ในที่สุดเครื่องลงที่ มิวนิค ตอนนี้มีเพื่อนแล้วอบอุ่นกว่า ลากกระเป๋าที่ถือขึ้นเครื่องมาตรวจเอกสารเข้าเมืองรับกระเป๋าเสร็จ ไกด์ถือธงให้ไปรวมกลุ่มกัน ครบแล้วออกไปขึ้นรถ ฉันเป็นคนว่องไวขึ้นรถได้เป็นคนแรก จะนั่งข้างหน้า ไม่ได้คิดจะจองให้ใครแต่คิดว่ายังไงๆน้องคนนอนร่วมคงจะชอบเพราะเขาบอกฉันตอนบนเครื่องว่าเขาชอบนั่งดูวิว ไกด์ขึ้นมาตามหลัง บอกว่า ขอที่นั่งข้างหน้านะคะ แล้วเธอก็วางกระเป๋าจองไว้ หกที่ ฉันถามเธอว่า ที่นั่งไกด์สองที่ไม่ใช่หรือ เธอไม่ตอบ ฉันถามซ้ำ เธอก็ไม่ตอบ และเดินลงไป

ฉันขุ่นใจเล็กน้อย แต่ไม่อยากเสียอารมณ์ในวันแรกของการเดินทาง(เพราะพฤติกรรมเช่นนี้ของไกด์ ฉันเจอมาสองครั้งแล้วที่ฮ่องกงและจีน แต่ที่ฮ่องกงฉันไปกับครอบครัวฉันเลยไม่สน ที่จะย้าย ไกด์คงเกลียดฉันจนวันนี้) ฉันเลยได้ที่แถวที่สาม รอเรียกน้องคนสวย(ขี้เกียจพิมพ์สามพยางค์แล้ว ต่อไปจะเรียกว่า สวย นะ)แล้วฉันก็เห็นอภิสิทธิ์ชนที่ไกด์มอบตำแหน่งให้เดินขึ้นมา 5 คน(ไกด์ เรียก ท่านแต่ฉันเห็นว่าไม่ได้เป็นพระเลยเรียกเป็นคน)ไม่ได้มองหน้าเพราะขุ่นใจเลยช่างมันเหอะ น้องสวยค่อนข้างจะพอใจเพราะฉันให้เขานั่งติดหน้าต่างและอยู่แถวหน้า แต่พอทุกคนพร้อม ไกด์บอกว่าไม่ต้องรีบกันนะคะที่นั่งเหลือเฟือรถคันนี้ที่นั่ง 40 ที่ ลูกเหยื่อ 30 เหยื่อ ด้วยความที่ฉันขุ่นใจเล็กน้อย ดูไปข้างหลังทุกคนนั่งเป็นคู่ที่นั่งว่างเยอะเลยชวน สวย ว่าเราไปนั่งหลังกันเหอะ ได้ 8 ที่นั่งเลย ด้านหลังยาวไว้นอนอีก 2 ที่ไว้นั่งติดหน้าต่างชมวิว และบอกเพื่อนของน้องว่าจองติดหน้าต่างคนละที่เลยน้องที่เหลือเยอะ สรุปกลุ่มเราสบายกว่าทุกคน พระคุ้มครอง กราบ

และแล้วการเดินทางเริ่มขึ้น รถพา พวกเราไปถึง รร.ที่พักคืนแรกดูชื่อเสียงตอนจองทัวร์ ดูดีมีระดับในเมืองไทยละนะ แต่พระพุทธ คืนแรกฉลองชัย ส่งตัวเข้าหอ โอ๊ะโอ๋ ห้องเหม็นบุหรี่มากที่สุด เราสองคนหันไปมองหน้ากัน น้องบอกว่าเดี๋ยวเปิดแอร์คงจะดีกว่านี้ น้องเลยเดินไปเปิดหน้าต่าง เราบอกว่าเปิดหน้าต่างไว้ เราทั้งสองต้องไข้แน่เลยพรุ่งนี้เพราะอากาศมันเย็นมาก ประมาณ 8 องศา ฉันเดินไปดูห้องคนอื่น ทุกคนเดินอยู่รอกระเป๋าที่พนักงานจะยกมาให้ บางห้องก็เหม็นมาก บางห้องก็ไม่มีกลิ่นเลยบอกน้องสวยว่า เปลี่ยนห้องเถอะเราอย่านอนดมกลิ่นอันไม่พึงใจนี่เลย และบอกอีกคนที่ได้ห้องเหม็นว่าเปลี่ยนไหม เขาบอกว่าไม่เป็นไรมั้ง เกรงใจไกด์ เกรงใจไกด์ เกรงใจไกด์ คำนี้ก้องอยู่ในใจไกด์เป็นใครที่ต้องเกรงใจกันขนาดนั้น นี่เราซื้อบริการที่คิดว่าเจ๋งสุดนะ แล้วการที่ห้องเหม็น มันไม่เกี่ยวกับความผิดไกด์สักหน่อย ทำไมต้องเกรงใจ รร. นั่นต้องเกรงใจเราเพราะเราจ่ายเงินให้เขา ฉันเลยเดินลงไปแบบเท้าเปล่า ขี้เกียจใส่รองเท้า ฝรั่งที่นั่งอยู่ที่ล็อบบี้ มองหน้าแล้วมองเท้าฉันแบบ ขำๆ ไม่สน เป้าหมายคือเปลี่ยนห้อง ไปแจ้งไกด์ให้บอกพนักงานว่าขอเปลี่ยนห้อง เราเลยได้ย้ายห้อง ได้ห้องที่ไม่มีกลิ่นแม้แต่น้อย หลับสบายแน่ๆ แต่ผิดคาดฮ้าเวลาเปลี่ยน หรือตื่นเต้นที่ได้เที่ยวก็ไม่แน่ใจ นอนไม่หลับกัน

สนิทเลยทั้งคู่ ความสะอาดของห้องไม่ช่วยอะไรได้เลย พอ เวลาท้องถิ่น 02.45 น เราทั้งคู่ถามกันและกันว่า เราจะเอาอย่างไรดี นอนไม่หลับแน่ๆ นั่งคุยกันจน ตีสามกว่าๆ ก็ชวนกันอาบน้ำ กะว่าเดี๋ยวจะออกไปถ่ายรูปกันเล่นก่อนแล้วเข้ามาทานอาหารเช้าก่อนที่จะเดินทางต่อไป

วันที่สองของการเดินทาง........

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ชวนกันลงมาข้างล่าง จ๊ะเอ๋ เจอ สาวสวยที่ฉันชวนเปลี่ยนห้องนั่งตาคมอยู่ที่ ล็อบบี้ถามไปถามมาก็นอนไม่หลับเหมือนกัน เลยชวนกันออกไปถ่ายรูปเล่น ได้เพื่อนอีกคน กลับมาทานอาหาร รร. แล้วล้อหมุนสู่โปรแกรมแรก ของวันที่สอง

ข้ามแดนทางทิศตะวันออกของเยอรมัน ระยะทาง 130 กม.เข้าสู่เขตแดนประเทศออสเตรีย ลัดเลาะเส้นทางต้นกำเนิดของเทือกเขาแอลป์ ถึงเมือง ซาลบวร์ก ศูนย์กลางการค้าเกลือ ไหนเหมืองเกลือ???ไหนเหมืองเกลือที่ชาวบูลรีวิว กลับมาอ่านรายการ อ้อ เขาแค่บอกความรู้

บอกอีก มีสถาปัตยกรรมแบบบาร็อค-อิตาเลี่ยน โบสถ์วิหารงาม ป้อมปราการโฮฮานซาลบวร์ก ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขา ฉากของภาพยนตร์ชื่อก้องโลก “เดอะ ซาวด์ออฟ มิวสิค”

ตอนอยู่บนเครื่องดูไปสองรอบไม่นับดูเพราะความชอบส่วนตัวในยูทูปอีกหลายรอบ และนี่คือความหวังอยากสัมผัสกับวิว แต่ที่ได้รับ อะอึอะ อึก ( สะอื้น สองที) นึกภาพเอาเถอะ รถวิ่งอยู่บนทางด่วน หรืออะไรก็ไม่รู้ที่เขาเรียกกัน แล้วไกด์บอกว่า นี่แหละค่า ฉากของภาพยนตร์ ความรู้สึก หวืด หวืด เขาคงจอดให้เราถ่ายรูปที่ทะเลสาบมั่งละ ลุ้นอยู่ในใจ แต่ แป๋ว แหว่ว แหว่วๆๆๆๆ รถยังคงวิ่งด้วยความเร็วที่ชาวเขากำหนด จนไปจอดสนิทที่เมือง ซาลบวร์ก ซาลเบื้อก(อันหลังนี่เป็นฉัน)

Create Date : 03 มีนาคม 2556
Last Update : 3 มีนาคม 2556 11:19:05 น.		0 comments
Counter : 531 Pageviews.
Share Tweet