คนที่น่าสงสาร 3 ประเภท....

วาวว่า คนที่น่าสงสารในโลกนี้มี 3 ประเภท

1.คนที่ไม่รู้จักตัวเอง
2.คนที่ไม่เข้าใจการกระทำของตัวเอง
และ
3.คนที่ไม่ทราบว่าตัวเองต้องการอะไร

ใครหลายๆคนยังคงเดินวนเวียนอยู่ในวงกลมที่ตัวเองเป็นคนขีดขึ้นมา

ใช่ค่ะ มันหาทางออก หรือจุดสิ้นสุดไม่ได้หรอก

เพราะวงกลม มันวนมาบรรจบกัน
ต่อให้เดินไกลแค่ไหน พยายามมากเท่าไหร่
สุดท้าย ก็ยังเดินกลับไปยังจุดเดิมอยู่ดี

เหมือนกับคนที่ไม่รู้จักตัวเองน่ะค่ะ

เค้าไม่ทราบว่า ตัวเองเป็นคนยังไง
ไม่ทราบว่า ต้องทำอะไร
ไม่ทราบแม้แต่กระทั่งว่า ควรใช้ชีวิตแบบไหน

คนพวกนี้ เค้ายังคงต้องใช้ชีวิต วนในลูปเดิมๆอยู่ตลอด
เพราะเค้าไม่ทราบ หรืออาจจะทราบ ว่าต้องเดินออกมาทางไหน
แต่....มันยากค่ะ ที่จะออกมากจาก จุดๆนั้น

เหมือนกับการที่เดินอยู่ในวงกลมไงคะ
เขาอาจจะคิดว่า เขาได้เดินไปตามทางเรื่อยๆ
และหวังว่า วันนึง เขาจะเดินไปเจอ ยังจุดสุดท้ายของปลายทางเดิน

แต่ไม่ใช่เลยค่ะ....

ความจริงแล้ว เขากำลังพาตัวเองเดินวนเป็นวงกลม ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ปลายทางที่ดูเหมือนจะเป็นทางออก มันอาจจะเป็นแค่ สิ่งที่มีอยู่ในจินตนาการณ์ก็เป็นได้

คงเหมือนกับบัวหลายๆเหล่า ตามคำสอนของศาสนามั้งคะ

บัวแต่ละเหล่า ก็มีความหมายที่แตกต่างกัน

มนุษย์เราก็เช่นกัน....

จะมีซักกี่คน ที่เข้าใจในการกระทำของตัวเอง
รับรู้และชั่งใจ ในการทำสิ่งอะไรต่างๆในชีวิต

วาวว่า คนเราใช้ชีวิตอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลา

เพียงแต่เราชิน จนทำให้เราคิดว่า เส้นด้ายนั้น มีความแข็งแรงและมั่นคง

แต่ความจริงแล้ว มันไม่ใช่เลยค่ะ

เราไม่มีวันรู้เลย ว่าด้ายเส้นนั้น จะขาดเมื่อไหร่
หรือว่าด้ายเส้นที่เราเดินอยู่นั้น จะพาเราไปที่ไหน

ใครหลายๆคนจึงมักใช้ชีวิตอยู่บนความประมาท
อาจเป็นเพราะว่า เค้าคิดว่า สิ่งที่มีอยู่ มันดีอยู่แล้ว
สิ่งที่เป็นอยู่ คือความมั่นคง
สิ่งที่เห็นอยู่ คือ อะไรที่จับต้องได้

ซึ่งสิ่งที่เห็น มันก็อาจจะไม่ใช่ สิ่งที่เป็นไปซะทุกอย่าง จริงไหมคะ?

คนเรามีความเสี่ยงที่จะเผชิญกับความสูญเสีย หรือความเจ็บปวดในทุกๆเมื่อ

แต่อยู่ที่ตัวเราเอง ว่าจะมีสติ และ ตั้งรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้มากแค่ไหน

ใครจะไปรู้ล่ะคะ ว่าเส้นด้ายที่เรายืนอยู่นั้น จะขาดเมื่อไหร่
หรือด้ายที่เราเดินอยู่นั้น จะไปสุดที่ตรงไหน

ถ้าเราเข้าใจในการกระทำของตัวเราเอง
วาวว่า เราก็สามารถ ใช่ชีวิตอยู่บนเส้นด้ายแห่งความเสี่ยง ด้วยความสุขค่ะ

จะว่าไป คนที่น่าเห็นใจที่สุดในความคิดของวาวคือ
คนที่ไม่ทราบว่าตัวเองต้องการอะไร....
ไม่ทราบว่าต้องเดินไปทางไหน....
ไม่ทราบว่าล้มแล้วต้องลุกขึ้นเมื่อไหร่....

ถ้าเปรียบเหมือนบัว
คนพวกนี้ คงนับได้ว่า เป็นเหล่าที่อยู่ลึกที่สุดในผิวน้ำ

ยากนะคะ ที่จะเจริญเติบโตและรอดพ้นจากการเป็นอาหารของสัตว์น้อยใหญ่

วาวเข้าใจว่า หลายๆครั้ง คนที่ผ่านไปมาหลายคน อาจจะพยายาม ที่จะดึง หรือ จับให้บัวเหล่านี้พ้นน้ำ
เพื่อที่จะได้เจริญเติบโตเป็นดอกบัวที่สมบูรณ์

แต่วาวว่า มันยากเหลือเกินค่ะ

ก็คงเหมือนคนที่ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมมั้งคะ

สังคมที่ดี เพื่อนที่ดี คนรอบๆข้างที่ดี ก็สามารถประคับประคองเรา
ให้ไปในทิศทางที่ดี ที่ควรจะเป็นได้

แต่ท้ายที่สุดแล้ว มันก็ขึ้นอยู่กับตัวของเราเอง ว่าจะพาตัวเองไปยังจุดไหน
หากทราบว่าตัวเองต้องการอะไร
การเดินไปยังเป้าหมาย มันก็คงไม่ไกล หรือไม่ยากเกินความสามารถของเราหรอก ใช่ไหมคะ

แต่ถ้าหากว่าตัวเรา ยังไม่ทราบว่าตัวของเราต้องการอะไร

ต่อให้มีมืออีกกี่ร้อยมือมาประคับประคองเรา เราก็คงยืนหรือใช้ชีวิตด้วยตัวของเราเองไม่ได้หรอกค่ะ

ชีวิตคนเรามันซับซ้อนจังเลยนะคะ

แต่วาวว่า....
สิ่งที่ซับซ้อนมากกว่าชีวิต ก็คือจิตใจของคนซะอีกค่ะ

ไม่อย่างนั้นจะมีคำพูดที่เค้าชอบพูดกันมาเหรอคะว่า จิตใจคน ยากแท้หยั่งถึง :)

Ps.คิดถึงตอนวัยเด็กจังเลยค่ะ
วัยที่ยังไม่ต้องคิดอะไรกับชีวิตมากมาย
วันที่ยังวิ่งเล่น และยิ้มให้กับทุกๆอย่างรอบๆตัวได้ง่ายๆ
เหมือนเพิ่งผ่านมาเมื่อวานนี้เองนะคะ :)

Create Date : 18 กันยายน 2562		3 comments
Last Update : 18 กันยายน 2562 13:15:22 น.
Counter : 1743 Pageviews.
Share Tweet