| All Blog
|
หมูกระทะ pan shop 4 ต่อ ตอนจบ
10ปีก่อนหน้านี้
คืนวันรับน้องใหม่ ขบวนแห่โคมของน้องใหม่ ผ่านไปอย่างทุลักทุเล ไฟไหม้โคมไปบางส่วน รุ่นพี่หิ้วถังน้ำ ตามประกบขบวนแห่โคม เกรงจะเผามหาวิทยาลัย
“ไงจ๊ะ มานั่งอยู่คนเดียว ไม่มีใครอยากได้โคมเหรอ” สาวหน้าใส ทักเงาร่างตะคุ่มคล้ายผีนั่งประคองโคมไม้ไผ่ แสนรัก เขานั่งคอตก เพิ่งเข้ามาเรียนไม่มีเพื่อน ไม่รู้จะคุยกับใคร
“ขอได้ไหมล่ะ ฉันอยู่คณะวิดยา” แก้มเธอมอมแมมไปด้วยแป้ง ผูกจุกบนหัว 3 อัน พันด้วยริบบิ้นสีแดง ดูเหมือนคนสติไม่ดี “ไปส่งที่คณะหน่อยสิ แต่ตอนผ่านคณะวิดวะ เบาหน่อยล่ะ เดี๋ยวโดนตื้บ”เธอจูงมือเพื่อน ร่างสูงสง่า เดินเงียบๆไปตามทางที่มีแต่แสงโคมจากไม้ไผ่
“ชื่อ อะไรล่ะ ฉันชื่อ มาลัย” สาวน้อยคุยจ๋อยๆ “อดุลย์” เขารู้สึกถูกชะตาคู่สนทนา ซึ่งพูดไม่ยอมหยุด “ที่คณะมีลิงด้วย อาหารนะอร่อยสุดยอด ถ้าเบื่อไปทานกันนะ ถ้าชอบบกล้องก็มี พิพิธภัณฑ์ด้วย ชอบดูอะไรมีหมด เพื่อนก็สวยๆ มีเยอะแยะเดี๋ยวแนะนำให้ ชอบวัวไหมล่ะ มีวัวให้รีดนม...........”
เธอคุยไม่หยุดปาก อดุลย์ รู้สึกเหมือนไฟช๊อตเมื่อแขนที่ถือ โคมไม้ไผ่ ถูกแขนเธอเบียด มาลัย ถอยห่างไปนิดด้วยความเขิน เธอยิ้มให้เขา ส่วนอดุลย์ กัดริมฝีปากแน่นทำหน้าลิงใส่ “นี่เธอไม่รู้เลยหรือว่า โคมไฟนี้ให้ใครก็ต้องเป็นของคนนั้นตลอดไป”อดุลย์ คิดในใจ มาลัยพูดจ๋อยๆไปตลอดทาง จากนั้นความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ก็สานต่อจนเป็นความรักในที่สุด
17ปีก่อนหน้านี้
ณ.หมู่บ้าน ดงมะไฟ ทารกน้อยร้องไห้จ้า มองซากบ้านที่ถูกไฟเผาควันคละคลุ้งไปทั่วคนในครอบครัวนอนตายกลาดเกลื่อน ชายร่างใหญ่ รูปร่างเหมือนนักมวย คลานไปมาอย่างสับสน เขาถูกทำร้ายจนกระอักออกมาเป็นเลือด “อดุลย์ลูกพ่ออยู่ไหน”
ทารกน้อยคลานอย่างรวดเร็ว เข้าหาร่างของชายผู้เป็นพ่อ “อดุลย์ลูกรัก พ่อจะต้องตายแล้ว” เขากระอักออกมาเป็นเลือด “ไอ้ชวลิต ศัตรูของเรามันฆ่าแม่และพี่น้องของลูกจนหมด”
ทารกน้อย มองแมวตัวโปรด ซึ่งกำลังนอนปะงาบๆ เ ขาอุ้มแมวไปให้พ่อกอด “ดีที่ลูกไปซ่อนตัวในชะลอม มันจึงไม่เห็น” เขานึกถึงชะลอมน่าจะสานให้ใหญ่กว่านี้จะได้ไปซ่อนด้วย
“ลูกจะต้องแก้แค้นให้พ่อแม่พี่น้อง จำไว้” ขนจากแมว ปลิวเข้าจมูก ลมหายใจสุดท้ายจากไป เขาสะดุ้งสุดตัว ความแค้นทำให้ตาเบิกโพลง
ชาติที่แล้ว
แมลงวันหัวเขียวตัวอ้วน บินมาตอมซากศพชายคนหนึ่ง ก่อนจะถูก ลิ้นอันเหนียวนุ่มของกบ ตวัดเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย งูเห่าซึ่งแอบซุ่มอยู่ข้างๆศพ ฉกใส่กบตัวนั้น พร้อมตวัดรัดร่างกบผู้โชคร้าย จนกระดูก แหลกละเอียดก่อนอมเข้าปาก....... 3 พฤศจิกายน 2550 หมูกระทะ pan shop 4
หมูกระทะ panshop004
เสียงระฆังดังเหง่งหง่าง ณ. วัดเจดีย์ไฟ ดินแดนแห่งพุทธธรรม ดินแดนแห่งความสงบ สุขาวดี เสียงสุนัขเห่าหอนรับ กระแสธรรมดังก้องกังวาน
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ.....
เสียงเพลงโหยหวนของ สุเทพ วงศ์กำแหง ดังมาจาก ห้องสัปเหร่อเก่าคร่ำคร่าท้ายวัด สัปเหร่อ ชราแต่หัวใจ คุโชนด้วยไฟโลกีย์ หรี่เสียงวิทยุ มองขบวนแห่นาคยาวร่วมกิโล “โอ้โฮ นาคแต่ง ชุดลิเกด้วย ต้องเป็นคนใหญ่คนโตแน่”
ในที่สุด อดุลย์ก็ก้าวเข้าสู่ ร่มกาสาวภัต เขาสูดลมหายใจ ยืนมองดูพระประธาน ในที่สุดก็หลุดออกจาก ชีวิตคนบาป น้ำพระเนตรขององค์พระประธานไหลปริ่ม ซึมออกมาสีแดงราวกับเลือด พระอดุลย์ขยี้ตา รู้สึกจิตตก เหมือนมีลางร้าย
“นี่เรายังไม่พ้นบ่วงกรรมอีกหรือ” เขารำพึง “มาบวชที่นี่เหมือนกันหรือ” มาลัยสาวน้อย เคี้ยวหมากหยับๆ นั่งยองๆมองหน้าพระหนุ่ม พระอดุลย์ มองหน้ายายชี รูปร่างสันทัด นั่งปากแดง จ้องมองเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย “มาลัย.........” เขาละล่ำละลัก เหมือนค้นพบสิ่งที่หายไป “คุณกลาง มาทำอะไรที่นี่ ผมตามหาคุณหนู.......ตั้งแต่คุณหนู หนีผมมา.........”
พระอดุลย์ รู้สึกเย็นเยียบในทรวงอก เหมือนมีลิ่มน้ำแข็ง แทงทะลุจากสีข้าง ด้านซ้าย ทะลุหัวใจ หน้ามืด มือไม้อ่อนยวบ บาตรตกจากอุ้งมือ กระทบพื้น “เพล้ง”
แขกเหรื่อที่มาในงาน ต่างเข้ามารุมล้อม แม่ชีมาลัย ซึ่งนั่งยองๆ เคี้ยวหมากจับๆ “คุณหนู คุณกลาง ทูนหัวของนม” ทุกคนต่างตกใจกับการปรากฏตัวของคุณหนูมาลัย จนลืมสนใจ ภิกษุ อดุลย์ ซึ่งนอนหมดสติ จมอยู่กลางกองข้าวจากบาตร ที่แตกกระจาย
มีเพียงมาลัยคนเดียวที่นั่งมอง พระ อดุลย์ ด้วยอารมณ์ ทั้งรักทั้งเกลียด
1ปี 6 เดือน 28 วัน ก่อนหน้านี้
ณ.บ้าน พิมานไฟ คฤหาสน์หรูกลางย่านบางใหญ่ เนื้อที่ 25 ไร่ 3 งาน 14 ตารางวา เสียงเอะอะโวยวาย ดังลั่น ทำลายความสงบ จนแมวริชาร์ด ละจากจานข้าวด้วยความตกใจ
“ยายเล็ก แกท้องกับใคร” คุณใหญ่ สาววัยคานทองตะคอกอย่างเอาเป็นเอาตาย เธอยืดตัวกระแอมเบาๆ “ใจเย็นๆซิคะพี่ พูดกับน้องดีๆ ยังไงเขาก็เป็นน้องของเรา” มาลัยน้องคนกลางทักท้วง “ใช่ พ่อว่า มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันนะ” ชวลิต ผู้เป็นพ่อเข็นรถ เข้ามาสมทบอย่างยากเย็น
“ไม่รู้ หนูไม่ยอม......มันแย่ง อดุลย์ คู่หมั้นหนู” คุณใหญ่ฝืนยิ้ม อารมณ์ วัยทองทำให้รู้สึกวูบวาบ เหมือนดอกไม้ต้องลม ชวลิต แทบไม่เชื่อหูตัวเอง เมื่อทราบว่า อดุลย์คนที่เขารักและส่งเสริมมาตลอด หวังให้เป็นเสาหลักของบ้านแทนเขา กลับทดแทนคุณด้วยการเป็นพญาเทครัว
เขาก้มลงมอง หัวใจดวงน้อยๆ ที่ตีบลงเรื่อยๆ “ยายกลางพ่อ..........” เขาก้มลงมองหน้าแป๋วแหววของแมว ริชาร์ด “ไปไหนกันหมด พ่อหัวใจวาย..........”
คุณใหญ่กับยายกลาง ยืนมอง รถสปอร์ต ราคา 30 ล้าน ที่อดุลย์ และยายเล็ก ขับเข้ามา อย่างสะกดกลั้นอารมณ์โกรธแทบระเบิดจากคุณใหญ่ ทำให้อดุลย์รู้สึกแปลกๆ เขาจึงขับช้าๆไป จอดหลังบ้าน พลางโบกมือทักทายว่าที่พ่อตา ซึ่งกำลังชูมือไปมาหน้าตาเขียวคล้ำ
“สัญญานะคะ ว่าจะพูดกับน้องดีๆ” มาลัยเตือนสติ พี่สาว ทั้งสองคนวิ่งตามรถของอดุลย์ไปติดๆ ประตูแบบกรรไกรของรถหรู เปิดออก ยายเล็กซึ่งบัดนี้ท้องใหญ่ ค่อยๆกลิ้งลงจากรถอย่างลำบาก มือของเธอกำปืนพก บาร์เล็ตต้า 9 มม.
“พี่ใหญ่ มีอะไรจะพูดกับหนูหรือคะ” ยายเล็กถาม “ไม่มีอะไรจ๊ะ ไปธุระมาหรือ อ้อ ไปโรงบาล” คุณใหญ่ ลืมบทหึงหวงไปชั่วขณะ มองปืนด้ามสีดำมะเมื่อมอย่างสับสน
มาลัยกระทุ้งพี่สาว “ทำไมไม่พูด อย่างที่ซ้อมไว้ล่ะ” “พี่เขาจะบอกว่า อีเล็ก แกแย่งแฟนฉัน ฉันอยากจะฆ่าแก” อดุลย์ ซึ่งระวังตัวอยู่ รีบผลักน้องเล็กโผเข้าหาคุณใหญ่ “คุณใหญ่ ผมผิดไปแล้ว แต่ผมรักคุณเล็กเขาจริงๆนะ”
อดุลย์โอบมาลัย น้องสาวคนกลางอย่างทะนุถนอม มาลัยฟันศอก เข้าเหนือคิ้วซ้ายของชายโฉด เลือดพุ่งเหมือนท่อประปาแตก ยายเล็กเมื่อเห็นเลือด เกิดอาการหน้ามืด หันปากกระบอกปืน ยิงใส่ คุณใหญ่ทันที
“แชะ.....แชะ” ปืน บาร์เล็ตต้า ขัดลำกล้อง “อย่า.........” อดุลย์ วิ่งไปปิดประตูรถ อย่างห่วงใย “ยัยเล็ก แกคิดจะยิงพี่หรือนี่” คุณใหญ่ ปีนหลังคา รถคันงามของอดุลย์ โดดลงเข่า กลางลิ้นปี่ ของคุณเล็กที่ยังไม่หายมึนงง พลางปล้ำแย่งปืนที่ใกล้จะหายขัดลำกล้องแล้ว
เสียงปืนดังขึ้น 2 นัด พร้อมกัน “ปัง.........ปัง” คุณใหญ่และ ยายเล็ก มองตากันอย่างโกรธแค้น คุณใหญ่ซึ่งทับอยู่ข้างบนลุกขึ้นยืน ยิ้มอย่างมีชัย “แก.....แก” พูดยังไม่ทันจบ เธอทรุดลง ขาดใจตาย
“ในที่สุด อดุลย์ก็เป็นของฉัน.......” ยายเล็กมองร่าง พี่สาวที่ทรุดลงเลือดพุ่งจากขมับด้านขวา
เธอค่อยๆพยุงกายอย่างยากเย็น แต่จังหวะนั้นกลิ่นคาวเลือด ทำให้เธอรู้สึก พะอืดพะอม ขาซ้ายหมดแรงซวนเซ จน ศีรษะไปกระแทกประตูรถเปิดออก อดุลย์ รู้สึกโล่งอกที่นางมารร้าย ตายจากไป เหลือแต่คนที่เขารักทั้งสองคน “ที่รักลูกของเราจะหน้าเหมือนผมไหมครับ” พูดพลางหอมแก้มมาลัย อย่างห่วงใย
มาลัยคาราเต้ เข้าแสกหน้า ไอ้นกขุนแผน อย่างห่วงใย อดุลย์ ผวา คว้าประตูกรรไกร ของลัมโบกินี คันละ 30 ล้าน เหมือนนกปีกหัก ประตู ฟันฉับปิดทับหัวยายเล็กที่กำลังหัวเราะงอหายอยู่ หัวขาดกระเด็น เลือดพุ่งเลอะรถหรูแดงฉานชวนสยดสยอง
ในวินาทีเดียวกัน ชวลิตซึ่งคลาน มาดูเหตุการณ์ก็หมดลมใน เวลาเดียวกัน
“พ่อ .........พี่........น้อง..........” มาลัย ตกใจกับภาพเบื้องหน้า เธอมอง อดุลย์ ด้วยความโกรธแค้นและแสนรัก “ฝากไว้ก่อน.........พี่สอนไว้” มาลัยหวีดร้อง สุดเสียง วิ่งเตลิดออกจากบ้าน มุ่งไปทางบางบัวทอง
ทาสรักทระนง BELOVE 3
ทาสรักทระนง 3 BELOVED3
ผมหลงรัก องเหม่ยหลิง นางเอก มังกรหยก โปสเตอร์รูปสาวน้อยฟันกระต่าย ถูกติดไว้ในห้องนอน แต่ไม่นานหลังจากโด่งดังเป็นพลุ เธอก็จากโลกไปในวัยอันแสนสั้น
“เฮ้อ...โลกนี้ไม่ปราณีกับ ดอกไม้แสนสดใส” ใจผมสลายไป ใครจะมาแทน สาวน้อยฟันกระต่ายแสนเลิฟ เฉินอวี้เหลียน นางเอก มังกรหยก ภาคสามเธอแสดงบทเซียวเหล่งนึ่ง “เอ้อ...แก่ เกินไป..” แต่ก็ดีกว่าอยู่เปล่าๆ
น้ำตาผมไหลเอ่อ ยามเมื่อ เซียวเหล่งนึ่งถูกพรากจากเอี้ยก้วย คนรัก
ละครจีนหลังข่าว ใช่แล้ว มีทั้งก่อนข่าว หลังข่าว และ ช่วงเย็น เรียกว่า หนังจีนฮ่องกง บูมสุดๆ
ดูเหมือนพวกเลือดใหม่ๆ แห่งแดนมังกรจะทำให้ละคร ซีรีย์จาก ฮ่องกง บูม ฮิต ติดตลาด เมืองสยามได้อย่างไม่ยากเย็นระรอกคลื่น โถมกระหน่ำ จนละครไทยซึ่งมีน้อยอยู่แล้ว หลบเงียบๆ อยู่ช่วงเย็นทางช่อง 9
ละครอย่างขมิ้นกับปูน ที่มี ลินดา ค้าธัญเจริญ เป็นนางเอก คู่กับ นิรุต ศิริจรรยา ในวัยหนุ่ม ละครที่ยังมีการบอกบทสืบทอดมาแต่ยุค ช่อง 4 บางขุนพรหม นอกจากนี้ ยังมีช่อง 5 ที่ยังแอบๆ จัดละคร ที่พูดว่าแอบๆ เพราะ ละครเหล่านี้จะมีเวลา ออกอากาศแค่ ตอนละครึ่ง ชั่วโมงต่อสัปดาห์เท่านั้น
อย่างเรื่องสายใจ ที่มีนางรองอย่าง พรพรรณ เกษมมัสสุ คู่กับ พระรอง อย่างจีรศักดิ์ ปิ่นสุวรรณ กว่าจะจบได้ ใช้เวลาเกือบ สี่เดือน ในขณะที่ละครจีนฉายกันตอนละ ชั่วโมงครึ่งทุกๆวัน
เช่นเดียวกับ ซีรีย์ จากฝั่ง อเมริกา เหมือนกับว่า เมื่ออเมริกา ถอนตัวจาก เวียตนาม พวกเขาก็ถอนรายการทีวีของเขาออกไปด้วย
เมื่อพ่อจากไป ผมก็ใช้ชีวิตเงียบๆ อยู่หน้าจอทีวี ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร พ่อทิ้งมรดกให้ผมก้อนหนึ่ง ส่วนบ้านในหมู่บ้านทิพวัลย์ เมื่อพ่อตาย ประกันชีวิตก็จ่ายค่าบ้านที่เหลือให้จนหมด ทุกอย่างดูจะเรียบร้อย แต่ผมจะใช้ชีวิตในวัยรุ่นอย่างไรต่อไป
ผมเลิกไปเรียนหนังสือไม่พูดจาคบหากับใคร นั่งๆนอนๆอยู่หน้าทีวี วันหนึ่ง สาวน้อยในชุดนักเรียนพาณิชย์ ปรากฏตัวหน้าบ้านผม “ติ๊งต่อง”
น้องกุ๊กไก่ ลูกสาวแม่ค้าขายข้าวแกงปากซอย ที่ผมไปซื้อเป็นประจำ ยืนจ้องหน้าผมอยู่ที่ประตู “หนีแม่มา ขออยู่ด้วยนะ”
ผมไม่ว่าอะไร เปิดประตูเชิญสาวน้อย หน้าใส หุ่นยั่วยวนกวนเซ็ก เข้ามานั่งดูทีวี ด้วยกัน ในใจนึกถึงคำล่ำลือถือกิตติศัพท์ ความเป็นไก่ ประจำหมู่บ้าน ที่เพื่อนๆเล่าให้ฟัง เธอถูกเพื่อนผมหลายๆคนฟันมาแล้ว คราวนี้เป็นทีผมบ้างละ เธอเอนกายลงพิงไหล่ผม เรานั่งดู เหยี่ยวถลาลมในช่วงเย็นต่อด้วย คมเฉือนคม ในตอนค่ำ จนดึก เราก็นั่งดูทีวีกัน นิ่งสนิท ไม่เกิดอะไรขึ้น ครั้นพอปิดสถานี ตอนเที่ยงคืน ผมกับเธอถึงได้เป็น ผัวเมียกัน
จากนั้นผมกับน้องกุ๊กไก่ สาว เซ็กซี่ ก็อยู่ด้วยกัน พ่อแม่เธอก็ไม่สนใจจะติดตามอะไร ซึ่งเธอก็บอกแต่เพียงว่า “ตัดแม่ตัดลูกกันแล้ว หนูจะอยู่กับพี่ละกันไม่รู้จะกลับบ้านไปทำไมอยู่แล้วก็ต้องทำงาน ถูกด่า ถูกว่า ทุกวัน”
ผมพยักหน้า ตามอง เซียะเสียน ขณะถูกตัดเส้นเอ็น ที่มือ อย่างสยดสยอง ในใจนึก “แล้วเขาจะกลับมาเป็นเซียนลูกเต๋าได้อย่างไร”
กุ๊กไก่เลิกพูดกวนใจ เธอก็ตั้งใจดูเช่นกัน พร้อมกับส่งแซนวิซ ที่เธอทำให้ผมทานเป็นข้าวเย็น
ผมทานแซนวิซไป กอดรัดร่างน้องกุ๊กไก่ไป ตาก็จ้องดูทีวีอย่างไม่คลาดสายตา สะโพกขยับไปมา น้องกุ๊กไก่ โน้มคอผมจูบที่ริมฝีปากอย่างดูดดื่ม “โอ๊ย...พี่...........สุดยอดไปเลย” “เก่งจังเลยนะ”กุ๊กไก่ กล่าวชม “ใคร......พระเอกเหรอ..”ใจผมอยู่กับหนัง แต่กายผมอยู่กับน้องกุ๊กไก่ ผมจับหน้าอกเธอเบาๆก่อนจะซบลงไปจูบ ตาเพ่งมอง เซียนลูกเต๋าที่กระเซอะกระเซิง เดินกลับบ้านท่ามกลางสายฝนที่ตกพรำๆ
มีสองสิ่งที่เกิดขึ้นกับวงการ ทีวี ที่ทำให้ ทีวีไทยพัฒนา แบบ ก้าวกระโดด ผมจะรายงานให้ฟัง 1. คุณเล็ก ภัทราวดี จัดละครแบบไม่บอกบท ขึ้นทาง ทีวีช่อง 3 การจัดการทุกอย่างเป็นแบบใหม่ มีรูปแบบที่เปลี่ยนไปแบบใหม่หมด ผลก็คือละคร เรื่อง ตุ๊กตาเสียกบาล ที่เธอจัด ฮิต ทั่วบ้านทั่วเมือง ใครๆก็รักอีเจี๊ยบ สาวปัญญาอ่อนคนนั้น 2. อาจารย์ สมเกียรติ อ่อนวิมล จัดรายการข่าวในลักษณะที่คนอ่านข่าวจะมานั่งเป็นผู้เป็นคนมากกว่าเดิม ทำให้รายการข่าวเป็นที่สนอกสนใจของคนทั่วไป ตั้งแต่คนชรา ยันเด็ก อนุบาล
หลังจากปรากฏการณ์ ทั้งสองเกิดขึ้น ไม่นานฮ่องกงก็ เตรียมตัว สู่อ้อมอกจีน ดาราดัง ๆ อย่าง เจิ้นอวี้หลิง หวังหมิงฉวน โจวเหวินฟะ ต่างอพยพไปอยู่ต่างประเทศ เช่นเดียวกับพวกทีมงาน รุ่นใหม่ที่ทำให้ หนังจีนฮ่องกง ดังเป็นพลุแตกต่างแยกย้ายสลายโต๋ว นั่นคือการล่มสลาย ของหนังจีนที่จากไปจากวงการ ทีวีไทย เมื่อประสานกับเหตุที่เกิดขึ้นสองอย่างในวงการทีวีไทย
เกิดอะไรนะหรือ ละครไทยกับข่าวก็เข้ามาครอบครอง สุญญากาศที่เกิดขึ้นอย่างกับแผนดินถล่มภูเขาไฟระเบิด
ผมกับน้องกุ๊กไก่ อยู่ด้วยกันจนมีลูกสาว ชื่อลูกศร ตามชื่อนางเอกที่เล่น เรื่องปัญญาชนก้นครัว ลูกศร ธนาภรณ์ รัตนเสน เป็นนักเต้นบัลเลต์ รูปร่างหน้าตาเหมือนน้องกุ๊กไก่แฟนผม
เราสามพ่อแม่ลูก อยู่ด้วยกันตลอด 24ชั่วโมง ไม่ไปเที่ยว ไม่ไปทำงาน ไม่คบเพื่อนฝูง เราทั้งสามคน นั่งดูทีวีกันตลอดเวลา
ถามว่าผมมีรายได้จากไหน เอามากินเอามาใช้นะหรือ
ในช่วงปีที่น้องลูกศรเกิด ช่อง 7 สีถ่ายทอดสดตลาดหุ้นมีน้องอะไรที่ขี้เมา เป็นคนรายงานหุ้น ผมชอบ ตาปิ่น จักกะพาก เป็นพิเศษ หุ้นอะไรที่ขึ้นชื่อว่า วัน ผมตามซื้อทั้งหมด ซึ่งผลก็คือเงินทองจากการ เล่นหุ้นวันของผมมีมากมายมหาศาล
โดยไม่ต้องออกไปทำงานให้ปวดหัว เหมือนคนอื่นๆ พอคุณปิ่นแกเริ่มออกแนวชั่วร้าย ผมก็ชอบคุณ ชินวัตรแทน อะไรที่เป็นหุ้นบริษัทของแก ผมก็ตามไปซื้อ นั่นทำให้ผมอยู่อย่างสบาย มีเงินเก็บให้ น้องลูกศรอยู่สบายไปตลอดชาติ
เดี๋ยวนี้ผมเปลี่ยนคนที่ผมรักไปแล้ว จากคุณ ชินวัตร ผมก็หันไปชอบคุณ.. ไม่บอกดีกว่า เดี๋ยวไปแย่งผมซื้อหุ้น
พออีหนูลูกศร ของผมอายุได้ 12 ขวบ กุ๊กไก่แฟนผมก็พาเธอไปเที่ยวที่บ้านพี่ชาย ที่ประจวบคีรีขันธ์ เป็นครั้งแรกที่ผมกับแฟนต้องจากกัน ผมไม่ไปหรอกครับ เตรียมซีรีย์ เกาหลี เรื่อง คอฟฟี่ปริ๊นซ์ ซึ่งเพิ่งจะจบหมาดๆจากเกาหลี เรื่องนี้ฮิตมาก มีนางเอกนักร้องวงเบบี้วอกซ์ แสดงด้วย
ผมดูรวดเดียว 24 ตอนไม่กินไม่นอน นางเอกน่ารักมาก เนื้อเรื่องเบาๆ ดูสบายๆ ผมเพลินกับการดูทีวีจนลืม กินลืมนอน
เสียงรถเข้ามาจอดในบ้าน น้องกุ๊กไก่ กลับมา พร้อม ลูก หิ้วของฝากมาให้ผมถุงใหญ่ ผมดีใจมากคิดถึงเมียและลูก “โทรมาทำไมไม่รับ” เธอทักทาย “มาดูรีโมทหน่อยซิ ทำไมเปลี่ยนช่องไม่ได้” ผมหันไปยิ้มให้เธอ
กุ๊กไก่มองหน้าผมอย่างตกใจ ตาเธอเบิกโพลงหน้าซีดเผือด “เป็นอะไรไปจ๊ะ แหม กลับมาก็ทำหน้าดีใจเชียว” เธอผลักลูกให้ออกไปจากห้อง ปิดตาลูกสาวสุดรักไม่ให้มองหน้าผม
ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าเป็นชายวัยกลางคนนั่งตายซากอยู่บนโซฟาหน้าทีวี ที่กำลังมีรายการ ชวนชื่นคาเฟ่ สภาพศพแห้งกรัง กระดูกซี่โครงโผล่ออกมาสีขาวมีเนื้อสีเทาๆรุ่งริ่งติดอยู่หรอมแหรม มือถือรีโมทคอนโทรล ฝูงแมลงสาบกำลังกัดกินอวัยวะภายใน มันมีมากจนล้นทะลักออกมาจากปาก
กุ๊กไก่เบือนหน้าหนี วิ่งร้องไห้ปิ่มว่าจะขาดใจกอดลูกสาว ซึ่งมีสีหน้างงๆ “พ่อจากเราไปแล้วจ้ะ ไปอยู่ในทีวี”
นักข่าวมาอยู่กันเต็มบ้าน กล้องทีวีจับจ้องร่างของผมแสงไฟสาดส่อง และนั่นเป็นอีกครั้งที่ผมได้ออกทีวี มีใครได้ออกทีวี ตั้ง 3 ครั้งในชีวิตบ้าง ขอภาพผมชัดๆนะ
สองเดือนต่อมา น้องลูกศร นั่งดูทีวีอย่างมีความสุข ในอ้อมกอดอันรางๆของผม กุ๊กไก่กอดลูกสาว “แม่ทำแซนด์วิซมาให้ค่ะ” เธอถอนหายใจ มองมาทางผม “คิดถึงพ่อนะ” ลูกศรพยักหน้ารับ ผมยิ้มนั่งมองทีวีอย่างสบายอารมณ์
ทาสรักทระนง 2 BELOVED
ทาสรักทระนง 2 BELOVED
“คุณเคยออกทีวีกันบ้างไหม” ผมภูมิใจจะบอกว่า ผมได้ออกทีวี ตั้ง 2 ครั้งแน่ะ
ครั้งแรกตอนอยู่ ป.4 ผมได้ออกรายการ ทอปป๊อป ทางช่อง 7สนามเป้า วันนั้น ประมาณ 10 โมงเช้า ช่วง บันไดดารา ผมได้ร้องเพลง ออกทีวีด้วย ในรายการ ผมไต่บันไดขั้นที่ 1 แต่ครู ล้วน ควันธรรมที่เป็นกรรมการ ให้ผมตกบันได ในฐานที่ ออกเสียงร.เรือ ล.ลิง ไม่ชัด
พอผมอยู่ป. 6 ผมก็ได้ออก ทีวีใน รายการ โบโซ ผมเป็น 1 ใน 60 คน ของผู้ชม อาจจะดูยากหน่อย แต่ผมก็ได้ออกทีวี แวบหนึ่ง พ่อผมยืนยันได้
ความจริงละครทีวี ในยุคนั้น ช่อง 7หมอชิต ก็เรียกได้ว่า น่าดูน่าชมไม่น้อย นอกจาก ละคร จักรๆ วงศ์ๆ ที่ผมดูเป็นประจำ ก็ยังมีละครผี อย่างเรื่องห้องสีชมพู ตามมาด้วยเรื่องหมอผี เรื่องนี้ ถนอม นวลอนันต์ แสดงเป็น อาจารย์ วิเศษ พระเอกของเรื่องได้เด็ดมาก
ส่วนช่องที่ไม่มี ละครไทยเลย น่าจะเป็นช่อง 3 ช่องนี้จะมีแต่หนังฝรั่ง เริ่มตั้งแต่ เปิดสถานี เมื่อเกือบ 40 ปีที่แล้ว มีเรื่อง มายมอมอิสอะคาร์ ที่เป็นเรื่องรถพูดได้ที่เอามารีรันใหม่ หลังจากช่อง 7 สนามเป้า เคยฉายไปก่อนหน้านี้ ตั้ง 5-6 ปี ส่วนผู้ประกาศที่อยู่กับช่อง 3 มาตั้งแต่เริ่มเปิด ก็เห็น คุณ สิทธิชาติ บุญมานนท์ ที่ประกาศ เปิดรายการ ช่วงเย็นมาตั้งแต่ยังหนุ่ม จนเดี๋ยวนี้ก็ยังเห็นแกทางหน้าจอที่วัยหนุ่มเหลือน้อยลงทุกวัน
เมื่อผมย่างเข้าสู่วัยรุ่น ผมตกหลุมรัก สาวคนหนึ่ง เธอชื่อ นงลักษณ์ โรจนพันธ์ เป็นผู้ประกาศ เปิดรายการช่วงเย็น ของ วิก บางขุนพรหม ผิวเธอดูผุดผ่อง เป็นสีเทาสว่างหน้าตาดูสดใส คิ้วสีดำเข้ม ทุกๆเย็น ผมเฝ้ารอคอยการมาของเธอ ทุกวัน แถมเสียงเธอก็ไพเราะสุดๆ อยากเห็นตัวจริง จะสวยเหมือนในทีวีไหมหนอ
ช่วงนี้เองครอบครัว ของเราซึ่งมีผมกับพ่อก็ย้ายบ้านจากบ้านเช่าริมคลอง ภาษีเจริญ ย่านฝั่งธน พ่อได้สิทธิกู้เงินซื้อบ้าน พ่อเลือกไปอยู่ หมู่บ้านทิพวัลย์ ที่สมุทรปราการ ตามโฆษณา ทาง ทีวี ช่อง 3ที่มีให้เห็นทุกๆวัน วันละหลายครั้ง
“มีรถประจำทาง ตั้ง 3 สายผ่าน มีสระว่ายน้ำ มีสโมสร มียามด้วยนะ” พ่อนั่งดู ทีวี ช่อง 3 ที่ กำลัง โฆษณา หมู่บ้าน ทิพวัลย์
“ที่นี่มี โรงเรียน อัสสัมชัญ ด้วย ลูกจะได้เรียน อัสสัมเหมือนลูกเจ้านายพ่อ”
เราสองพ่อลูก นั่งฝันหวาน ถึงหมู่บ้าน สวรรค์วิมานสุดวิเศษ หลังจากนั้นไม่นาน เราก็ได้ไปอยู่หมู่บ้าน ริมถนน เทพรักษ์ ที่ไกลแสนไกล ที่ๆพ่อต้องควบ ไอ้โฟล์คเต่า ตั้งแต่เช้า ไปทำงานที่บางกรวย นนทบุรี แถมเมากลับบ้าน มาตอนรุ่งเช้าแทบทุกวัน อยู่ที่นี่น้ำท่วมทุกปี
วันหนึ่ง พ่อหอบกล่องใบใหญ่มาด้วย พอผมเห็น ก็ เนื้อเต้นด้วยความยินดี สิ่งที่อยู่ในกล่องเป็น ทีวีสี ซันโย ขนาด 14 นิ้ว ผมมองภาพสีอย่างตื่นตาตื่นใจ สีของปะการัง ปลาการ์ตูน ดอกไม้ทะเล ทุกสิ่งที่อยู่ในสารคดี ชีวิตสัตว์ใต้ทะเล ดูสวยงามเกินบรรยาย
ผมชื่นชมเจ้า ทีวีสี เครื่องนี้ ได้เพียง 3 วัน พ่อก็เก็บมันเข้ากล่อง
“พ่อจะเอา ทีวีของผมไปไหน”ผมเว้าวอน
“ทีวีเครื่องนี้ พ่อซื้อให้น้า กัลยาเขา ไม่ใช่ ของแกหรอก” พ่อพูดอย่างเฉยเมย น้ากัลยา เพื่อนที่ทำงานของพ่อ แม่ม่ายลูกสอง
หัวใจของผมแตกสลาย จ้องมองทีวีไร้สีสรรค์ จอเทาๆ อย่างเซ็งๆ จากนั้น ผมก็รู้สึกว่าพ่อรักผมน้อยลง บางทีก็หายจากบ้านไปนานๆ ปล่อยให้ผมอยู่บ้านคนเดียว กับทีวีสีเทาหม่นๆ ชีวิตหลังจากนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
“โอ๊ย.........อยากได้ ทีวี สี”
ผมขึ้นรถเมล์ ตรงดิ่งไปหาคุณตา ที่อยู่ สลัมหลังศาล เจ้าพ่อเสือ ยื่นความจำนง ในฐานะหลานคนโปรด
“อยากได้ ทีวีสี” ผมมองเสื้อ ผ้าฝ้ายสีขาวหม่นๆ ขาดตรงแขนใต้รักแร้ ตาทานข้าวคลุกไข่ต้มในจาน สังกะสีเก่าๆ
ตาอันฝ้าหม่นของ คุณตา มองผมอย่างรักใคร่ เอื้อมมืออันเหี่ยวย่น ตบไหล่ผมเบา
หลังจากนั้น ไม่ถึงเดือน ผมก็ได้ เนชั่นแนล ควินทริก 20 นิ้ว รุ่นใหม่ล่าสุด เปลี่ยนช่องด้วยการกดปุ่ม ไม่ต้องหมุนบิดให้เมื่อย แต่ที่สำคัญ มันเป็นทีวีสี
ตาขายที่ ริมแม่น้ำ เจ้าพระยาที่สิงห์บุรี ที่ๆเป็นมรดกของตาทวด ที่ๆ ครอบครัวของตาใช้ทำนาเลี้ยงชีวิตมาแต่บรรพบุรุษ ได้เงินมา หมื่นกว่าบาท เอาเงินมาซื้อ ทีวีสี ราคา 12500 บาทให้ผม ผมซาซึ้งจนน้ำตาไหล “ขอบคุณ มากครับตา”
ผมนั่งดูทีวี อย่างเอาเป็นเอาตาย เสาร์ อาทิตย์ จะมีทีวี ตั้งแต่ แปดโมงเช้า ยัน เที่ยงคืน ช่วงกลางวันก็จะมีรายการ ตักเงิน ที่มี อาคม มกรานนท์ เป็นพีธีกร รายการ ยี่สิบคำถามทางช่อง 5 มี ดำรงค์ พุฒตาล กับ ธรรมรัตน์ นาคสุริยะ ในวัยหนุ่มฟ้อ นั่งเป็น ควิซ ประจำรายการ ส่วนตอนเย็นๆ ช่อง 7 หมอชิต ก็เป็น ละคร บาอาลี ที่มี ชัชฎาภรณ์ ลักษณะเวช เล่นเป็น พระนางพันปี ที่ฟื้นคืนชีพ ปิดท้าย ช่วงดึก มีหนังไทยมารีรัน เรียกได้ว่า กินนอน กันอยู่หน้าจอทีวีเลยทีเดียว
“สงสัยจะสายตาสั้น” พ่อมองผมไม่ใคร่สนใจ
“แกดู ทีวี ใกล้ขนาดนั้น บอกให้ดูห่างๆก็ไม่เชื่อ”
ตกลงผมเลยต้องใส่แว่น ตอนอายุ 12 ปี “เนี่ยตาจะบอดไหมครับ” ผมถามช่างตัดแว่น ขณะวัดสายตา “ต้องตาบอดแน่” ผมนึกในใจ มองเจ้าแว่นหนาเตอะอย่างหวาดหวั่น
“พ่อกับแม่ ปู่ย่า ตายาย ไม่มีใครเขาใส่กันเลยจะว่าเป็นกรรมพันธุ์ ก็คงไม่ใช่” พ่อพูดเปรยๆ
การดูทีวี จะเป็นกระแสที่เด็กๆจะเอามาพูดคุยกันที่โรงเรียนทุกๆเช้า “เมื่อวานดู สารคดี เรื่อง นักปีนเขา ชาวไทยเดินทางขึ้นดอยอินทนนท์ ตอนนี้ เราปักธงไทยไว้บนยอด อินทนนท์ได้แล้ว” ผมพูดอย่างภูมิใจ คิดในใจว่า ยอดดอยอินทนนท์ คงจะสูงพอๆกับ ยอดเขาเอฟเวอร์เรส
“เมื่อวานดู ใครก็ไม่รู้จัดรายการ พาไปกินอาหารนอกบ้าน ไปกิน ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นที่ศรีย่านด้วย ท่าทางตลกดี ชุลมุนวุ่นวานไปหมด ไปถ่ายเขาทำก๋วยเตี๋ยวนี่นะ พิธีกร ชื่อ ม.ร.ว. ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์” ผมคุยกับเพื่อนเรื่องรายการที่ดูไม่เข้าท่าเท่าไร ในสายตาเด็กๆอย่างผม สู้ สัตว์ประหลาดก็ไม่ได้
เวลาผ่านไป ผมเติบโตเป็นหนุ่มน้อย เริ่มมีการสั่งหนังจีนจาก ฮ่องกงเข้ามาฉาย เริ่มจากขบวนการ เปาเปียว ทางช่อง 9 ตามด้วย เทพบุตร ชาวดินทางช่อง 3 ที่มี โจวเหวินฟะ แสดงเป็นพระเอก เจิ้งอี้หลิง เป็นนางเอก พ่อเลิกดูหนังฝรั่ง กลับมาติดหนังชุด ฮ่องกงอย่างงอมแงม
หลังจากนั้น พาเหรด หนังชุดจาก ฮ่องกงก็เข้ามายึด ครองเวลา ของทีวี ทุกช่องอย่างรวดเร็ว ทั้ง กระบี่ไร้เทียมทาน เล็กเซี่ยวหง ความรักในหอแดง มังกรหยก ภาค 1,2,3 เจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ คมเฉือนคม ขวัญใจโปลิศ ที่มีเหลียงเฉาเหว่ย ในวัยกระเตาะเป็นพระเอก ส่วนรายการหนัง ฝรั่ง และ ละครไทย ต่างหลบฉากให้กับ กระแสหนังฮ่องกงที่ถาโถมอย่างกับพายุ มีการวิจารณ์ละครไทยว่าเชื่องช้าล้าหลัง ไม่กระชับฉับไว เหมือนหนังจีน
สุขภาพของพ่อเสื่อมโทรมลงอย่างรวดเร็ว เหตุจากโหมดูหนังจีนชุด ไม่พักผ่อน แต่เหตุสำคัญที่ทำให้พ่อจากไปคือ มะเร็ง ก่อนตาย พ่อพูดเบาๆ กับผม ด้วยความหวัง
“พรุ่งนี้แกไปติดต่อ เคเบิล ทีวี I.B.C. ให้มาติดที่บ้านที” “พ่ออยากดู เคเบิลทีวี” พ่อพูดประโยคสุดท้ายก่อนสิ้นลม
หมูกระทะ pan shop 003(ต่อ ตอนจบ)
ทำไมต้องตายแล้วแพ้ ทุกครั้งหวา อดุลย์นึกมึนๆ
“ตอนที่ 1 Two brothers เป็นการเริ่มต้นของ ยุวกษัตริย์สองพี่น้อง พระนเรศวร กับพระเอกาทศรถในวัยเยาว์
ตอนที่2 The hero กล่าวถึงเหตุการณ์ยุทธหัตถี ที่ดอนเจดีย์
ตอนที่3 The death เมื่อพระนเรศวร สวรรคตที่เมืองหาง
ตอนที่4 Love forever เรือพระที่นั่งของพระเอกาทศรถมาล่ม ซึ่งพระองค์ตกหลุมรักหญิงสาวชาวบ้าน และมีโอรสด้วยกันที่บางปะอิน
ตอนที่5 The searcher เป็นเรื่องของการส่งคนออกตามหารอยพระพุทธบาท ในสมัยพระเจ้าทรงธรรม
ตอนที่ 6 Discovery จะเป็นเรื่อง.......” ก่อนอดุลย์ ผู้กำกับจอมหยิ่งจะพูดจบ ปากของเขาหายไป กลายเป็นผิวหนังเรียบๆ เขาตกใจ พลางเอามือลูบบริเวณที่เคยเป็นปาก
มาลัยนั่งเพ่งไปที่ใบหน้าของไอ้ตัวแสบ นัยน์ตาวาวโรจน์ ชวลิต ซึ่งหวั่นวิตกมาตลอด กล่าวกับมาลัยอย่างใจเย็น “อย่าทำอะไรเขาเลยนะคนดีของพ่อ”
มาลัย ซึ่งขณะนี้อารมณ์ ภายในระเบิด เกินกว่าจะหยุดได้แล้ว เธอยืนขึ้นลมวนหมุนรอบตัว ผมเปียชี้ สู่เบื้องบน เธอชี้หน้าอดุลย์ ที่หันหลังให้อย่างโกรธแค้น
“แกทำอย่างนี้ไปทำไม แก้บทฉันเป็น ซีรีย์อยุธยาที่รัก เลยนะแก”
อดุลย์ ซึ่งไม่มีปาก หยิบปากกา เขียนลายมือหวัดๆ อย่างทระนง
“ฉลอง 210 ปี ไทยได้อิสรภาพ จากพม่า” สายตาจิก มาลัย คล้ายจะถามว่า “มีอะไรไหม”
ผมของมาลัย ปลิว ไสว ดวงตาแดงก่ำ เหมือนเปลวเพลิง พันเอก ชวลิต มองไฟที่ลุกพรึบขึ้นเอง จากผนัง และพื้น รอบๆตัวของมาลัย มีลูกไฟหมุนวนไปมาอย่างรวดเร็ว
พันเอก ชวลิต ก้าวย่องเงียบ ไปที่ประตู พยายามจะจับลูกบิดประตู แต่มันร้อนจนทำให้ มือของเขาพอง
“อ๊าก........” ไฟลุกลามไปทั่วห้อง
ชวลิตและ อดุลย์ คลานช้าๆบนพื้นอย่างทรมาน กระดึบๆเข้าหากัน ทั้งสองจ้องตากันด้วยความรัก สุดซึ้ง เอื้อมมือสุดปลายนิ้ว กอดกุมกัน ดูน่าประทับใจ ก่อนที่ทุกอย่างจะจบลง มาลัยโผล่ออกมาจากกองเพลิง เธอยิ้มก่อนที่จะหัวเราะเบาๆ “ฮิ ฮิ แบบนี้ ต้องมีภาคต่อแน่ๆ” มาลัยทำแก้มป่อง |
จุ๋มกะจิ๋ม
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Link |
