..ตอกย้ำใจให้จำ เจ็บจำและรอคอย เช้ายันบ่าย ย้ายลงเย็น..
อยู่ๆ เช้านี้ก็นึกถึงเพลงนี้
ช่างมันฉันไม่แคร์ พงษ์สิทธิ์ คำภีร์
กี่เช้าที่เราตื่น กี่คืนที่เราฝัน กี่วันแห่งชีวิต ใครลิขิตใครเขียน ช่างเหมือนดังเทียนเล่มน้อย
หยาดฝนที่หล่นพรำ หยดน้ำตาเจ็บช้ำ ตอกย้ำใจให้จำ จดจำและรอคอย เช้ายันบ่าย ย้ายลงเย็น ชีวิตความอยู่เป็นเหมือนดังเล่นละคร
ช่างมันฉันไม่แคร์ ช่างมันฉันไม่แคร์ ไม่แคร์อันได
กี่เท้าที่เราย่าง กี่ทางที่เราเดินไป กว้างไกลสุดขอบรุ้ง พรุ่งนี้คงจะเห็นชีวิตก็เป็นอย่างนี้
เมื่อหิวก็อยากกิน ด้วยลิ้นอันกระหาย ด้วยกายอันต้องการ จากงานที่ลำเค็ญ เห็นกันอยู่ รู้ทุกคน บางครั้งเราสับสนไร้แม้แต่คนเข้าใจ
ช่างมันฉันไม่แคร์ ช่างมันฉันไม่แคร์ ไม่แคร์อันใด
มีคนเคยบอกว่า ความสงบสยบความเคลื่อนไหว และ การแก้แค้นสิบปีไม่สาย จริงหรือ???
. . .
สำหรับทุกๆ ท่านที่ผ่านมาเยือนบล็อกของมาหยา...
ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์เช่นเคยค่ะ
Create Date : 16 ตุลาคม 2550 |
Last Update : 16 ตุลาคม 2550 8:57:18 น. |
|
16 comments
|
Counter : 1642 Pageviews. |
|
|
|