BlogGang.com : : สมาชิกหมายเลข 7582113 : ทะเลเปลี่ยนสี

.......ครั้งหนึ่ง.....ที่ทะเลช่างแสนงดงามในความรู้สึกของเขา...
เขาอยากทอดกาย...ทิ้งตัวลงกลางฟองคลื่นให้น้ำทะเลซัดเข้าหาฝั่ง
....ปล่อยกายให้ล่องลอย....ปล่อยใจไปสุดขอบฟ้า....จ้องสบตากับดวงตะวัน
ที่แอบอยู่หลังม่านเมฆสีขาวตัดกับท้องฟ้าสีคราม
...ฟังเสียงหัวเราะของเด็กน้อยบนชายหาด...นั่งรอ....
ตอนที่พระอาทิตย์สีส้มทิ้งตัวลงสู่ผิวน้ำ อาจมีเรือบางลำแล่นผ่านมา....
แล้วเข้าไปซ่อนตัวอยู่หลังหมู่เกาะที่แลเห็นอยู่ลิบๆ.....

.................................
เส้นขอบฟ้าในยามนี้ช่วยเติมเต็มความรู้สึกบางอย่างที่ขาดหายไป
....ความรู้สึกที่เขาคิดว่ามันคงจะมีอยู่จริง.....และเขาจะตามไปหามัน

..............................
จนวันหนึ่ง....เขาพบว่า....ไม่มีความรู้สึกใดๆหลงเหลืออยู่ที่ชายหาดแห่งนั้น
คลื่นยังคงซัดเข้าหาฝั่ง เมฆสีเทา ท้องฟ้าสีคราม เด็กน้อยยังคงวิ่งเล่น
....เขาทำความรู้สึกบางอย่างหล่นหายตรงชายหาด....แล้วเขาก็หามันไม่เจอ
...หลังจากวันนั้น....เขารู้สึกว่าน้ำทะเลเริ่มเปลี่ยนสี ลมพัดแรง
และคลื่นลูกใหญ่พัดกระแทกชายหาด

........เกือบเดือนแล้วที่น้ำทะเลเปลี่ยนสี.....ทะเลดูสงบเงียบ....
ลมทะเลโชยมาแผ่วๆ....พัดพาคลื่นลูกเล็กๆมากระทบชายผั่ง แล้วเงียบหายไป...
ทิ้งไว้เพียงเศษซากของเปลือกหอยและเศษไม้เก่าผุเกลื่อนหาด
รอคลื่นลูกใหม่มาพัดพากลับสู่ทะเลแล้วก็พาเศษซากอันใหม่
มาฝากไว้บนชายหาดแห่งนั้น
.................................
เขายืนเดียวดายอยู่บนชายหาด มองคล้ายเศษซาก แต่ยังมีชีวิต
สายตาทอดออกไปไกลจนสุดขอบฟ้า....ลมทะเลพัดมาเบาๆ....
เขาต้องยกมือขึ้นมาปัดเส้นผมบางเส้นออกจากลานสายตา....
ลมทะเลยังคงพัดเอื่อยๆ....
.คลื่นลูกเล็กๆยังคงผลัดเปลี่ยนกันมากวาดเอาเศษซากชีวิตลงสู่ท้องทะเล...
ครั้งแล้วครั้งเล่า...เขายังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม....ลมพัดแรง...
และคลื่นลูกใหญ่ถาโถมอยู่ในใจเขา....ในใจเขาสับสน...อื้ออึง
คลื่นของความรู้สึกบางอย่างกระแทกอยู่ในใจ....ครั้งแล้วครั้งเล่า....

เขาเอามือกอดอก...พยายามฟังเสียงคลื่นลูกเล็กๆบนชายหาย....
สัมผัสกับสายลมเย็นๆที่ลูบไล้ไปตามใบหน้า....มองไปยังเส้นขอบฟ้าตรงหน้า
อีกครั้ง ที่มันดูแสนไกล...และเดียวดาย...คล้ายความรู้สึกของเขา...
เนิ่นนานที่คลื่นยังถาโถมอยู่ในใจ...แต่เขาคล้ายๆไม่รู้สึกอะไร.
..เขาพาเศษซากความรู้สึกกลับบ้าน
รอวันที่คลื่นลูกใหม่จะพัดพามันลงสู่ทะเล.....