|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
หลบไปพักใจ และก็ยุ่งเรื่องเรียน
กลับมาอีกครั้งหลังจากที่หายไปเป็นพักๆ  หลังจากที่ระหกระเหิน เดินทางหนีออกจากบ้านไป เป็นสิบวัน อาศัยเพื่อนหลับนอน เพราะว่าทะเลาะกับคนที่บ้าน  มีปัญหาส่วนตัวนิดหน่อยค่ะ ปัญหาเรื่องครอบครัวที่ยัง รอวันแก้ไข หลายสิ่งหลายอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตตอนนี้ เป็นบททดสอบความอดทนอย่างดีที่สุดเลยแหละค่ะ  ความเป็นอยู่ในต่างแดน ความลำบากทางความเป็นอยู่ ความต่างทางด้านภาษา การสนทนาอาจจะไม่เข้าใจร้อยเปอร์เซ็น แต่ก็ถือว่าเอาตัวรอดได้ในทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามา   บางครั้งปัญหาเรื่องครอบครัวมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ที่ไม่สามารถจะอธิบายให้ใครๆฟังได้หมด แต่..นางหล้าก็เชื่อว่าทุกคนก็ย่อมมีเหตุและผลเสมอ สำหรับนางหล้าแล้ว ถือว่ายังโชคดีที่พอเอาตัวรอดได้ อยู่ต่างเมืองแบบนี้พ่อแม่พี่น้องเราไม่มี อาศัยใครไม่ได้ ถ้าหาก...เป็นคนอื่นที่ไม่รู้ทางไปทางมา ภาษาก็ไม่ได้คงลำบากน่าดูเลย
  อีกอย่างเรื่องเงินก็เป็นเรื่องสำคัญ ถ้าไม่มีตรงนี้ บอกได้เลยว่าหนทางออกมันมืดมิดซะเหลือเกิน แต่สำหรับนางหล้า สาวบ้านนาคนนี้เข้มแข็งกว่าที่ใครๆคิด พ่อโทรมาบอกว่าให้กลับบ้าน.... น้องสาวโทรมาบอกว่าเป็นห่วง... พี่ชายบอกว่าให้ดูแลตัวเอง... น้องสาวอีกคนบอกว่าต้องการเงินเท่าไหร่บอกมา.. แต่นางหล้า..บอกว่ามีทั้งเงินและกำลังใจไม่ต้องห่วง   สัญญากับตัวเองฉันต้องอยู่ให้ได้ แม้ว่าผลมันจะออกมาแบบไหน เรื่องหย่าคือเรื่องสุดท้ายที่จะคิด เรื่องเรียนต้องมาที่หนึ่ง เพราะเราใกล้จบแล้ว ตอนนี้ก็รอสอบอย่างเดียว รอจดหมายตอบกลับเพื่อนัดสอบ ทุกๆวันที่ออกไปพักกับเพื่อนๆ ก็ไปโรงเรียนทุกวันไม่ได้ขาด เรื่องส่วนตัวกับเรื่องเรียนมันคงละเรื่องกัน เราต้องรู้จักแยกแยะ แม่นบ่คะ?  วันที่หนีออกจากบ้านไปไม่มีโทรศัพย์ติดตัวเลย ไม่ได้ติดต่อใคร เพราะคุณสามีทุบทิ้งทำลายหมด แม้แต่กำไลแขน สร้อยคอก็โดนกระชากขาดหมด ไม่มีนาฬิกา ไม่มีอะไรติดตัวเลยแม้แต่เบอร์โทรติดต่อที่บ้าน วันนั้นเกิดเรื่องร้ายแรงที่สุดเท่าที่เคยเจอ ที่พึ่งสุดท้ายก็คือสถานทูตไทย นางหล้าทำการติดต่อไปทันทีที่ได้เบอร์จากเพื่อนๆ ทางโน้นก็ให้ได้แค่คำแนะนำ และพี่คนที่ช่วยเหลือ ก็พอดีพี่เขาต้องเดินทางกลับเมืองไทย เรื่องมันก็เลยค้างเติ่งอยู่แบบนี้ เราก็ยังไม่รู้จะดำเนินการแบบไหน ก็เลยปรึกษาอาจารย์ที่โรงเรียน ซึ่งก็ได้รับคำตอบที่ดี ที่จะช่วยเหลือเราอย่างเต็มที่ และได้ส่งเราไปคุยกับหน่วยงานช่วยเหลือ ผู้หญิงที่มีปัญหาในครอบครัว อีกฟากหนึ่ง..นางหล้าก็ดำเนินการติดต่อทนาย เรื่องการขออยู่ต่อในเนเธอร์แลนด์ โดยที่ไม่ต้องอาศัยซื่อของสามีในการรับรองความเป็นอยู่เรา ทั้งทนาย + และหน่วยงานความช่วยเหลือ ก็ประสานมือการเดินเรื่องขอเอกสารจากเราทุกฉบับ ทะเบียนสมรส พาร์สปร์อต จดหมายจากทางตำรวจ ที่เราได้ดำเนินการแจ้งไว้ตอนออกจากบ้าน ทุกอย่างต้องดำเนินการอย่างเร็วที่สุด ตอนนี้เอกสารทุกอย่างได้ถูกสองหน่วยงานรวบรวมไว้แล้ว หลังจากนั้นก็คงจะดำเนินการขอใบอยู่ที่นี่ต่อด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องอาศัยใครมารับรองสถานะความเป็นอยู่ของเราอีก   เรื่องค่าใช่จ่ายให้ทนายดำเนินการนั้น นางหล้าเป็นผู้เสียเงินเองค่ะ ไม่ต้องบอกเลยค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ แพงค่ะ  ที่นี่ทนายคิดเป็นชั่วโมงๆ แค่พูดถามเหตุการณ์เฉยๆ ก็ชั่วโมงละ 180 ยูโร ต่อชั่วโมงนะคะ พูดเรื่องค่าใช่จ่ายแล้วขนลุกค่ะ หวังว่าเราจะไม่เสียเงินฟรี เพราะเรื่องนี้สามีรู้แต่ว่าเราได้ร้องขอความช่วยเหลือ แต่...เขาไม่รู้ว่าใครดำเนินการให้เรา
  แต่...เรื่องนี้นางหล้าจะไม่มีวันบอกเด็ดขาด เราจะทำแบบเงียบๆ ได้ไอดีการ์ดใหม่เมื่อไหร่ (โดยที่ไม่ต้องใช้ซื่อสามีรับรอง) เราค่อยดำเนินการขั้นต้อไป คือการขอบ้านอยู่ต่อ ก็หวังว่าจะสำเร็จในเร็วๆนี้ ก็ปล่อยให้ทนายดำเนินการไป
 
ส่วนเรื่องหย่านั้น นางหล้าขอเอาไว้ทีหลัง (ยังไม่ได้คิด)เพราะว่าถ้าหากเราตกลงกันได้ด้วยดี ก็จะหย่ากันแบบเงียบๆโดยที่เราไม่เรียกร้องอะไรเลย หากว่ามีปัญหาพูดกันไม่ได้ คงเป็นเรื่องยึดเยื้อแน่นอนถึงตอนนั้นก็คงได้รู้ ศักดิ์ศรีหญิงไทยใครก็อย่ามาหยามนะคะ  นางหล้าจะคิดเป็นนาทีให้ดู ฮ่า ฮ่า ฮ่า อันที่จริงเราก็ไม่อยากทำร้ายใครเพราะนิสัยคนไทยคือ ลืมง่าย อภัยง่าย ขี้สงสาร ง่ายๆยังไงก็ได้ แต่พอมาคิดถึงถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเราแล้ว มันไม่น่าให้อภัย ทำกับฉันแบบนี้ได้ไง
   เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด มันทำให้เรารู้ว่า เราต้องทำยังไง ทำให้เรารู้ว่าทางออกมีให้เราเสมอ เป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับคนที่มีปัญหาในต่างประเทศ นางหล้าเรียนรู้ด้วยตัวเอง หาข้อมูลด้วยตัวเอง เดินเรื่องทุกอย่างด้วยตัวเอง ในแต่ละวันตะลอนๆ อากาศก็แสนหนาวเหน็บ มันทรมานเหลือเกิน คิดถึงบ้าน คิดถึงครอบครัว คิดถึงเมืองไทย แต่..........พอมาย้อนคิดอีกที เราเองก็ยังไม่แก่ ยังไม่อยากกลับเมืองไทย ยิ่งเศษฐกิจแบบนี้ด้วย ขอสู้สักตั้งเถอะ เรียนจบทำงาน เก็บเงินสักสี่ห้าปี ได้เงินไปเก็บไว้กินตอนแก่ ค่อยกลับเมืองไทยถาวร หรือไม่ก็อาจจะเจอผู้บ่าวดีๆ สักคนที่รักเรา
  โอ๊ย................นางหล้าฝันกลางวันอีกแล้วพี่น้องเอ้ย ขอแค่วันนี้เรียนให้จบ สอบให้ได้ หางานทำ ช่วยเหลือตัวเองได้ก็พอใจแล้ว ชีวิตนี้ไม่ต้องการอะไรมากมายหรอก ขอแค่ว่า................ อยากให้สามีเข้าใจเรามากกว่านี้ อยากให้เขายอมรับตัวเองบ้างว่าอย่าใช้แต่อารมย์ อยากให้เขาใจเย็นลงสักนิด อยากให้เขาเอาเหตุผลมาคุยกัน อย่าเห็นแก่ตัวเอาชั่วให้คนอื่น(ภรรยา) อย่าขี้เหนียวจนเกินไป หัดสนใจคนอื่นบ้างนอกจากตัวเอง อย่าเชื่อคนอื่นมากกว่าคนข้างตัวนัก อย่าให้ครอบครัวเธอมาบงการฉัน เปิดใจยอมรับกันและกัน ห่วงครอบครัวฉันเหมือนที่เธอห่วงครอบครัวเธอ และก็อย่าเอาแต่ใจตัวเอง อย่าหึงจนไม่ดูตาม้าตาเรือ หึงจนบ้านแตก อย่ามาบงการชีวิตของเราเกินไป (มันทำให้เราอึดอัด) อย่างอื่นโอเคหมด คนอย่างนางหล้า เหตุผลและความรับผิดชอบมาก่อนความรักเสมอ และมั่นใจอย่างมากว่าเราเองไม่มีความบกพร่องใดๆ สาเหตุมันมาจากทางฝั่งสามีทั้งนั้น
   นางหล้าเป็นคนง่ายๆ รับฟังคนอื่นเสมอ บางที่เราเปิดใจจนเกินไป ไม่หึงไม่หวง เข้าใจหัวอกคนอื่นเสมอ ขี้เกรงใจ ขี้สงสาร แต่ทั้งหมดที่ทำก็เพราะเราเรียนรู้ผู้คนมาเยอะแล้ว และอีกอย่างเราโตแล้ว น่าจะคุยกันทุกเรื่องได้ดี แต่.......คุณสามีลูกสาม นิสัยยังเหมือนเด็กๆๆๆ บางทีก็น่าลำคาญ เมียไม่อยู่บ้านข้าวไม่กิน    จะเป็นจะตาย ตามเราหาจนเจอ เวลาทำไม่คิด แต่ก็ช่างเถอะเน๊าะ นางหล้าก็ทำตัวเป็นสาวสวยเลือกได้อยู่แล้ว ไม่สวย ไม่เลิศ ไม่ใช่สาวไทยนะค๊า    ตอนนี้กลับมาอยู่บ้านแล้วค่ะ สามีไปตามกลับ ไปง้ออยู่หลายวัน ร้องห่มร้องให้ บอกว่าอยู่คนเดียวไม่ได้ ขาดเราไม่ได้ ขอแก้ตัวใหม่ เอารถไปรับถึงที่ บอกว่าจะซื้อรถใหม่ให้ ตอนนี้ก็จองรถไปแล้วค่ะ คาดว่าเดือนหน้าก็คงได้รถใหม่ สีขาว เปอร์โย คนเล็กๆมาไว้ขับทำงาน มีเมียดีก็ต้องง้อแบบนี้แหละ สาวไทยเน้อสิบอกให้ โอท๊อปเชียวน๊าสิบอกให่ รุ่นนี้ไม่มีเรือพ่วง ไผก็อยากได้แม่นบ่คะ? 
ใกล้ปีใหม่แล้วสูขสันต์ วันคริสมาส และก็ เฮปปี้นิวเยียร์ ขอให้เพื่อนทุกคนจนมีแต่ความสูขกันมากๆนะคะ 



ขอบคุณเพื่อนทุกคนที่แวะมาอ่าน ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ หิมะกำลังตกอย่างหนักที่บ้าน อากาศก็หนาว หิมะสูงมากปีนี้ ไม่มีรถสักคันวิ่งผ่านหน้าบ้านเลย
 
Create Date : 25 ธันวาคม 2553 |
Last Update : 25 ธันวาคม 2553 5:43:11 น. |
|
24 comments
|
Counter : 819 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: MaFiaVza วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:6:09:56 น. |
|
|
|
โดย: army_wifey วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:7:15:09 น. |
|
|
|
โดย: DutchEngel IP: 87.212.248.10 วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:7:17:15 น. |
|
|
|
โดย: deeplove วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:9:17:20 น. |
|
|
|
โดย: เฟิร์น IP: 124.120.188.175 วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:9:27:28 น. |
|
|
|
โดย: ปิ่นแก้ว IP: 118.172.180.18 วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:9:45:11 น. |
|
|
|
โดย: คนเมืองจ้า IP: 118.172.28.199 วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:10:16:22 น. |
|
|
|
โดย: ning.ple วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:14:07:34 น. |
|
|
|
โดย: ครูบ้านหนองฮีไม่ใหญ่ (magicaland ) วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:16:15:35 น. |
|
|
|
โดย: ขอบคุณ (Ramaekers ) วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:17:41:45 น. |
|
|
|
โดย: Lovetravel1977 IP: 119.46.107.69 วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:19:14:42 น. |
|
|
|
โดย: nootatan (คิ้วสวย ตาหวาน ) วันที่: 25 ธันวาคม 2553 เวลา:20:20:46 น. |
|
|
|
โดย: aimeramm วันที่: 26 ธันวาคม 2553 เวลา:0:52:54 น. |
|
|
|
โดย: natto (natto-kita ) วันที่: 26 ธันวาคม 2553 เวลา:13:01:01 น. |
|
|
|
โดย: สาวปราจีนบุรี IP: 1.46.91.206 วันที่: 26 ธันวาคม 2553 เวลา:21:31:08 น. |
|
|
|
โดย: kriss IP: 223.205.171.243 วันที่: 27 ธันวาคม 2553 เวลา:17:05:17 น. |
|
|
|
โดย: pimiya IP: 192.168.3.3, 115.31.184.126 วันที่: 28 ธันวาคม 2553 เวลา:10:06:45 น. |
|
|
|
โดย: Ramaekers วันที่: 28 ธันวาคม 2553 เวลา:18:29:39 น. |
|
|
|
โดย: filmgus วันที่: 30 ธันวาคม 2553 เวลา:14:39:02 น. |
|
|
|
| |
|
|
Location :
Maastricht Netherlands
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

|
หนึ่งสมอง สองมือ ต้องไขว่คว้า เมื่อมีปัญหา ขึ้นมา ต้องแก้ไข เหนื่อยและท้อ ขอพักหน่อย ไม่เป็นไร ให้มีแรง ลุกขึ้นใหม่ ได้อีกครา
คนเราก็เป็น แบบนี้ กันทั้งนั้น มีสุขสันต์ โศกเศร้า เท่ากันแหละหนา ความสำเร็จ แต่ละครั้ง กว่าจะได้มา ต้องแลกด้วย เหงื่อและน้ำตา แทบทุกคน
ขอเป็นอีก หนึ่งแรงใจ ให้คนสู้ ให้เธอรู้ ว่าเธอ ยังมีหวัง ขอส่งแรงใจ ให้เธอ มีแรงพลัง ไปยังฝั่งฝัน ที่เธอวาดหวัง และตั้งใจ


|
|
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ลอกเลียน หรือนำส่วนใดส่วนหนื่ง ,รูปภาพ ในบล๊อคแห่งนี้ ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่ และเพื่ออ้างอิง โดยไม่ได้รับอณุญาติ มิฉะนั้นแล้ว จะถูกดำเนินคดี ตามที่ กฏหมายบันญัติไว้สูงสุด
|
|
|
|
| |
|
|
|