ห่างหายจากบล็อกไปปีกว่า เพราะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจากเดิมมากนัก

ตอนต้นปี 63 มีช่วงที่ล็อคดาวน์อยู่ตจวพอดีและไม่ได้ไปพบคุณหมอ

จนกระทั่ง....

เมื่อต้นเดือนตุลาคม เป็นช่วงที่บ้านตจว.มีงาน ตอนนั้นยาใกล้หมดและโดยรวมอาการดี เพราะออกกำลังกายสม่ำเสมอ ช่วงนั้นตัดสินใจหยุดยา 1-2 สัปดาห์ยังไม่มีผลอะไรจนถึงช่วงวันงาน มีทั้งอดนอน เดินทาง วิ่งถ่ายรูป ข้อเท้าเริ่มบวมนิดหน่อย แต่ไม่ปวด

 

พอเสร็จงานยังไปขี่จักรยานอีก ทีนี้เลยเริ่มปวดเข่า(ทางที่ขี่อาจลาดเกินไป หรือทางไม่ดี เพราะมีอาการหลังจากกลับมาทันที)  กลับมากินยาใช้เวลา 3-4 วันดีขึ้นเล็กน้อย แต่มีอาการที่คอปวดและดังในกะโหลก จนตัดสินใจกลับไปพบคุณหมอ (ไม่กล้าบอกว่าหยุดยาด้วยกลัวโดนดุ)

 

ตอนนี้ก็เลยตรวจเลือดวัดค่าอักเสบ รอผลสิ้นเดือน สงสัยจะได้กลับไปเพิ่มยาอีก ฮือ

ส่วนเสียงดังในกะโหลก คุณหมอบอกว่ากระดูกคอเริ่มเสื่อม ให้บริหารคอ
 

ปัจจุบันตอนนี้ เข่ากับข้อเท้าไม่มีอาการอะไร คอหายปวด แต่ยังได้ยินเสียงเบาๆ กลับมากินยาสม่ำเสมอตามเดิม ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้รู้ว่าจากที่เราคิดว่าร่างกายปกติแล้ว จริงๆไม่ใช่เลย ยังโชคดีที่ไม่ต้องกลับไปนับหนึ่งใหม่ แล้วก็ยังไม่ดื้อยา

 

ส่วนเรื่องโควิดก็มีผลในช่วงต้นปีที่โรครุนแรง ตอนนั้นคือถูกห้ามออกจากบ้าน

โดนคนที่บ้านกักตัวเพราะเห็นว่าเราภูมิต่ำ พอสถานการณ์ดีขึ้นก็ออกเฉพาะช่วงที่คนน้อย เช่น เวลาไปห้างซื้อของ ก็ไปกลางวัน วันธรรมดา พ่นแอลกอฮอลล์ใส่ทุกสิ่งที่จับ 555

จนถึงตอนนี้ก็ยังพกสเปย์แอลกอฮอลล์อยุ่ เพราะอยากให้หมดไปบ้าง ไม่ได้หมายถึงเชื้อโรคนะ หมายถึงแอลกอฮอลล์ที่บ้านนี่แหล่ะ เยอะจนคิดว่าน่าจะใช้ไปได้ยันรุ่นหลานเลยทีเดียว

 

จนถึงตอนนี้ไม่รู้ว่าโควิดจะกลับมารึเปล่า เราเองก็ไม่ประมาทแต่ก็อย่ากังวลจนเครียด

เกินไป สุขภาพใจสำคัญไม่แพ้สุขภาพกายเช่นกัน

สุดท้ายนี้ขอให้ทุกคนที่เผลอเข้ามาอ่าน สุขภาพดีแข็งแกร่งทั้งใจและกาย

ผ่านช่วงนี้ไปด้วยกัน เป็นกำลังใจให้ทุกคน ทั้งคนทำงาน ทั้งผู้ประกอบการ และตัวเราเองด้วย สู้ๆ โควิดไปชิ้วๆ และที่สำคัญห้ามแอบไปฟ้องหมอว่าเราหยุดยาเองนะ 5555555