Bloggang.com : Alps_s - เจ้าเจ็บแล้วใยเจ้าไม่จำ

Bloggang.com : weblog for you and your gang

เมื่อมนุษย์ถูกสร้างให้มีดวงตาที่มองตรงไปข้างหน้า พร้อมกับสองขาเพื่อก้าวย่าง แล้วเหตุใดฉันจะต้องหันกลับไปมองความทรงจำที่เจ็บปวด

Group Blog

All blogs

เจ้าเจ็บแล้วใยเจ้าไม่จำ

ตามนั้นเลยค่ะ...เจ้าเจ็บแล้วใยเจ้าไม่จำ

คราวนี้จำจริง ๆ ซักทีค่ะ ขอถอยออกมาจริง ๆ ซักที หลังจากตั้งหลักมาหลายรอบแล้ว คราวนี้ถึงเวลา
"ออกจากชีวิตฉันไปได้ไหม อย่าอยู่อย่าเสียเวลากับฉันได้ไหม"
เปล่าค่ะ ไม่ใช่ฉันร้อง ให้เค้าเป็นคนร้องคงจะเหมาะกว่า

วันนี้เป็นอีกวันที่ทำให้รู้อะไรชัดเจนขึ้นอีกแล้ว...
ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ไม่รู้ เพราะก่อนหน้านี้ไม่ถึงอาทิตย์ ฉันถามเค้าไปตรง ๆ แล้วค่ะ ว่าเค้าจะเอายังไงกับเรื่องของเรา ทั้ง ๆ ที่มันก็เหมือนจะชัดเจนแล้วนะ แต่ฉันก้อยากให้มันชัดเจนกว่านี้ ที่กล้าถามเพราะฉันคิดว่าฉันพร้อมที่จะเดินออกมาแล้ว และคำตอบฉันก็รู้แล้ว เพียงแต่ไม่อยากคิดเอง และถ้ามันเจ็บเพราะการฟังความจริง มันน่าจะทำให้หายทรมานได้เร็ว

ตู้ม...ค่ะ คำตอบเหมือนระเบิดลง

"ขอให้เหมือนเดิม"

หน้ามึนค่ะ ยังมีหน้าถามเค้ากลับไป

"คือทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ"

".........................................."

มีแต่ความว่างเปล่าค่ะ ไม่มีเสียงตอบรับจากคู่สนทนา น้ำตาฉันเอ่อล้นขึ้นมาทันที พร้อมกับไหลพรากเลยค่ะ ฉันถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันจะเหมือนเดิมได้ยังไง ในเมื่อสิ่งที่คุณทำกับฉัน มันไม่สามารถกลับไปเหมือนเดิมได้อีกแล้ว

ถึกได้อีกค่ะ

แทนที่จะรู้สึกตัว หลังจากร้องไห้เต็ม ๆ วันหนึ่ง ตื่นเช้ามา Fresh สุด ๆ ทำเป็นเก่งกล้า มองหน้าเค้า แต่ภายในใจอ่อนยวบ

ใช้แววตาที่บอกว่าเป็นหน้าต่างของหัวใจถามเค้าค่ะ...นางเอกเนาะ

"คุณทำได้ยังไงเหรอ คน ๆ นี้ไปทำอะไรให้ ทำไมทำกับฉันได้ขนาดนี้"

ค่ะ..ถูกต้อง เค้าไม่กล้าสบตาฉันหรอก...ทำให้เค้าไม่เห็นอะไรซ่อนอยู่ในนั้น

หุหุ ฉันคงเป็นนางเอกค่ะ..เห็นเค้า..ซึมเศร้า..ก็พลอยจะเป็นจะตายยิ่งกว่าเค้า
ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะทนเจ็บ ฝืนยิ้ม เพื่อทำให้คุณไม่รู้สึกผิด

กลับไป...ลั่นล้า กับเค้าเหมือนเดิม
กลับไปอยู่วังวนเดิม ๆ เจ็บทุกครั้งที่ใกล้ชิดกัน
เพราะทันทีที่ใกล้ชิดกัน..ใจฉันมันจะสัมผัสได้ว่า

อ้าว..มีแต่ฉันหรอกรึที่รักเค้า..ห่วงเค้า..แคร์เค้า..ส่วนเค้าเหรอ ไม่เคยมีฉันอยู่ในห้วงคำนึง