|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
....ฝนตกลงมาปรอยๆ...นานติดต่อกันหลายนาที พื้นถนนฉ่ำไปด้วยน้ำ...ไม่ต่างอะไรกับข้างในความรู้สึกของเธอ ที่มันหนักอึ้ง อบอวลไปด้วยเมฆหมอกก้อนสีดำๆ ลอยต่ำคล้ายกำลังจะถล่มทลายลงมาทุกที
เธอเดินเลี่ยงออกมาจากตรงไหนสักแห่ง ที่คราคร่ำไปด้วยผู้คนที่มีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส แววตาเป็นประดาย แต่เธอกลับรู้สึกอึดอัด ....กับรอยยิ้มและแววตาเหล่านั้น...%$#&*^ ...คนแปลกหน้าที่คุ้นเคยกันดีในทุกๆวัน เธอเดินฝ่าละอองฝนพรำ สัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นบนใบหน้า เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นมาพอประมาณ ทว่าสมองยังคงหนักอึ้ง เธอคิดอะไรไม่ออกทั้งๆที่เธอรู้สึกว่าเธอต้องคิดอะไรสักอย่าง ที่ยังคงติดค้างอยู่ในความรู้สึก ตรงไหนสักแห่ง!!!! .....
เอสเพรสโซ่ร้อน แก้วนั้นยังคงวางอยู่ตรงหน้า ไอร้อนจากแก้วกาแฟบวกกลิ่นจางๆลอยขึ้นมาแตะจมูก เธอยกมันขึ้นมาจิบ รู้สึกอุ่นๆตรงริมฝีปาก รสชาติกาแฟออกขมหน่อยๆ สมองเธอรู้สึกโล่งขึ้น ทว่าเธอก็ยังคิดอะไรไม่ออกอยู่ดี เหมือนรอยหยักในสมองกำลังบิดเป็นเกลียว แล้วพันรัดกันอยู่ในนั้นมันยิ่งแน่นเข้าทุกที ตอนที่เธอพยายามจะช่วยคลายปมสักอย่างในนั้น กาแฟแค่ทำให้มันดูเหมือนมีพื้นที่โล่งๆ แต่ไม่มีอะไรอยู่ในนั้นเลย เธอยังคงหามันไม่เจอ
ฝนเริ่มขาดเม็ด ตอนที่ต้นไม้หลายต้นดูสดชื่น เอสเพรสโซ่ไปป้วนเปี้ยนอยู่แถวลำไส้ใหญ่ เธอรู้สึกได้ ถึงความคึกคักบริเวณนั้น แต่เธอเลือกที่จะไม่ใส่ใจ ตอนนี้สมองเธอยังคงคิดอะไรไม่ออก เธอเลิกคิด ปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระจากสิ่งที่ยังหาไม่เจอ ใช้ความรู้สึกเป็นคำตอบให้กับตัวเอง..แล้วเพียงไม่นาน... เธอก็พาตัวเองออกไปจากที่ตรงนั้นอีกครั้ง!!!!
ตรงห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ซ้ายมือ เธอบอกกับตัวเองว่า... ”ความรู้สึกไม่เคยหลอกใคร”...ลำไส้ใหญ่ก็เช่นกัน.. เธอยิ้มให้กับตัวเอง หลังฝนระลอกใหม่เริ่มตกมาอีกรอบ
Create Date : 04 สิงหาคม 2567 |
Last Update : 4 สิงหาคม 2567 22:26:35 น. |
|
0 comments
|
Counter : 188 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
BlogGang Popular Award#20
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์ |
|
Rss Feed |
| ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
พยาบาลวิชาชีพที่ยังไม่ชำนาญการสักเท่าไหร่ แบ่งปันบันทึก เรื่องราว มุมมอง เรื่องเล่า จินตนาการ
|
|
|
|