ท่ อ ง ไ ป ใ ห้ เ ห็ น แ ล ะ เ รี ย น รู้
|
||||
เที่ยวเมือง PENANG
บ่ายวันศุกร์ที่ 12 มิถุนายน ผมและเพื่อนคอสีน้ำคนหนึ่ง ก็ตระเกียกตระกาย (เขียนไงก็ไม่แน่ใจ) ขึ้นรถไฟตู้นอนชั้นสอง มุ่งหน้าสู่ปีนัง เมืองในมาเลย์เซียที่เคยเป็นเมืองสุดฮิตสมัยคุณป้ายังสาว (คือสมัยผมเป็นเด็กนั่นเอง) หรือสมัยที่ลอนดอน, อิตาลี่, ดูไบ อะไรเหล่านี้ยังอยู่ไกลสุดเอื้อม อะไรปานนั้นแหละครับ
ขึ้นรถไฟนี่ ผมชอบครับ ทั้งๆที่มันไม่ได้สะบายบรื๋ออย่างที่ควรจะเป็น แต่บรรยากาศของการเดินทางโดยรถไฟก็ยังทำให้ผมขนลุกขนชันด้วยความตื่นเต้นดีใจอยู่ได้นั่นเอง, ถ้าคำเปรียบเทียบของผมฟังไม่จูงใจเท่าที่ควร ก็ช่วยทำใจแทนด้วยนะครับ เพราะผมอยากให้รถไฟไทยก้าวหน้าทันโลกกับคนอื่นเขาซะทีจริงๆ แล้วผมคงมีเรื่องเล่าการเดินทางด้วยรถไฟเยอะขึ้นแยะแน่ๆเลยครับ ก็เลยขอนำสิ่งที่เห็นจากการนั่งรถไฟมาประกอบด้วยครับ เรื่มด้วยหน้าตาที่นั่งและเล็กๆน้อยๆของชีวิตบนรถไฟครับ It was 3 PM on Friday 12th, June 09, when Pramote and I boarded a 2nd class sleeper train heading toward Penang. Penang was a popular destination where grand ma went shopping when London, Paris or Dubai were not as common as today.  เรื่องรถไฟชักทำเขว เอาเป็นว่าเราก็ขึ้นรถไฟจะให้ถึงบัตเตอร์เวิร์ธแล้วลงเรือข้ามฟากไปขึ้นฝั่งปีนัง ปีนังเป็นเกาะครับ เนื้อที่เท่าไหร่ขอติดไว้ก่อนครับ รวมทั้งจำนวนประชากร ก็ขอติดไว้เช่นกัน เวลาตามกำหนดก็จะถึงบัตเตอร์เวิร์ธราวบ่ายโมงวันรุ่งขึ้น รวมเวลาเดินทางจากกรุงเทพฯประมาณ 22 ชม. อย่างไรก็ตาม จากการคุยกับพนักงานรถไฟก็ได้ความว่า เวลารถไฟเป็นเวลายืดหยุ่น การผ่านด่านตรวจที่ปาดังเบซาร์จะใช้เวลาประมาณ 3 ชมเป็นอย่างน้อย ผู้โดยสารต้องลงตรวจออกจากเมืองไทยแล้วต่อด้วยการตรวจเพื่อเข้าเมืองมาเลย์พร้อมกระเป๋าสัมภาระทั้งหมด จากนั้น ก็จะเดินทางต่อไปบัตเตอร์เวิร์ธเพียง 3 รถตู้จากจำนวนทั้งหมดประมาณสิบกว่ารถตู้ ท้ายสุด ก็จะมึความเป็นไปได้สูงที่จะถึงจุดหมายปลายทางได้ช้ากว่ากำหนดสักชั่วโมงสองชั่วโมงซะกระมัง เล่นเอาต้องรีบนอนทำใจแต่หัววัน สักสองทุ่มครึ่งกระมังครับ เวลามารตฐานการทำที่นั่งให้แปลงกายเป็นเตียงนอน ทั้งเตียงบนและล่าง อย่างไรก็ตาม (ครั้งที่ 2) เมื่อรถไฟถึงหาดใหญ่ตอน 7 โมงเช้า เราก็ตัดสินใจโดด (ที่จริงก็เดินลงธรรมดานี่เอง แต่ใช้สำนวนตามที่มันควรจะเป็นเพื่อความเหมาะสมเท่านั้น) ลงจากรถไฟ แล้วมุ่งหน้าเข้าร้านบากุตเต๋ (ซุปกระดูกหมูตุ๋นยาจีนและเผ็ดด้วยพริกไทย สไตล์สิงคโปร์ครับ) เหตุผลการสละรถไฟก็ง่ายๆว่าเพื่อนท่านที่เดินทางด้วยเป็นผู้คุ้นเคยกับหาดใหญ่เป็นอย่างดีและก็เกิดคิดถึงเพื่อนเก่าเจ้าประจำร้านบะกุดเต๋รสเด็ดของหาดใหญ่ขึ้นมากระท้นหันในเช้าที่รถไฟวิ่งเข้าสถานีพอดี เราก็เลยแวะกินอาหารเช้าที่หาดใหญ่นี่แหละครับ Lets not let the train disrail my destination, we were scheduled to reach Butterhworth 22 hours later on Sat 1 PM. The train attendant good naturedly informed us that the train was very lightly to be a few hours late due to the usual long and boring immigration check at Padung Besar.  และร้านบะกุ๊ดเต๋ที่ว่าครับ มีโอกาสก็แวะลองได้เลย ผมไม่ได้มีส่วนอะไรนะครับ บอกได้แค่ว่า รสชาดเขาเยี่ยมทีเดียว Pictured below, the famous herbal pork rib soup or Bakut Teh, Singapore style, was really worth the train jump. Don't just believe me but do check it out the next time you are around the area. Go early as the shop closes at 2 PM!  เอาเป็นง่ายๆว่า เมื่ออิ่มจากอาหารเช้าที่รสชาดเข้าเหงื่อเข้าไคลแล้ว เราก็ต่อรถตู้เข้าเมืองปีนังโดยตรง โดยเข้าทางด่านสะเดาแทนที่จะเป็นด่านปาดังเบซาร์แบบรถไฟ ไม่ต้องวุ่นวายกับการลงเรือข้ามฟาก (ferry ครับ แบบที่ใช้ข้ามไปเกาะช้างจากตราดนั่นแหละครับ) รถตู้ 12 ที่นั่งก็วิ่งไปส่งถึงที่พักเลย ตอนประมาณบ่าย 2 โมง ก็ไม่มีโอกาสเสาะถามให้มากความว่ารถตู้วิ่งเร็วหรือช้ากว่ารถไฟหรือไม่หรือจะมากน้อยกว่ากันอย่างไร เอาเป็นว่าถึงเหมือนกันเป็นใช้ได้ก็แล้วกันนะครับ ลืมเล่าตอนเรื่มต้นเรื่อง ถึงจุดประสงค์ของการโดดขึ้นโดดลงรถไฟไปครับ ว่า เราผู้สูงอายุทั้งสอง เดินทางมาปีนัง ไม่ได้เพื่อช๊อบปิ้งอย่างที่คุณป้าทำตอนยังสาวนะครับ แต่เรามีจุดประสงค์ในการท่องเที่ยววาดรูปครับ เป็นทัศนศึกษาเพื่อความรู้เป็นการเปิดหูเปิดตา อย่างที่เด็กนักเรียนทำกันนั่นแหละครับ แต่นี่เราทำกันเอง ไม่มีผอ. ที่บ้านเป็นผู้นำก็เลยระหกระเหินกันเล็กน้อย แต่เราก็แน่ใจว่า พอจะดูแลตัวเองได้ครับ อายุก็ปูนนี้แล้วนี่ ที่พ้กของเราเป็น guest house เล็กๆที่ดัดแปลงจากบ้านสองชั้นที่มีลักษณะฝรั่งปนตะวันออกซึ่งเป็นเอกลักษณ์หนึ่งของปีนังที่อยู่ในโครงการอาคารอนุรักษ์ ได้รับการคุ้มครองรักษาเพื่อการศึกษาและเป็นสมบัติส่วนรวมต่อไป อาคารลักษณะนี้มีหลายแห่งที่ดัดแปลงเป็นโรงแรมที่พัก ส่วนใหญ่เป็นโรงแรม 5 ดาว แต่ที่เราพักนี้ (Hutton Lodge) เป็นแบบ guest house มีอยู่เพียงสิบกว่าห้อง ส่วนใหญ่เป็นแบบห้องน้ำรวมครับ ราคาก็ย่อมเยา (ประมาณ 1000 บาท/คืน) When we got a better control of our sweat, we took a 12 seat van to Penang via Sadao check point instead of Padung Basar. The van saved us the trouble of going through the ferry routine and brought us directly to the island. We reached our destination by about 2 PM without really knowing if we made it earlier or later than the train. Does it matter with the Bakut Teh thrown in?  ที่พักอยู่ค่อนข้างกลางเมือง เราออกมาเดินเที่ยวตลาดปีนัง ซึ่งเป็นที่นิยมของคนไทยในยุคหนึ่ง ไม่ทราบว่ายังนิยมในปัจจุบันหรือไม่ ตลาดเช้าเหมือนกรุงเทพมาก We took a stroll at the Penang Market where all Thai hi-so used to once flock. Not so sure if it is still the IN place though!  ทั้งอาหารการกิน We felt very much at home, from people to the mess and the rest!  ผักสดผลไม้ รวมทั้งของดองของเปรี้ยวจากเมืองจีน Not even the EXOTIC stuff like this, we have all this right on 3rd floor at MBK, no kidding!  ปีนังส่วนกลางเมืองด้านตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะชื่อ George Town เป็นส่วนที่ตั้งของการบริหารและธุรกิจตั้งแต่สมัยอังกฤษปกครอง สังเกตุเห็นได้จากหลายๆมุมมองด้วยอาคารสูง Comtar ซึ่งเป็นอาคารสูงหลังแรกและแห่งเดียวในปีนังครับ  อีกวิวหนึ่งของตึก Comtar  ปีนังต่างจากเมืองอื่นๆในมาเลย์เซียตรงที่เป็นเมืองที่มีชาวจีนอยู่มากที่สุดครับ การที่มีชาวจีนอยู่อาศัยอย่างหนาแน่นทำให้เป็นเมืองที่รุ่งเรืองมากด้านเศรษฐกิจ จนถือเป็นเมืองที่มีความสำคัญเป็นทีสอง รองจากกัวลาลัมเปอร์อันเป็นเมืองหลวงเองเลยทีเดียว กล่าวได้ว่า ปีนัง เป็นเมืองที่มีฐานะทางเศรษฐกิจทัดเที่ยมได้กับโยโฮบารูห์ ซึ่งก็มีคึกคักด้านเศรษฐกิจอย่างสูงเพราะเป็นเมืองที่อยู่ติดกับสิงคโปร์เลย นอกจากอาคารต่างๆที่มีอิทธิพลตะวันตกอันได้จากการอังกฤษสมัยก่อนรับเอกราษฎร์แล้ว อาคารที่แสดงออกถึงศาสนาอิสลามก็มีให้เห็นอยู่มากมาย เช่นโบสถ์แขกใหญ่สง่าสวยงามกลางเมืองนี้ครับ   ในปีนัง ชาวจีนมีบทบาทไม่แต่ด้านเศรษฐกิจเท่านั้น แต่ยังครอบคลุมถึงอาคาร สถาปัตยกรรมและประเพณี วัฒนธรรมด้านอื่นๆด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาคารสมาคมและวัดต่างๆที่สร้างขึ้นโดยคนรวยล้นอำนาจของตระกูลต่างๆ ไม่ผิดกับกลุ่มมาเฟียของอิตาลี่เลยแหละ มีวัดมากมายในปีนังที่ยังคงไว้ซึ่งคุณค่าทางสถาปัตยกรรมและประวัติศาสตร์ที่มักซ่อนอยู่หลังตึกแถวธรรมดาทั่วไปริมถนน เช่นวัดของตระกูลแซ่ๆหนึ่ง ซึ่งมีทางเข้ากว้างเพียงหนึ่งคูหาเหมือนร้านค้าอื่นทั่วไป  ภาพแสดงตำแหน่งวัดหรืออาคารสมาคมที่งดงามซ่อนอยู่ในกลุ่มอาคารและการรักษาบูรณะคืนสู่สภาพสมบูรณ์เพื่อเป็นมรดกตกทอดถึงสังคมปัจจุบันและอนาคต   ผมขอจบตอนแรกของการเที่ยวปีนังครับ ถือเป็นการหอมปากหอมคอนะครับ ผมจะมีปีนังตอนที่สองครับ และหวังว่า คงจะเป็นที่สนใจบ้าง ภูฐาน 3_Paro, Goodbye Bhutan
และก็เพิ่งฉุกใจนึกว่า น่าจะทำอะไรที่สนุกแตกต่างไปจากความเคยชินที่ทำอยู่ ถ้าจะดี ก็เลยถือโอกาสลองครับ แต่หากท่านอ่านแล้วไม่รู้สึกว่ามีอะไรต่างไปจากที่ผ่านมา ก็ดีไปครับ ไม่ถือเป็นความผิดปกติอย่างไร อีกอย่างที่อยากแจ้งคือ หากท่านอ่านคำประกอบภาพวาดทั้งไทยและอังกฤษ และจับได้ว่า มันช่างไม่เหมือนกันเอาทีเดียว ก็กรุณาถือว่า เป็นกำไรของท่าน ที่ได้รู้สองอย่างจากรูปวาดเดียวกัน นะครับ คณะไทยเที่ยวภูฐานได้บ่ายหน้าสู่ทิศตะวันออก ท่องมาถึงโภพจีก้า (Phobjika) ซึ่งอยู่ประมาณตอนกลางของประเทศ ก็ย้อนกลับสู่เมืองพาโร ด้วยการอ้อมใต้เล็กน้อย ผ่านหุปผา ฮา (Ha Valley) รูปด้านล่างเป็นการหยุดทานทานกลางวันแบบปิคนิก ใต้หมู่สนสูงร่มรื่น สนเสียดใบ ในสายลม ริมธารน้ำแห่งหนึ่ง น้ำเซาะหิน ไหลรินได้ยิน หมาใหญ่น้อยเมียงมอง ไม่กล้าและไม่กล้ว รีบวาดกลางความหิว ระหว่างรอเปิดกล่องข้าวกล่อง  These are the last few pages from my Bhutan sketchbook. ภูฐานประทับใจ ด้วยภาพที่ชวนแบ่งปัน หลายรส หลายลักษณ์ หลายเรื่อง แรกสุด ต้องตระหนัก ว่าขุนเขา หุบผา ของภูฐาน เราพูดถึงขุนเขาของเขาตระหง่าน ที่ล้อมรอบหมู่บ้านในหุบผา ที่มีทางสายเล็กคดเคี้ยว วกวนบางครั้ง เกินกว่าจะพับผ้าได้ เป็นความงามที่น่ายำเกรง  I would not end my Bhutan blog well without sharing some of the scenes that have a special place in heart. หมู่ธงสีสูงลิ่ว สบัดพริ้ว ลิ่วลมอึงคนึง ธงเหล่านี้แพร่พุทธรรมไปกับสายลม ทั่วสารทิศ ชโลมจิตที่อ่อนล้าของผู้เดินทาง ตามโตรกเขาอันคดเคี้ยว ตามทางอันหักย้อน เท่ากัน  the prayer flags that's such a relieve and sheerful sight when you come across one after long hours of traveling along the very winding high way.. หมู่ชนรายเรียง ในอาคารอันคงแบบอย่างไม่เลอะหลง ท่ามกลาง ขุนเขาใกล้ไกล น้อยใหญ่ ที่อาบฉานด้วยแสงสะอาดของยามเย็น ผมไม่อาจซ่อนเร้น ทั้งริษยาและตื่นใจได้หรอกครับ 
รวมทั้งความจริงของชีวิตในโลกวันนี้ อันน่าอิจฉาที่ชีวิตนี้ไม่เดียวดาย ไม่ไร้คู่สาย แม้บนสวรรค์ ก็ยังแฮปปี้ได้ครับ  and the way you are not alone;-) when you are in Bhutan! และ ครั้งหนึ่งในชีวิต จะได้ไม่เสียดายที่ได้เกิด คือการได้ตะเกียกตะกายไปขึ้น Taktsang วัดสำคัญที่สุดของภูฐาน บนเขาสูงที่เมือง ภาโร ในการนั่งวาดลงสี กับสิ่งที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้า ที่ไม่ต้องยกเมฆจากรูปถ่ายในห้องโรงแรม หรือนั่งเทียนที่กรุงเทพฯ  When in Bhutan, and as a "once in a life time" matter, we visited Taktsang, high up on the mountain of Paro. การเดินทางขึ้นชมวัดเก่าแก่สำคัญชื่อ ทักซัง ที่ภาโร แยกออกได้เป็นสามระยะ ระยะแรกง่ายสุด เพื่อเป็นการออมแรง คณะเดินทางขี่ม้า (บางคนก็เป็นฬาแทน) ใช้เวลาประมาณ 45 นาที ก็จะถึงลานแรก ที่ลานชมวิวแรกนี้ มีร้านเครื่องดิ่มและอาหาร เป็นที่ๆผมปักหลักวาดรูป ช่วงที่สอง ต่ออีกประมาณครึ่งชั่วโมงกว่า ถึงลานโล่งชมวิวที่สอง ไม่มีที่พัก ช่วงที่สาม จากลานโล่งชมวิว ลงไปในหุบเขาแล้วไต่ขึ้นจนถึงตัวอาคารของวัด รูปวาดข้างล่างนี้ เห็นช่วงที่สาม ที่ต้องลงในหุบ ก่อนไต่ขึ้นจนถึงตัววัด ทางเดินทั้งหมด เป็นทางดินและหิน กว้างประมาณ 1-2 เมตร บางช่วงเป็นขั้นให้เดินได้ง่ายขึ้น บางส่วนเป็นหินกรวดค่อนข้างร่วน ไม่ถึงกัยเป็นอันตรายหากระมัดระวัง  ผมวาดเส้นลงสีน้ำบนลานชมวิว โดยมีหมาและนกเป็นเพื่อน หลังต้องตัดสินใจ ว่าจะต่อขึ้นให้ใกล้ตัววัดหรือจะพอแค่นี้ แน่นอน รูปวาดย่อมต่างไปหรืออาจดีกว่านี้ แต่ก็เสี่ยงกับการไม่ได้ลงสีเลย เพราะฝนทำท่าจะตก และอาจไม่มีเวลาพอกลับพร้อมคณะเดินทาง ท้ายสุด ก็ตัดสินใจที่ลานต่ำสุดอันแรกนี้ อย่างน้อย ก็มีกาแฟร้อนๆระหว่างวาดรูปนี้ เป็นรางวัล  I wish I was able to get to the 2nd view point where I would have a closer and more frontal view of the monaster. But by doing that I would not have chance to do the coloring there. Well, I have no regret though! The last stage of the climb will be from the 2nd viewing area down the cliff and up the slope to the temple. จากทักซัง เราเข้าชมดซองใหญ่ที่สุดในภาโร วัดแห่งนี้ ประกอบด้วยลานใหญ่ภายในสองลาน ต่อเชื่อมต่างระดับด้วยขั้นบันไดที่ทอดเงาเหลื่อมล้ำกลางแดดอ่อนยามเย็น  After Taktsang, we visited Dzong of Paro: view of court yard and its steps, the very characteristic of being Bhutan: steps, steps and steps. วันสุดท้ายที่ภาโร ประตูเข้าออกของภูฐาน สวรรค์บนแดนเขียวของไหล่เขาและหุบกว้าง ที่ธารน้ำไหลเย็น ลมกรรโชกแรง แดดใสฟ้าโปร่ง เมฆหนาลอยฟ่อง บางครั้งระเรี่ยบางครั้งอ้อยอิ่ง บนดินแดนแห่งนี้ ที่ผมได้มีความสุข กับสิ่งแปลกใหม่ ชีวิตและความเป็นอยู่ที่มีเรียบง่าย ที่เวลามีความหมายน้อยกว่าจุดมุ่งหมาย ที่จุดมุ่งหมายมีความหมายน้อยกว่าความสงบสุข ที่ที่การเดินด้วยเท้า ให้ระยะทางมากกว่ารถ ที่การฟังให้ความหมายมากกว่าคำพูด และความคิดให้ภาพชัดเจนกว่าการเห็น ในการวาดรูประหว่างท่องเที่ยวเรียนรู้ที่ภูฐานนี้ ได้รับรางวัลที่มีค่าที่สุดคือมิตรภาพจากสหายน้อยๆหลายคน เณรน้อยเหล่านี้ พลิกสมุดรูปวาด เพลิดเพลินกับหลายแห่งที่บันทึกไว้ด้วยเส้นหมีกและดินสอแรเงา สีในบางรูป ดีใจเมื่อเจอบางรูป ของสถานที่ที่รู้จัก จำได้ ด้วยเสียงที่ตื่นเต้น ด้วยแววตาที่อยากรู้ และด้วยสีหน้าที่กระตือรือล้น ผมได้แต่ตื้นตัน ที่ได้มีโอกาสนั้นในช่วงลมหายใจนั้น ได้อยู่กลางเพื่อนที่เพิ่งรู้จัก ได้ทำในสิ่งที่ให้ความสุขกับอีกสองสามชีวิตนี้ ได้แต่หวัง ว่าหากเป็นความสนใจจริง วันหนี่ง คงมีคนเสก็ตช์รูปเพิ่มขี้นอีกคนในโลกนี้ วันหนี่งข้างหน้า และผมในวันนี้ ก็จะขอบันทึกวาดรูปต่อไปเรื่อยๆครับ  I have no idea if that was the first time ever see a sketchbook. But I hope they enjoy the sketches as much as we all do and like the idea of doing sketches. BHUTAN 2_Central region.
ภูฐานอยู่ด้านตะวันออกของเทือกเขาหิมาลัย ไม่มีชายแดนที่สามารถออกสู่ทะเลได้โดยตรง เป็นอาณาจักรที่ชาวโลกเริ่มรู้จักและเข้าถึงได้เมื่อไม่เกิน 30 ปีที่ผ่านมานี้เอง  Bhutan is a Buddhist kingdom in eastern Himalayas between India and China. Land-lock, opened to outside world only some three decades ago. คงไม่เป็นการแปลกอะไรที่การเยือนภูฐานของผมประกอบไปด้วยการเข้าเยียมชมดซองมากมายหลายแห่ง  We visited so many Dzong (former fortress now used as monastery) and Gompas (monastery) that at the end I was really confused! However, most Dzong would have one or two inner courts. Picture above was sketched, in a hurry, of one with a main shrine at the center. The court yard is surrounded with two storey building that's most of the time living quarters for the monks. จากเมืองหลวงทิมภู เราเดินทางต่อไป ภูนาคา (Punaka) ทางตะวันออกของทิมภู  From the capital Thimphu, we proceeded east to Punaka. Punaka Dzong is both beautiful and dominating. Stood proudly by the side of Punaka river, this was where the present king's Spiritual Coronation took place in November 2008. The most recent significant date of event in Bhutan's modern history. A view of the inner court, above. รูปเสก็ตช์ด้านล่างของกังเตลาคัง (Gangtey Lhakhang) เป็นวัดสำคัญที่ ทาโล (Talo) บนยอดเขาแห่งหนึ่งในทาโลที่สูงถึงประมาณ 3000 เมตรเหนือระดับน้ำทะเลใ  The following line sketch is the monastery of Gangtey at Talo. Cited as one of the most impressive Dzong, some 3000 meter high above sea level. นอกจากได้รับพรโดยตรงจากท่านแล้ว คณะของเราก็ได้รับความกรุณาอย่างสูง ให้เข้าร่วมในพิธีสวดมนต์ในสถานชั้นในของวัดด้วย  Considered previleged, we were allowed to join part of the prayer inside the temple. It was a wonderful first hand experience of a life time in sight, sound, physically and spiritually! As none of the temples allowed the use of camera inside its interior, I turned to my pen and sketchbook, as above, without any sign of notice, or protest! รูปเสก็ตช์บางส่วนของพุทธศิลป์ในวัดแห่งหนึ่ง ซึ่งเก็บเอาแนวและลายที่ดลบันดาลใจที่สุดในขณะที่เห็นนั้น เป็นการสุดปัญญาที่จะวาดละเอียดตามเป็นจริง  (Part of) Buddhist arts commonly seen in all temples depicting one or other state of the enlightenment, mostly works of anonymity and some are far back as 7th century จากภูนาคาผ่านทาโล เราเดินทางมาถึงช่วงกลางของภูฐานบนความสูงประมาณ 2-300 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ณ ที่ราบกว้าง (valley) กลางหุบเขาสูงใหญ่ ชื่อ Black Neck Crane Valley มีขนาดกว้างใหญ่มากจนเป็นที่เหล่านกกระยางคอดำยึดเป็นแหล่งพำนักในช่วงหน้าร้อน  We continued further east toward Phobjika. เราท่องไปในส่วนกลางของภูฐานสู่เมืองทรองซาและบุมตังโดยใช้ทางหลวงสายเดียวที่มีในประเทศ  Our visit of the central area include Trongsa and Bumthang using the highway, the only high way in Bhutan which runs across east and west of kingdom. BHUTAN
ผมได้เที่ยวภูฐานซึ่งจัดโดยสยามสมาคมฯเมื่อวันที่ 1 ถึง 12 พค. ที่ผ่านมานี้ พร้อมเพียบทั้งความรู้และความสนุกอย่างมากครับ  I visited the Kingdom of Bhutan with Siam Society of Bangkok from 1 to 12 of May. Our flight from Bangkok took some 5 hours to land in a spectacular valley airport of Paro. The most striking feature upon arriving the airport was their officers, which I vote as the friendliest dress that put you at ease at the immigration desks. จากสนามบิน เราเริ่มทัวร์ภูฐานด้วยเข้าชมพิพิธภัณท์แห่งชาติ Ta Dzong ที่เป็นหอคอยเก่า สูง 5 ชั้น ลักษณะป้อมปราการทรงกลมดูทึ่งทั้งงามและน่าตื่นใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับผู้ได้เห็นเป็นครั้งแรกอย่างพวกเรา  From the air port we started our Bhutan visit at Ta Dzong, former watch tower, now the National Museum in Paro. The round shape structure and the location are both attractive and scenic, ข้างล่างเป็นความน่าตื่นเต้นเล็กๆน้อยๆภายในพิพิธภัณท์ทรงกลม ที่ได้บันทึกไว้ตอนงงว่าเดินมาจากทางซ้ายหรือขวากันแน่
And some view I made inside the museum when I was not sure which direction to turn! ห้องพักโรงแรม Riverview และตัวเมืองที่เห็นจากห้องพัก
Above is the (Riverview) hotel room with Thimphu townscape, right in front of the hotel room window! What a great differrence to Bangkok, my air port runway hometown! ตัวเมืองทิมภูที่ทอดไต่ตามแนวเชิงเขา
Thimphu in the full view, below: การวาดและลงสีน้ำในห้องพัก
And how I make use of the ash tray, one of the last few, I guessed, as I was told that smoking is highly discouraged in Bhutan! Well, it made a great watercolor water cup. สะพานข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่งในทิมภู ตรงข้ามตลาดสินค้าสดริมถนนสายหนึ่ง > Thimphu, 2400 M above main sea level, is a very differrent kind of capital. The very pleasant omission from most other capitals is the high-rise buildings (everythings are under 4 storeys except some tembples) and traffic jam! จากตัวเมือง เราออกผจญภัยด้วยการเดินทางไปวัดทาชิโจ ซึ่งอยู่บนเขาแห่งหนึ่ง การเดินทางขึ้นลงไปตามเนินเขานี้ใช้เวลาไปกลับเที่ยวละชั่วโมงครึ่งเป็นอย่างน้อย แต่ความงามระหว่างทางและตัววัดนั้น คุ้มเกินความเหนี่อยเป็นหลายเท่า  As a change from the town life, we took a trekking to a small private temple called Tashichoe Dzong. ดอกไม้งามริมทางเดินที่พวกเราชื่นชอบแต่ทำให้ไกด์ต้องทำงานหนักเป็นพิเศษ
Picture above, those little pretty flowers, and lots of other pretty stuff, that made our guide work harder to get us moving! Chiangmai
เมื่อมองย่อมเห็น จึงขอเป็นกระดาษและดินสอ I look, therefore, I see. I'd rather be a SKETHCBOOK ผมชอบและสนใจการวาดรูป โดยเฉพาะอย่างยิ่งลายเส้นและสีน้ำ เมื่อมีโอกาสได้เดินทางท่องเที่ยวบ้าง หลังเกษียน เลยให้เวลากับการเสก็ตช์บันทึกสิ่งที่ได้พบเห็นในสมุดบันทึกเล่มเล็กๆที่ติดตัวอยู่เสมอ  ภาพแรกที่ผมนำประกอบนี้ At a chocolate dring shop opposite Wat Pan Tao: Chiangmai รูปเสก็ตช์ วัดพันเต้า ในบริเวณเมืองเก่า เชียงใหม่ Wat Pan Tao, Chiangmai. Pencil sketch: 21x15cm เชียงใหม่มีวัดงดงามจำนวนมากเกือบทุกย่านชุมชน รูปเสก็ตช์ข้างล่างนี้ เป็นอาคารไม้เช่นกัน ในวัดเจดีย์หลวง Wooden shrines at Wat Jedi Luang, Chiangmai. Pencil sketch: 21x15cm วัดสิงห์เป็นวัดสำคัญวัดหนึ่งใจกลางเมือง The library building in Phra Singha Temple compound, Chiangmai. Pencil on paper: 15x21 cm อีกมุมหนึ่งที่อดบันทึกไม่ได้ ในความน่าสนใจ An amazing sight beg to be sketched, an unusual tall tree with various activities undershade at a corner of a temple in Chiangmai. Ink on paper:21x15cm การเที่ยวเชียงใหม่จะไม่ครบเครื่องถ้าไม่ได้แวะตลาดวโรรส ผมเลยต้องบันทึกไว้จนได้ Waroros local market is a must to complete being in Chaingmai. Ink on paper อีกจุดหมายหนึ่งที่ผมไม่พลาดคือการไปเดินเมียงมองตรงข้าม บ้าน 6 เสา ห้องแถวติดต่อกัน 3-4 คูหา และร้านอาหารริมปิง ฝั่งตรงข้าม Another landmark to down town Chiangmai is this row of old shophouse by the river opposite the Gallery Restuarant. Pencil on paper: 21x15cm ขอแถมอีกรูปครับ ตอนที่นั่งแอบๆหน้าตลาดวโรรสครับ A bonus shot of the sketcher at front of Waroros Market.
|
Atas
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] Atas เป็นสถาปนิกไทย ที่สนใจในการบันทึกสิ่งที่พานพบลงบนหน้ากระดาษด้วยสี แสง และเงา Atas is a Thai living in Bangkok, an architect by training and a retireee, by now! He records what he observes of his last 5 years of travels. Atas can be reached at asnee.t@gmail.com . All Blog |
|||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||
