นิยาย ท้องฟ้าพาใจ ตอนที่ 16               พยาบาลเลื่อนโต๊ะทานอาหารออกไว้มุมหนึ่ง จัดท่าให้พาใจนั่งพิงบนเตียง เธอมองที่แขนซ้าย มีสายน้ำเกลือระโยงติดอยู่ สายตามองเลยไปที่โต๊ะหัวเตียง เห็นดอกกุหลาบแดงอย่างไม่ตั้งใจ                “แฟนน่ารักนะค่ะ” พยาบาลอมยิ้ม “มีดอกไม้มาให้ทุกวัน คบกันมากี่ปีแล้วคะ”                พาใจ เธอควรตอบเช่นไร ‘ไม่ใช่ค่ะ ฉันไม่ได้ชื่อเนตรนภา ฉันชื่อพาใจ’ เรื่องแฟนสร้างขึ้นเพื่อการณ์บางอย่าง ซึ่งเธอเองยังไม่รู้ว่าเพื่อการณ์ใด แต่ด้วยเรื่องถูกทำร้ายจึงต้อง ไปตามการณ์                “เนี่ยเดี๋ยวก็มีมาเพิ่มอีก พยาบาลไปหาแจกันมาใส่ให้นะค่ะ” พยาบาลสาวยังรีรอคำตอบ จนพาใจเอ่ยตามการณ์                “ไม่นานค่ะ พึ่งพบกันไม่นาน”                พยาบาลยิ้มกริ่ม “แฟนคุณห่วงคุณมากนะค่ะ คุณเสียเลือดไปมาก เขายังอาสาให้เลือดกับคุณเลย”                  พาใจรู้ว่าเธอได้รับการให้เลือด แต่ไม่รู้ว่าเป็นเลือดนายคนน้้น นี่เธอมีประโยชน์กับเขามากจนขนาดยอม เสียเลือดตัวเองเลยหรือนี่ พาใจนึกอยากรู้การตีค่าตีราคาเหลือเกิน ว่าเป็นเรื่องใด                  แฟนมาเยี่ยมตามคำกล่าวคุณพยาบาล ดอกกุหลาบมีมาเพิ่ม ท้องฟ้าเสียบมันลงแจกันรวมกับดอกอื่น เขายิ้ม พูดดีกับเธอ ดั่งเจ้าของประคองดอกกุหลาบมิให้ช้ำ จนพยาบาลคล้อยหลังไป              “คุณคงอย่างฟัง ว่าผมจะให้ประโยชน์อะไรกับคุณได้”               พาใจไม่กล่าวอะไร เขาให้เธอคอยฟัง               “หึ” เขาคำรามในลำคอ              “ผมมีข้อเสนอให้คุณ ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าผมมีเงินให้คุณ”               คุยกับปีศาจตนนี้ ต้องข้องเงินตรา พาใจรอฟังข้อเสนอ มองชายคุ้นหน้า ให้เอ่ยออกมาเสียที                “คุณต้องกลับเข้าไปที่โรงงานนั้น ในฐานะพวกเดียวกับกลุ่มคนที่พยายามฆ่าคุณ”                 เธอหลับตาลงชั่วครู่ สูดลมหายใจยาว                 “รอฟังจำนวนเงิน หรือคำนวณข้อต่อรองอยู่ละ”                 “จะต่อรองได้ ก็ต้องรู้จำนวนก่อนไม่ใช่หรือ”                 “หนึ่งล้านบาท” ท้องฟ้าตอบ                  จำนวนเงินทำให้เขานิ่งเงียบ หากเธอต้องการมากว่านี้เขาจะทำเช่นไร                 “ตอนนี้ฉันชื่อ เนตรนภา จะให้กลับไปในฐานะเดิมได้อย่างไร”                 ท้องฟ้ามองหญิงบาดเจ็บ เธอรับข้อตกลง จำนวนเงินเพียงพอเปิดปากเจรจา                  “ชื่อนั้นทำคุณปลอดภัยมาไดัสักระยะ ผมว่าจากการรับข้อเสนอของผม คุณพร้อมกลับไปใช้ชื่อเดิม ได้แล้ว”                  “ฉันต้องการเงินก่อน”                  การเจรจาจบด้วยปรามาส ชายหนุ่มประเมินหญิงสาวสูงนัก เธอสนองด้วยโลภะสิ้น ท้องฟ้า ไม่ได้กล่าวคำปฏิเสธ นั่นเท่ากับเธอจะได้รับเงิน เขาเข้ามาจับมือเธอขึ้นกระทบริมฝีปาก ทำท่าทีดั่งคนรักหยอก ล้อสนทนา                   “กับภาณุภาพ คุณไม่รู้จักผม และในสายตาคนที่นี่ คุณยังเป็นแฟนผม” เขาเตรียมการหากเธอรับข้อเจรจา                  พาใจจะดึงมือกลับ พลันเห็นพยาบาลเดินนำชายสองคนเข้ามาในห้อง ทั้งสอง แสดงตนเป็นตำรวจ มาเพื่อสอบปากคำเธอ ในฐานะ 'พยาน'                  ชายหนุ่มผู้ไม่ใช่ญาติ พี่ น้อง วิ่งสาระวนจัดการทุกเรื่องแทน หญิงสาวไร้สติ จะมีคำใดกล่าวอ้างได้ดี ไปกว่า ‘คู่รัก’ อันเป็นคำเปิดทาง ท้องฟ้าหยั่งใช่แล้วบังเอิญ ‘ได้ผล’ รอยสงสัยต่างๆถูกมองข้ามโดยปริยาย                   โกดังโรงงานใหญ่ อยู่ในสายตาเจ้าหน้าที่ตำรวจ เข้าข่ายต้องสงสัย ของหนีภาษี หากวันโกดังไฟไหม้ ตำรวจซุ่มหาหลักฐานพอดี พาใจได้รับการช่วยเหลือ และกันไว้เป็นพยานหลักฐานมุ่งไปที่คุณธารา ผู้จัดการโกดัง                   “รู้ตัวคนที่ทำร้ายคุณไหม” เจ้าหน้าที่ถาม                  พาใจจำเหตุก่อนสิ้นสติได้ดี มีของหนักฟาดลงมาที่ศรีษะของเธอ หางตาเธอเห็น                   ‘คุณธารา’                                   เจ้าหน้าที่เชื่อ มีบุคคลมากกว่าหนึ่งข้องเกี่ยว หากไม่เกิดเหตุไฟไหม้มาตัดตอน การสืบจับคงดึง รากลึกกว่านี้                 สองเจ้าหน้าที่ตบบ่าท้องฟ้า ส่งยิ้มให้ก่อนลากลับ                  “เมื่อไรแต่งงาน บอกพี่ด้วยละ” นายหนึ่งมองพาใจด้วยยินดี เธอจำต้องยิ้ม รับสมอ้าง มองชายหนุ่ม ช่วยตอบให้ คนถูกมองยิ้มเก้อ ทำพูดบ่ายเบี่ยง “คงยังไม่ใช่เร็วๆนี้หรอกครับ รอกลุ่มเจ้าหน้าที่ห่างออกไป ท้องฟ้ากลับมาเจรจาอีกครั้ง                  “ตำรวจจะแจ้งเรื่องทั้งหมด กับบริษัทคุณเอง ส่วนคุณภาณุภาพ คุณต้องบอกเรื่องนี้กับเขา เผื่อให้เขาจ้าง คุณทำงานดั่งเดิม เขาต้องได้ข้อมูลเพิ่มมากว่านี้” พาใจขยับตัวพิงหัวเตียงที่ปรับยกขึ้นสูง เธอเหนื่อย จากการนั่ง ให้ปากคำ                   “เงินหนี่งล้านบาทไม่ใช่เพื่อข้อมูลบริษัท” พาใจกล่าว “มันเพื่อเรื่องฉัน กับภาณุภาพ” ท้องฟ้านิ่ง หรือ เธอเปลี่ยนข้อต่อรอง                  “คุณน่าจะรู้จักภาณุภาพดีกว่าฉัน และฉันคิดไม่ออกว่าคุณจะอยากรู้จักฉันไปทำไม” เธอกล่าวถูก เขารู้จักคุณภาณุภาพดี แต่รู้จักดีพอหรือไม่ เขาจ้างเธอให้เดินเรื่องต่อ เพราะเรื่องที่เดิน เป็นทางเดียว ที่เขาจะได้รู้เรื่องทั้งหมดก็เป็นได้ พาใจไม่ได้กล่าวอะไรอีก เธอช่างใจแล้ว                  ‘เงินหนึ่งล้านเป็นของเธอ’                  ส่วนอีกสิบล้าน อีกไม่นานมันจะเป็นของเธอเช่นกัน  ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------                  ท้องฟ้าวางแฟ้มงาน สุ่มบนกองทางด้านซ้ายมือ หยิบแฟ้มใหม่ทางขวามาเปิดอ่าน กองงานขวามือ ลงลดบ้าง จากที่เขาเร่งดูเอกสารแต่เช้า เขาหยิบแก้วกาแฟมาจิบจนสุดท้าย ดื่มรวดเดียวหมด ด้วยดับกระหาย มากกว่าต้องการคาเฟอีน                เสียงโทรศัพท์แทรกขึ้นมาจากกองงาน เขาขยับแฟ้มรวดเร็ว รับสาย                “ฉันอยากไปโรงงาน”                “เออ ครับ”                “กี่โมงดี”                “ขอผมเคลียร์งาน สัก สิบเอ็ดโมงได้ไหมครับ”                “ตกลง”                เขาวางสาย จะเข้าดูโรงงานจริงหรือ ในโรงงานก็ปกติไม่มีอะไร ตอนนี้งานเขาเร่ง อยากทำให้เสร็จ ชักไม่อยากไป แต่จะขัดได้หรือ เจ้านายกำลังทำผลงาน ก็ทั้งสองเจ้านายนั่นละ เขาเริ่มคุ้นกับสองสามคำสั่ง ในงานเดียว คำสั่งนี้ ‘เจ้านายใหม่’                               ไม่ใช่ท้องฟ้าที่ไม่อยากดูโรงงาน เจ้านายใหม่ก็เช่นกัน การดูงานเป็นข้ออ้างเพื่ออีกงาน เจ้านาย เริ่มอีกงานระหว่างทาง                  “พาใจ เกือบถูกไฟคลอกตายไปกับสินค้าในโกดัง” กรกฏเริ่ม               แม้ไม่มีข่าวใหญ่ทางสื่อ 'บริษัทขอปิดข่าวแลกกับหลักฐานมัดตัวคุณธารา' แต่วงในรู้กัน ไฟไหม้โกดังบริษัทใหญ่ คนในเป็นเหตุ                 “ไม่ได้ติดต่อมาหลายวัน ห่วงอยู่เหมือนกัน”                  ท้องฟ้าฟังคำกล่าวลอย ‘ถูกพิษหญิงจอมมารยาหรือไม่’                 “คุณลุงสนใจซื้อบริษัทนี้อยู่ พอมีเรื่องคงต้องประเมินกันใหม่” การไปดูงานต่างประเทศกับท่านประธาน ท้องฟ้ารู้สึกว่า ลุงกับหลานสนิทกันรวดเร็ว เลือดข้นกว่า น้ำแล้วหรือ                “คุณลุงบอกว่า ภาณุเป็นคนดูเรื่องนี้” เจ้านายใหม่อยากรู้ คนเก่ากำลังทำอะไร                การสนทนาทิ้งช่วง ผู้ช่วยไม่ยอมตอบคำถาม ที่รู้ว่าต้องถูกถาม จนคนรอฟังตั้งคำถามเอง                “ภาณุ กำลังทำอะไร”                ยังคงไร้คำตอบ                “มันไม่ได้อยู่นอกเหนือหน้าที่ของผู้ช่วยหรอกนะ ทางคุณลุงรู้มาว่า ภาณุหมุนเงินเข้ากระเป๋า ตัวเองหลายล้านบาท นับแต่การตายของคุณปู่”                “อาจคิดว่าตัวเองคงจะไม่ได้รับมรดก เลย…”                “คุณภาณุภาพเขาทำเพื่อบริษัท” ท้องฟ้ากล่าวสวน                “นายยังยืนข้างภาณุ ก็ต้องคิดอย่างนั้น”                “ผมพูดตามที่เห็น”                “เห็นชัดหรือ ทำเป็นไม่เห็น”                “ที่ผมเห็น สว่างที่สุดแล้ว”                “นายรู้ใช่ไหม หากมีการซื้อบริษัทนั่นสำเร็จ เราจะกลายเป็นเจ้าภูมิภาค ไร้คู่แข่ง”                “ผมรู้”                “หากเป็นเช่นนั้น ใครเล่าจะยกสมบัติตนให้คนอื่นครอบครอง”               ท้องฟ้าวันนี้ไม่ช่างเจรจา เขาครุ่นคิดถึงเรื่องที่ไม่อยากให้เป็น              “ฉันพึ่งรู้ คุณปู่ไม่ได้เอ็นดูภาณุสักเท่าไร ถ้าการซื้อสำเร็จภาณุจะกลายเป็น ผู้นำอิทธิลักษณ์ หากแม้เป็นผู้สืบทอดไม่น่าเอ็นดู แต่นำบารมีมาสู่วงศา ก็ย่อมดีไม่ใช่เหรอ”                “แต่ถ้าภาณุไม่ใช่อิทธิลักษณ์ มันจะอันตรายมากหากเขาจะเก็บความสำเร็จนี้ไว้เอง ให้ อิทธิลักษณ์ เป็นเพียงบันไดก้าวข้าม”                “นั่นเป็นเหตุให้ ฆาตกรรม คุณปู่นะหรือ” ท้องฟ้าถาม “เรื่องเล่าฟังสนุก แต่ยังขาดหลักฐาน”                “ฉันก็หามูลเหตุ สงสัยจนต้องขอพิสูจน์ศพไม่ได้”                “แล้วผู้่หญิงชื่อ พาใจ เธอเป็นมูลเหตุได้ไหม” ท้องฟ้าถาม “นายรู้เรื่องอะไรอีก เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น”                ท้องฟ้าชั่งใจ ‘ที่เขารู้มันเพียงพอแล้วหรือไม่’                “ยังไม่มาก แต่ต่อไปน่าจะรู้มากกว่านี้” ท้องฟ้าตอบ                การเข้าดูโรงงานตามคำอ้าง เจ้านาย กับผู้ช่วย ต่างต้องการไขข้อข้องใจของตน หากต่างมีข้อข้องใจต่อกันอยู่  -----------------------------------------------------------------------------------------------------------                พาใจเดินจับราวบันไดขึ้นไปห้องทำงานชั้นบน เอกสารยังคงวางเกลื่อนโต๊ะดังเดิม ต่างกันตรงเริ่มมีฝุ่นจับบางๆ เธอเดินไปที่ตู้โชว์ใหญ่หลังโต๊ะทำงาน เปิดลิ้นชักหยิบจานชามเก่า ออกมาวางเรียงจนเห็นห่อกระดาษด้านล่าง เธอวางห่อกระดาษที่ถือขึ้นมาทับลงไป แล้วนำจานชาม วางไว้ดังเดิม                ในตอนนี้เธอมีเงินสด สองล้านห้าแสนบาท เงินที่เธอได้มันมาอย่างชอบธรรม เธอนึกไม่ถึงว่า นายท้องฟ้า จะมาจ้างเธอให้ทำงานเดิมของเธอต่อ ทั้งที่เธอต้องทำอยู่แล้ว ด้วยราคา หนึ่งล้านบาท ‘ตลกสิ้นดี’ ในเกมส์คนรวย ยังมีคนธรรมดาร่วมเล่น จะให้คิดอย่างไรเล่า ผลประโยชน์คงมากมายคุ้มกับการลงเงินเป็นแน่                เธอเดินกลับมาที่โต๊ะหนังสือ ดอกกุหลาบแดงแม้ร่วงโรย ยังคงจัดวางไว้มุมหนึ่ง เพื่อเดือนว่า เธอจะไม่กลับไปตื่นที่ เตียงผู้ป่วยอีกเป็นคำรบสอง                  ‘ต้องระวังทุกฝีก้าว’                พาใจหยิบสมุดบันทึกเขียนลายมืออ่านทวน เธอเหนื่อยจากอาการบาดเจ็บ ปวดศรีษะ จนบางทีต้องพึ่งฤทธิ์ยาระงับ  แต่ทำอย่างไรได้ เงินสิบล้านกลับ มาอยู่ใกล้ จากเดิมที่เคยคิดว่ามันหลุดลอย ลำพังเอกสารต่างๆที่เธออ่านอยู่นี้จะเพียงพอต่อการทำงานต่อหรือไม่ ทั้งหมดอยู่ขึ้นอยู่กับนายสิบล้านคนเดียว พาใจเริ่มคำถามให้กับตัวเธอเอง แผลบนศรีษะปวดตุบ หรือเธอจะต้อง มีอะไรเหนือความคาดหมายของนายหน้าตายนั่น เงินสองล้านห้า ทำให้เธอรวยขึ้นอย่างนั้นหรือ ก็อาจเป็นไปได้ เพราะเธอกำลังจะลงเล่นเกมส์คนรวยเป็นรายต่อไป   Create Date : 23 กันยายน 2567 Last Update : 23 กันยายน 2567 16:56:47 น. 0 comments Counter : 147 Pageviews. (โหวต blog นี้)  Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก