เที่ยวคนเดียวในเมืองฝรั่งกับการนัดเจอหนุ่มตี๋หลาย ๆ คนจาก dating app ตอนที่ 2
ใครยังไม่อ่านตอนแรก ตามลิงค์ด้านล่างนี้ไปอ่านก่อนได้นะคะเที่ยวคนเดียวในเมืองฝรั่งกับการนัดเจอหนุ่มตี๋หลาย ๆ คนจาก dating app ตอนที่ 1วันนี้เวียดสุดหล่อก็ยังไม่แชทมาหาอีกเราก็เลย เอาวะ เข้าทินเดอร์ใหม่แต่เราไม่คาดหวังอะไร เราเอารูปหน้าเราออก ใส่รูปอาหารแทนใส่แค่รูปอาหารรูปเดียว แล้วก็ลบหน้าโปรไฟล์ออก ไม่เขียนอะไรเลยกะว่า ถ้าใครทักคุยกับเรา แสดงว่าคนนั้นโอเคเลย เพราะเค้าก็คุยอย่างไม่คาดหวังเหมือนกันถ้าคุยโอเค เดี๋ยวให้ดูรูป 555เราก็ like ตี๋ทุกคนที่เห็นจนโควต้าเต็มเลยนะแล้วก็มีตี๋นึงทักมาเว้ยเป็นตี๋ไม่หล่อ แว้น ๆ อ้วน ๆ เตี้ย ๆ มีรอยสักอันเบ่อเร่อกลางหลังคือหน้ามึงไม่แว้น แต่บุคลิกมึงแว้นมาก เพราะถ่ายกับรถแต่ง เป็นรถโตโยต้าสปอร์ทแต่งมาแล้วเค้าก็ทักมา เราก็ทักไปเออ คุยดีเว้ยเราก็บอกไปว่าเรามาเที่ยวแค่ไม่กี่วัน เดี๋ยวกลับละมันก็บอกว่า เฮ้ย เดี๋ยวพาเที่ยว พรุ่งนี้วันอาทิตย์ มันว่างอยากไปไหน เราก็บอกว่า อยากไปที่ ๆ มีต้นไม้เยอะ จริง ๆ คิดไว้แหละว่าอยากไปอุทยานแห่งชาติแต่ถ้ามีคนขับรถมาเที่ยว ไปไหนก็ได้งั้น แล้วแต่คนขับเลยฮีก็บอกว่า งั้นไปอุทยานแห่งชาติอันนี้มั้ย ฮีเคยไปตอนเด็ก ๆ แล้วก็ไม่ได้ไปอีกเลยโป๊ะเช๊ะเลย เป็นอันที่เราอยากไปพอดีเลยตอบตกลงเลยนัดแนะเวลา และ สถานที่เจอเสร็จสรรพเราต้องนั่งรถไฟออกนอกเมืองไปแถวบ้านมันก่อน แล้วมันก็ขับออกนอกเมืองไปอุทยานแห่งชาตินั้นอีกอิตี๋เตี้ยนี่มันก็แอบตกใจนะว่าทำไมอะไรมันจะนัดง่ายดายขนาดนี้ ฮา ๆฮีก็บอกนะว่ายูอยากรู้อะไรเกี่ยวกับชั้น ยูก็ถามได้นะแต่รับรองได้ว่าชั้นไม่ใช่ฆาตกรโรคจิตแน่นอนแหม่ ชั้นเชื่อ แค่ยูพูดแค่นี้ก็รู้แหละว่าเป็นคนดีแล้ววันอาทิตย์เราก็ออกจากโฮสเทลในเมือง จับรถไฟไปหามันนอกเมืองมันมีการส่งรูปรถ 2 คันมาให้เลือกนั่งด้วยนะว่าอยากนั่งคันไหนHonda Jazz หรือ Toyota 86แน่นอนว่าหลายคนเลือกรถสปอร์ตใช่มั้ยแต่อิป้าอย่างดิชั้น ขอเลือกนั่งสบายเสียงไม่ดังค่ะเลยเลือก Honda Jazzเช้าวันนั้นก็จับรถไฟไปนอกเมือง นั่งหลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่ชั่วโมงกว่า ๆ จะถึงสถานีแถวบ้านมันมันก็มารับแล้วไปกินข้าวตอนเที่ยงกันก่อนมันแว้นจริง ๆ เหมือนเด็กแว้นบ้านเราแหละแต่เปลี่ยนจากมอร์ไซด์เป็นรถสปอร์ตคำพูดคำจาก็จะห้วน ๆ เฮ้ว ๆ รอยสักตรงหลังใหญ่มากอ่ะแต่หน้ามันตี๋น้อย ไม่มีความแว้นเล้ย ถ้าแกใส่แว่นซะหน่อย ชั้นนึกว่าแกเป็นเด็กเนิร์ดไปแล้วนะ ก๊าก ๆมันเป็นตี๋จีนเวียดนามจริง ๆ มันเกิดที่ปราจีนบุรีบ้านเรานะแต่พ่อแม่พามันอพยพมาอยู่เมืองฝรั่งนี้ตั้งแต่เด็กมันก็แว้น ติดความเป็นฝรั่งมากกว่าตี๋มันก็ถามว่าอยากกินไรเลยถามมันว่าแถวนี้อะไรดังมันก็บอกว่าแถวนี้เป็นถิ่นคนเวียดนามอยู่ ที่ดังก็จะเป็นติ๋มซำกับอาหารจีนแล้วก็อาหารเวียดนามตอบทันใด อยากกินติ๋มซำ เพราะชอบกินติ๋มซำอยู่แล้ว แล้วทริปนี้ยังไม่ได้ลองกินเลยมันก็พาไปต่อแถวกินติ๋มซำมันบอกว่า เนี่ย เมื่อวานก็มากินร้านนี้ไอ้เราก็ เฮ้ย งั้นเปลี่ยนร้านกันมันบอกว่า ไม่เป็นไร ชอบกิน กินซ้ำได้ เลยไปต่อคิวกินแล้วมันก็เล่าให้ฟังว่า มันเพิ่งเลิกกับแฟนได้ไม่กี่เดือนคบกับแฟนมาตั้งแต่ high schoolรู้สึกว่าแฟนเป็นอินโดหรือเขมร เชื้อสายจีนเนี่ยแหละพอเรียนจบม.ปลาย มันก็ไม่เรียนต่อนะ เพราะมันบอกว่ามันไม่ชอบเรียน (แว้นตัวจริง เสียงจริง)มันก็เลยไปทำงานแบกหาม ขับรถส่งของ อะไรของมันก็ว่าไปแล้วก็ไปอยู่บ้านแฟน เอาโรงรถของบ้านพ่อแม่แฟน เปลี่ยนมาเป็นห้องนอนรังรักของมันมาเป็น 10 ปีเลยแล้วก็จับได้ว่าแฟนนอกใจเดือนกุมภาปีที่แล้วแล้วก็ประคับประคองกันมา เพราะจะแต่งงานกันในเดือนตุลา ปีเดียวกันการ์ดก็แจกไปแล้ว โรงแรมก็จองแล้ว เหล่าญาติที่ฝั่งซีกโลกก็บุ๊คตั๋วเครื่องบินมาแล้วจนเดือนสิงหา ก็เลิกกันจริง ๆ ต้องยกเลิกทุกอย่าง ก็เสียค่ามัดจำโรงแรมไปส่วนญาติที่บุ๊คตั๋วเครื่องบินจะมาช่วยงานก็ต้องบินมา แต่ก็บินมาเที่ยวกันไปมันคงจะเศร้ามากจริง ๆ คบแฟนเป็น 10 ปี ดันมาแยกทางกันตอนจะแต่งงานมันก็เลยเศร้ามาก แล้วตอนนี้ปีใหม่แล้วก็ยังเศร้าอยู่ น่าสงสารอ้วนน้อยจริง ๆแล้วเราก็ได้กินติ๋มซำซักทีอร่อยมาก คำใหญ่ ได้ใจฝุด ๆมื้อนี้เราช่วยมันจ่าย จริง ๆ อยากจะเลี้ยงนะ แต่เค้าเอาบิลไปให้ผู้ชายเรากำลังเอาเงินสดออกมานับจ่าย เราเลยชิงยื่นให้ครึ่งนึงก่อนเลยพร้อมกับของฝากจากเมืองไทยอีก 1 ชุด อิอิ แล้วมันก็พามาซื้อน้ำอ้อยซึ่งตอนแรกเราไม่ได้อยากกินเลยนะไอ้น้ำอ้อยเนี่ยเพราะมันแพง น้ำอ้อยบ้านเรา 20 บาทได้เยอะมากแต่น้ำอ้อยเกล็ดน้ำแข็งที่นี่ 2 แก้ว 5 เหรียญ แล้วคนต่อคิวยาวเหยียดหนุ่มก็ไปต่อมั่งแล้วซื้อมาให้เราลองพอกินเท่านั้นแหละเฮ้ย โครตอร่อยเลยไอ้เกร็ดน้ำแข็ง มันไม่ใช่เกล็ดน้ำแข็งจืด ๆ แบบบ้านเราอ่ะมันเป็นเกร็ดเหมือนบิงซูที่เราน้ำอ้อยไปแช่แข็งแล้วทำมันเกล็ดมีรสชาติอ่ะไม่เหมือนบ้านเรา เกล็ดน้ำแข็งก็คือน้ำเปล่าทำเป็นเกล็ดคือมันไม่เหมือนน้ำอ้อยเกล็ดน้ำแข็งในตู้หมุนในห้างบ้านเราอ่ะอร่อยฟินกว่ากันเยอะแล้วที่สำคัญ เราได้กลิ่นส้มเช้งในน้ำอ้อยด้วย มันทั้งหวานน้ำอ้อย กรุบ ๆ เกล็ดน้ำอ้อย แล้วก็หอมกลิ่นส้มเช้งเข้าใจแล้วว่าทำไมคนถึงได้ต่อคิวยาวขนาดนี้รู้งี้ขอเพิ่มอีกแก้วดีกว่าแต่เห็นคิวไปต่อใหม่แล้ว ถอดใจแล้วนี่ยังไม่ได้ไปอุทยานแห่งชาติเลย ก็บ่ายแล้วเลยนั่งรถไปดีกว่า ระหว่างนั่งรถทางไกลนั้นเราก็คุยกันเนอะฮีก็ถามว่า นี่ยูเสี่ยงมากเลยนะเนี่ยเป็นผู้หญิงเที่ยวคนเดียว กล้ามากับชั้นได้ยังไงเนี่ยถ้าชั้นพายูไปไหน ยูจะรู้มั้ยเนี่ย เพราะยูก็ไม่เคยไปเราเชื่อในสัญชาตญาณของเราน่ะคิดว่าอิตี๋นี่ มันไม่มีอะไรหรอก ก็เป็นเพื่อนกันก็ได้นี่มีเพื่อนต่างชาติไว้ไม่เสียหลาย เวลายูมาเมืองไทย เดี๋ยวชั้นพาเที่ยวบ้างจริง ๆ แล้วเราก็มีแอบถ่ายหน้ามันแล้วก็ป้ายทะเบียนส่งไปให้เพื่อน ๆ ที่เมืองไทยอยู่นะกะว่าเฮ้ย ถ้าจู่ ๆ เราหายไปก็หน้านี้ ทะเบียนนี้นะโว้ย 5555 นั่นไปไกลเหมือนกัน แต่ก็เพลินกับวิวข้างทางถนนดีมาก ต้นไม้เต็มเลย คุยกันเพลิน ๆ ก็ถึงเส้นทางเดินป่าแล้วเราชอบเมืองฝรั่งที่เจริญแล้วอย่างนึงคือ ห้องน้ำคือไม่ว่าจะเป็นห้องน้ำในอุทยานแห่งชาติ มันก็จะเจริญและค่อนข้างสะอาดไม่เหมือนเมืองไทย ห้องน้ำในอุทยานแห่งชาติที่ต้องทำใจแล้ว ทำใจอีก ก่อนจะเดินเข้าไปปลดทุกข์ได้เราเป็นโรคจิต เราต้องการห้องน้ำสะอาดเวลาเลือกโฮสเทลหรือโรงแรม สิ่งแรกที่เราดูเลยคือห้องน้ำและห้องอาบน้ำถ้าผ่าน ห้องนอนแบบไหนก็สบายมาก แล้วเราก็เดินไปดูจุดชมวิว ซึ่งมันหลายจุดในหลายเส้นทางเดินป่าอ้อ แล้วอีกสิ่งนึงที่มันชอบนอกจากแต่งรถและขับรถทางไกลก็คือ....มันเล่นกล้องโหย ชอบเลยมากับมันเราได้ทั้งเที่ยวอุทยานแห่งชาติที่อยากมาแล้วได้รูปสวยจากกล้องโปรอีกต่างหากอิตี๋นี่มันเจ๋งจริง ๆ โว้ย 555 แต่อันไหนดูไกล ตี๋อ้วนน้อยก็จะบอกว่า ไม่เอา ขอผ่าน เดินเยอะเกิน 555เราก็เดินอันที่ไม่เกิน 5 กิโลไป กลับเห็นวิวภูเขาสลับซับซ้อน ต้นไม้เขียวครึ้ม happy ฝุด ๆแล้วก็ได้นั่งพักเหนื่อย แล้วได้ดูพระอาทิตย์ตกสวยดี ระหว่างทางจะกลับ มีร้านกาแฟเราก็เลี้ยงกาแฟตี๋น้อยเย็น ๆ ก็ได้เวลากลับกลับมาถึงแถวบ้านเราก็คำมืด ประมาณ 3 ทุ่มได้ก็ไปนั่งกินข้าวกันก่อนมันกินนะ แต่เราไม่กิน เพราะยังอิ่มกับอิติ๋มซำคำโต ซัดไปตั้ง 5-6 เข่งแล้วมันสั่งอะไรรู้มั้ยจ๊ะคาโบนาร่า กับ บิงซู!!!!!สำหรับกินคนเดียว!!!!!!!!!! แต่มันก็เอาจานมาแบ่งให้เราชิมนะคือมันอร่อยและอ้วนมากกกกกกส่วนบิงซูเผือกก็อ้วนมากเช่นกัน ทั้งช็อคโกแลตและนมข้นหวาน โอ๊ย ไม่แปลกใจเลยทำไมมึงถึงอ้วนนนนมันบอกว่าเนี่ย มันเพิ่งเลิกบุรี่มาได้ 3 อาทิตย์มันมีแอพนับว่าตั้งแต่เลิกบุหรี่มาได้เนี่ยมันประหยัดเงินไปเท่าไหร่แล้ว แล้วประหยัดบุหรี่ไปเป็นพันมวนแล้วคือมันสูบวันละ 30 มวนได้พอไม่มีบุหรี่สูบ มันก็จะหากิน เพราะปากมันว่างน้ำหนักเลยพุ่งกระฉูดเลยเดือนนี้แล้วดูสิ่งที่มันเอาเข้าปากสิ ไหนจะน้ำหวาน เนื้อสัตว์ แป้ง ชีส ครีม ไอติม ฯลฯอ้วน ๆ ทั้งน้านมือนี้เรากะจะเลี้ยงมันเพราะมันขับรถทางไกลพาเราเที่ยวทั้งวันเลยมันไม่ได้เสียน้ำมันอย่างเดียวนะ จริง ๆ ถ้าคิด มันก็เสียเวลาพาเราเที่ยวด้วยตอนคิดเงิน เราเลยยื่นเงินสดให้พนักงาน ส่วนมันยื่นบัตรเครดิตพนักงานก็เอาเครื่องไปแตะตัดบัตรเครดิตมันแทน ฮา ๆอย่างว่านะ เมืองฝรั่ง ถ้าสองคนแย่งกันออก ก็ควรจะให้ผู้ชายเป็นคนออกนั่นแหละ แล้วตี๋ก็พาเราไปส่งที่โฮสเทล ซึ่งอยู่ไกลจากบ้านเป็นเกือบชั่วโมงเลยนะเพราะตอนเรานั่งรถไฟมาแถวบ้านมันนอกเมืองก็เป็นชั่วโมงกว่าเหมือนกันมันบอกว่ามันง่วงมากเลย เลยขึ้นทางด่วนไปเลย เลยได้เห็นวิวทางด่วน โล่ง สวยไปอีกแบบแล้วมันบอกว่า ถ้ามันว่างอีกรอบ เดี๋ยวมันพาไปกินอาหารเกาหลีนะเราก็โอเคเลย เพราะ ณ จุดนี้ ไปกับใครก็ได้ แค่อยากมีคนพาเที่ยว ไม่ต้องเลี้ยงเรา เดี๋ยวเราขอเลี้ยงแทนนะไว้มาเม้าต่อบล็อคหน้านะจ๊ะมีให้เม้าอีกหลายยยยยยยยยยคนมากใครมาอ่านแล้วชอบ อ่านแล้วอยากติดตามต่อเม้นท์ให้กำลังใจกันหน่อยน้ารักคนอ่านนะคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
