|
|
|
happy girl
| Create Date : 27 กรกฎาคม 2552 | | |
| Last Update : 27 กรกฎาคม 2552 15:13:58 น. |
| Counter : 1489 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
ยิ้มแบบนี้มีความสุขแน่
| Create Date : 27 กรกฎาคม 2552 | | |
| Last Update : 27 กรกฎาคม 2552 11:46:39 น. |
| Counter : 466 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
อติรุทกับความเปลี่ยนแปลงของต้นหอมและการ์ตูน
"มะม๊าดูสิ อติรุทหยิกหนู" มะม๊าเป็นรอยข่วนแดงยาว 1 นิ้ว เหมือนโดนข่วน เป็นรอยเจ็บเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งต้นหอมก็ไม่ได้บอกด้วยท่าทางเจ็บ แต่เหมือนจะอวดซะมากกว่า มะม๊าก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะลูกมะม๊าก็คงไมได้เจ็บอะไรมาก ก็เล่นกันตามประสาเด็ก ๆ แต่ก็ถามไปว่า แล้วหนูบอกคุณครูหรือเปล่าคะ หนูพยักหน้าแล้วบอกว่า "แต่คุณครูก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ" คุณครูคงจะคิดเหมือนมะม๊ามั้ง เพราะมะม๊าก็ไม่ได้คาดหวังว่า คุณครูจะทำโทษเด็ก 3 ขวบที่เล่นกันแล้วเกิดมีร่องรอยบาดแผลเล็ก ๆ แบบนี้
สองสามวันต่อมา
"หนูไม่อยากไปโรงเรียน"
"หนูไม่อยากเล่นกับเพื่อน"
"หนูอยากเล่นคนเดียว"
มะม๊าชักเริ่มสงสัยแล้ว จากต้นหอมที่เก่งกล้าสามารถลงจากรถเดินเข้าห้องเรียนได้เองโดยสั่งให้มะม๊านั่งอยู่ในรถไม่ต้องตามไปส่ง กลายเป็นต้นหอมที่ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากเล่นกับเพื่อน แล้วก็อ้อนให้มะม๊าไปส่งถึงห้องเรียนทุกวัน หนำซ้ำเมื่อไปถึงห้องเรียนก็กลับร้องไห้ขึ้นมา
เกิดอะไรขึ้นหนอ! มะม๊าอยากรู้
ตอนเย็นมะม๊าแอบไปนั่งดูหนูที่ศาลารอผู้ปกครองมารับตอนเลิกเรียน มะม๊าเห็นเพื่อนเอากระเป๋าตีหัวหนูสองครั้ง หนูก็นั่งเฉยไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับเพื่อน มะม๊าเห็นครูผู้ช่วยคนหนึ่งตีขาเด็กผู้ชายเพื่อนหนูที่ไม่ยอมนั่งเฉย ๆ สองที แรงพอสมควร แต่ไม่ถึงกับเจ็บจนร้องไห้ แต่ก็เป็นพฤติกรรมที่ไม่น่าพอใจ
มะม๊าจึงต้องบอกครูประจำชั้นถึงพฤติกรรมของครูผู้ช่วย ถึงแม้ว่าคนที่ถูกตีจะไม่ใช่ลูกมะม๊า เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่จะเป็นลูกมะม๊า กลายเป็นมะม๊าที่ขี้ฟ้องไปซะแล้ว แต่เพราะคิดว่าก็ดีกว่าการไม่ทำอะไรเลย
"ต้นหอมไม่เหมือนเทอมแรกเลยค่ะคุณแม่ เทอมแรกเค้าเก่ง ทำอะไรเองได้ทุกอย่างเลย ถอด-ใส่ เสื้อ-กระโปรงนักเรียนเอง ใส่ถุงเท้าเอง แต่ช่วงหลังนี้ทำเองได้แต่ไม่อยากทำ จะค่อย ๆ ทำ ช้า ๆ เรื่อย ๆ แต่กับเพื่อนก็เล่นกันดี สนุกสนาน" คุณครูบอกมะม๊าอย่างนี้
"หนูไม่อยากไปโรงเรียนเพราะอะไรคะ" ต้นหอมไม่ยอมตอบ
มะม๊าเลยตอบเอง
"หนูไม่อยากไปเพราะอยากอยู่บ้าน"...."ใช่"
"เพราะที่บ้านมีการ์ตูนดูใช่ไหมคะ"
ต้นหอมตอบว่า "ใช่ค่ะ"
หนูไม่อยากเล่นกับเพื่อนเพราะหนูอยากดูการ์ตูนใช่ไหมคะ
ต้นหอมก็ตอบว่าใช่
ต้นเหตุมันอยู่ที่นี่เอง จิตใจจดจ่ออยู่กับทีวี เลยไม่อยากเล่นกับเพื่อน รอเวลามะม๊ามารับกลับบ้านจะได้ดูทีวีดูการ์ตูน ดูคนเดียวสนุกกว่า
ที่เล่า ๆ มามันไม่ได้เกี่ยวกับอติรุทเลยซักนิดเดียว แต่ถ้าดูการ์ตูนน้อยลงก็คงจะดีกว่านี้ การ์ตูนไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก ดีเสียด้วยซ้ำในบางเรื่อง แต่ต้นหอมคงจะดูมากไปนะมาม๊าว่า
| Create Date : 25 ธันวาคม 2551 | | |
| Last Update : 25 ธันวาคม 2551 10:46:43 น. |
| Counter : 450 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
สายรุ้งของหนู
ลูกรัก
เมื่อหนูเสียใจ มะม๊าก็เสียใจกับหนูด้วย เห็นหนูไม่สบายใจมะม๊าก็เป็นกังวลกับหนูด้วยเหมือนกัน วันก่อน หนูมาบอกว่า "คุณครูให้เอาสายรุ้งไป2เส้น เอาแค่สองเส้นพอนะ ถ้าใครเอาสายรุ้งมาแล้วซานตาครอสจะมาแจกขนมด้วยล่ะ" แล้วเราสามคนพ่อแม่ลูกก็พากันไปซื้อสายรุ้ง
ต้นหอมดีใจใหญ่เลยที่จะได้สายรุ้งเอาไปให้คุณครู เที่ยวเอาไปอวดลุงศักดิ์ที่ข้างบ้าน มะม๊าเก็บสายรุ้งของหนูใส่กระเป๋าไว้วันจันทร์จะได้เอาไปให้คุณครูกัน
เช้าวันจันทร์ พวกเราตื่นสาย (ประจำเลย) ไปถึงโรงเรียนก็แปดโมงครึ่ง
ต้นหอมไม่ได้เข้าแถว มะม๊าเห็นสายรุ้งติดเต็มห้องเลย ต้นหอมก็ควักถุงใส่สายรุ้งออกมาให้คุณครู แล้วมะม๊าก็ไปทำงาน
คืนนั้นมะม๊าก็ถามหนูว่า คุณครูติดสายรุ้งของหนูหรือยัง หนูบอกว่า "คุณครูไม่ได้ติดสายรุ้งของหนู" อ้าวทำไมล่ะ! "ครูบอกว่ามันเยอะแล้ว"
มะม๊าเลยปลอบว่า ไว้เราเอามาติดที่บ้านเราก็ได้ หนูก็ไม่ยอมบอกว่ามันเป็นของที่โรงเรียนก็ต้องติดที่โรงเรียน "หนูอยากให้คุณครูติดสายรุ้งของหนูด้วย หนูอยากดึงสายรุ้งของเพื่อนออก แล้วติดของหนูแทน" มะม๊าตกใจในความคิดของหนู แย่แล้ว! การที่ไม่ได้ติดสายรุ้งทำให้หนูรู้สึกได้ขนาดนี้เลยหรือ
มะม๊ารู้ว่าหนูรู้สึกเสียใจ ผิดหวัง มะม๊าเลยลุกขึ้นมาเขียนจดหมายน้อยให้หนูถือไปให้ครูดาว บอกให้ช่วยติดสายรุ้งของหนูให้ด้วย เพราะไม่อยากให้หนูรู้สึกไม่ดีกับเพื่อน และสายรุ้งของเพื่อน ถ้าครูดาวจะติดที่หน้าห้องน้ำมะม๊าก็ไม่ว่าอะไร ขอให้มีสายรุ้งของหนูติดอยู่ในห้องเรียนด้วยก็พอ ครูดาวอ่านจดหมายมะม๊าแล้วก็หัวเราะ เพราะไม่คิดว่าหนูจะเสียใจ ผิดหวังแบบนี้
และแล้วสายรุ้งของหนูก็ถูกติดอยู่ที่หน้าห้องนอนที่โรงเรียน พร้อมกับของเพื่อนคนอื่น ๆ ที่เอามาเพิ่มทีหลังด้วย คราวนี้ครูดาวติดสายรุ้งของเด็กทุกคนเลย ไม่มีมุมก็จะติดก็ต้องหาที่ติดให้ได้
รักค่ะ
มะม๊า
| Create Date : 24 ธันวาคม 2551 | | |
| Last Update : 25 ธันวาคม 2551 9:35:06 น. |
| Counter : 462 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
มะม้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันหายไปไหน
วันปีผ่านไป ลื่นไหลเหมือนใส่สเก็ต ต้นหอมของมะม๊าก็เลยสามขวบมาได้สองสัปดาห์แล้ว อาบน้ำทาแป้งกันทีเอื้อมกันสุดแขน เมื่อก่อนตัวแค่สองฝ่ามือต่อกันเอง ลูกสาวมะม๊าพูดเก่งพูดมากพูดพร่ำ สารพัดจะพูด
มีช่วงหนึ่งที่ยายทวดมาพักอยู่ด้วยเมื่อเดือนที่แล้ว แล้วยายแตนก็ต้องตามมาช่วยดูแลยายทวด ยายแตนเป็นคนอ้วน มีทั้งเนื้อทั้งนม แต่ไม่มีไข่ ต้นหอมก็คลุกคลีตีโมงอยู่กับยายแตนอย่างสนุกสนาน ขี่หลัง ขี่คอ เปิดอก เลิกเสื้อ กันไปตามเรื่อง งุงิคิกคักกันไป ชอบไปบีบนมยายเล่นด้วยความสนุกสนานเอิ๊กอ้าก ๆ อย่างที่ไม่เคยเห็นอะไรมหึมาแบบนี้มาก่อน
จนเมื่อยายแตนกลับไป วันหนึ่งต้นหอมของมะม๊าก็ถามว่า
"ทำไมมะม๊าต้องใส่เสื้อนมด้วยล่ะ"
"ก็มะม๊าเป็นผู้หญิง" มะม๊าบอก
"อ๊าว! ก็แล้วนมมะม๊าไปอยู่ไหนหมดล่ะ" จ๊าก!ยัยคนนี้ผีเจาะปากมาหรือไงยะ
เพราะยายแตนมาสร้างบรรทัดฐานให้ต้นหอมซะสูงลิ่วเลย หัวเราะมิได้ ร่ำไห้ไม่ออก !
| Create Date : 07 พฤศจิกายน 2551 | | |
| Last Update : 7 พฤศจิกายน 2551 12:28:25 น. |
| Counter : 471 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [