BlogGang.com : : สมาชิกหมายเลข 7582113 :

....”เสียงกระซิบ”..ผ่านมากับสายลมแผ่วๆ.เขาได้ยินแต่ไม่ได้ตั้งใจฟัง......
เธอยืนนิ่งอยู่ในความรู้สึกของเขา..ตั้งแต่วันนั้น.....
วันที่เขาเลือกที่จะหยุดแล้วยืนอยู่นิ่งๆ.... มองภาพเธอเดินจากไปอย่างช้าๆ
เธอดูเศร้าสร้อย.เดินอย่างอ้อยอิ่ง...หวังว่าเขาคงจะเดินตามมา
หลายครั้งที่เธอหันหลังกลับมามอง...หวังว่าเขาจะเดินตามมา
ใจเขากระตุกไหววาบ....เริ่มไม่แน่ใจในการตัดสินใจของตัวเอง
เธอเพียงแต่หันมา...แววตายังคงดูเศร้า.... แต่ไม่ยอมหยุดเดิน .....
เขาปล่อยให้เธอเดินจากไป..

เขายังคงยืนอยู่ที่เดิม..เนิ่นนาน!!!..มีหลายคนเดินผ่านมา....
ไม่เข้าใจว่าเขายืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น หลายคนพยายามชวนเขาออกเดิน
เขาลังเล...แต่ก็เริ่มเดิน....ไปทางเดียวกับทางที่เธอเดินผ่านไป.....!!!!!!

เขาเดินสวนทางกับใครสักคน.เขาจำได้ว่าเป็นเธอ..ใจเขาเริ่มสับสน...
มีรอยกังวลเกิดขึ้นในความรู้สึกของเขา เธอเดินไปเพียงลำพัง
ปล่อยให้เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น....เพื่อตัดสินใจ...อะไรสักอย่าง......

เธอเดินอย่างช้าๆ คล้ายๆจะรอคอย...ไม่มีใครตามเธอมา....เธอเริ่มกังวล....
มองไปข้างหลังไม่เห็นใครมองไปข้างหน้าหนทางช่างยาวไกล.เขาไม่ได้ตามเธอมา
เธอหันหลังเพื่อจะเดินกลับมาที่เดิม...กลับมาดูให้แน่ใจว่าเขายังยืนอยู่ตรงนั้น ตรงที่ที่เธอเดินจากมา

ระหว่างทาง.....เธอเดินสวนทางกับใครสักคน....แต่เธอไม่ได้ใส่ใจ......
ที่ตรงนั้นไม่มีใครอีกแล้ว....เธอเหงาอย่างบอกไม่ถูก...หันหลังกลับไปทางเดิมอีกครั้ง

เขาเดินอยู่ข้างหน้าเธอ....เธอพยายามตะโกน...จนสุดเสียง.....
เพื่อจะบอกให้เขารู้ว่าเธออยู่ตรงนี้.....เหมือนเขาจะได้ยิน...แต่เขาไม่ได้ตั้งใจฟัง
.......เขาไม่ได้ใส่ใจกับเสียงกระซิบ...ที่ผ่านมากับสายลมนั้นเลย...