XD~ ....ตามมาดู

ตามมาอ่านค่ะ

แหล่ม เลย

ชาวหว้ากอน้อ....
สุดยอดจริง ๆ
55555555...... หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังอยู่หน้า com
ชอบมาก ก ก ก ก.........

มาติดตามคร้าบ :D

ตอนที่ 5 ผมเองครับ

..ณ. ถนนเส้นยาวที่ทอดไปสู่ทางไปโลกแห่งวิญญาน ที่ขะมุขคะมอม ริมสองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม่อันแห้ง
กรัง พื้นดินที่แตกระแหง บางแห่งยังคงมาไฟลุกท่วมขึ้นมาจากรอยแยกเป็นระยะๆ แต่ยังคงมีที่พักริมทางหลังหนึ่ง
ในร้านค้า นั่งไว้ด้วย วิญญานพเนจร ดวงหนึ่งกำลังจิบน้ำชาไป สายตาก็เฝ้ามอง วิญญานมากมาย ค่อยๆ
ทะยอย เดินผ่านไป คนแล้วคนเล่า คนแล้วคนเล่า ..
......วิญญานพเนจรหันไปด้านหลังกล่ากับ แป๊ะแก่ๆ ที่เป็นเจ้าของรถเข็นขายกาแฟ...พร้อมกล่าขึ้นว่า
......อาแป๊ะ....เราไม่ได้มาซะนาน ท่านก็ยังคงไม่ไปไหนซะที....ทำมัยท่านจึงยังไม่ไปเกิดซะที
......อาแป๊ะ..ก้มหน้าลงมองดูสองมือของตัวเองพร้อมกล่าวขึ้น ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา และสั่นเครือ
.....เรายังคงมีห่วงอยู่ เรายังคงรอคอยใครบางคนอยู่...แล้วเจ้าละพ่อหนุ่ม อาแป๊ะถามกลับ
.....ฮ่าๆๆๆ ตั่งแต่ครั้งที่เจ้าหน้าที่ส่งวิญญานทำชื่อเราหายจาก data list ของผู้ที่เสียชีวิตแลัว
เราก็กลายเป็น วิญญานดวงเดียวที่ไม่มีที่ไป ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้จะไปนรก หรือ สวรรค์ดี ฮ่าๆๆๆ
วิญญานพเนจร กล่าวจบก็หันไปมองเหล่าวิญญานที่ยังคงเดินผ่านมาเรื่อยๆ ทันใดนั้น

....สายตาไปหยุดอยู่ที่ดวงวิญญานดวงหนึ่งซึ่งอยู่ในอาการลุกกรี้ ลุกลน
สีหน้าอยู่ในกาการแตกตื่น แต่เท้ายังคงก้าวไปข้างหน้า ติดตามดวงวิญญานดวงอื่นไป
....เอ็ะ นั่น หมอเจแห่ง นครหวาก่อนี่ และก่อนที่วิญญานหมอเจจะเดินผ่านไป วิญญานพเนจรก็ตะโกนเรียกไป
...หมอ...หมอเจ...
....หมอเจหันมอง มาทางต้นเสียงในทันทีด้วยสีหน้างุนงง...
....วิญญานกล่าว ...หมอมานี่ได้ไง..แล้วนี่เป็นอะไรตายนี่

...หมอเจก้มหน้าลงแล้วกล่าว เราโดน สมป็อบ หนอนบ่อนไส้แห่ง หว่ากอ นคร ลอบทำร้าย
ยามเผอ...โอ้พระเจ้าไม่รู้ว่าตอนนี้ ที่ หวากอนครเป็นไงบ้าง

...วิญญานพเนจร พยักหน้ารับ เอาละดีแล้วที่ หมอมาเจอผม หมออยากจะกลับไปมีชีวิต
เหมือนเดิมหรือเปล่าละ

...หมอเจรีบพยักหน้าถี่ยิบ พร้อมกล่าวขึ้น เราสามารถฟื้นขึ้นได้อีกหรือนี่ มันผิดหลัก
ทางวิทยาศาสตร์นะ
...วิญญานพเนจรเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกล่าว่า เส้นทางแห่งโลกวิญญานไม่มีกฎแห่งวิทยาศาสตร์
มีแต่กฎแห่งวิญญาน ผมต้องรีบพาหมอไปก่อนที่เจ้าหน้าที่นำทางวิญญานจะมาถึง อีกอย่าง
ต้องรีบกลับไปก่อนที่ เซลประศาสตร์ของหมอจะตายไปมากกว่านี้

...หมอเจ หลับตาลงพร้อมกล่าวขึ้น เราตายมาหลายชั่วโมงแล้ว คาดว่า เซลประสาทบางส่วนได้ตายไปแล้ว
คงไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้อีก

...วิญญานพเนจร..หลับตาลงใช้สมองคิดอย่างหนัก โอ๊ะ..หมอ เรามีหนทางแล้วหม้อ เอ่ย
ม่ายช่าย หมอ

...หมอเจ...เงยหน้าขึ้นมาจากความสิ้นหวัง....มีหนทางใด ใบหน้าที่สิ้นหวังของ
หมอเจกลับมีสีหน้าแห่งความหวังขึ้น

...เราก็หาร่างคนที่ผึ่งตายใหม่ๆ เข้าไปอาศัยแทนเลยซิ

...หมอเจ...แล้วเจ้าของเขาไม่ว่าเหรอ

...วิญญานพเนจร..โถหมอพอเขาตายปุบ เขาก็จะมาโผล่ที่ถนน แห่งโลกวิญญานเลย
หาทางกลับไม่ถูกหลอก หมอก็เหมือนกันนี่ถ้าไม่เจอผมก่อน ก็คงถูกผู้นำทาง
นำพาไปสู่เมืองแห่งวิญญาน
เรารีบเดินทางกันเลยดีกว่าหมอ ...วิกาลยิ่งยาวไกล ฝันยิ่งยุ่งหยิง


...ว่าแล้ววิญญานพเนจรก็ควาาเว็บสะป้า ที่ทางบ้านเผากงเต็กมาให้ แต็กๆ...แต็กๆ

...ขึ้นมาเลยหมอ และแล้ว เว็บสะป้าของ วิญญานพเนจรก็พา หมอเจ ทะยานขึ้น
ไปบนแนวยอดไม้ แล้วนำพาวิญญานของ หมอเจ ผ่านประตูมิติ ระหว่างโลกวิญญาน และ
โลกมนุษ กลับสู่ หวากอนครอีกครัง....เป็นความบังเอิญครั้งใหญ่ของหมอเจที่ได้เจอ
วิญญานพเนจรก่อนที่จะเจอผู้น้ำทางแห่งโลกวิญญาน

.......เอะ นั่นไงหมอเจเขามุงอะไรกันอยู่...ว่าแล้วหมอเจและวิญญาณพเนจร
ก็เดินเขาไปหาฝูงไทยมุง ภาพที่เห็นเป็นชายหนุ่ววัยราว 30-35 หุ่นล่ำบึก เหมือน
อาโน ได้ยินเสียงหญิงสาวผู้หนึ่ง กล่าวขึ้นลอยๆ ยังหนุ่มอยู่แท้ๆ ไม่หน้าโดนไม้จิ้มฟันแทงเหงือกตายเลย
ฮ่าๆๆๆ และแล้วหมดเจก็ได้ร่างใหม่ ใหญ่ล่ำบึก



........................พากลับมาให้แล้วครับ ฮ่าๆๆๆ ......สานต่อกันหน่อย.......

5654