.......ครั้งหนึ่ง.....ที่ทะเลช่างแสนงดงามในความรู้สึกของเขา...เขาอยากทอดกาย...ทิ้งตัวลงกลางฟองคลื่นให้น้ำทะเลซัดเข้าหาฝั่ง....ปล่อยกายให้ล่องลอย....ปล่อยใจไปสุดขอบฟ้า....จ้องสบตากับดวงตะวันที่แอบอยู่หลังม่านเมฆสีขาวตัดกับท้องฟ้าสีคราม...ฟังเสียงหัวเราะของเด็กน้อยบนชายหาด...นั่งรอตอนที่พระอาทิตย์สีส้มทิ้งตัวลงสู่ผิวน้ำอาจมีเรือบางลำแล่นผ่านมา....แล้วเข้าไปซ่อนตัวอยู่หลังหมู่เกาะที่แลเห็นอยู่ลิบๆ.....เส้นขอบฟ้าในยามนี้ช่วยเติมเต็มความรู้สึกบางอย่างที่ขาดหายไป....ความรู้สึกที่เขาคิดว่ามันคงจะมีอยู่จริง.....และเขาจะตามไปหามัน

........ จนวันหนึ่งเขาพบว่า....ไม่มีความรู้สึกใดๆหลงเหลืออยู่ที่ชายหาดแห่งนั้น คลื่นยังคงซัดเข้าหาฝั่ง เมฆสีเทา ท้องฟ้าสีคราม เด็กน้อยยังคงวิ่งเล่น....เขาทำความรู้สึกบางอย่างหล่นหายตรงชายหาด....แล้วเขาก็หามันไม่เจอ...หลังจากวันนั้น....เขารู้สึกว่าน้ำทะเลเริ่มเปลี่ยนสี ลมพัดแรง และคลื่นลูกใหญ่พัดกระแทกชายหาด




........เกือบเดือนแล้วที่น้ำทะเลเปลี่ยนสี.....ทะเลดูสงบเงียบ....ลมทะเลโชยมาแผ่วๆ....พัดพาคลื่นลูกเล็กๆมากระทบชายฟัง แล้วเงียบหายไป...ทิ้งไว้เพียงเศษซากของเปลือกหอยและเศษไม้เก่าผุเกลื่อนหาด รอคลื่นลูกใหม่มาพัดพากลับสู่ทะเลแล้วก็พาเศษซากอันใหม่มาฝากไว้บนชายหาดแห่งนั้น เขายืนเดียวดายอยู่บนชายหาด มองคล้ายเศษซาก แต่ยังมีชีวิต สายตาทอดออกไปไกลจนสุดขอบฟ้า....ลมทะเลพัดมาเบาๆ....เขาต้องยกมือขึ้นมาปัดเส้นผมบางเส้นออกจากลานสายตา....ลมทะเลยังคงพัดเอื่อยๆ.....คลื่นลูกเล็กๆยังคงผลัดเปลี่ยนกันมากวาดเอาเศษซากชีวิตลงสู่ท้องทะเล...ครั้งแล้วครั้งเล่า...เขายังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม....ลมพัดแรง...และคลื่นลูกใหญ่ถาโถมอยู่ในใจเขา....ในใจเขาสับสน...อื้ออึง คลื่นของความรู้สึกบางอย่างกระแทกอยู่ในใจ....ครั้งแล้วครั้งเล่า.... เขาเอามือกอดอก...พยายามฟังเสียงคลื่นลูกเล็กๆบนชายหาย....สัมผัสกับสายลมเย็นๆที่ลูบไล้ไปตามใบหน้า....มองไปยังเส้นขอบฟ้าตรงหน้าอีกครั้ง มันดูแสนไกล...และเดียวดาย...คล้ายความรู้สึกของเขา...เนิ่นนานที่คลื่นยังถาโถมอยู่ในใจ...แต่เขาคล้ายๆไม่รู้สึกอะไร...เขาพาเศษซากความรู้สึกกลับบ้าน รอวันที่คลื่นลูกใหม่จะพัดพามันลงสู่ทะเล.....

Create Date : 25 กรกฎาคม 2567		0 comments
Last Update : 25 กรกฎาคม 2567 21:56:18 น.
Counter : 107 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet