 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
ต่าง
ต่าง...
ในฤดูกาลที่ลมหนาวพัดผ่านอย่างเอื่อยเฉื่อย ดวงอาทิตย์เกียจคร้านยังคงเร้นกายอยู่ภายใต้อ้อมกอดอบอุ่นแห่งภูผา
หมอกจางแผ่ปกคลุมอยู่ทั่วทั้งบริเวณที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยความเขียวขจีและสีสรรของเหล่าพรรณไม้
กลิ่นไอจากดิน กลิ่นหอมจากหญ้า และอากาศเย็นเยียบ แผ่ซ่านไปยังทุกรูขุมขนช่วยปลุกกระตุ้นผู้ซึ่งกำลังเริ่มต้นชีวิตในวันใหม่ให้รู้สึกสดชื่นและกระปรี้กระเปร่าขึ้น
ชีวิตกึ่งชนบทในปริมณฑลที่เทคโนโลยีและความทันสมัยยังไม่อาจเข้ามาถึงได้สะดวก ความเป็นธรรมชาติและวิถีชีวิตแบบดั้งเดิมยังคงมีให้เห็นได้ทั่วไป
ที่แปลงเพาะพันธุ์ไม้ดอกขนาดพอเหมาะ ชายแก่สวมเพียงเสื้อบางกำลังถือฝักบัวเดินรดน้ำเพื่อให้ความชุ่มชื่นแก่สิ่งที่กำลังชูคอรอรับอย่างไม่รู้จักเหน็บหนาว
เพื่อนบ้านที่กำลังเดินทางไปตลาดด้วยจักรยานคู่ชีพสภาพคร่ำคร่าส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดมาแต่ไกล ถ้อยคำทักทายส่งถึงกันด้วยสีหน้าและรอยยิ้มแห่งไมตรีจิต
ถึงแม้ที่นี่จะไม่มีความสะดวกสบายมากนัก สถานบันเทิงต่างๆ หรือแม้แต่ห้างสรรพสินค้าก็ยังไม่อาจเสี่ยงเข้ามาเปิดกิจการ ในยามราตรีที่นี่ถูกโอบล้อมไปด้วยความมืดมิด
หากแต่ชีวิตของผู้คนที่อาศัยอยู่ยังที่แห่งนี้ก็ดำเนินไปด้วยความเรียบง่าย ปราศจากการแข่งขันและความรีบร้อนใดๆ
สถานที่แห่งนี้สำหรับบางคนแล้ว มันดูเหมือนกับจะเป็นสถานที่ซึ่งกาลเวลาหยุดนิ่ง แต่สำหรับบางคนแล้วมันกลับเป็นสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยความเงียบเหงาและไร้ซึ่งความน่าอภิรมย์อย่างสิ้นเชิง
แต่ละวันช่างเต็มไปด้วยความน่าเบื่อหน่ายกับวิถีชีวิตเดิมๆ ที่ไร้ซึ่งการเปลี่ยนแปลงและเรื่องราวใหม่ๆ
หญิงสาวท่าทางปราดเปรียวในชุดสวยขัดแย้งกับสภาพแวดล้อมเดินออกจากบ้านตัดแปลงดอกไม้ซึ่งเต็มไปด้วยสีสัน พื้นดินที่ดูดซับน้ำค้างและไอเย็นไว้ตลอดคืนทำให้การเดินด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอค่อนข้างจะลำบากเล็กน้อย
แต่ถึงกระนั้นสีหน้าและแววตาของเธอก็ยังคงเผยให้เห็นถึงความสุขที่อยู่ข้างใน กับวันแรกของการทำงานในชีวิต วันที่ปีกแห่งเสรีภาพจะนำพาเธอไปยังสถานที่ที่เธอเฝ้าใฝ่หามาตลอด
ชีวิตหรูหราที่ได้แต่งตัวแต่งหน้าสวยๆ งามๆ อยู่ในเมืองที่ไม่เคยหลับนั้นคงจะทำให้เธอมีความสุขกว่าสถานที่อันไร้ซึ่งสิ่งบันเทิงเริงใจใดๆ แห่งนี้
เธออาศัยอยู่ที่นี่มานาน มันนานจนกลายเป็นความชินชา และนั่นทำให้เธอไม่เคยสังเกตเห็นสิ่งรอบกายเหล่านี้มานานมากแล้ว
ความสวยงามตามธรรมชาติ แปลงดอกไม้หลากสีสันเหล่านั้นไม่อาจทำให้เธอรับรู้ได้ถึงความงามที่บริสุทธิ์อันสงบนิ่งนั้น
เช่นเดียวกับที่ใครบางคนซึ่งเฝ้ามอบใจรักบริสุทธิ์ให้กับเธอตลอดมา และด้วยความมั่นคงตลอดมานั่นเองทำให้มันกลายเป็นสิ่งที่ไม่ได้มีความหมายใดๆ เลยสำหรับเธอ
.............................................................
แดดอ่อนยามเช้าส่องผ่านม่านหน้าต่างเพื่อให้ผู้ที่กำลังอยู่ในห้วงนิทรารับรู้ว่าถึงเวลาที่ต้องลุกจากที่นอนแล้ว หญิงสาวควานมือหานาฬิกาเพื่อดูเวลาก่อนที่จะลุกขึ้นเพื่อทำธุระส่วนตัวด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน
เครื่องปรับอากาศถูกปิดจากรีโมทคอนโทรล หญิงสาวหยิบกระเป๋าและกุญแจรถเดินออกจากห้องพักหรูใจกลางเมือง
ถึงแม้ว่าจะเป็นเช้าในฤดูหนาวก็ตามที แต่สภาพอากาศภายนอกตัวถังรถยนต์ที่เธอกำลังนั่งอยู่ในขณะนี้กลับไม่แสดงให้เห็นถึงฤดูกาลที่มันกำลังเป็นอยู่แม้แต่น้อย
แดดแรงแผดทะลุฟิล์มกรองแสงเข้ามาถึงตัวเธออย่างไม่ยากเย็น ควันและเขม่าบางๆ ปกคลุมอยู่ทั่วท้องถนน
หญิงสาวเหม่อมองออกไปนอกตัวถังขณะที่รถยนต์กำลังรอคิวยาวเหยียดเพื่อที่จะผ่านไฟแดงตรงหน้าไปให้ได้
ไม่ว่าจะทางใด ใครๆ ต่างก็มองตรงไปด้านหน้าด้วยสีหน้าแววตาเรียบเฉย ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีการพูดคุย ทุกๆ แห่งล้วนมีแต่ความเร่งรีบ
สองข้างทางและเกาะกลางถนนที่ถึงแม้จะมีต้นไม้ปลูกเรียงรายให้เห็นอยู่บ้าง แต่สีของมันดูขมุกขมัวเหลือเกิน ต้นไม้และดอกไม้เฉาๆ อันไร้ชีวิตชีวา
สถานที่ทำงานอันสวยหรูที่สองข้างทางเดินถูกประดับประดาด้วยดอกไม้ประดิษฐ์อันวิจิตร มันเป็นดอกไม้ที่ไม่ต้องการการดูแล ไม่ไหวเอน และไม่มีความรู้สึกใดๆ
ไม่ต่างจากผู้คนที่นี่เลยที่ถึงแม้ทุกคนที่เดินผ่านเธอจะยิ้มแย้ม ทักทาย และเคารพนบนอบเธอ แต่นั่นก็อาจจะเพียงเพราะเธอมีอำนาจในสถานที่แห่งนี้เท่านั้น
เหตุการณ์ต่างๆ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตเธอล้วนทำให้เธอไม่อาจวางใจต่อสิ่งใดๆ หรือกับใครได้ง่ายๆ เช่นเดียวกับใครบางคนที่พยายามมอบความรู้สึกพิเศษบางอย่างให้เธอได้รับรู้มาตลอดระยะเวลานาน
หญิงสาวเดินผ่านดอกไม้ประดิษฐ์เหล่านั้น เช่นเดียวกับที่เธอพร้อมจะเดินผ่านความรู้สึกของใครๆ ไปอย่างไม่สนใจและไม่อาจวางใจ
...สิ่งเหล่านี้ไม่ได้มีความหมายสำหรับเธอ...
.............................................................
ณ สถานที่ที่ทุกสิ่งทุกอย่างดูสวยงามสะอาดตา ทุกซอกทุกมุมถูกประดับประดาด้วยเครื่องเรือนและอุปกรณ์สำนักงานอันทันสมัย
เพื่อนร่วมงานชายหญิงล้วนหน้าตาสะอาดหมดจด เครื่องแต่งกายดูภูมิฐานตามสมัยนิยม เขาเหล่านั้นพูดจากันด้วยภาษาสุภาพแบบที่บ้านของเธอไม่ใช้กัน
เธอมองดอกไม้ประดิษฐ์ที่ถูกประดับประดาอย่างสวยงามในแจกันราคาแพงซึ่งเรียงรายกันอยู่ตามรายทางเดินด้วยความตื่นตา
ถึงแม้จะเคยเห็นมาบ้าง แต่ดอกไม้ประดิษฐ์ที่นี่ก็เหมือนจริงมากจนเธออดแปลกใจไม่ได้ สีสันสวยงามของกลีบแต่ละกลีบ หยดน้ำค้างซึ่งเกาะพราวอยู่บนกลีบดอกนั่นก็ล้วนแต่เป็นของประดิษฐ์ทั้งสิ้น
หญิงสาวหลงใหลไปกับสิ่งสวยงาม คำพูดหวานๆ และสิ่งประดิษฐ์ตรงหน้าจนเธออดที่จะคิดไม่ได้ว่าคงจะมีความสุขมากถ้าเธอได้อยู่ยังสถานที่แห่งนี้ตลอดไป
.............................................................
หญิงสาวเดินทางมายังสถานที่แห่งนี้หลังจากตัดสินใจหยุดพักทุกสิ่งทุกอย่างชั่วคราว เธอมอบหมายให้ผู้ที่ไว้ใจได้สานงานของเธอต่อชั่วคราว
มันเป็นสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยสีเขียวสดจากต้นไม้ใบหญ้า และความสดใสถูกเติมเต็มด้วยสีสันต่างๆ ของเหล่ามวลดอกไม้
เธอมองออกไปได้ไกลสุดลูกหูลูกตา อากาศที่มีกลิ่นหอมจางๆ ของดินทำให้เธอคิดอยากที่จะเก็บมันใส่ขวดแล้วเอากลับไปไว้ที่บ้าน
คำพูดห้วนๆ อันแสนจะกระด้างนั้นแสดงออกถึงไมตรีจิตและความจริงใจกว่าที่เธอเคยรู้สึกมา
เมื่อเธอเดินลงไปยังแปลงดอกไม้หลากสี กลิ่นหอมจากเหล่ามวลไม้ก็ลอยมาตามลมเย็น กิ่งก้านและดอกใบที่พริ้วไหวช่างแสดงให้เห็นถึงความมีชีวิตชีวา
หญิงสาวหลงใหลสิ่งที่เธอเห็นและสัมผัสจนอดที่จะคิดไม่ได้ว่าเธอคงจะมีความสุขมากหากได้อยู่ที่นี่ตลอดไป
.............................................................
วันเวลาผ่านพ้น หญิงสาวงัวเงียลุกจากที่นอนเพื่อทำธุระส่วนตัวก่อนที่จะไปสู้ชีวิตอีกหนึ่งวัน บัดนี้ความกระปรี้กระเปร่าและความตื่นตาตื่นใจหายไปจนหมดสิ้น
ความเหนื่อยล้าเข้ามาแทนที่และกำลังเกาะกินร่างกายจิตใจของเธอช้าๆ ระยะเวลาที่ผ่านมาทำให้เธอได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมาย
เธอเคยคิดว่าเธอจะมีความสุขแบบที่จะหาไม่ได้ในสถานที่แห่งนี้หากได้อยู่ที่เมืองฟ้าอมรนั่น ทั้งการแต่งตัวสวยๆ คำพูดคำจาไพเราะ และอุปกรณ์อันทันสมัยต่างๆ
หากแต่ในเวลานี้ สิ่งเหล่านั้นไม่อาจทำให้อะไรๆ ในชีวิตของเธอสะดวกสบายขึ้นอย่างที่ใจหวังไว้เลยแม้แต่น้อย
เธอหน่ายกับการปั้นหน้ายิ้มแย้มและการพูดจาไพเราะ โดยที่เธอไม่อาจรู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายที่กำลังสนทนากับเธออยู่นั้นกำลังคิดอะไร
เธอเบื่อกับการที่ต้องคอยสรรหาและพูดจาเกี่ยวกับเครื่องแต่งกายและเครื่องประดับอันทันสมัยทั้งวี่ทั้งวันอย่างไม่รู้จักหยุดหย่อน
ดอกไม้ประดิษฐ์อันแสนสวยงามและชวนหลงใหลเมื่อแรกเห็นบัดนี้มันกลับไม่เป็นอย่างนั้นอีกแล้ว
หญิงสาวหยุดยืนอยู่กลางแปลงดอกไม้ ความรู้สึกซึ่งห่างหายไปนานค่อยๆ หวนกลับมาอีกครั้ง เธอยิ้มออกมาอย่างผ่อนคลาย ดวงตามั่นคงไม่แสดงความหวั่นไหวใดๆ อีกต่อไป
...ชีวิตเรียบง่าย หัวใจรักอันบริสุทธิ์ บางทีสิ่งเหล่านี้ต่างหากที่เธอต้องการ...
.............................................................
วันเวลาล่วงผ่าน หญิงสาวสะดุ้งตื่นท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าวในช่วงสาย เธอมองไปรอบกายอย่างเหนื่อยหน่ายและเลื่อนลอย
ที่นี่เป็นสถานที่ที่สงบ แต่มันสงบเสียจนเงียบเชียบเกินไป ชีวิตที่ไม่ต้องรีบร้อนคร่ำเคร่งอะไรเลยกลับกลายเป็นความน่าเบื่อหน่ายจนราวกับจะมองไม่เห็นอะไรในชีวิต
ความเป็นอยู่ที่เรียบง่ายหากแต่ขาดความสะดวกสบายไปเสียทุกเรื่อง หากเป็นที่พักในเมืองฟ้าอมรของเธอ เมื่อครู่เธอก็ยังคงสามารถหลับอย่างสบายบนเตียงนุ่มในห้องพักที่เย็นสบายด้วยเครื่องปรับอากาศ
ดอกไม้ในแปลงเหล่านี้จะมีคุณค่าสักแค่ไหนกันหากไร้คนรู้จัก มันจะมีความหมายอะไรหากไม่ได้ถูกนำไปใช้ประโยชน์ในทางที่มันควรจะเป็น
ดอกไม้บานและเหี่ยวเฉาไป จะมีประโยชน์อะไรหากในเวลาอันแสนสั้นนั้นปราศจากแม้เพียงคนชื่นชม บัดนี้ดวงตามั่นคงมองข้ามผ่านแปลงดอกไม้กลับไปสู่เมืองใหญ่อีกครั้ง
...การเปิดใจรับสิ่งต่างๆ ที่เข้ามาในชีวิต การยอมรับและเชื่อใจ บางทีอาจเป็นสิ่งเหล่านี้ก็ได้ที่เธอต้องการ...
.............................................................
หญิงสาวทั้งสองต่างมองสิ่งรอบกายด้วยสายตาและความคิดที่เปลี่ยนไป บางทีสิ่งที่เรามองเห็นว่าดีและเหมาะสมต่อเราที่สุดนั้นอาจจะเป็นเพียงเพราะเรามองด้วยมุมของคนนอก
และนั่นอาจจะไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไปเมื่อเราได้เข้าไปสัมผัสกับมันจริงๆ
หญิงสาวคนหนึ่งมองแปลงดอกไม้อันคุ้นเคยตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่เธอเองเคยรับรู้เมื่อนานแสนนานมาแล้ว จิตใจสงบล่องลอยไปกับสายลมเข้าสู่ธรรมชาติรอบๆ กาย
...เธอยิ้มให้กับชายหนุ่มคนเดิมที่เธอเคยหนีและดูแคลนเขามาตลอดด้วยไมตรีจิตอย่างจริงใจ...
หญิงสาวอีกคนหนึ่งมองดอกไม้ประดิษฐ์ในแจกันด้วยความเข้าใจถึงความเหมาะสมของมัน จิตใจแข็งแกร่งพอที่จะยอมรับไมตรีจิตจากผู้คนรอบกายด้วยความจริงใจ
...และจากคนที่เธอพยายามสร้างกำแพงกั้นมาตลอดระยะเวลานาน...
ไม่มีใครหรือสถานที่ใดที่ดีที่สุดสำหรับคนทุกคน หากแต่เมื่อเราเปิดใจและยอมรับความเป็นไปต่างๆ นั้น เราจะพบว่า สำหรับคนๆ หนึ่งแล้วย่อมจะมีคนหรือสถานที่ซึ่งดีที่สุดและเหมาะสมที่สุดสำหรับคนผู้นั้นเสมอ
| Create Date : 16 มีนาคม 2560 |
| Last Update : 16 มีนาคม 2560 13:31:39 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 912 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| KTHc |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
