เล่ห์นที...ตอนที่ 13

_{.
“มีธุรอะไรคะ” เลขาสาวหน้าห้องนที...ถามขึ้นหลังจากมองด้วยสายตาชนิดที่ทำให้หญิงสาวฉุนกึก
“ฉันมาหาคุณนที”
“นัดไว้หรือเปล่าคะ...”
“เปล่า...แต่ฉันมีธุระต้องคุยกับเขาเดี๋ยวนี้”
“ไม่ได้ค่ะ...จะพบเจ้านายต้องนัดล่วงหน้า ถ้าคุณไม่ได้นัดเชิญนั่งรอก่อนค่ะ...ฉันต้องเข้าไปเรียนให้เจ้านายทราบก่อน...แต่ตอนนี้ เจ้านายกำลังมีแขก”}

_{แล้วแม่สาวหน้าแฉล้มก็ก้มหน้าตัดบทการสนทนาลงทันที น้ำขิงหงุดหงิดแต่ก็ยอมเดินไปนั่งรอที่โซฟารับแขก...คราวที่แล้วที่มากับเขา เธอไม่ได้สังเกตว่าที่นี่เป็นยังไง...จนวันนี้เมื่อเดินเข้ามาคนเดียว ท่ามกลางพนักงานเต็มบริษัท...เธอรู้ทันที ว่าเขากับเธอช่างห่างไกล...แล้วนี่เราจะบากหน้ามาขอให้เขาช่วยล่ะหรือ...แล้ว...ทางเลือกนั่น...เธอจะยอมรับมันได้แค่ไหน...}

_{“เฮ้อ...ก็คงดีกว่าไปเป็นของเล่นของตาเสี่ยเจ้าของบ่อนนั่น” ดูเหมือนทางเลือกสำหรับเธอจะมีน้อยเต็มที...และแล้วประตูห้องทำงานของนทีก็เปิดออกพร้อมกับร่างสาวสคราญนางหนึ่งเดินควงแขนเขาออกมา
“เย็นนี้อย่าลืมนะคะ...คุณพ่อคุณแม่อยากเจอคุณ...ท่านจะคุยเรื่องงานหมั้นค่ะ”
“ครับ เย็นนี้ผมจะแวะไป”}

_{งานหมั้น...นี่มันอะไรกัน...น้ำขิงยืนขึ้นเผชิญหน้ากับบุคคลทั้งสอง ...ฝ่ายหญิงจ้องหน้าน้ำขิงเขม็ง...ก่อนจะจับสีหน้าชายหนุ่มข้างกาย...มีอะไรบางอย่างบอกว่า...ไม่ปกติ...
น้ำขิงมองหน้าเขานิ่ง แล้วเดินออกจากตรงนั้น...อย่างหมดแรง...เธอแข็งใจพาตัวเองออกจากที่นั่นอย่างยากเย็น}

_{“น้ำขิง” เธอทันได้ยินเสียงนทีเรียกชื่อเธอ...แต่เธอไม่คิดจะหันหลังกลับไปหาอ้อมอกของเขา...เธอต้องตัดใจจากเขานับจากนี้และเตรียมตัวเตรียมใจไปเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้...
“ใครคะ...นที”
“เอ่อ...”
“ใครคะ” สาวสวยเริ่มหน้าบึ้ง เอามือกอดอก ยืนประจันหน้ากับเขา...รอฟังคำตอบที่น่าพอใจ
“เธอเป็นน้องของคุณน้ำหวาน”
“อ้อ...ยายน้ำหวาน...แล้วแม่นั่นมาทำอะไรที่นี่คะ...เราไม่เห็นจะต้องไปเกี่ยวข้องอะไรกับเขานี่คะ”
“น้ำขิง...เราทำงานด้วยกัน...สิ้นค้าบางล็อตเราต้องจ้างบริษัทเขาเป็นคนขนถ่าย”
“ก็แค่บริษัทเล็ก ๆ ...”}

_{หญิงสาวพยายามคาดคั้น แต่เมื่อเห็นสีหน้าของว่าที่คู่หมั้น เธอจึงไม่เซ้าซี้...เก็บข้อมูลเอาไปสืบเองก็ได้... “แน็ทเป็นห่วงคุณ กลัวคนพวกนั้นจะนำเรื่องเดือดร้อนมาให้ ได้ข่าวว่าแม่พี่สาว กำลังหาเยื่อรายใหญ่ ๆ อยู่...แน็ทก็เลยกลัวว่า...”
“ผมดูแลตัวเองได้...แน็ทรีบไปเถอะ...เพื่อน ๆ รออยู่ไม่ใช่หรือ”
“ค่ะ...งั้นแน็ทไปก่อนนะคะ เย็น ๆ เจอกัน” เธอบอกพร้อมกับเข้าไปหอมแก้มเอาใจเขา...
“ครับ” เขาโบกมือให้สาวสวย แล้วเดินกลับเข้าห้อง...ลืมที่จะเดินไปส่งเธอที่ลิฟท์ด้วยซ้ำ...นั่นยิ่งทำให้แน็ทหรือนันทิยาแน่ใจในสิ่งที่เธอสงสัย...แม่สาวคนนั้นสำคัญกับนที...และเธอคงต้องหาทางกำจัดแม่สาวคนนั้นออกไปจากชีวิตนทีโดยเร็ว...ใครหน้าไหนอย่าหวังว่าจะแย่งว่าที่คู่หมั้นของเธอไปได้
.
นทีเดินวนไปวนมาอยู่ในห้องทำงาน...การมาปรากฎตัวของน้ำขิงที่นี่ สร้างความแปลกใจให้เขามาก...และสิ่งที่หญิงสาวรับรู้ มันทำให้เขายิ่งกังวลมากขึ้น...ไม่รู้ทำไม...สีหน้าของน้ำขิงกวนใจเขา...แววตาอันบ่งบอกถึงความสิ้นหวัง...
“กริ๊ง ๆ ๆ” นทีรีบเดินไปที่โต๊ะทำงาน
“ว่าไง...เจอตัวน้ำขิงหรือเปล่า”
“เจอครับนาย เธอเพิ่งถึงบ้านเมื่อครู่นี่เองครับ”
“ดี...รอดูเหตุการณ์อยู่ที่นั่น...อย่าให้คลาดสายตา”
“ครับ”}

_{เขาวางหูลงบนแป้น ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ นั่งมองโทรศัพท์อยู่นาน...ชั่งใจว่า...จะโทรฯหรือไม่โทรฯไปหาหญิงสาว แต่ท้ายที่สุด...น้ำขิงก็ชนะเขา...
“ฮัลโหล บ้านสงวนกิจค่ะ”
“ขอสายคุณขิงหน่อย”
“จากไหนคะ”
“นที”
“ค่ะ ๆ รอสักครู่นะคะ...”
บัวรีบวางหูโทรศัพท์ลง...ก่อนจะรีบทำตามคำสั่งอย่างเร่งด่วน เสียงนั้นมีอำนาจ แม้จะไม่เห็นตัวคนสั่ง...บัวเดินขึ้นไปชั้นสอง สวนทางกับเจ้าของบ้านสาว
“บัว จะไปไหน”
“มีโทรศัพท์มาถึงคุณขิงค่ะ”
“ใครโทรฯมา”
“คุณนทีค่ะ”
“ฉันรับเอง...แกจะทำอะไรก็ไป”
“ค่ะ” บัวจำต้องเดินกลับลงมาเก็บความสงสัยไว้กับตัว...เรื่องของเจ้านาย...และไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นอีก
น้ำหวานเดินลงมารับโทรศัพท์อย่างใจเย็น...}

_{“ฮัลโหล”
“น้ำขิง”
“ไม่ใช่ค่ะ...ฉันน้ำหวาน...คุณนทีมีธุระอะไรกับยายขิงเหรอคะ”
“ผมแค่อยากรู้ว่า เค้ามาหาผมทำไม เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า”
“อ้าวยายขิงไปหาคุณเหรอคะ” น้ำหวานแกล้งทำเสียงประหลาดใจ
“ใช่...น้ำขิงไปไหน ผมอยากคุยกับเค้า”
“คงจะไม่ได้...ยายขิงกำลังอาบน้ำแต่งตัวไปต่างจังหวัดคืนนี้ และคงจะไม่กลับมาอีก”
“หมายความว่าไง”
“ก็มีคนมาสู่ขอยายขิง...ฉันก็แค่ตอบตกลงไปก็เท่านั้น”
“อะไรนะ...นี่คุณบ้าไปแล้วหรือ...ถึงขนาดต้องบังคับน้องสาว”
“ฉันไม่ได้บังคับ...ยายขิงเต็มใจ...”
“ผมไม่เชื่อ”
“หึ...ฉันต้องขอตัวก่อนนะคะ...ใกล้เวลาแล้ว”
“เดี๋ยว”}

_{น้ำหวานไม่ฟังเสียงนที...เธอรีบวางหูอย่างผู้มีชัย...ได้แก้แค้นเขาและกำลังสบายเพราะน้องกำลังจะไปเป็นเมียเสี่ยเจ้าของบ่อน...ซึ่งนั่นหมายถึง...สวรรค์สำหรับเธอด้วย...
นทีกระแทกโทรศัพท์ลงบนโต๊ะอย่างหัวเสีย...ผู้หญิงบ้านนั้นปั่นหัวเขา... “เราจะได้เห็นดีกัน” ชายหนุ่มสั่งการให้ลูกน้องที่เฝ้าอยู่หน้าบ้านของน้ำขิงกระทำการบางอย่างทันที...
.}

Create Date : 27 พฤษภาคม 2552		0 comments
Last Update : 27 พฤษภาคม 2552 20:13:45 น.
Counter : 2588 Pageviews.
Share Tweet