ในพระพุทธศาสนา สอนวิธีผูกใจคนอื่นไว้ ๔ ประการ คือ แบ่งปันกัน พูดดีต่อกัน ช่วยเหลือกัน และวางตัวดีต่อกัน ทั้ง ๔ ประการนี้ ใครปฏิบัติตามได้ก็จะยึดเหนี่ยวใจคนอื่นไว้ได้

แต่อยากบอกลูกเพิ่มเติมว่า นอกจากควรปฏิบัติตามหลักข้างต้นแล้ว ยังควรเว้นอีก ๓ ประการ คือ ดูหมิ่นเขา กดเขา และยกย่องคนที่ด้อยกว่าเขาให้เกินหน้าเขาไป

ทั้ง ๓ อย่างนี้ ถ้าเราไปทำกับใคร เขาก็จะอึดอัดเสียใจและจะเกิดความท้อแท้ หมดกำลังใจที่จะอยู่ช่วยเหลืองานเรา

เมื่อทนไม่ไหวเขาก็จะจากเราไป ทำให้เราขาดกำลังไปโดยใช่เหตุ ยิ่งคนใกล้ตัวเรา ซึ่งเขามีความจริงใจและจงรักภักดีต่อเราด้วยแล้ว เรื่องอย่างนี้เปราะบางมาก

เพราะเขายอมทุ่มเทช่วยเหลือเราทุกอย่าง แต่ผลที่เขาได้รับก็คือเราไปพูดจาดูหมิ่นเขาบ้าง เราไม่ยกย่องส่งเสริมเขา แต่ไปกดเขาไว้บ้าง ไปยกย่องคนอื่นให้คนอื่นมาข่มเหงรังแกเขาบ้าง

เมื่อโดนอย่างนี้เข้า ไม่ว่าใครก็ทนได้ไม่นานแม้แต่ตัวเรา ถ้าเจออย่างนี้บ้างก็ถอยเหมือนกัน

เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว เราก็ไม่ควรทำอย่างนั้น ต้องคอยดูว่าคนใกล้ชิดเราคนใดมีความจริงใจ จงรักภักดี ซื่อสัตย์ ไม่มีนอกไม่มีใน

เราก็ควรยกย่องชมเชย ให้เกียรติ ให้กำลังใจสนับสนุนให้ก้าวหน้าสูงขึ้น ให้โอกาสเขาทำงานตามสติกำลังของเขา

เราดูอยู่ห่างๆ คอยแนะนำตักเตือนเมื่อเห็นเขาจะพลาดเท่านี้ก็พอที่จะผูกมิตร ผูกมัดใจเขาไว้ได้แล้ว