ทาสรักทระนง BELOVE

ทาสรักทระนง BELOVE

เมื่อผมอายุได้ 5 ขวบ พ่อได้ซื้อ ทีวี เครื่องแรกมาให้ครอบครัว ทีวีของเราเป็นทีวีขาวดำ ขนาด 14นิ้ว ขนาดของมันดูกะทัดรัด ตัวถังทำด้วยเหล็ก มันมีสีเทาทั้งหน้าจอและตัวถัง เสาอากาศเป็นแกนเหล็ก 2 แกนวางอยู่ข้างบน ทุกๆเย็น เด็กๆเพื่อนบ้านจะมาเกาะแถวริมหน้าต่าง เหมือนตุ๊กแกตัวเล็กๆ เพื่อรอชมรายการทีวีกับพวกเรา

เพลงแขกบรเทศ ดังเร้าใจ ประกอบภาพของ นางเมขลาล่อแก้ว โดยรอบๆลูกแก้วที่นางเมขลาถืออยู่จะมีประกายรัศมีกลมๆ วิ่งออกจากลูกแก้ว

เวลา 17.00 น. โฆษก สาวน้อย บางทีก็เป็น ฉันทนา ธาราจันทร์ บางทีก็ พิมพ์แข กุญชร ณ.อยุธยา กล่าวเปิดสถานีและแจ้งรายการที่จะมีในวันนี้ จนกระทั่งปิดสถานีเวลา เที่ยงคืน

รายการโปรดของผม เป็น หุ่นกระบอก เรื่อง พระอภัยมณี ผมรู้สึกแปลกใจทุกครั้ง ที่เห็นเจ้าหุ่นพวกนี้ มันเคลื่อนไหว เหมือนกับมีชีวิตจริงๆ “มันเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งแน่ๆ” ผมนึกในใจ เช่นเดียวกับรายการ โทรทัศน์ ของ กระทรวงศึกษามีผู้หญิงใส่แว่นหน้าตาใจดี นั่งคุย นั่งเล่านิทานบ้าง โดยมีคู่ สนทนาเป็น หุ่นชื่อ คุณโด่ง เหตุที่ชื่อ คุณโด่ง อาจเป็นเพราะจมูกของหุ่นตัวนี้ทั้งยาวและใหญ่

พ่อชอบนั่งดู หนังจากต่างประเทศ ช่วงนั้นมี 2 ช่อง ช่อง 4 บางขุนพรหม กับ ช่อง 7

ช่อง 4 มี เรื่องแดนสนธยา เวลาผมดูแดน สนธยา อารมณ์จะกลัวๆ กึ่งสับสน คือมันจะดูไม่รู้เรื่องซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ที่ดูเพราะมักจะมี สัตว์ประหลาดกับผี ให้ดูจึงได้สนใจ

ช่อง7 จะมีหนูน้อยบีเวอร์ ที่ติดตามดูทุกๆตอน เวลาดูจบ เราทั้ง สามคน พ่อ แม่ลูก จะหัวเราะอย่างมีความสุข ตามมาด้วยการ วิพากษ์ วิจารณ์ เชิงสั่งสอนผมซะเป็นส่วนใหญ่ “ทำไม เรื่องมันมี อะไร ต่อมิ อะไรมาสั่งสอนเราได้ทุกวัน ตั้งแต่ บีเวอร์ เอาเงินเก็บไปซื้อหุ้น กลุ่มบันเทิง พ่อก็สั่งสอนว่า เราน่าจะเอาเงินไปลงทุนในกลุ่มพลังงาน ถึงราคามันจะไม่หวือหวา แต่เงินปันผล คือสิ่งที่เราควรจะหวังจากการลงทุน อะไรอย่างงี้”

เช่นเดียวกัน ช่อง 4มี “คุณอัศว” วิลเบอร์ ชาวไร่ ท่าทางสะเหร่อ แต่เขามีม้าพูดได้ ผมดูเจ้าม้านั่น มันขยับปากพูด เท่านั้นผมก็ นั่งตาลอย ดู อย่างเพลิดเพลิน เชื่อสนิทว่าม้ามันพูดได้จริงๆ

ช่อง7 ก็มี รถพูดได้ คุณ ฮาร์โรล เกิดมีรถ พูดได้ขึ้นมา เวลาพูดไฟกระพริบ จากวิทยุ ติดรถจะสว่างวาบๆ เหมือนรถมันพูดได้จริงๆ แถมไอ้รถที่พูดได้มันดันเป็นแม่ ของพระเอกซะงั้น

นอกจากรถพูดได้ ช่อง 7 ก็มี ซุปเปอร์แมน ผมชอบตอนไตเติล ที่มีรถสีดำ แบบแอลคาโปน วิ่งอย่างหวาดเสียว ตีโค้งเกือบหลุดจอ พวกผู้ร้ายถือ ปืนกลใส่หมวกแบบปีกในชุด สูทสีดำดูน่ากลัว ซุปเปอร์แมน เดินย่างสามขุมท่ามกลางห่ากระสุน ซุปเปอร์แมน บินผ่านเมฆ โอ้โห เขาบินได้จริงๆ แต่ก็บินแบบตัวแข็งๆ ไม่เหมือนหนังแขกเรื่องรามเกียรติ์ ที่ตีลังกาเหาะได้

ช่วงเย็นๆ ช่อง 7 มีเรื่องแฟลชกอร์ดอน ยานอวกาศ ที่มีไอพ่น เป็นลูกไฟ เหมือนไฟเย็นที่เราเล่นตอนลอยกระทง ยานเคลื่อนผ่านหุบเขาที่มีกิ้งก่ายักษ์ หงอนของมันดูใหญ่โตผิดจาก กิ้งก่าทั่วไป ที่เห็นตามต้นกระถิน แค่นี้ผมก็นั่งเป็นเด็ก ติดกาว อยู่หน้าจอจนไม่ลุกไปทำอะไรทั้งนั้น

ส่วนพ่อกับแม่ พอทุ่ม สองทุ่ม ผมก็ถูกไล่ไปนอนแล้ว แต่ก็มีบางวันที่นอนดึกได้ ส่วนมาก จะเป็นหนังเรื่อง เวทีชีวิต ทางช่อง 4 รายการนี้มีช่วงดึกก่อนปิดสถานี เช่นเดียว กับ โบนันซ่า ที่เวลาไตเติลขึ้นทีไรต้องจำเพลงเปิดเรื่องได้ทุกที ผมจำไอ้ตัวพ่อ หัวหงอกกับตัวลูกที่อ้วนๆได้ทุกที

แต่ที่สนุกๆน่าจะเป็นเรื่องควันปืน เวลาดูทีไรต้องมีฉากต่อยในบาร์ กับฉากดวลปืนบนถนนดูทีไรไอ้พระเอก มันเท่ ทุกฉาก แถมยังเป็นคนมีมาด ยิ้มยาก มันจะทำหน้าหุบๆเฉยๆ เวลามีใครมาพูดกับมัน มันก็จะทำตาหรี่เหมือน มันไม่รู้เรื่องอะไรที่เขาพูดกันแต่เรื่องเตะต่อย ยิงกันนี่บอกมา เฮียลุยเลย

แม่ผม ท่านชอบดูลิเกตอนเย็นๆ ท่านชอบ พระเอกที่ชื่อ สุรินทร์ แสงขำ ส่วนช่อง 7 นายบุญเลิศ ที่มีไฝ ที่ปาก เล่นเป็นพระเอก ท่านก็ชอบ อีกรายการที่แม่ชอบมาก ก็ทางช่อง4 เหมือนกัน เป็นรายการเพลงไทยเดิม คนร้องนำชื่อ นฤพนธ์ ดุริยพันธ์ ทั้งเสียงร้องและรูปร่างหน้าตา สาวๆ ต่างคลั่งไคล้ กันไปทั่ว

ผมเองไม่มีอะไรทำช่วงเย็น ก็นั่งดู คิดในใจ ว่า

“หล่อจังนะ” เหลือบดูแม่เห็น กำลังตำน้ำพริก แต่มือค้างนั่งอ้าปากหวอ

“แม่.........แม่.........เป็นอะไรหรือเปล่า ชอบละซิ” แม่แก้เขิน ด้วยการเอาไม้เรียวฟาด ตั้งแต่นั้นมา ผมก็ไม่กล้าเล่นกับอารมณ์ นี้ของแม่อีกต่อไป

หลังจากนั้นไม่นาน แม่ก็หนีไป กับพระเอกลิเกที่มาแสดงที่งานวัดข้างบ้าน ก่อนวันที่แม่จะจากไป แม่อุ้มผมไปเที่ยวงานวัดผ่านวิกลิเก ผมเห็นชุด วิบวับ เป็นปะกายบนชุดสีเขียว มือชี้ไปที่ลิเกบอกให้แม่พาไปดู ซึ่งแม่ก็ตามใจ ตีตั๋วเข้าไปนั่งหน้าสุด

หลังจากนั้น แม่ก็จากไป...............พร้อม ทีวี เครื่องแรกของเรา แต่เวลาดูทีวีแม่คงจะเจ็บไม่เบาเพราะตัวถังเหล็กของมัน เวลาไปแตะหรือเฉียดใกล้ๆ ไฟจะดูด แถมดูดแรงจนแทบร้องเป็นลิง

พ่อโมโห มากเมื่อรู้ว่าแม่จากไป ไม่รู้ว่าเสียดายแม่หรือเสียดายทีวี กัน แน่ หลังจากนั้นไม่นาน พ่อก็ซื้อทีวี เครื่องใหม่ คราวนี้เป็น ทีวี ขาวดำขนาด 20 นิ้ว ตู้ไม้หนักมาก ยี่ห้ออิมพีเรียล

ทีวี เครื่องนี้ ทำให้พ่อคลั่งได้เหมือนตอนที่ทะเลาะ กับแม่คือ ภาพของมันชอบล้ม บางทีปรับให้ภาพดีได้ไม่เท่าไรก็ภาพล้ม พอถึงตอนนี้ พ่อก็จะวิ่งไปวิ่งมา เพื่อปรับภาพจนในที่สุด พอภาพล้มซ้าย พ่อก็จะเตะทางด้านขวาของ ทีวีอย่างแรง

“โว้ย” พ่อตะโกนอย่างคลุ้มคลั่ง

พอภาพล้มขวา พ่อก็จะเตะซ้าย ถึงตอนนี้ผมก็จะมองพ่อด้วยสายตาหวาดกลัว

“ผมไม่ล้มนะครับพ่อ” ผมภาวนา ตามองพ่อ ทำร้ายทีวี อย่างเมามัน

เจ้าอิมพีเรียลตู้ไม้นี้อยู่กับครอบครัว เรา นานนับสิบปี ถ้าพ่อรักและเอาใจใส่ แม่คงจะอยู่ด้วยกันนานกว่า ทีวี เครื่องนี้แน่

เมื่อไม่มีแม่อยู่ผมก็นอนดูทีวี ดึกขึ้นเรื่อยๆ พ่อมักจะเมาหลับไปตั้งแต่ทุ่มนึง หลังจากนั้นก็เป็นเวลาละครของผม

ผมรู้จัก กนกวรรณ ด่านอุดม จากละคร ต้อยติ่ง ละครช่วงดึก ของช่อง 4 นางเอก ทั้งแก่นแสนซน และสวย น่ารัก ผมเปียตุ้งติ้ง กางเกงขาสั้น เตะก็เก่งต่อยก็หนัก ผู้ชายทั้งหลายยอมศิโรราบให้เธอ แถมหูเธอดีอีกต่างหาก ก่อนที่ตัวละครทั้งหลายจะพูดอะไร จะมีเสียงบอกบทเบาๆให้คนแสดงได้ยิน แต่คนดูก็เอาหูทวนลม ตั้งใจดูละครไปจนจบ

อีกเรื่องที่ ผมชอบดู ทางช่อง 7 คือเรื่อง รอยมลทิน นางเอก ชื่อ บุศรา นฤมิตร ละครพวกนี้จะมี เดือนละครั้ง เป็นการแสดงสดที่สำคัญ คือเป็นละครที่มีการบอกบท ที่นับวันคนบอกบทจะมีน้ำเสียงที่ดังขึ้นทุกวัน

สิ่งที่ผมชอบอีกอย่าง ของละครพวกนี้ เห็นจะเป็นฉากที่มีแต่สังกะสีผุๆ กับต้นไม้ ที่แห้งเหี่ยวใบสลดหดหู่ น่าชมเชยฝ่ายฉากที่ทำให้ฉากพวกนี้ปรากฏในละครได้แทบทุกเรื่อง

อีกสิ่งหนึ่งที่ผมชอบรายการดึกๆ ก็คือการพากย์หนัง พอดึกคนพากย์ จะเมาหรือง่วง ก็ไม่รู้ แต่ ทุกคนไม่ว่าคุณรอง คุณ ศิริพร คุณ สะอาด คุณ กำธร เค้าจะดั้นมุกสด เล่นกันสนุกสนานเฮฮา ยิ่งถ้าเป็นหนังไทยเอามารีรันเหมือนทุกคนจะ ไม่อ่านบทพากย์ แต่เล่นกันตามใจ ผมไม่รู้ว่าคนดูเขาจะรำคาญกันบ้างไหม ที่หนังที่ฉายกับการพากย์ มันเหมือน คนละเรื่อง

แต่ผมสนุกกับการนอกบทช่วงดึก จนพลาดรายการสุดท้ายไม่ได้เลย มีคนเดียวที่ผมไม่เคยเห็น แกนอกบทเลย คือ คุณ สมจินต์ ธรรมทัต ส่วนช่อง 7 ผมไม่เคยเห็นเขานอกบทกันเหมือนช่อง 4 เลย คงจะเป็นเพราะ กฎระเบียบ ของ ทีวีทหาร

ช่วงนี้มีหนัง ทีวี เรื่อง เกาะหรรษา ผมชอบดูมาก ชอบเจ้า กิลิแกน ผมว่าไอ้คนนี้มันตลกสุดๆ ดูทุกๆตอนหลายปีผ่านไปมันก็กลับบ้านไม่ได้สักทีจนเลิกสร้างกันไป

แล้วก็มีทรามวัยกายสิทธิ์ ฝรั่งนี้มันเก่งจริงๆ ทำให้คนหายตัวได้ แถม เสกของให้หายได้ ผมรู้สึกทึ่งในสิ่งที่ ทีวี ทำได้ ตามมาด้วยแม่มดเจ้าเสน่ห์ เรื่องทั้งสอง คล้ายๆกันสนุกพอๆกัน

*หลังจากนั้น ก็ถึงยุค ของ ทีวีสี ที่มาพร้อมกับการเกิด ของช่อง 7สี ใช่แล้ว หลังจาก มีการจัดระเบียบอะไรบางอย่าง ช่อง4 บางขุนพรหมก็เปลี่ยนไปเป็นช่อง 9 ช่อง 7ขาวดำ ก็เปลี่ยนไปเป็นช่อง 5

ช่อง 7 ที่เกิดใหม่เป็นทีวีสี แต่บ้านของผมก็ยังใช้ ไอ้เจ้าอิมพีเรียล 20 นิ้ว ขาวดำ เหมือนเดิม ไอ้ ทีวีสี เนชั่นแนล รุ่นควินทริก 20 นิ้ว ใน พ.ศ.นั้น ราคาปาเข้าไปตั้งหมื่นกว่าบาท ในขณะที่ทองยังบาทละ พันกว่าบาทเท่านั้น

ฐานะทางบ้าน เริ่มถดถอยมาหลายปีแล้ว เนื่องจากหน้าที่การงานของพ่อ ตกต่ำลง จากการเข้ามาของคอมพิวเตอร์ เมนเฟรม การทำงบบัญชีต่างๆที่ พ่อต้องหามรุ่งหามค่ำทำช่วงปลายเดือน ก็ถูกคอมพิวเตอร์ เข้ามาทำแทน ค่าแรงนอกเวลาที่พ่อได้เป็นกอบเป็นกำก็หมดไปด้วย เงินเดือนหายไปกว่าครึ่ง

ช่อง7 สี ที่ผมยังดูเป็นขาวดำ เด่นในเรื่องละครจักรๆวงศ์ๆ ผมชอบดูเรื่อง ลักษณวงศ์ เรื่องนี้ พัลลภ พรพิษณุ เป็นพระเอก เยาวเรศ เล่นเป็นนางเอก ในเรื่องอุทัยเทวี ผมชอบไอ้เจ้า คางคกยักษ์ ตัวนั้น ติดตามดูทุกตอน บอกแล้วว่าผมชอบสัตว์ประหลาด

เย็นวันหนึ่ง ผมกลับมาถึงบ้าน ก็พบเจ้า ทีวีเครื่องใหม่ เป็นตู้ไม้มีฝาปิด ยี่ห้อ ยีอี 20 นิ้ว ซึ่งผมรู้สึก ผิดหวังที่มันยังเป็นทีวี ขาวดำ เหมือนเดิม มันถูกวางคู่กับเจ้า อิมพีเรียล 20นิ้ว เครื่องเดิม

“พ่อซื้อมา ให้ผมดูหรือครับ ผมว่าเอาไปวางไว้ในห้องนอนก็ได้” ผมว่ามันแปลกๆที่พ่อเอามาวางไว้ใกล้กัน เหมือนจะดู ทีเดียว สองช่อง

“พ่อจะเอามาทำให้มันเป็น ทีวี 3มิติ” พ่ออธิบาย

“เราเปิดช่องเดียวกันทั้งสองเครื่องทีนี้ เราก็นั่งตรงนี้”พ่อเดินไปนั่งที่โซฟา “เปิดทีวี ซิ เปิดช่อง 7 นะ” พ่อพูดกับผม

“ตาซ้ายเราก็มองเครื่องนี้ เห็นไหม ตาขวาเราก็จะมอง อีกเครื่องทีนี้ เราก็จะได้ภาพ 3 มิติ” พ่อนั่งอธิบาย อย่างเคร่งขรึม ผมนั่งกับพื้น คาดหวังว่า พ่อจะทำ ทีวี 3 มิติ ได้สำเร็จ

หลังจากนั้นไม่นาน พ่อก็เข้า โรงพยาบาลเนื่องจากประสาทตาเสีย ส่วนผมอยู่บ้านก็เลยได้ดู ทีวี ทีเดียว 2 ช่อง

Create Date : 21 กรกฎาคม 2555 Last Update : 21 กรกฎาคม 2555 14:00:26 น. Counter : 753 Pageviews.		4 comments
Share Tweet