ ขอบคุณที่รักกัน คนๆนั้นที่เข้ามาในชีวิตเราตอนนี้ แม้จะไม่ได้เป็นคนที่ดีเลิศเลออะไร ไม่ใช่คนที่ดีที่สุด แต่อย่างน้อยเค้าก็ทำเพื่อเราอย่างมากที่สุด อย่างที่เราไม่เคยได้รับจากใครเลย แม้กระทั่งกับแฟนเก่า เค้ายังไม่เคยทำให้เราได้เท่ากับคนๆนี้เลย แต่...ตอนนี้ยังหรอก การเริ่มต้นใหม่กับใครซักคนไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะกับคนที่เพิ่งเจ็บมา มันต้องใช้เวลามากกว่านี้ เรากลัวว่าตอนนี้อะไรๆมันก็ดี แต่พอคบกันไป...ก็เปลี่ยนแปลง เราไม่อยากต้องเจ็บซ้ำสอง แต่อย่างว่านะ ความรักมันก็ต้องยอมเสี่ยงบ้าง ไม่งั้นเราจะรู้ได้ยังไง ว่าแบบไหนคือรักแท้...สำหรับครั้งนี้ ก็คงต้องให้เวลาเป็นตัวบอกทุกอย่างละกัน อ่านะ ไปละๆ พรุ่งนี้ต้องตื่นไปรับนักกีฬาแต่เช้าอ่า...ก็ขอให้ทุกๆคนมีความสุขมากๆนะคะ มีความรักที่สดใสกันถ้วนหน้านะ อิๆ   Create Date : 07 สิงหาคม 2550     Last Update : 7 สิงหาคม 2550 0:08:41 น. Counter : 321 Pageviews.   4 comment Share Tweet

เอ่อ...บทความของฉัน มันกลายไปเป็น Forward Mail ตั้งแต่เมื่อไหร่กานนน เอ่อ เกิดอาการอึ้งบวกงงนิดนึง คือวันนี้เผอิญได้เข้าไปในบล็อกของสมาชิกคนนึง แล้วก็พบกับบทความที่เราเขียนในบล็อกของเรา นั่นคือ "ความรักของฉัน...ไม่ใช่เกม" ที่เขียนลงบล็อกเมื่อวันที่ 19 เมษายน 2550 //www.bloggang.com/viewblog.php?id=chocolate-lover&date=19-04-2007&group=4&gblog=1 อ่านแล้วก็แปลกใจเพราะมันเป็นบทความที่เราแต่งเอง เพียงแต่เค้าตัดบางส่วนออกไป เราเกิดความสงสัยก็เลยลองเสิร์ชดู โอ้วววว พบว่าบทความนี้กลายเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์ไปซะแล้นนน เหอๆ อย่างในเว็บนี้ //variety.teenee.com/foodforbrain/2673.html อ่านแล้วเกิดอาการอึ้ง เหอๆ มันดูเป็นเรื่องเป็นราวมาก แล้วนี่ฉันเขียนได้ดีขนาดนี้เลยเรอะ และก็อยากรู้จริงๆว่ามันออกไปสู่สาธารณชนได้อย่างไร...ใครเป็นผู้นำไปเผยแพร่คะ ยกมือด่วน มีค่าคอมให้ค่ะ 555 คือความจริงบทความนี้ เราเขียนแล้วก็เซฟไว้ในเครื่องเรานานมากแล้ว ตั้งแต่วันที่ 23 มกราคม 2550 (หลังจากที่เราเลิกกะแฟนได้ 1 เดือน T-T...อารมณ์กำลังน้ำเน่าได้ที่ หุๆ) ก็ไม่คิดว่าวันนี้มันจะกลายเป็น FW.Mail ไปแล้วซะงั้น เหอๆ ช่วงอกหักมักจะเขียนอะไรซึ้งๆเน่าๆได้ดีเป็นพิเศษ งั้นแบบนี้รวมเล่มแล้วขายน่าจะได้เงินดีนะเนี่ย อิๆ แต่เอ่อ...ถ้าไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรนะคะ เพราะคนที่เอาบทความเราไปเผยแพร่ก็อาจจะนึกว่าเป็นFW.Mail ตั้งแต่แรกก็ได้...อ่านะ ก็แอบดีใจค่ะ ประหนึ่งว่าเป็นคนดังยังไงยังงั้น 555) ที่มาเขียนวันนี้ไม่ใช่ว่าจะมาทวงค่าลิขสิทธิ์หรืออะไรหรอกนะคะ แค่ตื่นเต้น และตกใจเฉยๆค่ะ อิๆ (เอ หรือว่าจริงๆเรื่องแบบนี้มันเป็นธรรมดาอะคะ ที่บทความในบล็อกจะกลายไปเป็นFW.Mail อยู่บ่อยๆ ไม่รู้อะค่ะ มือใหม่หัดเล่น ยังไงก็บอกกันได้นะคะ เผื่อว่าเราจะเสร่ออยู่คนเดียว )   Create Date : 14 พฤษภาคม 2550     Last Update : 14 พฤษภาคม 2550 19:01:40 น. Counter : 318 Pageviews.   12 comment Share Tweet

• koybkk
• ฟ้าดิน
• ผ้าถุง
• สายลมอิสระ
• จมูกหมู81
• mix_9001
• โสดในซอย
• bon_bonkatz
• นันทดา
• La Gioconda
• Webmaster - BlogGang

• CU.
• Mthai
• BlogGang.com