|
|
ร้องไห้เมื่อแม่เดินออกจากห้อง
ต้องขอออกตัวว่าบางครั้งบางวิธีที่แม่หนิงเลี้ยงเจ้ามะกอก อาจจะดูโหดไปบ้างในสายตาคนไทย ทั้งตอนที่กลับไปเมืองไทย และเพื่อนมาพักด้วยที่อังกฤษ ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวว่า "ไอ้หนิงเลี้ยงลูกโหด" แต่ทุกการกระทำมีเหตุผล เราเป็นครอบครัวเล็ก มีกันแค่พ่อ แม่ ลูก พ่อทำงานหนักกลับบ้านเหนื่อย หน้าทีเลี้ยงลูกจึงเป็นของเรา เสร็จจากลูกก็มาดูแลสามีต่อ จึงต้องเลือกทางสะดวกไว้ก่อน
ตอนเจ้ามะกอกเล็กๆ ไม่ว่าแม่หนิงจะเริ่มทำอะไรกับเจ้ามะกอก จะถามตัวเองก่อนว่า "ถ้าเค้าหนัก 10 กิโลกรัม เรายังจะทำอย่างนี้ได้อีกมั้ย" แม่หนิงจึงไม่เคยกล่อมเจ้ามะกอกนอน ไม่เคยอุ้มเห่ให้เค้านอน อาบน้ำเสร็จ อ่านหนังสือ และดื่มนมเสร็จ แม่หนิงจะร้องเพลงกล่อมให้เค้ารู้ว่าถึงเวลานอนแล้วน่ะ kiss good night วางเค้าลงนอนในขณะที่ยังรู้สึกตัวตื่นอยู่กับเจ้าหมีและจุกนมปลอม โดยมีเพลงจากแผ่น Baby Mozart เล่นไปเรื่อยๆ เจ้ามะกอกจะหลับได้ด้วยตัวของเค้าเอง
ที่นี้เมื่อเจ้ามะกอกอายุได้ 9 เดือนกว่า เค้าเริ่มติดแม่มากขึ้นแทบจะว่าแม่ไปไหนมะกอกคลานไปด้วย ตอนกลางวันก็ไม่ค่อยเท่าไร ไปไหนไปกัน เลยไม่มีปัญหา แต่ที่หนักคือเวลานอน จากที่เคยเป็นเด็กที่นอนง่ายมาก กลายเป็นแม่หนิงเดินออกจากห้องเมื่อไร พ่อมะกอกแงงงงงงง ขึ้นมาเมื่อนั้น
เพื่อนที่ไปคลาสภาษามือด้วยกันบอกว่า "ยูลองใช้วิธี 5 นาทีสิ ได้ผลน่ะ"
วิธีคือ เมื่อแม่หนิงออกจากห้องแล้วเค้าร้อง จะกลับไปดูว่า สาเหตุที่ร้องคืออะไร เค้าเจ็บ ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า แต่ถ้าสาเหตุคือเจ้ามะกอกต้องการให้แม่อยู่ในห้องจนกว่าเค้าจะหลับ แม่หนิงจะวางมือบนตัวเค้า (ไม่อุ้มขึ้นมาน่ะค่ะ) ทำเสียง "ชูว์ ชูว์" ยาวๆ ปลอบให้เค้าหยุดร้อง เมื่อเค้าหยุดถอยออกมา เซย์กู๊ดไนท์ แล้วก็ออกจากห้องไป ตอนแรกๆ เจ้ามะกอกจะร้องทันทีที่แม่ก้าวเท้าข้ามเส้นประตู แม่หนิงก็จับเวลา 5 นาที ถ้าเค้ายังร้องไห้อยู่ ก็จะกลับเข้าไปใหม่ ปลอบเค้าเหมือนเดิม เซย์กู๊ดไนท์ แล้วเดินออกมาเหมือนเดิม ครั้งแรก ๆที่ทำ แม่หนิงเดินเข้าเดินออกอยู่ 5 ครั้ง สุดท้ายเจ้ามะกอกก็หลับไปด้วยความเหนื่อย สงสารลูก แต่ก็ต้องทำ
ทำอย่างนี้อยู่นานพอสมควร แต่จำนวนเครั้งที่ต้องกลับเข้าไปจะลดลงเรื่อยๆ จนในที่สุดเค้าอาจจะร้องแค่ 1-2 นาที แล้วก็หยุดไปเอง (ร้องคือเสียงอย่างเดียวน่ะค่ะ ไม่มีน้ำตา ตอนแรกๆนั้นน้ำตาท่วมที่นอน คุณแม่ต้องใจแข็งนึดหนึ่ง )
ปัจจุบันเจ้ามะกอกอายุ 11 เดือนกว่า เค้ากลับไปเป็นเด็กนอนง่ายเหมือนเดิม มีบ้างบางวันที่ร้องหาแม่ (เสียงอย่างเดียว หน้างี้แห้งไม่มีน้ำตาสักหยด)
อย่างทีบอก แม่บางท่านอาจจะไม่ใจแข็งพอ หรือถ้าบางท่านพอใจที่จะกล่อมลูกนอนก็ไม่เป็นไรค่ะ ต่างคนต่างวิถีต่างความพอใจ ถ้าคุณแม่มีความสุขก็ทำต่อไปเถอะค่ะ แต่หากแม่ท่านไหนเหนื่อยที่จะต้องกล่อมลูกนอนทุกวัน ก็ลองวิธี 5 นาทีไปใช้ดูน่ะค่ะ หากคิดว่า 5 นาทีนานไป ให้เริ่มจาก 1 นาทีก่อนในการเดินออกจากห้องครั้งแรก แล้วเพิ่มเป็น 2 นาที 3 นาที 4 นาที และก็ 5 นาที (ไม่ควรเกิน 5 นาทีน่ะค่ะ ไม่งั้นคุณแม่อาจจะต้องเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเพราะน้ำตาเจ้าหนูน้อย)
ที่สำคัญ การเปลี่ยนแปลงอะไรก็ตามที่จะทำกับเด็ก อย่าเริ่มตอนเค้าไม่สบายน่ะค่ะ รอให้หายก่อนแล้วค่อยเริ่ม และเมื่อเริ่มแล้วคุณแม่ต้องใจแข็งทำต่อไปให้จบ แรกๆอาจจะเหนื่อยหน่อย (อาจจะเหนื่อยมากกว่ากล่อมเค้านอนเสียเอง) แล้วเด็กเค้าจะเรียนรู้เองค่ะ แต่ถ้าคุณแม่ใจไม่แข็งทำบ้าง ไม่ทำบ้าง เด็กเค้าจะสับสน เดี๋ยวแม่มา เดี๋ยวแม่ไม่มา
เพราะฉะนั้นก่อนเริ่ม ต้องถามตัวเองก่อนว่าพร้อมมั้ย คุยกับสามีด้วยน่ะค่ะ เดี๋ยวเค้าจะไม่เข้าใจ
แม่หนิงก็ให้โชคดีค่ะ
| Create Date : 28 เมษายน 2551 |
| Last Update : 28 เมษายน 2551 2:53:06 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 549 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: Alisara  วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:15:00:38 น. |
|
|
|
| โดย: bagarbu วันที่: 29 เมษายน 2551 เวลา:13:48:30 น. |
|
|
|
| โดย: แม่เปิ้ลกะน้องเอเจ (Alisara ) วันที่: 30 เมษายน 2551 เวลา:8:16:45 น. |
|
|
|
| โดย: Baby Gibbs วันที่: 3 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:44:59 น. |
|
|
|
| โดย: familylove วันที่: 30 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:08:17 น. |
|
|
|
|
|
|
 |
crazywitch |
|
 |
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
