BlogGang.com : : สมาชิกหมายเลข 7582113 : ลำพัง

ตอนที่เธอหมุนรอบตัวเอง....เขายืนอยู่ตรงนั้น..
เธอมองไม่เห็นว่าเขายืนอยู่....กำลังมองสิ่งที่เธอเป็นอยู่..
เขารู้สึกว่าโลกของเธอหมุนเร็วเกินไป...ก่อนนั้น!!!!
ตอนที่เธอเริ่มหมุนรอบตัวเองเขายังมีโอกาสได้สบตาเธอบ้าง ยิ้มให้เธอบ้าง
..เมื่อครั้งหนึ่งที่เขาถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง...!!!!
และเธอก็หมุนรอบตัวเองไปเรื่อยๆ..ลืมที่จะสบตากับเขาในบางที...เขายังคงมองอยู่...
เธอไม่อาจเข้าใจได้ว่าเขารู้สึกอย่างไร..??? เขาอึดอัดที่จะพูด
ปล่อยให้กาลเวลาผ่านไป...เขาเรียนรู้ที่จะปรับตัว...
พยายามหาเหตุผลเติมในช่องว่างของความรู้สึก “ลำพัง”
พยายามปรับตัวกับความไม่ชิน....คล้ายๆเขาถอยกลับไปอยู่ที่เดิม
ตรงไหนสักแห่งของห้วงเวลาที่ผ่านมา...ความรู้สึกเช่นนี้....
ช่องว่างเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับเขา แต่ทุกครั้งมันก็ไม่ใช่ความเคยชิน
เขาแค่ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
ลำพังไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวถ้าวันหนึ่งที่ไม่มีใคร...
แต่...ลำพัง...อาจดูน่ากลัว...ตอนที่มีผู้คนมากมาย...แต่กลับรู้สึก......“ลำพัง”.....