i Don't Care ... . . . เคยอ่าน .. เรียงความชีวิตของใครมั้ย ? ... ลองอ่านดู ... . . . . ถ้าจะพูดถึงชีวิตผม .. ผมว่า .. ผมมีปัญหากับการดำเนินชีวิต ตามรูปแบบสำเร็จรูป .. อายุ 26 แล้ว .. ยังเรียนไม่จบ ไม่แปลกหรอกถ้าจะมองว่าผม ไม่เอาอ่าว .. แต่ผมไม่ได้มองประเด็นนี้ ว่าเป็นปัญหาใหญ่ ในชีวิตผม ยอมรับว่า .. การเรียนจบช้า ยังไงก็ตาม มันมีผลกระทบ กับชีวิตผมแน่ๆ ถึงโดยส่วนตัว ผมแทบจะไม่แคร์เลย ว่าใครจะมองผมยังไง ... แต่ที่ผมบอกว่า ชีวิตผมมีปัญหา ไม่ใช่เพราะ ผมเรียนไม่จบสักที แต่มันเพราะ .. สาเหตุ ที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ตั้งหาก .. ปัจจัยหลัก ก็คือ ความคิด ที่ยึดติดกับ " ตัวตน" ชีวิตวัยเด็ก ... . . . ผมเป็นลูกชายคนเล็ก .. ที่เกิดมาในครอบครัวที่ไม่ได้ถึงกับร่ำรวยอะไร แต่ก็ไม่เคยต้องลำบากอะไรเหมือนกัน ที่บ้านมีคนรับใช้ คุณพ่อเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ มีคนขับรถ มีตำแหน่งหน้าที่ ที่มีอำนาจมากมาย แต่ท่านก็ทำตัวเหมือนเป็นประชาชนคนธรรมดา คนนึง ไม่เคยใช้อำนาจหน้าที่ วางอำนาจหรือทำตัวเหนือใคร . . ถ้าใครเคยเห็นหน้าผม .. ก็คงรู้ว่า ไอ้นี่ ตี๋แท้ๆ แต่จริงๆ แล้ว ที่บ้านผม เลี้ยงกันมาแบบ ครอบครัวคนไทย เพราะฝ่ายคุณพ่อของผม จะเป็นคนไทยแท้ๆ ถึงแม้ว่า คุณแม่ผม ก็เป็นอาหมวยแท้ๆ เหมือนกัน ครอบครัวเรา เหมือนจะอบอุ่นดี แทบไม่มีปัญหาอะไรเลย เท่าที่จำความได้ ไม่เคย เห็น พ่อ - แม่ มีปากเสียงกันเลย เนื่องด้วย คุณพ่อ อายุมากกว่า แม่ มากๆ .. แต่ สิ่งที่ผมมองว่า มันขาดๆ ไป คือ ความสนิทสนม .. ครอบครัวเรา ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ พี่ๆ น้องๆ พอโตๆ ขึ้น ก็ไม่ได้สนิทกัน ขนาดคุยเล่นกันได้ทุกอย่าง เหมือนเด็กๆ ความสัมพัน มันดูคล้ายๆ เป็นระบบ ทุกคนในครอบครัวรักกัน แต่เหมือน เราเขินอาย ที่จะแสดงมันออกมา ยิ่งโต .. ผมยิ่งไม่กล้ากอดแม่ ผมเขินอายที่จะบอกว่ารักแม่ ตอนเด็กๆ ผมซน .. แก่น ซ่า .. จนมาถึงช่วง ม.ต้น ผมก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ ผมเคยออกมาโต้วาที หน้าห้อง ผมสามารถพูดให้เพื่อนๆ ในห้องขำกันได้ทั้งห้อง .. ชีวิต มันก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ มันเรื่อยๆ เสียจน ... ผมไม่ว่ารู้ .. ผมเริ่มเปลี่ยนไป ตั้งแต่เมื่อไหร่ ??? . . . . . ถ้าจำอะไรไม่ผิดไป .. ช่วง มอปลาย .. ตอน ม.4 เหมือนเป็น ช่วงเวลาครั้งแรก ที่จะต้องคิด ต้องตัดสินใจ เลือกเส้นทางชีวิตย่อมๆ อย่างน้อยก็ ... จะเรียนสาย วิทย์ หรือ ศิลป์ ดีล่ะ ? บอกตรงๆ ว่า .. ตอนนั้น ยังไม่รู้ตัวหรอกว่า นี่ ku .. จะ Ent เข้าคณะอะไรดีวะ .. แต่เลือกเรียน ศิลป์ - ภาษา ด้วยเหตุผลเดียวคือ ... มันไม่ต้องเรียนเลข จำได้ว่า ตอนนั้นโง่เลขมากๆ ... แต่ที่โง่ยิ่งกว่าคือ ... ดันเจือกลืมไปว่า ตัวเองก็โง่ภาษาอังกฤษพอๆ กะเลข .. มาเรียน ศิลป์ภาษา .. ก็เรียนอังกฤษ เทอมละ 3 ตัว ฝรั่งเศส อีก 3 ตัว ... ก็นรกสิครับ ... เกรดไม่ต้องพูดถึง .. แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นอะไรหรอก เล่าให้ฟังเฉยๆ .. . . ประเด็นคือ .. พอขึ้น ม.4 เราเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เรากลายเป็นคนพูดน้อย .. อาจจะเพราะเราเขินเพื่อนผู้หญิงด้วย .. ห้องเรา ผู้ชาย 10 กว่าคนเอง นอกนั้น หญิงหมด .. เราไม่ค่อยได้เข้าไป ทำความรู้จักกับใครก่อน .. เพื่อนสนิทของเราทุกคน คือคนที่ เดินเข้ามาหาเรา มาทำความรู้จักกับเราก่อน .. เราไม่ได้ปิดตัวเอง .. . . . แต่เราเป็นอย่างนี้เอง เราไม่เดินเข้าไปหาใคร เราอยู่นิ่งๆ ในที่ของเรา .. . . . แรกๆ .. เรานั่งเรียนคนเดียว อยู่หลังห้อง .. เราเป็นคนที่อาจจะ ที่ใช้เวลานานที่สุด ในการทำความรู้จัก และคุ้นเคย กับเพื่อนๆ ในห้อง เหมือนกับว่า ... เราใช้เวลานาน ในการทำความรู้จัก แต่เวลาที่เรา รู้จักใคร เราจะใส่ความเข้าใจ เข้าไปในความคิด เข้าไปในตัวตนของเค้าเป็นพิเศษ ทำให้เราค้นพบว่า ... ทุกๆ คน มีข้อดี และ ข้อเสีย .. เรารัก ในข้อดี .. ที่เพื่อนเรามี .. และพยายาม ทำความเข้าใจ ในข้อเสีย .. ที่เพื่อนเราเป็นเช่นกัน เราคิดว่า ... เรามีแต่เพื่อนดี ๆ ... ไม่มีใคร .. ไม่ดี หรืออยากเป็นคนไม่ดีหรอก มันมีเหตุปัจจัยทั้งนั้น .. . . . . . เราจำไม่ได้ว่า เทอมนึง เราต้องเรียนกี่วิชา .. รู้แต่ว่า มันเยอะมาก ... ตอนนั้นเราสงสัยว่า จะเรียนกันทำไมเป็นสิบๆ วิชาวะ ตอน ent จริงๆ ก็เห็นใช้อยู่แค่ไม่กี่วิชา ... แต่ ... เราไม่ได้เรียนหนังสือ เพียงแค่เพื่อไป Ent นิหว่า .. เราไม่ได้เรียน มหาวิทยาลัย เพียงเพื่อแค่ เป็นตัวรับประกัน ว่าเราจะมีงานดีๆ ทำนี่นา .. . . น่าแปลกใจ .. ที่ครั้งนึง เราถามเพื่อนสนิทคนนึง ซึ่งเรียนเก่งมาก ... ได้เกรด 3.8 Up มาตลอด จนตอนนี้ ... เธอเรียนจบ มหาวิทยาลัยชื่อดัง ด้วย เกียรตินิยม อันดับหนึ่ง เราถามเค้าว่า ... ถ้าสมมุติว่า .. การเรียนมหาลัย ไม่มีการสอบประเมินวัดผลใดๆ เลย ... ทุกคนเรียนไปเรื่อยๆ จะมาก็ได้ ไม่มาก็ได้ .. แต่ อ. ให้ผ่าน ทุกคน ครบ 4 ปี ก็เรียนจบกันทุกคน โดยที่ไม่มีเกรดเฉลี่ย มาบ่งชี้ หรือ วัดผล ใดๆ เลย .. ถามว่า ... เธอ จะตั้งใจเรียนมั้ย ? เธอตอบว่า ... ไม่อ่ะ ... ตั้งใจไป ก็ไม่เห็นได้อะไร หรือ มีอะไรแตกต่างเลย ยังไงก็จบนิ ผมก็นึกสงสัยไปว่า .. อะไร ... ที่สำคัญ และ ... อะไร ที่คนในสังคม มอง หรือให้ความสำคัญ .. ตั้งแต่เพื่อนผมคนนี้เรียนจบมา .. เธอไปสมัครงานที่ไหน ทุกที่ ยินดีรับเธอเข้าทำงาน .. แต่ เธอไม่เคยอยู่ได้เกิน 1 เดือน .. 1 อาทิตย์ 2 อาทิตย์บ้าง .. เธอมักโทรมาคุยกับผมเสมอว่า ... จนตอนนี้ เธอยังไม่เข้าใจเลยว่า เธอชอบอะไร .. เธอต้องใช้ชีวิตยังไง เธอเป็นเพื่อนที่ผมแคร์ที่สุดคนนึงเลย .. และผมก็หวังว่า วันนึง ... เธอจะพบเส้นทางชีวิต ที่เธอต้องการ . . . . . . เพื่อนสนิทผม .. มันเคยด่าผมว่า .. " ไอ้เต้ มึงมันบ้า " .. เพราะบางครั้ง .. ผมทำตัว หรือแสดงออก อะไรที่มันดูแปลกๆ ในสายตาเพื่อน เวลาเรียน .. สิ่งที่ผมชอบทำคือ .. มองออกไปที่นอกหน้าต่าง ... . . หน้าต่างห้อง .. เปรียบได้กับ ประตู ของเรา .. แต่เป็นประตู ทางความรู้สึก อารมณ์ และความคิด .. ถ้าใครมาเห็น .. คงเหมือนกับว่าเรามองเหม่อ ... แต่เราไม่ได้เหม่อ เราคิดและรู้สึก กับภาพที่เกิดขึ้น ภายในกรอบหน้าต่างนั้นตลอดเวลา .. แมวเดินผ่าน ใบไม้ร่วง .. เด็กผู้หญิงร้องไห้ .. หรือ แม้แต่ขยะสักชิ้น ไม่รู้ว่าทำไม เราชอบมอง ... มองดูอะไรอยู่เงียบๆ แล้วคิด .. รู้สึก อะไรบางอย่าง กับ สิ่งที่เราเห็น .. ตอนนั้น เราก็ไม่รู้หรอกว่า ... เราเป็นอะไร ตอนนี้ เราเข้าใจแล้วว่า ... นั่นมันคือตัวเรา .. . . . . . . ช่วง ม.6 เป็นช่วงที่เราทุกคนเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น .. เราก็เป็นอีกคน ... และความสุดโต่ง ของเราก็ถูกแสดงออกมา ในช่วงนี้มากที่สุด .. แน่นอนว่า เพื่อนๆ งง .. ว่าไอ้นี่มันเป็นอะไรของมัน .. หลายๆ อย่าง ที่เราทำ .. มันเหมือนไม่มีเหตุผล เราเริ่มรู้สึกว่า บางที เราคิดอะไรไม่ค่อยเหมือนคนอื่น เราเริ่มไม่เข้าใจว่า ทำไม บางครั้ง คนเราถึงทำอะไร ที่ไม่ควรทำ และ ไม่ทำอะไรที่ควรทำ .. เราจึงคิด .. และ ทำ ในสิ่งที่คิดว่า ... เราควรทำ โดยไม่คำนึงถึงเหตุผล แต่ก็อยู่บนพื้นฐานที่ว่า การกระทำนั้น ต้องไม่ทำให้ใครเดือนร้อน ถ้าจะดูกันผิวๆ .. มันก็เหมือนกับคนไม่มีเหตุผลคนนึงนั่นแหละ แต่ผมก็ถามตัวเอง .. รวมถึงถามคนอื่นบ่อยๆ เหมือนกันว่า " เหตุผล " คืออะไร ? คือ ถ้อยคำประกอบความคิด การแสดงออก ให้ดูถูกต้องชอบธรรม ? คือ คำพูดที่ดูดี ดูมีสาระ โดยอ้างอิงจากความคิดเห็นมวลรวมของสังคม .. ที่มีแบบแผนและเป็นที่ยอมรับ ? ไม่ว่ามันจะแปลว่า อะไร .. ผมก็ไม่เคยจะมองว่ามัน มั่งคง เที่ยงตรง และเชื่อถือได้สักเท่าไหร่เลย .. บางคนก็ใช้เหตุผล เป็นเพียง ข้ออ้าง ให้การกระทำของตัวเองดูดีเท่านั้นเอง .. . . . เมื่อผมกลายเป็นคนที่คล้ายๆ กับว่า ไม่มีเหตุผล การแสดงออกของผม ก็เลยคล้ายๆ กับว่า .. ไม่มีที่มา ด้วยเช่นกัน เพราะผมเข้าใจ ของผมอยู่คนเดียว ... และผม ก็ขี้เกียจที่จะ อธิบายด้วยว่า ผมทำอะไร ไปเพื่ออะไร ? บางที .. อยู่ๆ ผมอาจจะน้ำตาไหลขึ้นมาเฉยๆ .. บางที ผมอาจจะยิ้มให้คนแปลกหน้า .. เพราะผมรู้สึกได้ว่า เค้าเป็นคนดีจัง หนักๆ เข้า ... ผมเริ่ม มีวิธีการแสดงออกในแบบของผมเอง ซึ่งมันก็เป็น ส่วนนึง .. ที่ทำให้ ใครบางคนหายไป . . . ผมไม่เคยเข้าใจเลยว่า ทำไม ในความสัมพัน ในความรู้สึก ถึงยังต้องมีความระแวงสงสัย ไม่ว่าจะเพื่อน จะพี่ จะน้อง หรือจะเป็นใคร .. ถ้าแคร์ ก็คือแคร์ ถ้าห่วง ก็คือห่วง .. ทำไมคนเรา มักเอา สถานะ มาจำกัดความรู้สึก และตีกรอบมันไว้ซะเรียบร้อย .. . . พบจบ ม.6 แน่นอนว่า ตอนนั้น ผมรู้ตัวแล้วว่า ผมอยากเรียนอะไร .. interior design นั่นคือคำตอบ .. ผมหาที่เรียน ที่ติว Drawing และวิชาความถนัด มาตั้งแต่ ช่วง ม.5 ก็เรียนรู้มาเรื่อยๆ จนพอมีทักษะ ที่พอจะเป็นพื้นฐานไปสอบกะเค้า .. ไม่รู้ว่าคิดยังไง ... แต่คิดแล้วจริงๆ นะ วันสอบ Drawing เค้าให้โจทย์มาประมาณว่า มีกระดาษ อยู่ 1 แผ่น ( เป็นแบบ ) .. ให้ทำอะไรกับมันก็ได้ แล้วก็ Drawing กระดาษแบบ อันนั้น ซึ่ง เหมือนทุกคนจะเข้ากันดี และพี่ติว ก็เคยแนะนำว่า ถ้าได้โจทย์งี้ ต้อง ขยำ กระดาษ แล้ว วาดรูปกระดาษถูกขยำนั่นซะ .. . . แต่ผม .. เอากระดาษแบบ มาพับเป็นนก .. แล้วเอากระดาษ Drawing มาเขียน ข้อความ ประมาณ 1 ย่อหน้า ว่า .. ( ประมาณนี้ ) ผมมองว่า .. สิ่งที่มนุษย์คิดว่าตัวเองทำได้ดี คือ การตั้งชื่อ นิยาม และให้ความหมาย สิ่งรอบข้าง จากมุมมองของตัวเอง .. โดยยึดเอาตัวเองเป็นแกนกลาง .. แล้วมองว่า ทุกๆ อย่างที่อยู่รอบๆ เป็นสิ่งแวดล้อมของตัวเรา ... การนิยาม และให้ความหมาย จากประสาทสัมผัส .. คือการพลาดจากเนื้อแท้ของความหมายจริงๆ ของที่สิ่งเราเห็น การเห็น ที่ไม่ต้องมอง ... เพราะการมอง ใช่ว่าเราจะได้เห็น . . การเป็นผู้รับฟัง .. การเปลี่ยนแกนกลาง ถ้าเรายอม เป็นสิ่งแวดล้อม ของต้นไม้สักต้น หรือของนกสักตัว ให้เค้าบอกกับเราเองว่า ... เค้าคือใคร .. ไม่ต้องมีชื่อ .. ไม่ต้องนิยาม ไม่ต้องให้ความหมาย .. เพียงแค่ รับฟัง ... เข้าใจ .. เราอาจจะเข้าใจ อะไรๆ มากกว่า .. แค่เพียงว่า ต้นไม้ ... คือ กิ่งก้าน ที่มีใบสีเขียว .. เพราะ อาจเป็น กาลเวลา เป็นร่มเงา เป็นความมั่นคง เป็นญาติผู้ใหญ่ .. เป็นอะไรๆ ที่เราอาจจะไม่เคยเข้าใจมาก่อนเลย .. . . ที่ผมทำวันนั้นคือ พยายาม ที่จะสื่อว่า .. เราทำได้ดีที่สุดก็แค่ ... เลียนแบบ ความเป็นธรรมชาติ จากสิ่งที่แค่สายตาเห็น .. ผมเอากระดาษ มาพับนก ... ต่อให้เด็กอนุบาล ก็ยังเข้าใจ ว่า กระดาษนั่น คือนก คือฟอร์มของนก ... แต่ถามหน่อยว่า ... มันเหมือนนกจริงๆ เหรอ ?? สำหรับผม เปล่าเลย .. แต่มันเป็นซิมโบ .. เป็นสัญลักษณ์ ที่ทำให้มนุษย์ เข้าใจตรงกัน ว่ามันคืออะไร ? มันถูกสมมติขึ้น เพื่อแทนค่าความหมาย ถ้าผม จะวาดอะไร จากสิ่งที่ตาเห็น ... ผมก็ได้แค่ เลียนแบบ แค่เปลือกนอกหรือเสี้ยวนึงของมัน ไม่มีประโยชน์ ... . . . งั้น มืง ก็อย่าเรียนมันเลย 55555 แน่นอน ... คะแนนของผม น่าจะเป็น 0 เป็นไปได้ทั้ง 2 อย่าง .. คือ ต่อให้ผม เขียนไปดีๆ ก็อาจจะสอบไม่ได้อยู่ดี หรือ มันอาจจะได้ ก็ได้นะ .. แต่ มันไม่สำคัญ มากไปกว่า ผมได้ทำ อะไรที่ผมคิดว่า ผมทำถูกแล้วนะ . . . แล้วผมก็ได้เข้ามาใช้ชีวิต ในรั้วมหาวิทยาลัย ที่คณะศิลปกรรม มอรังสิต .. แน่นอนว่า ผมเลือกเรียน interior เหมือนเดิม .. ชีวิตมหาลัยที่นี่ของผม ค่อนข้าง Happy มาก ตอนปี 1 ผมต้องเรียนวิชาที่เป็น FineArt ซึ่งผมชอบมากๆ เพราะได้แสดงความคิด แนวคิด .. ความรู้สึก ผ่านผลงานได้ตรงๆ แล้ว อ. ก็เปิดรับมากๆ ไม่ว่างานจะแหวก จะแปลก แค่ไหน ถ้ามันมาจากพื้นฐานของความคิดที่เราจะสื่อจิงๆ ไม่ว่า งานเรามันจะคือ จุด 1 จุด เค้าก็รับเราได้ .. . . เหมือนผมจะเจอแนวที่ชอบ และจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว แต่ก็หาไม่ ... ชีวิตตอนนี้ของผม อิสระมาก .. ไม่มีใครมองว่าผมบ้าอีกแล้ว เพราะเด็กคณะนี้มันบ้ากันทั้งคณะ 555 แต่แล้ว .. ก็ด้วย ความเป็นตัวผมอีกแหละ .. . . . . ชีวิตในช่วงมหาวิทยาลัย เป็นอะไรที่เริ่มเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นนิดหน่อย .. แต่ก็แค่นิดหน่อยนะครับ ... เพราะรู้ตัวดีว่า ตัวเองเป็นคนนิสัยเด็กๆ อยู่แล้ว แม้กระทั่งตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ จุดเปลี่ยนอีกจุดของชีวิต มันเริ่มขึ้นตอนที่ ครอบครัวผม ย้ายไปอยู่ที่ อเมริกา .. แต่เอาเข้าจริงๆ ผมไปอยู่ได้ไม่นานเท่าไหร่ ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ .. ก็เลยขอที่บ้านกลับมาเมืองไทย แล้วก็แน่นอนว่า ไม่มีใครอยากให้กลับมาหรอก แต่ก็ไม่มีห้ามได้ ... ในที่สุดเค้าก็ยอมให้ผมกลับมา ... โดยที่ทุกคนมองว่า ผมจะไหวมั้ย ... ผมจะโตได้สักทีมั้ย ? . . กลับมาเมืองไทยเที่ยวนี้ ... ทุกอย่างเปลี่ยนไปสิ้นเชิง .. ผมต้องอยู่คนเดียว .. ต้องทำทุกอย่างเอง งานบ้านทั้งหมด จะกินจะนอนยังไง ก็ต้องรับผิดชอบตัวเองทั้งหมด .. ไม่มีใครมาหาให้เหมือนก่อน . . การอยู่คนเดียว ... มันเหงาไม่ใช่เล่นนะ . . . ถึงผมจะเป็นคนสันโดษก็ตาม .. . . . แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่ทำให้ผมเรียนรู้ และทำความเข้าใจกับตัวเองได้มากขึ้นมากๆ .. จนถึงตอนนี้ เรียกได้ว่า ผมว่าผมหาตัวเองเจอแล้ว ... ผมคิดว่า ผมเข้าใจความเป็นตัวตน ความต้องการ ของตัวเอง .. เหลือก็แค่เพียง .. ผมควรจะต้องทำชีวิต ให้กลับมาสู่เส้นทางที่นำตัวเองกลับไปอยู่ในสังคม หลายๆ ปี ที่ผ่านมานี้ ผมยอมรับอะไรต่างๆ มากขึ้น .. อย่างน้อยผมก็รู้สึกว่า อย่างน้อยที่สุด ผมควรจะเรียนให้จบสักที เพื่อให้คนที่เค้าหวังในตัวผม ได้อุ่นใจ และก็เพื่อตัวผมเอง ที่จะพึ่งพาตัวเองได้อย่างเต็มที่สักที .. ในชีวิต คงมีทั้งอะไรที่เรา .. " ต้องทำ " และ " อยากทำ " ... ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก็คงต้องพยายามปรับทัศนคติ ในสิ่งที่ต้องทำ ให้เป็นอะไรที่เราอยากทำมันไปด้วย .. ปัญหาของผมในตอนนี้ ไม่ใช่ความไม่เข้าใจ แต่เป็นเพราะ ความที่เป็นคนอ่อนไหวง่าย .. เวลาที่มีอะไรมากระทบความรู้สึก และผมมักจะทำอะไรตามความรู้สึก ... ถ้าไม่มีฟิว .. ก็ไม่ทำ นั่นแหละ สาเหตุหลัก ๆ ที่ผมเรียนไม่จบสักที .. ผมไม่มีงานไปส่ง อ. ด้วยเหตุผลที่ว่า " ผมไม่มีฟิวจะทำครับ " .. แต่นั่นมันก็ผ่านมาแล้ว ... ตอนนี้ ผมทำความเข้าใจ การทำงาน โดยไม่ต้องใช้ฟิว .. มากๆ ก็ได้ เชื่อมั้ยว่า ผมทำให้ที่บ้านหมดเงินค่าเรียนไปฟรีๆ หลายแสนเลยแหละ แต่ไม่เคยมีใครมาดุด่าหรือ ว่าผมแรงๆ เลย .. ความเข้าใจ .. คุยกันด้วยเหตุผลว่า ผมมีปัญหาอะไร .. ทำให้วันนี้ ผมก้าวต่อ ... ผมนิ่ง มั่นคง ผมไม่เหลือปัญหาด้านการเรียนใด ๆ อีก และเชื่อว่า ต่อจากนี้ จะไม่สะดุดที่ตรงไหนอีกแล้ว . . . . ผมเชื่อว่า ถ้าผมตั้งใจ จะทำอะไรแล้ว .. มันจะต้องดี ก็มีบ้างบางครั้ง .. ที่ผมเสียดายเวลา เวลาเจอเพื่อนเก่าๆ เค้าทำการทำงาน มีเงินออกรถกับเองหมดแล้ว ย้อนมาดูตัวเอง ยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย .. แต่ก็ไม่เสียกำลังใจนะ .. ผมยังมั่นใจในตัวเองเสมอ . . . ช่วงปีที่ผ่านมา เป็นช่วงที่มีโอากาสดีๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตผม อย่างน้อย มันก็เติมเต็มความไม่มีอะไร ที่ผมเป็น .. มันเริ่มต้นจากที่นี่แหละ .. . . หลังจากที่ .. ผมเขียนเรื่องของผม ลงในสวนลุม ... ก็เป็นจุดเริ่มต้นดีๆ .. ที่ทำให้ผมได้มีโอกาส เข้ามาสู่การเป็นนักเขียน แต่มีโอกาสมีผลงานตีพิมพ์ ได้ทำอะไร ที่ทำให้ รู้สึกว่า ตัวเองมีค่ามากกว่าที่เคย ทุกวันนี้ ผมยังมีความสุข กับการ เขียนอะไร ที่อยากเขียน ไปที่ที่ๆ อยากไป ทำอะไร ที่อยากจะทำ ผมรู้สึกดี ที่มีบางคน ชอบในสิ่งที่ผมทำ ชอบเรื่องของผม ชอบภาพถ่ายของผม .. เพราะในสิ่งที่ผมทำ มันก็คือ สิ่งที่ผมเป็น ... ผมไม่ได้ต้องการให้ใคร มาเข้าใจผม แต่ผมดีใจ ทุกครั้ง ที่แค่เพียงมีใครรับฟังผม ... และเชื่อใจ .. เพราะในชีวิตจริง วันๆ นึง ผมแทบไม่ได้พูดกับใครเลย .. แต่ผมพูดทุกอย่าง จากสิ่งที่ผมทำนี่แหละ .. . . . จบแล้วดีกว่า ... ถ้าถามว่า ที่เขียนมานี่ เขียนมาทำไมตั้งยาว ก็อาจจะแค่ อยากเล่าให้ฟังมั้ง ... ใครที่มีชีวิตคล้ายๆ กัน ... คนที่ ยังไม่มี ในสิ่งที่สังคมพื้นฐานบอกคุณว่า คุณควรต้องมี .. อย่าท้อนะ ... ผมยังไม่ท้อเลย .. ผมเป็นคน อายุ 26 ที่ยังเรียนไม่จบ ยังไม่มีรายได้ประจำ แต่ .. ผมมีความสุขว่ะ .. ( มีใครอิจฉามั้ยเนี่ย 555 ) ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะครับ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อะไรก็เถอะ : ) . . *** Update *** Blog หน้านี้ เขียนไว้ .. เมื่อหลายปีที่แล้ว .. ปัจจุบัน .. ผมเรียนจบมาหลายปีแล้วครับ ^^ Degree Completed Bachelor Of Fine Arts ( Interior Design ) ; B.F.A ( Interior Design ) Rangsit University และยังคง ตามหาตัวเองอยู่เสมอ ยังคงทำตามสิ่งที่ตัวเองรักอยู่เสมอ ไม่เปลี่ยนไป .. ยังมีความสุขกับการถ่ายรูป และการขีดๆ เขียนๆ อยู่เสมอ ขอบคุณอีกครั้งครับ ที่ติดตามกันมา .. ^^ . . . . . . . .   Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2549 183 comments Last Update : 25 สิงหาคม 2554 12:02:20 น. Counter : 16037 Pageviews. Share Tweet

ยาวอ่ะ แต่ก้อนั่งอ่านจนจบ พีอยากใช้ชีวิตแบบพี่จัง ชอบๆๆ เฮ้อ...ไปดีกว่า ฟังคนแก่บ่นมานานแล้ว ไปนะคะ......   โดย: Half Blood Prince 2 กุมภาพันธ์ 2549 21:49:04 น.

รูปสวยค่ะ เนื้อหาดี มังคุดคงเป็นประเภทยังหาตัวเองไม่เจอ แต่ก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ค่ะ เวลาเรียน ก็แค่ทำเกรดดีๆ แต่สมองว่างเปล่า ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร อยากเป็นอะไรในอนาคต เบื่อง่าย แถมบ้านจนอีกต่างหาก ตอนนี้อายุ 27 แล้ว ยังเรียนอยู่เหมือนกันค่ะ แต่รู้สึกเบื่อทุกครั้ง ที่มีคนมาถามว่า เรียนจบแล้วจะไปทำงานอะไร ทุกครั้งที่ตอบไปว่าไม่รู้ นึกไม่ออกว่าตัวเองชอบอะไร ก็รู้สึกในใจว่า คนอื่นคงคิดว่าเราเป็นคนไร้สมอง แต่ทำยังไงได้ มันไม่ใช่ว่าทุกคนจะโชคดี รู้ว่าตัวเองชอบอะไรอยากเป็นอะไรไปซะทั้งหมดนี่ และมังคุดก็เป็นแค่หนึ่งในคนพวกนั้น พวกที่ยังหาจุดหมายปลายทางของตัวเองไม่เจอ มันก็แค่ชีวิต   โดย: mungkood 2 กุมภาพันธ์ 2549 22:07:43 น.

เอารอยยิ้มมาฝากค่ะ   โดย: Batgirl 2001 2 กุมภาพันธ์ 2549 22:29:30 น.

i Don't Care ไงฮะเต้ สนใจอะไร เหมือนที่เต้เคยบอก เปนตัวเราเอง ดีที่สุด   โดย: พี่อ้อ IP: 203.188.53.49 2 กุมภาพันธ์ 2549 22:52:04 น.

เป็นหวัดอ่ะ   โดย: +*~ S O u LM a T e~*+ 3 กุมภาพันธ์ 2549 0:01:38 น.

หลายอย่างที่จขบ.เป็น เราก็เป็นเช่นกันค่ะ บางทีก็ท้อบ้างเป็นระยะ แต่สุดท้ายก็รู้ว่าต้องเดินต่อ ทำไงได้ล่ะ ก็ยังมีลมหายใจนี่   โดย: p_tham 3 กุมภาพันธ์ 2549 0:09:18 น.

thanks. Your story make me smile ^_^   โดย: 3 กุมภาพันธ์ 2549 IP: 18:07:44 221.128.88.104 น.

ขอโทษด้วยนะครับ ที่หายจากบล็อกไปนานเลย T^T บล็อกสวย รูปสวย เรื่องดีเหมือนเดิมเลยนะครับ พี่เต้ ไม่ได้คุยกันนานเลย เป็นไงบ้างครับผม รอเรื่องใหม่ของพี่เต้อยู่น้า ;)   โดย: qu-up 5 กุมภาพันธ์ 2549 19:58:36 น.

ยาวดีค่ะ แต่ก็มาอ่านจนจบ ช่วงแรก ๆ เหมือนเป็นคนช่างคิด และมีเวลาให้ความคิดนานกว่าคนอื่น ๆ ไปหน่อย แต่พออ่านมาจนจบ ก็ดูจะจัดการเวลากับความคิดได้แล้ว .. เราอยู่กับคนที่มีช่วงเวลาในการเรียนไม่เท่ากัน เราว่าคนเรามี timing ไม่เหมือนกัน เหมือนกับการเดินทางไปที่ไหนซักแห่ง ในชีวิตจริง เพื่อนเราชอบแวะเวียนข้างทางเหมือนพระยาน้อยชมตลาด แต่เราไม่ค่อยแข็งแรง เวลาจะไปไหน เราจะรีบ ๆ เดินไปให้ถึง ทำธุระให้เสร็จแล้วค่อยทำอย่างอื่นที่ไม่ได้อยู่ในแปลน อ้อ ชมทั้งภาพและการเว้นวรรคในการเขียนค่ะ ได้อารมณ์ดี ..   โดย: แ ม ง ป อ 5 กุมภาพันธ์ 2549 22:03:24 น.

ชีวิตมีความสุขก็ดีแล้วค่ะ เพียงแต่..(ทำไมต้องมีแต่ด้วยหนอ?) เราเองก็อาจต้องอยู่ในฐานะที่ต้องดูแลความรู้สึกของคนอื่นด้วย ถ้าเมื่อไหร่ที่เราเป็นอิสระอย่างแท้จริง จะทำอะไรก็คงไม่เป็นไร (ถ้าไม่ได้เบียดเบียนคนอื่น) แต่ถ้าวันนี้ เรายังมีคนที่ต้องใส่ใจ คงต้องฝืนทำอะไรเพื่อคนอื่นบ้าง สู้นะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2549 11:38:57 น.

นั่นสิ แคร์ทำไมกัน ไปเที่ยวกะโซยุมั๊ย? โทรหาโซยุด้วยนะเมื่อเห็นข้อความนี้แล้วอ่ะ คิดถึงนะจ๊ะ   โดย: โซยุ IP: 58.136.168.93 6 กุมภาพันธ์ 2549 15:39:40 น.

รูปสวยจังค่ะ ^ ^   โดย: nui IP: 58.136.95.19 7 กุมภาพันธ์ 2549 17:50:46 น.

คุณเจ๋งดีครับ อยากทำได้แบบคุณบ้าง แต่ผมมีเงื่อนไขในชีวิตเยอะไปครับ   โดย: อยากเป็นโปร IP: 202.8.87.138 7 กุมภาพันธ์ 2549 18:42:08 น.

ขอให้ก้าวย่างของคุณต่อไปนี้ มีแต่ความราบรื่น ครับ ที่คุณคิดตอนนี้ ถูกต้องแล้วหล่ะครับ เมื่อก่อนผมก็ทำงานไม่ได้ถ้าไม่มีฟิวเหมือนกัน อิๆๆ   โดย: tongdigy 7 กุมภาพันธ์ 2549 18:52:22 น.

เพราะคุณใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่ดูเหมือนไม่มีค่านี่เอง...ทำให้มุมมองภาพของคุณไม่เหมือนใครและสวยงามเสมอ   โดย: bee IP: 89.49.251.13 7 กุมภาพันธ์ 2549 18:59:52 น.

มาดูรูปครับ... อยากบอกว่าสวยดี สวยจริง จริง   โดย: คงเป็นความบังเอิญที่ได้พบกัน IP: 203.118.84.53 7 กุมภาพันธ์ 2549 22:11:32 น.

อืม.....ตัวจริง ครับ   โดย: Pratch IP: 58.8.66.72 7 กุมภาพันธ์ 2549 22:40:56 น.

อืม..ยาวจัง ถ้าทุกคนเหมือนกันหมด โลกคงน่าเบื่อแย่เลยใช่มั้ยคะ? มุมมองชีวิตที่แตกต่าง ทำให้มีชีวิตที่ต่างออกไป แสดงออกมาในภาพถ่ายได้จริงๆด้วย จะคอยติดตามผลงานนะคะ   โดย: ผู้หญิงหลังเลนส์(บางเวลา) IP: 58.147.12.112 8 กุมภาพันธ์ 2549 0:59:52 น.

หลายครั้งถามตัวเอง ว่าทำไปเพื่ออะไร อยู่เพื่ออะไร ไม่มีคำตอบ ไม่รู้สิ บางครั้ง ต้องอยู่ แต่ก็ไม่ถึงกับต้องทน   โดย: xyz IP: 203.154.145.10 8 กุมภาพันธ์ 2549 14:21:24 น.

อ่านแล้วรู้สึกดีนะ คุณเป็นคนที่จริงใจดี อ่อนไหวน่ะใช่เลย เรารู้สึกได้จากที่คุณเขียนลงบล็อก รูปที่คุณถ่ายก็แจ่มมาก คุณให้ความสำคัญกับสิ่งเล็กน้อยที่อยู่รอบตัวจริงๆ อ้อ...แล้วคุณก็แนวมากด้วย บางเพลงที่คุณฟัง หรือพูดถึง ในกระทู้ เรายังไม่รุ้จักเลย ดีอ่ะ...เจ๋งดี   โดย: โหลฯ IP: 202.183.233.27 8 กุมภาพันธ์ 2549 20:36:43 น.

โดย: april IP: 58.10.50.15 10 กุมภาพันธ์ 2549 21:02:10 น.

ตามาจาก พันทิพย์น๊า รูปสวยจัง   โดย: บันไหล/ bunri_bunrai@hotmail.com IP: 61.91.106.200 12 กุมภาพันธ์ 2549 16:28:57 น.

เธออาจะไม่ใช่แรงบันดาลใจของฉัน แต่เธอเป็นคล้ายแรงผลักดันเล็กๆให้ฉันรู้ว่า ... ชีวิตที่เหลืออีก 10 กว่าวันนี้ไม่ใช่ตัวกำหนดอนาคต .... แต่มันเป็นสิ่งที่เรียกว่า ส่วนหนึ่งของ อนาคต ------------------------------- แล้วฉันก็ค้นพบ หนึ่งตัวตนที่สูญหายไป   โดย: Mega-Kazz IP: 58.9.191.161 15 กุมภาพันธ์ 2549 20:01:01 น.

ทำbgลาย Emily ด้วย ปุ้มชอบตัวนี้ ^_^ ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมในนี้นานมากๆ ปุ้มว่าเรื่องนึงที่เต้ทำได้ดีมากๆอีกเรื่องก็คือ การเขียน กับการเรียงร้อยความคิดออกมาเป็นถ้อยคำที่น่าอ่านแหละ Be proud to be u because u are u   โดย: ^Pum^ IP: 61.90.101.36 17 กุมภาพันธ์ 2549 17:01:14 น.

ชีวิตสำคัญอยู่ที่เราค่ะ ดอกไม้สำหรับเดือนแห่งความรักจ้า คิดถึงพี่เต้นะค่ะ ช่วงนี้ยุ่งๆ เลยไม่ค่อยได้แวะมาค่ะ   โดย: ปลากัด (LonelySeason ) 17 กุมภาพันธ์ 2549 22:37:58 น.

เราก็เป็นอีกคนหนึ่งนะที่ยังหาตัวเองไม่เจอ ... เรียนจะจบเทอมนี้อยู่แล้ว ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองชอบอะไร อยากจะทำอะไร... ที่เข้ามาเรียนคณะนี้ก็เพราะว่า ' เค้าว่ามันหางานง่ายดี ' แต่พอเรียนไปเรียนไป...มันไม่ชอบ นิสัยอย่างเราเมื่อไม่ชอบอะไรก็จะไม่ยอมรับมัน การเรียนของเราก็แค่เพียงผ่านๆ ไป เรียนไม่ให้ติด F จนจะจบ ก็ยังไม่รู้เลยว่าจบแล้วจะทำอะไรต่อไปดี มีความรู้สึก 'กลัว' ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ากลัวอะไร กลัวการเป็นผู้ใหญ่ละมั้ง กลัวการรับผิดชอบชีวิตนี้... ยังไง ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปละนะ   โดย: ปุ่มปุ๋ม (dokapon_two ) 18 กุมภาพันธ์ 2549 2:28:06 น.

อ่านแล้ว..เข้าใจตัวเองขึ้นเยอะ.. ขอบคุณนะฮะ... ....   โดย: Pang[i] (pangikung ) 25 กุมภาพันธ์ 2549 0:55:55 น.

เป็นกำลังใจให้เจ้าของเรียงความคับ   โดย: (น้องเล็ก) (Unfair ) 25 กุมภาพันธ์ 2549 20:41:04 น.

เราก็เป็นคนคล้ายๆ คุณแหละ เข้าใจคุณนะ และดีใจที่คุณพบทางของคุณแล้ว สู้ๆๆ นะ   โดย: แกงส้มไข่ชะอม 25 กุมภาพันธ์ 2549 23:06:15 น.

เราคิดว่า ยังมีอีกหลายๆคน ที่คิดเหมือนพี่นะ แต่ยังไม่ค้นพบตัวเอง นู๋ชอบตงที่พี่เขียนส่งข้อสอบเอ็นมากเลย เพราะ ทำในสิ่งที่เราคิดอ่ะดีที่สุดแล้ว^^ เป็นกำลังใจให้พี่นะ   โดย: moo IP: 61.91.161.100 26 กุมภาพันธ์ 2549 2:33:39 น.

อ่านมาถึงบรรทัดที่บอกว่าเป็นคนอายุ 26 ที่ยังเรียนไม่จบ ไมมีรายได้ประจำแต่มีความสุข...บอกได้คำเดียวว่า "เราโคตรอิจฉาเธอเลยว่ะ"   โดย: IP: 202.28.48.5 27 กุมภาพันธ์ 2549 13:13:00 น.

สวัสดีครับยินดีด้วยครับที่ได้งานจากกล้องสุดรักของตัวเอง   โดย: L-twin 1 มีนาคม 2549 23:17:31 น.

มาทักค่ะ   โดย: Jannyfer 2 มีนาคม 2549 9:17:54 น.

ในโลกนี้มีคนหลายแบบ คุณเป็นอีกแบบที่ไม่เคยสัมผัส บางทีเราอาจเป็นประเภทเดียวกันก็ได้ เพียงแต่เรายังไม่รู้ตัวเองเลย   โดย: ยังไง IP: 210.246.175.133 4 มีนาคม 2549 2:23:52 น.

ไม่แปลกหรอกเต้ ชีวิตคนเรามีอะไรให้เรียนรู้ตั้งมากมาย เก็บเกี่ยวไปเรื่อยๆ แล้วแต่คนว่าใครเลือกที่จะเก็บเกี่ยวในรูปแบบไหน แต่ถ้าเต้เรียนจบเมื่อไรบอกเราด้วยนะ จะได้ไปยินดีด้วยจ่ะ   โดย: Henbae IP: 203.155.135.100 4 มีนาคม 2549 16:04:11 น.

สู้ ๆ ครับ น้อง .... ... ขอให้เรียนให้จบไว ๆ แล้วก็ทำตามที่ใจปรารถนาได้อย่างเต็มที่หลังจากนั้น ...น่าจะดีกว่า (มั๊ง)   โดย: POL_US 5 มีนาคม 2549 10:51:42 น.

"ชีวิตไม่ง่ายดายอย่างที่คิด แต่ชีวิตไม่ยากเย็นเลยสักนิด" เป็นคำที่มีคนเคยบอกไว้ อ่ะค่ะ   โดย: IP: 203.113.77.100 5 มีนาคม 2549 11:38:31 น.

เราชอบภาพของคุณ ชอบเรื่องของคุณด้วยค่ะ ใช้ชีวิตต่อไปนะคะ   โดย: นางสาวอาร์ต 5 มีนาคม 2549 20:02:08 น.

เค้าเข้ามาอ่านแล้วนะเฮีย เค้าชอบตอนที่เฮียสอบวาดรูปอ่ะ คิดได้ไง สรุปว่าได้คะแนนไปเท่าไหร่หรอ ดีใจนะที่ได้รู้จักและสนิทกับเฮีย ดีใจที่ยังมีคนอย่างเฮียบนโลกนี้ ดีใจที่เราได้เป็นเพื่อนกัน ดีใจจริงๆที่หากันจนเจอ อู้ย....บุพเพอาละวาด ^__^   โดย: น้องเฮีย (ikka ) 7 มีนาคม 2549 19:14:51 น.

the happinest thing in life is u can find ur own way to make happiness   โดย: IP: 220.126.210.129 8 มีนาคม 2549 11:53:15 น.

ถามว่าอิจฉามั้ย? อิจฉาสิคะ อิจฉามากด้วยล่ะ อิจฉาที่คุณเต้รุ้ว่าตัวตนของคุณเต้เป็นยังไง ชอบทำอะไร ต้องการอะไร ในขณะที่บางทีตัว KonD เองยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่า เอ๊ะ! นี่เรากำลังทำอะไรอยู่ ทำไปเพื่ออะไร และเราชอบอะไรกันแน่ อย่าว่าแต่ตัวตนเลย ความต้องการของตัวเองยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ บางทีอาจเป็นเพราะเราต้องคำนึงถึงคนอื่นมากจนเกินไป มากจน "ลืม" นึกถึงความต้องการของตัวเอง ตอนที่จะเรียนจบ ใช่ นี่เป็นสิ่งที่ทุกคนหวัง แต่มันกลับทำให้เราคิดว่านี่เรามาถูกทางแล้วหรือ เรียนภาษา (ไทย) มา แต่กลับอยากทำงานเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ (ซะงั้น) หางานก็ยาก เงินเดือนยิ่งไม่ต้องพูดถึง แต่ตอนนี้ทุกอย่างงกลับเปลี่ยนไป แถมยังทำให้ KonD ได้ทำงานที่ชอบ (แม้จะเพิ่งเริ่มก็ตาม) ยังไง KonD ขอให้คุณเต้ประสบความสำเร็จทั้งการเรียน และหน้าที่การงานทั้งปวงนะคะ แล้วแบ่งความสุขมามั่งก็จะดีมากๆ เลยค่า อิอิ   โดย: @(^-')v KonD v('-^)@ IP: 203.113.38.9 10 มีนาคม 2549 23:50:50 น.

เย้ย! โทดค่ะอินมากไปหน่อย เรยร่ายยาวซะงั้น อ่านวันละบรรทัดก็ได้นะคะ จะได้คิดถึง KonD นานๆ   โดย: @(^-')v KonD v('-^)@ IP: 203.113.39.9 12 มีนาคม 2549 2:42:16 น.

ได้มีโอกาสอ่านจากที่ Pantip ค่ะ แล้วรู้สึกว่าเป็นคนที่มองอะไรในมุมมองที่คนอื่นมองไม่เห็น แม้จะเป็นเรื่องเล็ๆน้อยๆ แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆนั้น เมื่อมองกลับไปก็ให้แง่มุม..ให้ความรู้สึกดีๆ กับสิ่งที่ได้อ่าน ...ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ แล้วก็มุมมองของการใช้ชีวิตแบบที่เราไม่เคยเห็นค่ะ...   โดย: •Or@nGe• IP: 61.91.168.92 15 มีนาคม 2549 15:05:22 น.

สวัสดีค่ะ... แค่อยากมาทักทายรุ่นน้องมหาวิทยาลัยเดียวกัน ขอให้มีความสุขในสิ่งที่ตัวเองทำ และในสิ่งที่ตัวเองเป็นอย่างนี้ตลอดไปนะคะ   โดย: คีตาญชลี 17 มีนาคม 2549 22:58:56 น.

แพรก็ยังหาตัวเองไม่เจอ 25 แล้ว ยังไม่มีอะไรเป็ชิ้นเป็นอัน แต่บางคนเค้ามีอะไรให้กับตัวเองแล้ว คิดแล้วก็เสียดายเวลานะ   โดย: แพร IP: 203.113.77.132 26 มีนาคม 2549 22:02:36 น.

นั่นสิคะ ดีที่สามารถหาตัวเองเจอ หลายๆคนต่างก้อมองไม่เห็นไม่เจอ..ขอบใจนะจ้ะที่หาอะไรมาให้ได้อ่านกัน ภาพถ่ายได้สวยค่ะ อยากเอาบางภาพไปทำบีจีจัง รูปท้องฟ้ากับว่าวสีแดงอ่ะ ชอบมากเลยค่ะ .. ถ้าอนุญาตรบกวนช่วยแวะไปบอกที่บล็อกด้วยนะคะ   โดย: FaRaWaYGiRL 31 มีนาคม 2549 22:18:52 น.

รูปถ่ายได้สวยจริงๆ ชอบนะคะ มีความเป็นตัวของตัวเองอยู่ในรูปทุกใบเลย (ดูมาหมดทุกอันแล้วถึงมาเขียนค่ะ รวมทั้งใน Gallery ด้วย) วันไหนรู้สึกเบื่อ หรือคิดว่าหาตัวเองไม่เจอ ลองมองรูปที่ตัวเองถ่ายนะคะ คำตอบอยู่ในรูปของคุณเอง   โดย: SevenDaffodils 15 เมษายน 2549 9:17:46 น.

ผมก็ชอบถ่ายรูปเหมือนกันครับ ผมเอนท์ปีนี้ครับ ถ้าไม่แน่ ผมอาจเข้าโฟโต้รังสิตก็ได้ฮะ ^^   โดย: S e m a k u t e k ! (เจ้าพ่อSemakutek ) 16 เมษายน 2549 4:24:53 น.

หลังจากที่อ่านหน้านี้จบแล้ว ก็ได้รู้ทันทีเลยค่ะว่าจะเรียกคุณเต้ว่าอะไร ขออนุญาตเรียกว่าพี่เต้นะคะ เพราะน้องอายุ19ค่ะ แต่น้องก็ต้องเสียเวลากับการเรียนไปปึนึง เพราะยังหาตัวเองไม่เจอเลย แต่ที่รู้แน่ๆเลยคือไม่ใช่วิทยาสาสตร์ ลาดกระบังแน่ๆ เพื่อนๆเค้าขึ้นปี2กันแล้ว แต่น้องต้องมาสอบO-net A-netใหม่ ยังไม่รู้เลยว่าปีนี้จะเลือกเรียนคณะอะไรดี ได้แต่หวังว่าปีหน้าน้องคงไม่ต้องมาเรียนปีหนึ่งอีกปี เมื่อไหร่น้องจะหาตัวเองเจอซักที T-T ขอให้พี่เต้มีความสุขกับชีวิตในทุกๆวันนะคะ   โดย: * คนที่เดินผ่าน IP: 124.120.232.191 1 พฤษภาคม 2549 3:34:38 น.

ยินดีด้วยนะคับ ที่ค้นพบความเป็นตัวตนของตัวเองเจอ อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆหลายอย่าง ขอให้ประสบความสำเร็จในเส้นทางที่เดินนะคับ   โดย: นายระเบิด IP: 61.90.147.244 1 พฤษภาคม 2549 15:17:47 น.

:)   โดย: ladybird 3 มิถุนายน 2549 11:51:21 น.

อยากคิดได้เหมือนที่คุณคิด...ชีวิตเรามีแต่กฎเกณฑ์ที่ใครๆกรอกใส่เราอยู่ตลอด ไม่ว่าจะพ่อ แม่...หรือแม้กระทั่งตัวเราเอง จนบางทีมันนำมาซึ่งสิ่งที่เรียกว่า "ความผิดหวัง" เราเสียใจกับความผิดหวัง...แต่มันก็มีข้อดีที่ทำให้เราหันมาคิดมากขึ้น ว่าสิ่งที่เราคิดเราเป็นมันคืออะไร... มันคือตัวเรา...หรือการคาดหวังจากคนอื่นๆรอบข้าง เราอยากจะแหกกฎ...มีวิถีชีวิตของเราเอง...แต่เราไม่มีความกล้ามากพอที่จะทำแบบนั้น ใครๆก็บอกว่าเราโชคดีแล้วอย่างที่เป็นทุกวันนี้...แต่เราไม่เคยคิดว่าเราโชคดีเลย เพราะเราไม่สามารถคิดหรือเลือกเส้นทางของเราเองได้... บางทีเรามีความคิดอยากจะทำ...แต่ทุกอย่างก็จบอยู่ในความคิด ความฝัน...แล้วกลับมาในโลกแห่งความเป็นจริงที่ต้องเจออยู่ทุกวัน สรุปแล้วไม่มีอะไรดีขึ้น... คนอื่นเห็นเราทำเราเป็นเขามีความสุข...แต่เขาไม่เคยถามว่าเรามีความสุขในสิ่งที่เราทำหรือเปล่า... เรามีชีวิตตามแบบแผน...เรียนจบชั้นนึงก็เรียนต่ออีกชั้น ทำเกรดดีดี เรียนให้จบเหมือนที่คนอื่นเรียน... อยากเรียนม.เอกชนที่ใฝ่ฝันก็ไม่ได้ ต้องไปเรียนมหาลัยรัฐในคณะที่เลือกส่งๆไปเพื่อให้เอ็นติด...ไม่ต้องไปเรียนมหาลัยเปิดด้วยคำขู่ของพ่อ... รู้สึกดีกับคุณที่ค้นพบตัวเอง...มีชีวิตอย่างที่คุณเป็นจริงๆ... ปล...ต้องขอโทษที่บ่นยาว...คุณเขียนได้โดนใจเรามากๆ   โดย: ฟากฟ้าฝั่งฝัน IP: 210.4.139.129 17 มิถุนายน 2549 0:00:49 น.

.....ทุกคนมีเส้นทางเดินของแต่ละคน เพียงแค่เรารู้ว่าเส้นทางที่เราเดินนั้น เพื่อจุดมุ่งหมายใด เท่านั้น ก็เพียงพอ บ้างอาจถึงจุดมุ่งหมายไว บ้างอาจถึ งเส้นชัยช้า แต่สุดท้ายก็ไปถึงเหมือนกัน ....จะรีบใช้ชีวิตกันไปทำไม.....ทำไมไม่ดำเนินชีวิต..แบบที่มีความสุขไปพร้อมๆกันกับมัน ทุกเวลา ทุกนาที อย่าต้องให้สังคม หรือใครมาตีกรอบให้เราเร่งรีบ...ปรับเปลี่ยนให้ไม่แตกต่างได้ ...แต่อย่าให้เปลี่ยนความเป็นตัวคุณ เราคนนึงที่มีความคิดแปลก แตกต่าง จากสังคม...เหมือนนาย ... เป็นกำลังใจให้ฝ่าฝันในกระแสสังคม...แต่อย่าให้เค้าเปลี่ยน ...ใจดีดี...ของนาย   โดย: นัส IP: 24.121.66.86 18 มิถุนายน 2549 3:44:47 น.

แม้จะยาวมากๆ แต่ก็นั่งอ่านจนจบเลยอ่ะ ความคิดนอกกรอบดีครับ   โดย: เจโต IP: 124.121.81.253 28 มิถุนายน 2549 13:14:19 น.

รู้สึกตรงมากๆเลย ตรงที่คนเรายึดติดตัวตน ไม่ใช่ว่าหนูเก่ง บรรลุคำว่าตัวตน เข้าใจถ่องแท้อะไรหรอก ครูหนูคนนึงเคยสอนเรื่องพวกนี้ หนูคิดว่าหนูเข้าใจครูนะ แล้วหนูก็สงสัยเหมือนกัน ตัวตน คือสิ่งที่คนคิดเอาเอง ส่วนมากก็จะเอาความคิดของคนส่วนมากเป็นหลัก ถ้าความจริงแล้วคนส่วนมากยึดติดในสิ่งที่ผิดล่ะ แล้วคนเราจะมีวันรู้มั้ย หรือตัวตนไม่มีคำว่าผิดหรือถูก เพราะจริงๆแล้วมันก็แค่ความรู้สึกของคนจริงๆ สับสนมากๆเลย   โดย: นิค IP: 203.113.71.196 29 มิถุนายน 2549 19:59:25 น.

ตะเข้ว่าจาช่วยบ่น ปากด พี่ชายบ่นแทนหมดแย๊วอ่ะ ฮ่าๆ เข้ก๊ะแบบนี้งะเจ้าค่า กว่าจาจบปาไป 25 กว่าจะรู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร ก็ไม่รู้เมื่อไหร่เหมือนกัน .. ดีนะที่พี่ชายนั่งริมหน้าต่าง ..เอาเป็นว่าที่นั่งหลังสุดตรงประตูหลังห้อง ตะเข้ ยึดนะเจ้าคะ ฮี่ๆๆ   โดย: jakaey IP: 124.120.35.165 7 กรกฎาคม 2549 0:50:46 น.

สวัสดีวันเข้าพรรษาค่ะ อยากบอกว่าชอบรูปและตัวหนังสือของคุณมากๆ มันให้ความรู้สึกดีจริงๆ นะ มีหนังสือวางขายแล้วเหรอคะ ใช้ชื่อคนแต่งชื่อเดียวกะล็อคอินหรือเปล่า ถ้าไปร้านหนังสือจะได้หาซื้อมาสะสมบ้าง ปล. เอาใจช่วยให้เรียนจบไวๆ นะ   โดย: immuno (immuno ) 11 กรกฎาคม 2549 15:53:11 น.

ชอบการวางตัวหนังสือให้อ่านเป็นจังหวะช้าๆแบบนี้จังค่ะ มีรูปประกอบการเล่าเรื่องด้วย แถมเป็นรูปที่มีความหมายตามนัยของตัวหนังสือด้วย ชอบมากค่ะ อ่านแล้วก็ทำให้หันกลับมามองตัวเองเหมือนกัน จนป่านนี้ยังค้นหาตัวเองไม่เจอ อย่างน้อยอยากจะมองเห็นโลกใบนี้ในมุมมองแปลกๆบ้าง แต่ดูเหมือนเราจะหลงวกวนอยู่กับตัวเองซะมาก เลยมองข้ามหลายๆอย่างไป เรื่องและรูปของคุณทำให้เราย้อนกลับมาคิดค่ะ ยังไงจะขอติดตามบลีอกของคุณต่อไปนะคะ   โดย: >^)Pla< IP: 203.107.196.35 12 กรกฎาคม 2549 23:44:04 น.

ชีวิตคนเรามีอะไรคล้าย ๆ กันอยู่หลายอย่าง อยู่ที่เราเลือกที่จะคิด จะจัดการกับชีวิต ณ ตอนนั้นอย่างไร ดีใจด้วยนะที่คุณเองสามารถพบอะไรมากมายได้ในเวลาอั้นสั้น(อย่างน้อยก็ยังมีเวลาให้ปรับปรุง แก้ไข) ก็ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่เลือกต่อไปเรื่อย ๆ นะ   โดย: สายน้ำแห่งภูผา IP: 124.121.173.51 16 สิงหาคม 2549 15:44:40 น.

มาอ่านด้วยคน ตามมาจากกระทู้หัวหินกับเกาะสีชัง ประทับใจรูปของคุณมากๆ ค่ะ   โดย: TUlanpo 24 สิงหาคม 2549 16:17:26 น.

มาอ่านครับ   โดย: 66 IP: 58.136.96.63 24 สิงหาคม 2549 20:05:00 น.

เพิ่งรู้ว่า เจ้าของบลอก... ...เกิดวันเดียวกัน   โดย: จากคนไกล IP: 121.1.161.16 1 กันยายน 2549 11:38:37 น.

เคยหนีใครรึป่าว... บางทีหากชีวิตสามารถลิขิตเองได้ เราคงทำให้ทุกๆวันของเรา มีแต่วันที่ดี-ดี ตอนนี้มาอยู่ไกล...ไกลจากคนเคยรัก... เพื่อหวังว่าสักวัหนึ่ง...จะไม่คิดหนี จากเธออีก   โดย: จากคนไกล IP: 121.1.161.16 3 กันยายน 2549 11:47:34 น.

ทำยังงัย...เราถึงจะได้เจอกันอีกครั้ง ...จำได้ไหม   โดย: จากคนไกล IP: 121.1.161.16 3 กันยายน 2549 12:09:37 น.

เคยซับน้ำตาให้ใครหรือเปล่า ว่าแต่ว่า...เคยทำใครร้องไห้ไหม   โดย: จากคนไกล IP: 121.1.161.16 4 กันยายน 2549 14:25:37 น.

ทุกสิ่ง ที่เคยใฝ่หา กับวันเวลาพ้นผ่าน   โดย: จากคนไกล IP: 121.1.161.16 5 กันยายน 2549 9:23:08 น.

ยามค่ำคืนยังยืนมองขอบฟ้า เธอสบตากับฉันบ้างหรือเปล่า คิดถึงเธอ คนที่ดีที่สุด ถึงแม้ได้พูดในวันที่มันสาย ยังคงรักเธอ เธอได้ยินฉันไหม อยู่แห่งไหน หัวใจมีแต่เธอ ...อันนี้มาจากหนังเรื่องนึง เอ่อ...เพลงมันเศร้าดี   โดย: จากคนไกล IP: 121.1.161.16 6 กันยายน 2549 14:55:39 น.

อ่านแล้วมีหลายอย่างที่รู้สึกว่า..เหมือนกันเลย แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนกัน คือคนนึงหาตัวเองเจอแล้ว แต่อีกคนกลับยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่ เหมือนกับว่าอันนู้นก็ดี อันนี้ก็ชอบ..แต่ยังไม่ใช่..เป็นอีกคนที่ยังอยู่บนความไม่แน่นอน ต้องอยู่กับสิ่งที่เราค้นพบว่าไม่ใช่ แต่มันก็เป็นไป เพราะเป็นสิ่งที่ต้องทำ..ชีวิตก็อย่างนี้แหละ อยู่กับความคาดหวังของคนอื่น อยู่กับสิ่งที่คนอื่นอยากให้เป็น พอรู้ว่ามันไม่ใช่ แรงบันดาลใจและความกระตือรือร้น ความกระหายใคร่รู้..ก็หมดไป ทำให้ไม่สามารถผ่านมันไปได้ซักที ถามตัวเองว่าทำยังไงดี สู้กับมันดูอีกซักที..ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น   โดย: pj IP: 125.24.248.188 19 กันยายน 2549 12:24:26 น.

ดีนะที่เจอตัวเอง เรายังหาไม่เจอเลย...   โดย: แพร IP: 203.113.77.132 25 กันยายน 2549 1:13:19 น.

เขียนดีค่ะ อ่านแล้วเพลินดี ชอบตรงที่ว่า ผมไม่เคยเข้าใจเลยว่า ทำไม ในความสัมพัน ในความรู้สึก ถึงยังต้องมีความระแวงสงสัย ไม่ว่าจะเพื่อน จะพี่ จะน้อง หรือจะเป็นใคร .. ถ้าแคร์ ก็คือแคร์ ถ้าห่วง ก็คือห่วง .. ทำไมคนเรา มักเอา สถานะ มาจำกัดความรู้สึก และตีกรอบมันไว้ซะเรียบร้อย .. หลังจากวันนั้น ... เธอก็ไม่คุยกับผมอีกเลย ... คล้ายของเราเลย แต่ของเราตอนนี้ยังคุยกันบ้าง เหมือนเราจะไม่มีเรื่องจะคุยกันแต่เราก็พยายามชวนคุยอะนะ ก็แค่อยากคุย เป็นห่วงและรู้สึกดีด้วย ไม่ได้หมายความว่าอยากเป็นมากกว่าเพื่อนนี่นา โชคดีในการใช้ชีวิตนะค่ะ ขอบอกว่าเราอายุน่าจะเท่าๆกัน แต่ชีวิตคุณน่าอิจฉากว่าเราเป็นพันๆเท่า ปล.ขอนุญาติ add ur blog นะค่ะ จะได้มาบ่อยๆ   โดย: neppen (neppen ) 11 ตุลาคม 2549 1:17:16 น.

ยาว..มาก แต่ก็อ่านจบน๊าพี่เต้ อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นอีกเยอะเลยอะ เทคแคร์จ๊า..บับบาย   โดย: Lกม << interior design IP: 124.120.104.205 14 ตุลาคม 2549 13:05:41 น.

ชีวิต ถ้าคิดให้ง่ายมันก็ง่ายนะคะ จะคิดให้ยาก..มันก็ยาก ไม่มีใครทำตามที่ตนคิดได้ทุกอย่าง และก็ไม่มีใครอีกเช่นกัน... ที่ไม่สามารถทำตามสิ่งที่ตนคิดได้เลย ++ชีวิตคือการต่อสู้...เรียนรู้ด้วยใจมุ่งมั่น++ สู้ด้วยกัน...พร้อมคนอีกหลายล้านคนบนโลกใบนี้นะคะ   โดย: fulaming IP: 61.19.227.6 18 ตุลาคม 2549 10:26:54 น.

ขอบคุณ... ตัวหนังสือมากมาย ที่ ทำให้ผมได้อดทน อ่านจนจบ ขอบคุณ... เพลงประกอบฯ ที่ แม้ผมไม่รู้จัก แต่ผมก็ ฟังมัน 2-3 รอบ ขอบคุณ... สีน้ำตาล ที่ ทำให้ให้ผม ชอบสีอื่น ขึ้นมาได้บ้าง นอกจาก สีฟ้า และ ขอขอบคุณ... ความรู้สึกของผู้เขียน ที่สื่อผ่าน ตัวหนังสือมากมาย เพลงประกอบฯ และ สีน้ำตาล ทำให้ผม ได้นั่ง ยิ้มอย่างมีความสุข อีก 1 วัน   โดย: เจ้าชายน้อย IP: 58.136.51.146 25 ตุลาคม 2549 20:03:22 น.

คุณตา อายุ 26 ยังเรียนไม่จบ 555 + นู๋โคตรอิจฉา อ่ะพี่เต้ ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ....!! แต่นู๋ชอบแนวความคิดแล้วก็รูปแบบการใช้ชีวิตของพี่เต้นะ.... เปนตัวของตัวเอง เลือกเดินตามทางของตัวเอง ^^ คิดถึงง   โดย: laterna~~* IP: 58.9.56.106 26 ธันวาคม 2549 23:17:57 น.

สีสบายตา รูปประกอบงามๆ เพลงเพราะๆ เรื่องดีๆ พี่มีครบเลยน้า ^^ หนูเป็นอีกคนที่ยังหาตัวเองไม่พบ ไม่รู้จะเรียนอะไร..ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร..ก็หวังว่าสักวันจะได้รู้..พี่ดีจังน้า   โดย: NiNA IP: 124.120.47.136 27 ธันวาคม 2549 17:56:18 น.

รู้สึกดียังไงก้อม่ายรุอ่าค่ะ รู้สึกว่า เราเองก้อมีนิสัยแบบพี่เต้อ่า โชคดีนะค่ะ   โดย: ฝน IP: 61.7.241.30 5 กุมภาพันธ์ 2550 13:12:04 น.

สารภาพว่าอ่านไม่จบ ! ก็มีข้ามบางตอนอ่ะ... อยากบอกว่า "ชอบรูปคุณมากค่ะ อยากถ่ายรูปเก่ง ๆ แบบนี้มั่งจัง"   โดย: คนผ่านมา... IP: 125.24.128.51 8 กุมภาพันธ์ 2550 18:02:41 น.

ไม่น่าเชื่อว่า ArtFullY จะเป็นเด็กชายที่เคยสับสนในชีวิตมาก่อนเหมือนกัน ยินดีด้วยกับความสำเร็จบนหนทางที่ได้เลือกเองนะคะ   โดย: ก้อนหินริมทาง 9 กุมภาพันธ์ 2550 3:43:40 น.

เข้าใจค่ะ ไม่ได้มาเยี่ยมนาน ยังเขียนได้ดีเหมือนเดิมเลยนะคะ ส่วนภาพก็ยังสวยเหมือนเดิม   โดย: ~posy in my mind~ IP: 125.26.0.242 21 มีนาคม 2550 16:57:00 น.

ชีวิตแบบที่เราเป็น มันคือตัวเรา เดินไม่เดิน ก็ขึ้นอยู่กับตัวเรา .......................................... เกิดมาทั้งที่ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า ทุกสิ่ง ทุกอย่าง มันอยู่นอกตัวเรา นอกจากสิ่งเดี่ยวที่อยู่ภายใน "หัวใจ" ไง   โดย: น้องสาว IP: 124.121.166.47 26 มีนาคม 2550 1:44:17 น.

เราเองก็เรียน interior design นะ มีแววถ้าจะเรียนมากกว่าตามหลักสูตรกำหนด 555+ มันไม่แปลกหรอกถ้าจะอย่างนั้น มันเป็นเพียงแค่ชีวิตช่วงหนี่งในมหาลัยเท่านั้นเอง   โดย: ThabTle...INT IP: 203.114.126.123 31 มีนาคม 2550 16:47:38 น.

มาดูรูปครับ   โดย: sendmanz IP: 124.121.89.25 6 พฤษภาคม 2550 14:25:36 น.

เข้ามาซึมซับเรื่องราวแล้วทำให้มีกำลังใจขึ้นแยะเลยค่ะ   โดย: เดี๋ยวขอนึกก่อนนะ 9 พฤษภาคม 2550 14:11:17 น.

Life... is what you make it. มันไม่สำคัญเลยว่าชีวิตจะให้อะไรกับเราบ้าง... เราต่างหากล่ะ ที่จะให้อะไรกับชีวิต ........................ชอบคุณจังค่ะ   โดย: Happiness is... IP: 125.24.208.150 15 พฤษภาคม 2550 15:13:17 น.

หลายคนพยายาม "เป็น" แบบนี้เพื่อให้ตัวเองแตกต่าง แต่อ่านๆ ไปแล้ว คุณเป็นแบบนี้จริงๆ ใช่ไม๊ มีความเชื่อมั่นและเข้มแข็งดีค่ะ   โดย: ใครชื่อ (พัมกิ้น ) 19 พฤษภาคม 2550 19:29:59 น.

ดีใจด้วยที่ค้นหาตัวเองเจอ อิจฉาจริงๆ ปล.ชอบรูปที่เต้ถ่ายจัง ได้อารมณ์ดีนะ   โดย: aob IP: 61.19.199.143 4 มิถุนายน 2550 6:48:48 น.

มีความสุขกับทุกๆ วัน ทุกๆ ความรู้สึก ยิ่งได้รู้ตัวเอง เราคือใคร เรากำลังทำอะไร มันก็คือเราแล้ว ผิดกับบางคน โตมาแค่ไหน ก็ยังหาตัวตนไม่เจอซะที แต่ไม่ผิดหรอกนะ ที่ใครจะเป็นอะไร อย่างไร และทำไม เมื่อเกิดมาบนโลกใบนี้แล้ว มีความสุข ส่งความสุข รับความสุข ไม่ทำให้ใครเดือดเนื้อร้อนใจ ดำเนินไปตามรอยแห่งชีวิต ที่ต้องตกอยู่ในวังวนของสิ่งนิยมทั้งหลายบ้าง แต่เมื่อต้วเรา เป็นเรา นั่นก็คือ "เรา" เป็นกำลังใจนะคะ   โดย: เมเปิล (เมเปิลสีชมพู ) 4 กรกฎาคม 2550 9:35:06 น.

รูปสวยดีจังค่ะ ชื่นชม ๆ   โดย: แก้วตา (ดั่งดวงหฤทัย ) 10 กรกฎาคม 2550 11:23:26 น.

เพิ่งได้มาอ่านบล็อกนี้ครั้งแรก ~ ~" ประทับใจจัง ^^~ มะรุจะพูดอะไร แต่ว่า .. ^^~ ชอบจิงๆ   โดย: - แตง - IP: 125.26.79.210 19 กรกฎาคม 2550 0:46:10 น.

(((O.o))((O.o))) ...Me Myself... ..Ku..Pen..Ku.. ...กูเอง... 555   โดย: Huiha(((O.o)) IP: 61.7.150.221 15 สิงหาคม 2550 8:52:41 น.

บางครั้งคนเราก็มักจะต้องการในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้...   โดย: Murse IP: 58.64.78.3 3 กันยายน 2550 23:44:42 น.

ดีค่ะ ตามรูปมาเลยได้อ่าน.. พี่ก็เรียน ศิลปกรรม ม.รังสิต เรียน PRODUCT ค่ะรุ่น 10 แต่ไม่จบหรอก เหอๆ...ออกตอนปี 2 เกรดมะถึง สู้ ๆ นะคะ แวะมาให้กำลังใจ...ไปละ   โดย: ann IP: 124.121.107.146 5 กันยายน 2550 13:48:38 น.

เราเป็นเหมือนเธอเลยอายุก็ประมาณเธอเลยค่ะแต่เรียนไม่จบซักทีตอนนี้เราก็คิดเหมือนเธอพอไดอ่านเรื่องของเธอแล้วเรารู้สึกดีจังรู้สึกว่าไม่ได้มีเราคนเดียวที่เป็นแบบนี้และคิดแบบนี้ เราก็เรียนที่เดียวกับเธอค่ะแล้วก็ตอนนี้ก็มีความสุขดีและเป้าหมายตอนนี้ก็เหมือนเธอเลยอยากเรียนให้จบซักทีเพียงแต่เราอยู่คนละคณะเท่านั้นเองจ๊ะ อ่านเรื่องของเธอแล้วเหมือนเป็นกระจกซะท้อนความคิดและความรู้สึกของเราเลยค่ะ   โดย: เอ็ม IP: 124.121.149.249 9 กันยายน 2550 9:39:18 น.

เหมือนนั่งอ่านชีวิตตัวเอง ไงมะรู้...เปนกำลังใจให้ นะค่ะ..คุณยังทำอะไรดีๆๆ ได้อีกเยอะในสิ่งที่คนอื่นทำ ไมได้นะค่ะ   โดย: -นู๋จอย- (LomaJoy ) 10 กันยายน 2550 15:44:24 น.

เวลาผ่านมาปีกว่าแล้ว จากวันที่คุณเขียน วันนี้อะไรบางอย่างนำพาให้ฉํนได้มาเจอหน้านี้ของคุณ เกือบจะปิดผ่านไปโดยไม่ได้อ่าน แต่สายตาก็ไปสะดุดที่รูปงามๆ เลยค่อยๆไล่สายตาอ่านลงมาเรื่อยๆ การเล่าเรื่องแบบเนืบๆ แต่ได้ข้อคิดอะไรมากมาย ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวต่างๆและรูปงามๆ ภาพถ่ายของคุณงามเพราะดูแตกต่าง คงเหมอืนกับตัวคุณ ที่มองเห็นสิ่งต่างๆโดยไม่เหมือนใคร ไม่รู้ว่า ณ วันนี้คุณจะเป็นอย่างไรแล้วกับชีวิต ฉันก็ไม่ได้รู้จักกับคุณ แต่ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ ในฐานะผู้ร่วมหายใจภายใต้ฟ้าเดียวกันนะค่ะ ว่าแต่ว่าอยากรู้แล้วหล่ะสิค่ะ ว่าคุณเขียนหนังสืออะไร จะได้ไปตามหามาอ่านด้วยคน แวะบอกกันได้ไหมเอ่ย noo_aim@hotmail.com   โดย: ใต้ฟ้าเดียวกัน IP: 125.27.123.40 1 ตุลาคม 2550 17:23:26 น.

ชอบคะ เขียนดี รูปสวย   โดย: surfboard IP: 125.25.172.78 6 ตุลาคม 2550 11:05:28 น.

ครับ...   โดย: pingpii 11 ตุลาคม 2550 15:40:23 น.

ไม่ต่างกันเลย ในเรื่องนิสัย แต่ในเรื่องความเป็นจริงคงแตกต่างกัน   โดย: colyman IP: 58.136.65.7 11 ตุลาคม 2550 15:49:35 น.

//tuktaloveisspace.spaces.live.com มีแต่สเปซมาแลกกันดูค่ะ ยังไม่เคยทำบล๊อกในเอ็มไทนี้เลย แต่เท่าที่ดูๆ ข้อความและภาพสบายตาดีค่ะไม่รกจนวุ่นวาย   โดย: คนผ่านทาง IP: 124.120.184.175 15 ธันวาคม 2550 16:30:05 น.

อืม.......... ผมเหลืออีก 1 ปีจะจบ แต่การจบของผมเป็นการจบในสาขาที่ผมคิดว่า ไม่ใช่ตัวผมสักเท่าไร.. ผมชอบศิลปะ ชอบจินตนาการ แต่ผลงายของผมมันไม่เคยได้เรื่อง ไม่มีฝีมือ เลยคิดว่ามันคงไม่ใช่ตัวผม.... ผมก็เรื่องเรียนทางด้านแนวธุรกิจ ก็คิดว่าตัวเองชอบนะ แต่บางครั้งก็คิดอยู่ว่างานที่จะได้ทำในอนาคต ก็คงเป็นการทำงาน อยู่ในออฟฟิตสักทีหนึ่งไปวันๆ ซึ่งมันดูไม่มีสีสีนเลย เหมือนผมต้องการสีสันให้กับชีวิต อาจจะเป็นเพราะว่า ชีวิตตอนนี้ของผมไม่ค่อยมีสีสัน ผมเป็นคนไม่ค่อยพูด เพื่อนไม่ค่อยเยอะ แต่ไม่เคยปิดกั้นตัวเองเหมือนกันครับ... อนาคตจะเป็นอย่างไรก็ยังไม่รู้ แต่สิ่งที่อยากทำคืออยากทำงานที่ไม่ต้องอยู่กับออฟฟิต อยากทำอะไรที่มันเป็นจินตนาการ เป็นอะไรที่แปลกใหม่ ที่ไม่ซ้ำซาก แต่ไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องดูอนาคต ต่อไป.. แต่ก็จะทำวันนี้ให้ดี...ที่สุด   โดย: copter_m IP: 58.10.102.114 16 ธันวาคม 2550 15:17:01 น.

คบกันมาตั้งนาน...เพิ่งได้เรียนรู้ชีวิตเต้มากขึ้น...แต่ที่รู้แน่ๆคือแต่ชอบ...แบบ...เออ...บอกได้ป่าวไม่รู้...(ชอบถ่ายรูปไง...คิดไรอยู่อะ)   โดย: oh IP: 124.121.17.177 25 มกราคม 2551 19:35:39 น.

อย่าบอกนะว่า ไอ้งานที่ส่งอาจารย์ที่วาดมาเพียง จุด 1 จุดเนี่ย เป็นผลงานของพี่ ??? เพราะมันเล่าขานมาึถึงปัจจุบันเลยค่ะ 55555 เราเป็นคนนึงที่ (เค้าว่ากันว่า) เป็นเด็กเรียน จริงๆถ้าเรียนไปแล้วไม่มีเกรด ไม่มีผลอะไร ทุกคนเรียนจบกันหมดเหมือนๆกัน เราว่าเราก็จะยังเรียนอย่างตั้งใจต่อไปนะ (จริงๆทุกวันนี้ก็ไม่ได้ตั้งใจหรอก) เราเรียนเพราะเราอยากรู้ เราเรียนเพราะเรารู้ว่าบางอย่างมันเป็นสิ่งที่เราจะต้องเอาไปใช้ในชีวิต เรียนเพราะมันจะเป็นพื้นฐานของสิ่งที่เราอยากจะเป็นในอนาคตอะไรทำนองนั้นแหละค่ะ ด้วยเหตุผลนี้เราเึคยถึงกับไม่เข้าใจคนอื่นว่าทำไมไม่เรียน 555 สุดแสนจะดูเป็นเด็กเนิร์ดเลยเนอะ แต่ถ้าได้เป็นอย่างคุณจขบ. ก็ดีนะ หมายถึงว่า ดำเนินชีวิตด้วยความคิดที่มีแกน มีมุมมองแบบนี้ สำหรับเราไม่นับว่าเป็นคนไม่เอาอ่าวหรอก เราว่าเป็นคนที่หลายๆคนน่าอิจฉาต่างหาก ^^   โดย: GLASSESGIRL IP: 58.8.118.46 3 มีนาคม 2551 14:42:07 น.

ขอบคุณข้อความมากครับ ทำให้ผมเริ่มที่จะเข้าใจตนเองมากขึ้น ชีวิตผมก็คล้ายๆพี่เลย แต่หลายปีมานี้ผมพยายามปิดกลั้นตัวเอง พยายามทำตัวเองให้ไปตามคนอื่นเขา เขาจะไม่ได้ว่าเราเป็นบ้าหรืออะไร ไม่ได้ใช้ชีวิตตามสิ่งที่ตนเองชอบ แต่หลังจากที่ผมอ่านข้อความพี่จบ ผมเริ่มที่จะค้นหาตัวเองเจอ ผมเริ่มที่จะทำตัวเป็นอิสระ ตามสิ่งที่ผมชอบ มันทำให้ผมมีความสุข ผมเริ่มไม่สนใจว่าเขาจะมองเราแบบไหน ขอบคุณมากๆครับ   โดย: 7877 IP: 61.19.66.7 23 มิถุนายน 2551 17:35:01 น.

ก็ดีนะที่เธออาจจะคิดได้ในสิ่งที่คนอื่นบางครั้ง ยังคิดไม่ได้ แต่อย่าลืมคนเรามีโอกาสผิดพลาดไม่กี่ครั้งในชีวิต เราอาจจะรู้ดีว่าบางครั้งเราเข้าใจตัวเองนะ แต่ในบางครั้งเราก็ควรที่จะเข้าใจคนอื่นด้วย แม้บางครั้งอาจจะฝืนใจไปบ้าง แต่เราจะพบในบางสิ่งที่เราอาจจะไม่เคยค้นพบมาก่อน เราเองก็เป็นคนโลกส่วนตัวสูงเหมือนเธอ จนบางครั้งก็รู้สึกว่ามันมากเกินไปรึป่าว พยายามที่จะมองอีกมุมให้ได้มุมที่แตกต่างออกไป แล้วเราจะพบในอีกมุมที่เราไม่เคยค้นพบมาก่อนเลยก็ได้ ขอให้โชคดีนะ และขอให้ตั้งหลักให้ได้ เริ่มใหม่ อยากจะบอกให้รู้ว่าคนเรามีโอกาสเริ่มต้นใหม่ได้ ขอให้โชคดีจ้ะ   โดย: จินนี่ IP: 124.120.163.135 8 กรกฎาคม 2551 21:03:34 น.

แวะเยี่ยมเยือนอีกครั้งค่ะ   โดย: tiki_ทิกิ 26 สิงหาคม 2551 19:52:51 น.

ตามมาจากรูปถ่าย ยิ่งอ่านสิ่งที่คุณเขียน กลับทำให้เราได้มองย้อนไปหาตัวของเรามากขึ้น ขอบคุณสำหรับตัวหนังสือทุกตัวอักษร   โดย: sulphur IP: 58.8.79.43 6 กันยายน 2551 11:35:01 น.

อ่านจบแล้วมันมีอะไรมากกว่าที่คิด   โดย: riiy9oN IP: 124.120.169.242 7 กันยายน 2551 6:02:14 น.

หลงมาค่ะ อิอิ แต่อ่านแล้วอิจฉา จขบ จังค่ะ ตอนนี้ยังหาตัวเองไม่เจอเลยค่ะ หรือบางทีเจอแล้วนะคะ รู้ว่าชอบอะไร แต่ก็ใจยังไม่กล้าพอที่จะทิ้งบางสิ่งไปทำมัน พอได้อ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นค่ะ ว่าถ้าได้ทำในสิ่งที่ชอบคงจะมีความสุข คงจะดีกว่าทำบางสิ่งที่ทำไปเพราะมันเป็นแบบแผน ว่าต้องตั้งใจเรียนนะ เรียนในสาขางานที่มันหางานง่ายๆ เป็นอย่างนู้นอย่างนี้ตามแบบแผนที่คนอื่นวางกรอบไว้ให้เดิน   โดย: m3v 9 เมษายน 2552 23:43:03 น.

ยินดีด้วยนะครับ ที่คันหาจนพบว่าแท้ที่จริง แล้วเราอยากจะอยู่บนโลกใบนี้ด้วยวิธีการอย่างไร แล้วเราจะก้าวเดินต่อไปบนถนนชีวิตของเราอย่างไร   โดย: Thaem IP: 58.9.30.114 17 มิถุนายน 2552 23:21:09 น.

หาตัวเองเจอ ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบและรักเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดแล้ว มาตราฐานทางสังคมมันเป็นเหมือนแนวทางสำเร็จรูป แต่ถ้าไม่เดินตามทางก็ไม่ผิดถ้าคุณมีความสุขกับมันและคนที่กคุณยอมรับได้ ดีใจด้วยน่ะค่ะที่ทำได้ แต่เรานี่ดิ แค่หาตัวเองยังไม่เจอเลย ทั้งๆ ที่ก็อยู่กับตัวเอง เห็นตัวเองอยู่ทุกวัน เฮ้อ!   โดย: Mpum 22 มิถุนายน 2552 15:42:29 น.

หวัดดีค่า ไม่รู้ว่าเข้ามาใน blogนี้ ได้ยังไง พอเห็นรูปแล้วชอบๆๆ เลยลองอ่านย้อนทุกหน้าที่มีใน Blog จนมาถึงหน้านี้ ขอบอกว่า จขบ.อาร์ตมากๆๆ ชอบจัง อ่านแล้วรู้สึกเข้าใจตัวเองมากขึ้น ขอบคุณนะคะ ความจริงยังไม่อยากออกไปเลย อยากอ่านต่อๆๆๆ อีก สู้ต่อไปนะคะ ps.อยากรู้จังว่าจะติดตามผลงานของ จขบ.ได้ที่ไหน ถ้ายังไงรบกวน จขบ.บอกหน่อยนะคะ ningnong_aha@hotmail.com ขอบคุณค่ะ   โดย: ningnong IP: 125.24.153.128 25 มิถุนายน 2552 12:16:45 น.

อ่านจบแ้ล้วค่ะ ดีใจด้วยที่เจอในสิ่งที่อยากทำ เรียนจบหรือไม่จบไม่สำคัญหรอกค่ะ ปริญญาไม่ใช่สิ่งตัดสินชีวิตนะคะ   โดย: quin toki 2 กรกฎาคม 2552 17:33:09 น.

ยาวมาก แต่ก็อ่านจบจนได้ การได้ระบาย ทำให้ตัวเบานะครับ ภาพสวยมากครับ   โดย: สัญจร ดาวส่องทาง 13 กรกฎาคม 2552 0:50:14 น.

สวัสดีจ้า ป่านฉะนี้น้องก็คงเรียนจบและมีงานมีการทำแล้วเนอะ ถึงจะเป็นงานแบบไหม ถ้าทำแล้วมีรายได้พอเลี้ยงชีพและมีความสุขก็พอแล้ว ทำไมถึงปล่อยบ้านให้เงียบเหงาแบบนี้ล่ะ น่าจะแจ้งข่างคราวให้เพื่อนๆพี่ๆ ได้ทราบกันบ้างนะ   โดย: ไผ่สวนตาล 14 กรกฎาคม 2552 12:34:35 น.

ผ่านมาจากคำบอกเล่า และจากไปกับแง่คิดดีๆ ขอบคุณค่ะ   โดย: แวะมา.... IP: 125.25.199.26 16 กรกฎาคม 2552 20:31:06 น.

ทุกที เคยเห็นแต่ภาพที่คุณโพสไว้ในห้องกล้อง ก็เลย ติดตามดูเรื่อยๆ มุมมองที่แตกต่าง มาจากความคิดที่แตกต่าง ขอบคุณนะคะ สำหรับเรื่องดีๆ ^^   โดย: ...ผ่านมาจากรูปถ่าย IP: 125.27.207.76 17 กรกฎาคม 2552 0:35:31 น.

ชอบมากค่ะ Good !!!   โดย: เหตุวิสัยในไหวิเศษ 21 กรกฎาคม 2552 14:59:08 น.

คนส่วนมากต้องทำในสิ่งที่จำเป็นต้องทำ มากกว่าสิ่งที่เค้าชอบ แต่เราเลือกที่จะสวนทาง เลืือกทำในสิ่งที่ชอบ มากกว่าสิ่งที่จำเป็น สุดท้ายมันก็ได้อย่างเสียอย่าง แล้วมันก็วนกลับมาที่ต้องทำในสิ่งที่จำเป็นก่อน --* เซ็ง มาบ่นในบล๊อกคนอื่น นิสัยไม่ดีเลยตรู ไปดีฝ่า   โดย: ผุ๋งผิ๋ง IP: 58.11.87.39 7 สิงหาคม 2552 17:21:40 น.

ความสุขของเรา มันไม่ค่อยใช่สิ่งที่มีคุณค่าทางสังคมน่ะค่ะ ขัดแย้งในตัวเองอยู่ตลอดเวลา อยากทำเหมือนคนอื่น แต่ก็บางทีก็รู้สึกไม่ใช่ อยากเป็นอิสระจริงๆ แต่ก็คงได้แค่พูดแค่ฝัน กลัว กลัวหลายๆ อย่างเลยค่ะตอนนี้ ดีใจด้วยที่คุณมีความสุขนะคะ   โดย: จิ้งจกหน้าหวาน IP: 58.9.105.244 7 สิงหาคม 2552 22:55:04 น.

ถ่ายรูปได้อาร์ทดีจัง...สวยครับ   โดย: คุณชายแบดบอย & หมาน้อยซื่อบื้อ 8 สิงหาคม 2552 16:46:08 น.

ก๊อกๆๆ แวะมาปัดฝุ่นค่ะ รอดูรูปเซตใหม่นะคะ   โดย: รวยระรินกลิ่นชา 17 สิงหาคม 2552 18:39:57 น.

ว่าแล้ว ทำไมถ่ายรูปได้ศิลป์จัง ปล.ผมอ่านจนจบครับ   โดย: ตามมาอ่านครับ IP: 118.173.166.222 24 สิงหาคม 2552 21:06:25 น.

ขอบคุณครับ ได้แง่คิดดีๆมากมาย ผมจะพยายามทำให้ชีวิตผมมีความสุขบ้าง หรือมีชีวิตอยู่โดยทุกข์ให้น้อยทีนสุด   โดย: ILIE_Romania IP: 124.121.0.31 25 สิงหาคม 2552 4:41:16 น.

แวะเข้ามาอ่านค่ะ แอบชอบผลงานของคุณมานานแล้ว และหลังจากได้อ่าน เลยเข้าใจว่า ทำไมต้อง Art fully ^_^ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ทำในสิ่งที่รักนะค่ะ   โดย: nongpoompui IP: 58.8.89.253 25 สิงหาคม 2552 17:00:15 น.

^^   โดย: Shaclow IP: 124.121.8.132 12 กันยายน 2552 10:30:24 น.

artfully สมชื่อเลยค่ะ นอกจากถ่ายรูปเก่ง ยังเล่าเรื่องราวได้น่าติดตามมากๆ ชอบจัง ^^   โดย: breezy IP: 203.144.220.241 14 ตุลาคม 2552 15:01:50 น.

โดย: หวานเย็นผสมโซดา 16 ตุลาคม 2552 13:57:23 น.

ปกติไม่ค่อยชอบอ่านบล็อกคนไม่รู้จักกันนะคะ..แต่กับบล็อกนี้หลงเข้ามาแล้วหาทางออกไม่ได้^^   โดย: lipton IP: 10.7.73.101, 202.28.181.220 17 ตุลาคม 2552 10:32:48 น.

เยี่ยมอ่ะพี่ อยากมีชีวิตแบบพี่จัง   โดย: jack_zero IP: 118.172.241.15 25 ตุลาคม 2552 17:31:07 น.

เขียนยาวมั่ก ๆ แต่ก้อมีนิยามของตัวเองดีคับ   โดย: tawann IP: 58.137.93.44 3 พฤศจิกายน 2552 10:24:49 น.

โดย: หวานเย็นผสมโซดา 9 พฤศจิกายน 2552 16:49:50 น.

อ่านจนจบแล้วค่ะ สุดยอด เป็นชีวิตที่น่าอิจฉาเหมือนกันนะ ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ มากกว่าสิ่งที่ต้องทำ   โดย: OhBoW 23 พฤศจิกายน 2552 19:28:35 น.

เข้ามาอ่านแต่ยังอ่านไม่จบ เด๋วจะเข้ามาอ่านให้จบนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ถ่านยรูปเก๋ๆมากเลย ชอบๆๆๆ มั่กๆๆๆ อิ อิ แอมนะคะ บายค่ะ   โดย: ammkapao IP: 61.90.123.25 23 พฤศจิกายน 2552 21:49:52 น.

ชอบคะ คำเดียวสั้นๆ ตามมาจากห้องแป้ง   โดย: โซดาซ่าาาาา IP: 125.24.160.225 24 พฤศจิกายน 2552 9:57:29 น.

อย่างว่าคะชีวิตคนเราไม่เหมือนกัน มีทางเลือกให้เดินแตกต่างกัน โชคดีที่พี่สามารถเดินทางเดินที่พี่ชอบได้ แต่บางคนต้องสู้กับทางเดินของตัวเองโดยลำพัง และอาจจะมีคนมาเบียดเบียนเพิ่มด้วย ทำให้ไม่สามารถที่จะค้นหา ตัวเองได้ ชีวิตก็แบบนี้หละคะ หลายแบบหลายสไตส์ มีทั้งความแตกต่างและความเหมือน   โดย: Greatotget IP: 125.25.107.21 24 พฤศจิกายน 2552 18:10:33 น.

อ่านแล้วได้เปิดมุมมองมากขึ้น ^^ ต่างคนต่างก็มีสไตล์ของตัวเอง   โดย: เล็กแห้งต้มยำ IP: 125.25.136.46 13 ธันวาคม 2552 21:29:58 น.

ได้เยอะเลยหละ ชีวิตมี prop. แล้ว   โดย: GR3AT3R IP: 118.175.72.66 19 ธันวาคม 2552 11:06:55 น.

ชอบมากเลยครับ   โดย: BeerKunG IP: 180.180.2.226 27 ธันวาคม 2552 20:30:48 น.

ขอให้ปี 2010 ที่จะมาถึงนี้ เป็นปีแห่งความสดใส เต็มไปด้วยรอยยิ้มและสีสัน ร่ำรวยด้วยทรัพย์สินเงินทอง ความสำเร็จ และความสุขนะคะ ที่สำคัญ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจ เป็นที่รักของทุกคนตลอดไป... สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ ^^   โดย: ...ศุวิลา... 29 ธันวาคม 2552 15:55:09 น.

นับจากวันที่เขียนจนถึงวันนี้ ผ่านมา 4 ปีแล้ว คุณคงเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพในสังคม คนที่มีความเป็นศิลปินในตัวเอง มักจะแสดงออกมาอย่างไม่รู้ตัว ชื่นชมทั้งผลงานภาพ และงานเขียน   โดย: p IP: 58.8.63.203 3 มกราคม 2553 20:36:28 น.

โดย: หวานเย็นผสมโซดา 4 มกราคม 2553 16:34:41 น.

ชอบจัง คิดเหมือนกันว่าไม่อยากถูกล้อมกรอบ ทำอะไรโดนบล๊อกมาก ๆ หรือเป็นแพทเทิร์นมากๆ มันน่าเบื่อ ขนาดเราเรายังคิดเลยว่า เราทำงานไปเพื่ออะไร?เหมือนหาตัวเองไม่เจอ แต่ดีใจด้วยค่ะ ที่คุณมีความสุข ก็น่าอิจฉาจริงๆ อ่ะแหละ   โดย: non IP: 192.168.8.198, 203.146.6.146 16 มกราคม 2553 10:57:43 น.

เล่าเรื่องถ่ายทอดอารมณ์ได้ดี ถ่ายรูปสวยค่ะ ไม่เคยต้องนั่งอ่านblogใคร แต่ต้องมาสนใจblog นี้ tisจริงๆค่ะ   โดย: pokki-pikko IP: 10.6.220.12, 202.28.183.10 16 มกราคม 2553 23:33:25 น.

พี่ค่ะ รู้อะไรไหมค่ะ.. หนูเปิดมาเจอเวบพี่โดนบังเอิญ. เมื่อนานมาแล้ว หนูได้อ่านบทความที่ชื่อ Be With You น่ะค่ะ ซึ่งหนูชอบมากๆ... พอหนูอ่านเรื่องอื่นด้วยแล้วก็ชอบมากขึ้น... บล็อกของพี่เป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้หนูอยากทำอะไรที่ใจต้องการมากขึ้นจิงๆค่ะ ชีวิตคนเราไม่จำเป็นต้องอยู่ในกรอบ.. ฉีกกรอบแล้วทำในสิ่งที่ใจคิด...เป็นทางที่ดีที่สุดแล้วจริงๆ แต่ซึ่งบางครั้งอาจมีหลายเหตุปัจจัยที่ทำให้เราต้องหยุด..และมันจะต้องดำเนินต่อไปได้... ถ้าเรายังหายใจ...   โดย: JamyuanG IP: 117.47.82.35 17 มกราคม 2553 0:42:00 น.

เค้าก็เปนอีกคน1ที่เรียนไม่จบซักทีบางครั้งนึกเสียดายเวลาเหมือนกันเพื่อนมันไปไหนๆกันหมดแล้วพอมันถามเค้าก็บอกว่าไม่เปนไรไม่รีบใจเย็นๆตอนมอปลายมีผู้หญิง8คนนอกนั้นเปนผู้ชายหมด3ปีเลยซึมซับมาเยอะอิอิอิแต่ก็ยินดีนะที่บนโลกนี้ยังมีคนแบบนี้อยู่คอยแคร์คนรอบข้างเสมออ่านดูแล้วอุ่นใจแล้วจามาอ่านบ่อยๆน้าาาา   โดย: ปลา IP: 124.120.38.167 1 กุมภาพันธ์ 2553 2:53:21 น.

สมแล้วที่เอา "หัวใจ" ใส่ลงไปในรูปถ่ายของคุณ เพราะทุกรูปของคุณ ได้ "ใจ" เราไปทุกรูปเลยอะ   โดย: แห้ว IP: 202.44.73.22 30 มีนาคม 2553 18:44:07 น.

ตามมาเยี่ยมนะครับท่าน A r t F u l l Y ...ชวิตคนเรายังต้องเรียนรู้อีกเยอะ ... ...เรียนรู้จนตายก็ไม่จบ...   โดย: พญาแถน IP: 58.9.14.223 18 เมษายน 2553 10:58:14 น.

โดย: หวานเย็นผสมโซดา 19 เมษายน 2553 15:22:11 น.

อ่านจนจบ แล้วรู้สึกคุณเหมือนคนๆ หนึ่งๆที่เราคุยอยู่ ซึ่งเราก็พยายาม "นิยาม" ความสัมพันธ์ของเราทั้งสอง แต่ก็ไม่เคยสำเร็จเลย เราจะบอกว่าเข้าใจเขา ก็ไม่ได้เต็มปาก เพราะถ้าเราเข้าใจเขา อาจจะนิยามความสัมพันธ์ได้แล้ว เขามีลักษณะคล้ายกับคุณเลย เขาจะทำอะไรก็ต่อเมื่อเขาอยากจะทำ เขาอยากจะฟังก็ต่อเมื่อเขาอยากจะฟัง เขาอยากจะพูดก็ต่อเมื่อเขาอยากจะพูด ดูเหมือนเขาไม่สนใจใคร แ่ต่เขาก็ใส่ใจคนรอบข้างเขามากๆ เหมือนที่คุณพูดถึงเพื่อนผู้หญิงสมัยมอปลาย ที่คุณเป็นห่วงเขา ซึ่งคนๆนี้ของเราเขาก็เป็นแบบนี้ จนเราก็คิดไปว่าต้องนิยามความสัมพันธ์ เขาบอกเรามาประโยคหนึ่ง ซึ่งเราก็ยังไม่เข้าใจจนเดี๋ยวนี้ว่า "ผมไม่อยากให้คุณคาดหวังอะไรจากตัวผม แต่ผมอยากให้คุณรักและคิดถึงผม" ประโยคนี้เราจำได้จนถึงเดี๋ยวนี้ ถึงแม้ตอนนี้เราตัดใจ เลือกที่จะไม่คุยและเดินไปกับเขาแล้ว เพราะเรา "นิยาม" ความสัมพันธ์ไม่ได้ ว่าคืออะไร   โดย: อยากได้คำตอบ IP: 110.164.163.29 13 มิถุนายน 2553 16:11:31 น.

เพลงเพราะมากค่ะ ชีวิตเราก็คล้ายๆคุณ จบมาก็ใช่ว่าชีวิตจะประสบความสำเร็จ แต่มันเป็นเงื่อนไขของสังคมที่ตั้งไว้   โดย: คุณนายเป็ด 26 มิถุนายน 2553 21:13:58 น.

อาร์ตมากกกกก.... เพิ่งยี่สิบหกยังอาร์ตได้อีกหลายปีครับ...... ผมเองก็อาร์ตมาหลายปีเหมือนกัน แต่พออายุมากขึ้น ความจำเป็นต่างๆรอบตัวเริ่มจะทำให้อาร์ตไม่ออกซะแล้ว..... ตอนอายุเข้าสามสิบ.....ผมมีอาการต่อมอาร์ตแตกซ่าน....รั่วไปหลายเดือนเลยแหละ.....   โดย: คุณภาค 1 สิงหาคม 2553 15:01:44 น.

อ่านจบ บอกตัวเองว่าน้องเก่งจัง   โดย: ป้าณู 31 สิงหาคม 2553 3:46:51 น.

ชื่นชอบตัวคุณ ผลงานคุณ ตัวอักษรที่คุณพิมพ์ให้อ่านค่ะ^^ ไม่ทราบสนใจถ่ายสุนัขปอมเมอเรเนียนไม๊คะ บ้านพีแคนมีตั้งหลายตัว 555   โดย: Pecan IP: 125.27.60.139 31 สิงหาคม 2553 9:57:49 น.

เออ ยังไม่โตจริงๆนั่นแหล่ะ แต่ก็เข้าใจตัวเองดี ...   โดย: เน IP: 58.8.1.63 31 สิงหาคม 2553 17:02:28 น.

i cannot describe how much i like this blog of yours but it just touches my heart :) yep, we walk on the path that the people want us to follow till we forget who we are and what we are doing for! i have to learn more how to handle my life and my soul in others' world. your blog really cheers me up ;) thx.   โดย: เด็กหญิงกล้วยไข่ 31 สิงหาคม 2553 18:12:52 น.

ตามมาจากในพันทิพค่ะ อ่านบล็อกแล้วน่าอิจฉาเจ้าของบล็อกจัง อยากทำอะไีรที่เลือกเองได้โดยที่ทางบ้านยังคงเข้าใจและให้การสนับสนุนดี เราเองก็อยากทำแบบนั้นบ้าง แต่ไม่รู้ทางบ้านจะเข้าใจเหมือนบ้านคุณหรือเปล่า เราตรงข้ามกับเจ้าของกระทู้มากๆ คือ เราทำตามกฏระเบียบของสังคมทุกอย่าง เป็นไปตามที่ทางบ้านและสังคมคาดหวัง ตอนนี้เรียนจะจบแล้ว การเรียนอยู่ในเกณฑ์ดี เราไม่กล้าบอกว่าเราเจอทางของเราเอง แต่เราคิดว่าเรารัีกในสิ่งที่เราทำ ถึงแม้ว่ามันจะถูกตีด้วยกรอบของสังคม เราอยากทำอะไรนอกกรอบบ้าง แต่โอกาสที่มีให้ตอนนี้มันน้อยมาก ก็ไำด้แต่หวังว่าเวลาคงจะช่วยนำพาซึ่งโอกาส ปล ชอบประโยคที่ว่า ทำไมคนเราชอบเอาสถานะมาจำกัดความรู้สึก .. ค่ะ เจ้าของบล็อกถ่ายรูปสวย และยินดีที่ได้รู้จักค่ะ :)   โดย: udotingtong 31 สิงหาคม 2553 19:47:45 น.

อ่านแล้วมันอินจังเลยค่ะ ประทับใจ เจ้าของบลอคจัง   โดย: ส้มสะท้อนแสง 31 สิงหาคม 2553 20:32:52 น.

ชอบเรื่องที่เขียน กับ ภาพถ่ายมากมาย   โดย: สายลมหนาว IP: 61.7.248.107 2 กันยายน 2553 14:29:54 น.

อ่านแล้วชอบครับ ติดตามผลงานจากห้องกล้องมานานแล้ว อ่านแล้วเข้าใจได้ว่าผลงานที่ผ่านมาเป็นคุณจริงๆคนแบบนี้มุมมองแบบนี้ถ่ายทอดอะไรๆออกมาจากภาพและตัวหนังสือได้ นับถือครับ   โดย: คนจีน 888 IP: 118.172.84.150 6 กันยายน 2553 23:54:33 น.

มาทักทายนะคะ หายไปเลยนะ เจ้าของบล็อก อ่านบล็อกเก่าๆ ของตัวเอง เห็นเม้นท์จขบ.แล้วคิดถึงน่ะค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 10 กันยายน 2553 20:12:07 น.

แปลกนะ นึกว่าจะเขียนสั้นๆ พออ่านๆไป เ่อ่ะทำไมยังไม่จบ ใจหนึ่งอยากเลิกอ่าน แต่อีกใจต้องอ่านต่อ สุดท้ายก็ต้องอ่านต่อให้จบ 555 เป็นการเขียนที่ดึงดูดให้ผู้อ่านติดใจ(อธิบายไม่ถูกอ่ะ)   โดย: นิว IP: 168.120.137.205 17 กันยายน 2553 1:36:45 น.

คล้ายๆกันเลย มีพี่สาวเรียนมธ. อายุ 26 ยังไม่จบเลย (จะจบแล้วแต่ติดFเคมีตัวเดียวแท้ๆซะงั้น - -*) ตัวเองก็22แล้ว ยังอยู่ปี2อยู่เลย -*- (ซิ่วบ่อยหลายปี) แต่โชคดีที่ครอบครัวไม่เข้มงวดในเรื่องนี้มากนัก ว่าจะต้องจบนะ จะต้องอย่างนั้นอย่างนี้ ค่อนข้างfree กรณีของผมก็คล้ายๆกันอีกน่ะแหละ คือ... หาตัวเองไม่เจอ - -* ไม่รู้ว่าชอบและรักอะไร เรียนสายวิทย์(ตามเพื่อนและตามพี่สาว แต่ไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่า) เรียนมาทั้งอักษร ศิลปากร วิศวะ ลาดกระบัง ตอนนี้ก็ม.เกษตรฯ ไม่ชอบเหมือนกันที่ใครหลายคนชอบถามว่าปีนี้เรียนไหน เมื่อไรจะจบ - -* ใครๆก็อยากเรียนจบแหละ แต่คนเราไม่เหมือนกันนี่นา พยายามคิดบวก จขกท.ก็คิดบวกเยอะๆนะ เท่าที่อ่านจนจบตอนนี้ จขกท.เข้มแข็งแล้วล่ะ สู้ๆ   โดย: rottawich 1 ตุลาคม 2553 22:56:52 น.

เป็นคนที่ชอบอ่านนิยายแจ่มใสมากๆๆ สนใจประวัติของนักเขียนทุกคน เพราะการที่ได้อ่านประวัติแล้วมันมีกำลังใจ เพราะใหม่เองก้อยากเป็นนักเขียนแจ่มใสเหมือนกัน ตอนนี้ก็เป็นนักเขียนอยู่ แต่เป็นของ สนพ.อื่น มันบรรยายไม่ถูก ชอบมาก ชอบสไตล์การเขียนของพี่มาก ใหม่จะบอกพี่ว่า ใหม่ก็เป็นเด็กม.รังสิตเหมือนกัน เพิ่งจบปีนี้ ใหม่เป็นเด็กสินสาด รหัส 49 พี่โคตรเจ๋งเลยวะ...ปกติใหม่ชอบเด็กสินกำอยู่แล้ว เพราะว่า บ้า ฮา มันส์ ครบทุกรสชาติ...แต่พอมาเจอพี่แล้ว ไม่บอกก็รู้ ว่าเลือดสินกำมันแรงจิงๆๆ หนูนับถือพี่วะ อย่าลืมมีผลงานให้อ่านอีกนะคะ ส่วนหนูก็กำลังทำความฝันให้เปนจิงเหมือนกัน พี่คือไอดอลหนู...พี่เต้   โดย: ใหม่ เด็กสินสาด ม.รังสิต IP: 124.121.141.194 18 ตุลาคม 2553 18:44:56 น.

หลงทางมาอ่าน และคิดว่าได้พบอะไรดีๆ จากเรื่องราวของคุณ กว่าที่เราจะรู้จักตัวเอง เราก็ต้องใช้เวลาค้นหา พี่ก็ยังค้นหาตัวเองมาจนถึงทุกวันนี้อยู่เลยค่ะ วันหลังจะขอแวะเข้ามาอ่านอีกนะคะ เรื่องราวดี ภาพสวย มุมมองชีวิตแบบนี้ ..ขอให้มีความสุขเยอะๆ นะคะ ^o^   โดย: sea IP: 1.47.239.62 2 พฤศจิกายน 2553 13:36:27 น.

ผมก็บังเอิญมาอ่าน อ่านเพลินจนกลายเป็นตั้งใจตอนไหนไม่รู้... ขอบคุณครับ สำหรับ บทความดีดี...   โดย: art IP: 124.120.45.158 3 พฤศจิกายน 2553 16:48:43 น.

เพิ่งรู้ว่าโลกนี้ยังมีคนที่เป็นและคิดเหมือนเรา เย้ๆๆๆๆ.... บางครั้งเราอยากทำในสิ่งทีดีที่สุดที่เหมาะกับตัวเอง แต่คนภายนอกกลับมองว่าเราแปลกแยก ขำขัน...กลายเป็นตัวตลก แต่เราเข้าใจในความลึกซึ้ง...อย่าได้ท้อ..^_^'   โดย: พายุแดง IP: 124.122.117.221 13 พฤศจิกายน 2553 3:40:20 น.

อ่านแล้วได้ความรู้สึกดี ๆ .. ขอบคุณค่ะ   โดย: Hua IP: 183.89.217.238 18 พฤศจิกายน 2553 15:07:33 น.

มาอ่านตั้งแต่ต้นจนจบครับ ให้แง่คิด และความรู้สึกที่เป็นบวก ซึ่งอาจตอบโจทย์ของใครบางคนได้   โดย: Insignia_Museum 6 ธันวาคม 2553 13:52:59 น.

เเวะมาทักทายค่า o(^-^)o   โดย: zawadio (khonmanrak ) 14 ธันวาคม 2553 1:11:51 น.

เต้ มีความสามารถนะ มีจุดดีในตัวตั้งหลายอย่าง นำสิ่งที่ตัวเองทำได้ดี ทำแล้วชอบ สร้างผลงานขึ้นมาเถิด จะเป็นความสุขใจ และเกิดความมั่นใจ ขอมอบกำลังใจให้นะครับ   โดย: yyswim 28 มกราคม 2554 14:17:15 น.

ขอบคุณสำหรับบทความดีดี และแง่คิดดีดีCoolpix S4000   โดย: gobank21468 7 กุมภาพันธ์ 2554 23:47:24 น.

แวะมาทักทายครับ บทความเยี่ยมเลย Coolpix S4000 powershot   โดย: gobank21468 11 กุมภาพันธ์ 2554 22:09:50 น.

แวะมาทักทายครับ เยี่ยมจริงๆ ชอบมาก   โดย: Pook (Pookieman ) 11 มีนาคม 2554 1:59:14 น.

ได้เข้ามาอ่าน เรื่องราวของคุณ ... ชอบในเรื่องความเชื่อมั่นในตัวเอง ของคุณมากค่ะ ได้เข้าไปอ่านกระทู้ นิสัยคนไทย .. ก็ชอบมุมมองและการเปรียบเทียบ คนเมือง ค่ะ ชั้นเอง เป็นคนที่ภาษาอังกฤษแต่ทำงานที่ลูกค้ากว่า80% เป็นฝรั่ง มา5ปี ก็ยังไม่รู้สึกว่าตัวเองเก่งภาษาอังกฤษสักที... เป็นคนชอบเที่ยวและถ่ายรูปมากๆๆ แต่ก็ยังคงไม่ค่อยชอบรูปที่ตัวเองถ่ายเท่าไรสักที.. ไม่เข้าใจตัวเองเลย สุดท้าย...อยากบอกคุณว่าชอบเรื่องราว รูปถ่ายและวิธีคิด ของคุณค่ะ   โดย: bettygirl 23 มีนาคม 2554 20:36:36 น.

สวัสดีค่ะ.แวะมาทักทายค่ะ- :]] ชีวิตมันต้องสู้ค่ะ’ ทำปัจจุบันให้มีความสุข+ สู้ สู้ .   โดย: enjoydvd 2 เมษายน 2554 23:29:39 น.

เข้ามาทักทาย พ่อของเฟี้ยวเงาะ 555   โดย: กระต่ายสามขา 4 กรกฎาคม 2554 13:42:41 น.

อ่านจบ, รู้สึกเหมือนตัวเองมาเขียนเอง ทั้งเรื่องนิสัยการเข้าสังคมและการเอนท์ จนอ่านมาถึง "ศิลปกรรม ม.รังสิต" รุ่นพี่เรานี่หว่า? แต่พอยสาขานิเทศศิลป์ ตอนนี้ปี4 :) ชอบนะกับข้อความที่พี่บอกว่า "ต้องพยายามปรับทัศนคติ ในสิ่งที่ต้องทำ ให้เป็นอะไรที่เราอยากทำมันไปด้วย" แต่ก่อนพอยก็เป็นคนที่ใช้คำว่า ฟิว เยอะมาก ไม่มีฟิวก็ไม่ทำ ค่อนข้างตามใจอารมณ์ตัวเอง แต่หลายอย่างมันทำให้เรากลับมาคิด เหมือนอย่างที่พี่เขียนไว้เลย เพื่อคนที่เขาหวังกับเรา คือพ่อแม่ และเราจะต้องพึ่งพายืนด้วยขาของตัวเองให้ได้ เพราะสุดท้าย เราก็ต้องยังอยู่ในสังคม พอยของให้พี่สู้ต่อไป ชอบนะที่พี่ไม่ท้อ จบตอนไหนไม่แปลกหรอก ถ้ายังมีความพยายามที่จะเรียนให้จบ ^^   โดย: poiiob 30 กรกฎาคม 2554 14:01:01 น.

แวะมาทักทายค่าาา เราไม่ได้เข้า blog นานนมากกก ดีใจด้วยค่ะ ที่จบแล้ว ^__^   โดย: Honeydukes 2 ตุลาคม 2554 0:27:29 น.

หัวอกเดียวกันเลยค่ะ กว่าจะจบได้นี่แย่เหมือนกันนะ และก็จบมาจากสถาบันเดียวกันด้วย   โดย: sixbyun66 5 ตุลาคม 2554 19:28:26 น.

HappY NeW YeaR นะคะ อยากได้อะไร ...ก็... อธิษฐานเอาเองเลยแล้วกันค่ะ โอม ! เพี้ยง   โดย: หวานเย็นผสมโซดา 29 ธันวาคม 2554 18:49:06 น.

ทักทายนะครับ ^^ Best Price Deals Best Price Deals Best Price Deals Best Price Deals Best Price Deals   โดย: cameralism 19 ตุลาคม 2555 2:17:58 น.

Happy New Year 2013 นะคะ อยากได้อะไร ...ก็... อธิษฐานเอาเองเลยแล้วกันค่ะ โอม ! เพี้ยง   โดย: หวานเย็นผสมโซดา 28 ธันวาคม 2555 22:42:07 น.

สามปีแล้วนะคุณเต้ ที่หายไป ไม่มีอะไรค่ะ เลื่อนบล็อกตัวเอง เห็นลิงค์ที่เคยแอดบล็อกนี้เป็นเพื่อนไว้ ก็เลยคลิกมาอ่าน เราชอบตัวอักษรคุณนะ คุณเป็นคนละมุนกับชีวิตดี เราเคยเป็น แต่เราเป็นไม่ได้อีกแล้วแหละ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 27 มิถุนายน 2557 9:34:03 น.