มรกตนาคสวาท : แมวๆ พิคเจอร์

ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์เช่นเคยค่ะ
<<
มีนาคม 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
20 มีนาคม 2550
 
 
..บางที..






อ้ะ ยอมรับก็ได้ ว่าช่วงนี้เหงา..
บางทีอาจเป็นเพราะเป็นช่วงปลายปีการศึกษา
บางทีอาจเป็นเพราะต้นไม้ลากลับสวน กลับบ้านต่างจังหวัดกันเป็นส่วนใหญ่
บางทีอาจเป็นเพราะต้องเร่งงานหนัก ต้องเคลียร์งานเยอะ
บางทีอาจเป็นเพราะเสียน้องชายที่นับถือและรักกันสนิทใจไปกับเสียงปืนในวันนั้น
บางทีอาจเป็นเพราะหมอกควันที่ลงหนาจัดจนทัศนวิสัยไม่ดีไปทั้งเมืองเชียงใหม่
บางทีอาจเพราะระบบโทรศัพท์ไม่ดีเหมือนเก่า เลยไม่ค่อยได้โทรคุยกับใครๆ
บางทีอาจเพราะก่อนหน้านี้ร่ำร้องอยากอยู่เงียบๆ คนเดียว ไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายในชีวิต
และอื่นๆ อีกมากมาย





พอจิตที่ไม่นิ่งเหมือนลิงที่วิ่งวุ่นของมาหยารับทุกสิ่งเข้ามาด้วยกัน วันก่อนเลยเผลอถอยรถลงคูระบายน้ำเล็กๆ แถวบ้าน ซะงั้น ^^" เล่นเอาขายหน้าเขาไปทั่ว เพราะพลาดที่เหยียบคันเร่งแทนที่จะเป็นเหยียบเบรก (ต่อไปสัญญากับตัวเองว่าถ้าเบลอ จะไม่ขับรถเองอีกแล้วจ้า จะโทรหาหนุ่มๆ มาขับให้เลย ฮี่ๆๆ) รปภ. ที่แสนดี ว. ขอความช่วยเหลือไปทั่ว คนเลยรู้เลยว่า ยัยมาหยาตัวแสบ ถอยรถลงคู แบบเบลอๆ ซะงั้น
แต่มาคิดอีกที ก็ยังดี ที่ไม่เป็นอะไร รถก็แค่มีรอยขีดข่วนนิดหน่อย ดีนะ ไม่ถอยไปชนกำแพง หรือไปชนรถคันอื่นเข้า ไม่งั้นป่านนี้นั่งร้องไห้แงๆ เพราะไม่รู้จะเอาค่าซ่อมที่ไหนมากมายมาเยียวยาเจ้า "แฮมทาโร่" แล้ว





รู้สึกว่าตัวเองรู้สึกแย่ๆ (งงกับรูปประโยคไหมเนี่ย) ตรงที่เวลาเกิดเหตุอะไรที่น่าตกใจขึ้น จะไม่ค่อยมีสติเท่าที่ควร มากกว่านั้น เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นคนต้องการกำลังใจอย่างยิ่ง คือ ที่ผ่านมาทำตัวเป็นเด็กเหยเก เอ๊ย เป็นคนเข้มแข็ง อยู่ได้ด้วยตัวเอง (ก็อยู่ได้จริงๆ) เลยไม่ค่อยสนใจใครมาก ดำรงชีวิตไปวันๆ อยู่ไปเรื่อยๆ จัดการแทบทุกอย่างในชีวิตได้ด้วยตัวเอง (จริงๆ) เลยมองไม่ค่อยเห็นใครอยู่ในสายตาสักเท่าไร ทุกอย่างดำเนินไปด้วยความเคยชินและสัญชาติญาณอย่างเดียวจริงๆ





ทีนี้วันนั้นถอยรถลงคูปุ๊บ ด้วยความเคยชิน ก็กดโทรศัพท์ไปหาเด็กยกเป๋ากล้อง ฮ่าๆๆ (ระยะหลังๆ ซื้อมือถือใหม่ แล้วแทบไม่ได้เมมเบอร์ใครเอาไว้ อาศัยความจำตัวเลขเอาล้วนๆ แล้วก็มักจะจำเบอร์เด็กยกเป๋ากล้องได้คนเดียว) เด็กยกกล้องคงกำลังยุ่งๆ อยู่ โทรไปมิสคอล จำได้ว่าเป็นสิบครั้ง บอกแล้วไง อารมณ์ตกใจลืมตัว อยากมีคนร่วมรับรู้ทุกข์ เด็กยกเป๋าก็ไม่โทรกลับมา

ในที่สุดเลยโทรไปอีกเบอร์ถัดจากเบอร์เด็กยกเป๋าแทน เอิ๊กกกกกกกก โชคดีมากเลยที่ปลายสายรับสายเรา เลยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

ที่จริง ตอนที่โทรหาคนอื่นเนี่ย คือตอนที่รู้แล้วนะคะ ว่าจะจัดการยังไงกับรถที่ในคู เพราะติดต่อ รปภ. ติดต่อคนที่จะมาลากรถแล้วทุกอย่าง แต่อารมณ์นั้น คืออยากได้คนรับฟังอ้ะ ว่าเรากำลังเจอเรื่องไม่ดี กำลังอยากคุยนะ หงิหงิ




สองชั่วโมงถัดจากนั้น เอารถขึ้นจากคูได้แล้ว กลับมานอนพักผ่อนที่บ้านให้สงบสติอารมณ์แล้ว เพื่อนๆ เริ่มโทรกลับมาถามสถานการณ์ อย่างที่บอก รปภ. ว. ไปทั่วสวน คนในสวนเลยรู้เลยว่า ยัยมาหยาจอมซุ่มซ่ามถอยรถลงคูหน้าหมู่บ้านต้นแก้ว

สองชั่วโมงต่อมาเช่นกัน เด็กยกเป๋าเพิ่งโทรมา วิญญาณคุณหนูอารมณ์ร้ายเลยเข้าสิงเต็มที่ วีนใส่เด็กยกเป๋ากล้องเต็มที่ ด้วยข้อหา ตอนฉันเดือดร้อนใจทำไมเธอไม่รับโทรศัพท์ชั้นฟละ ฉันเครียดนะรู้ไหม ฯลฯ ง้องแง้งๆ งุ้งงิ้งๆ


มาถึงวันนี้เพิ่งรู้สึกไม่ดี ตรงที่ เราดีเราเกรงใจกับคนทั่วไปได้หมด แต่เรากลับมักวีนใส่คนที่เราน่าจะเกรงใจที่สุด คือ คนที่สนิทกับเรามากที่สุด

เฮ่ออออออออ ยัยมาหยาขาวีนทำผิดอีกแล้วสิเนี่ย แง้วๆๆ

ยังไงก็ขออภัยเด็กยกเป๋ากล้องด้วยละกัน แง้วๆ อย่าโกรธเค้านะตะเอง ถ้าโกรธเค้า เค้าจะวีนหนักกว่าเดิมนะ





เรื่องวีนๆ ก็ให้มันผ่านไป แต่ได้ข้อคิดมาอย่างหนึ่ง ซึ่งไม่ค่อยดีก็คือ ถ้าคุณมีแฟน หรือมีคนใกล้ใจ ถ้าคุณเป็นผู้ชาย อย่าทำให้ผู้หญิงเค้าเคยชินกับการจัดการอะไรด้วยตัวเองได้ทั้งหมดนะ ถึงแม้คุณจะอ้างเหตุผลว่าเค้าควรจะอยู่คนเดียวได้ก็ตาม

เพราะเมื่อไรก็ตามที่คุณทำให้เค้ารู้สึกว่า เค้าอยู่ได้ด้วยตัวเอง จัดการอะไรได้ด้วยตัวเองทุกอย่าง เค้าจะเริ่มไม่เห็นคุณค่าของการมีแฟนทันที เพราะเค้ารู้แล้วไง ว่ามีแฟนหรือไม่มีแฟนก็ไม่ต่างกัน ยังไงฉันก็ต้องอยู่คนเดียว

ในทางกลับกัน ผู้หญิงก็เช่นกัน อย่าทำให้ผู้ชายเค้ารู้สึกว่า เค้าอยู่คนเดียวโดยไม่มีเธอได้เด็ดขาด ไม่งั้นนะ ไม่นานได้นั่งร้องไห้กระจองอแงแน่ๆ เมื่ออีกฝ่ายครวญเพลง "อยู่คนเดียว ถ้ามันดีกว่า บอกลาคำเดียวก็พอ..." หงิหงิ

อันนี้เตือนคนมีแฟนทุกคนไว้เน้อ เดี๋ยวจะหาว่าคนสวยไม่บอก อิอิ





ไหนๆ ก็อัพเดทชีวิตตัวเองมาเยอะแล้ว คุยต่ออีกหน่อยดีกว่า แบบแว่ เอ๊ย แบบว่า รูปที่อยากโพสต์ยังไม่หมด (โหลดกันหน้ามืดแน่ๆ ค่ะท่านผู้ชม)

ช่วงนี้เป็นไรไม่รู้ Enjoy Eating & Finding ของกินอร่อยๆ มากๆ เลยอ้ะ (แววแก้มกลมกลับมาอีกแล้ว มาหยาเอ๊ย) แถมช่วงนี้มีเพื่อนใหม่ (พี่หนิงบอก คุณหนูเห่อเพื่อนใหม่อีกแล้ว) อยู่บ้านใกล้ๆ กัน ที่ยินยอมออกไปหาของกินด้วยกันได้ อิอิ เลยยิ่งมีความสุขกับการกินและการพูดคุยซะมาก แบบว่านานแล้วนะ ไม่มีคนยอมนั่งฟังเราพูด กับนานแล้วนะ ที่เราไม่ได้นั่งฟังใครพูดด้วยเรื่องความคิดเห็นและเรื่องเล่าทั่วๆ ไป (มีแต่ต้องไปนั่งฟังคนพูดอะไรเยอะแยะในที่ประชุม แล้วไม่ค่อยมีใจความให้จับเท่าไรซะเป็นส่วนใหญ่อ้ะ หงิหงิ)

ตอนนี้เลยเกิดอารมณ์แบบว่า กลัวว่าตัวเองจะเคยชินกับการมีเพื่อนออกไปหาของกินแล้วนั่งคุยกันแบบนี้จัง เพราะถ้าวันหนึ่งเพื่อนติดธุระนานๆ มาหาของอร่อยๆ รับประทานกับเราไม่ได้ แล้วเราจะเกิดอาการหงอยเหงาซึมเซาและไม่เข้าใจ อิอิ แล้วจะนำไปสู่การวีนเพื่อน เหมือนที่เคยวีนเด็กยกเป๋ากล้องอยู่บ่อยๆ เอิ๊กกกกกกกกก นี่เพื่อนเราเค้าจะรู้ตัวแล้วรีบชิ่งหนีไปไม่ยอมให้เราชวนไปไหนมาไหนอีกหรือเปล่าหว่า กลัวจัง กลัวจัง อิอิ ใครอย่าไปบอกเค้าให้รู้ตัวนะ ฮี่ๆๆ ฟาร์มลับ ฟาร์มลับ





แถมที่เพิ่มมาอีกอย่าง คือ ช่วงนี้รู้สึกรักรถ "แฮมทาโร่" ม้ากกกกกกกมาก แม้ว่าน้ำมันที่เติมมันจะขึ้นราคาแทบจะวันเว้นวันเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาก็ตาม เราก็ยังพามันไปเติมน้ำมัน แล้วก็พามันวิ่งตะลุยไปทั่วอยู่ดี นึกในใจว่า ไม่มีมันตอนนี้ ถ้าเราเซ็งมากๆ จะทำไงดี เพราะมีมัน ทำให้เราชินกับการขับมันออกไปที่ร้านหนังสือบ่อยๆ อิอิ ถ้าไม่มีมัน เราก็ต้องกลับมาอ่านหนังสือเล่มเก่าๆ ที่บางเล่มอ่านไปน่าจะเกิน 30 เที่ยวแล้วเหมือนเดิมแน่ๆ แง้วๆๆๆ





ภาพชุดนี้ได้มาจากการพาน้องแฮมทาโร่ SAAB 900s 2.3 ขึ้นไปเที่ยวบนอ่างเก็บน้ำห้วยโจ้ ต.ป่าไผ่ อ.สันทราย จ.เชียงใหม่ เมื่อวันอาทิตย์มาค่ะ

พาพี่ที่ร้ากกกกกกกกกคนหนึ่งขึ้นไปสำรวจเส้นทางจักรยานเพื่อสุขภาพ (ไม่ใช่สุขภาพเราแน่ๆ) เลยติดกล้องยืม (ที่ลืมคืน) Ricoh Caplio GX8 หรือ นายแสนแปด อคติเวทย์ ขึ้นไปกดชัตเตอร์มุมนั้นมุมนี้ด้วย แล้วก็เอาภาพมาโพสต์อวดกันนี่แหละค่ะ


เห็นปะ ชีวิตมาหยาน่ะ สุขสบาย บางทีอาจจะสุขสบายกว่าใครๆ อีกหลายคน และอาจทำให้ใครๆ หลายๆ คนอิจฉาได้ แบบว่า เรานะ อยู่ในอ้อมกอดของแมกไม้ สายธาร แล้วก็ขุนเขา ซะขนาดนี้ อิอิ





พอพูดว่าตัวเองอยู่ในที่ดีๆ แบบนี้แล้ว หลายๆ คนก็ดุมาอีกเช่นเคย ว่าทำไมมาหยาไม่กระตือรือร้นอะไรเล้ย มีความสุขไปวันๆ แบบนี้

แหมๆ ก็มันมีความสุขจริงๆ นี่คะ เรื่องไล่ตามความฝันที่จะมีเว้ดดิ้งสตูดิโอกลางไร่กะเพราสิบไร่เนี่ย ขอพักไว้สักกระเดี๋ยวได้ป่าวอ้ะ ขอเสพความสุขที่น่ารื่นรมย์ กับธรรมชาติ แบบนี้ไปสักพักก่อนจะได้ไหม หงิหงิ





อิอิ ว่าแล้วก็ขับรถลงจากอ่างสันอ่างเก็บน้ำ ไล่ชนคนขี่จักรยาน เอ๊ย ไมใช่ ไล่ตามคนขี่จักรยานผ่านมาลงมาเรื่อยๆ

ว้ายๆ เจอน้องวัวกินหญ้าอยู่ข้างทาด้วย คน กทม. อิจฉาเค้าล่ะซิ ไม่มีวิวแบบนี้เป็นของตัวเองอ้ะ อิอิ





ลงจากอ่างเก็บน้ำ ก็แว้บบบบขึ้นไปบนฟาร์มของมหาวิทยาลัยแถวบ้านสักหน่อยไม่ได้ขึ้นไปหลายอาทิตย์แล้ว มัวแต่วุ่น อิอิ

ไปเจอต้นไม้กับพระอาทิตย์ตกด้วย





ก็เหมือนเคยค่ะ ไม่ชอบเสาไฟสายไฟระโยงระยางแบบนี้เลย เฮ่ออออออออ





เลยได้แค่หามุมดูพระอาทิตย์ตก (น่าเขกหัวตัวเอง ตรงที่ขับรถขึ้นไปแท้ๆ แต่ดันไม่ได้เอากระเป๋ากล้องใบใหญ่ไป แง้วๆ) เลยถ่ายภาพมาได้แค่นี้ค่ะ





อิอิ ไม่ได้อัพนานๆ อัพทีเลยยาวขนาดนี้ จะมีคนโหลดดูจนหมดไหมเนี่ย อิอิ


ขอบคุณที่ทนอ่านจนถึงบรรทัดนี้นะคะ ที่ร้ากกกกกกกกกกกก



มะฯ ปิดท้ายด้วยภาพเจ้าถิ่นที่ฟาร์มฯ ที่กว่าเนอะ มันน่ารักดีจัง





.
.
.
.
.
.
.
.


ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์เช่นเคยค่ะ















Create Date : 20 มีนาคม 2550
Last Update : 20 มีนาคม 2550 10:38:14 น. 12 comments
Counter : 2114 Pageviews.

 
คืดถึงเลยมาดูที่บล็อค น้องแอนขา....มีพี่คนหนึ่งนะที่คิดถึงน้องแอนซำเหม....เห็นรูปแล้วอ่าน...ก็พอจะเข้าใจ.หายตกใจแล้วยัง....ตามผลงานอยู่นะคะ...เอ้า ยิ้มหน่อยคะ.......แชะ


โดย: เขมิศราสุดสวย IP: 125.25.195.176 วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:12:02:31 น.  

 
อิจฉาคนสวยได้เที่ยวเน้อ

พี่แอน รักษษสุขภาพด้วยนะจ๊ะ


โดย: ดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน ) วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:12:48:20 น.  

 
อิจฉาจัง...วันหน้าจะไปแจมด้วยจ้า...


โดย: Chirojung IP: 61.19.47.117 วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:13:14:42 น.  

 
ว่าไปแล้วชีวิตเราก็มีคำว่า "บางที" เยอะจริงๆ นะค่ะ พอๆ กับคำว่า "ถ้า"เลยล่ะ


โดย: JewNid วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:14:39:03 น.  

 
อะจึ๋ยส์ ภาพดูเหงาๆ จังเลยค่ะ


โดย: cowboystoon (Cowboystoon ) วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:16:45:24 น.  

 
วันหน้าวันหลังพาผมไปมั่งนะ





โดย: มังกรพิษลึก IP: 80.242.237.78 วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:17:03:53 น.  

 
คุณครู ถอยรถลงคู เอิ๊กส์


โดย: สายลมฤดูหนาว IP: 203.113.50.141 วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:17:44:52 น.  

 
ป้าแอนครับ บรรยากาศแบบนี้มันต้องไปกันสองต่อสองครับ (เอ่อ สองต่อสองนี่มันสี่คนนี่หว่า) รับรองโอลิมปิคแน่นอน


โดย: Free Bird IP: 203.113.61.104 วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:21:10:40 น.  

 
โดนบังคับให้มาตอบบล็อกอ่ะ โดนมีดจี้คออยู่อ่ะ
รูปสวยเหมือนเดิมนะป้าแอน
วันหลังชวนไปเที่ยวด้วยดิ อิอิ


โดย: stone-edge IP: 124.157.214.199 วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:21:51:33 น.  

 
หนีเที่ยวอีกละ ....


โดย: มู๋ภา มี 4 มือ .... IP: 203.150.193.125 วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:21:53:31 น.  

 

การมีชีวิตนี้ดีตรงที่เรารู้สึกตอนสายลมปะทะหน้านี่แหละ
ลมร้อน ลมเย็น พัดหนักพัดเบา ลมหนาวที่พัดเอื่อยๆ
ลมพายุที่รุนแรง(เพิ่งเจอมากับตัวอุ่นๆเลย อิอิ)

ยังนึกภาพชีวิตที่ผิวกายที่ไม่รับรู้ความรู้สึกใด
ผิวใจยิ่งไม่มีความรู้สึก
ยังนึกภาพไม่ออกเลยว่าจะอยู่อย่างไร


โดย: โนอาห์ วันที่: 20 มีนาคม 2550 เวลา:22:55:34 น.  

 
อาการก่งก๋งเป้นกันได้ง่ายๆ ครับ รักาไม่หายด้วยจริงๆ


โดย: lglnv (Mr.Tyger ) วันที่: 21 มีนาคม 2550 เวลา:9:45:38 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

มรกตนาคสวาท
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]




มายาแห่งมาหยา

ยินดีต้อนรับ...

สู่

บล็อกคนชอบถ่ายรูปฝีมือธรรมดาๆ
หน้าตาไม่ดี นิสัยไม่ดี
งานเยอะ ไม่มีเวลาพูดเล่นกับใคร
ไม่ประสงค์จะสนิทสนมกับคนแปลกหน้า




ผีเสื้อ
ชรัส เฟื่องอารมณ์



.....ผีเสื้อตัวน้อยน้อย
บินล่องลอยกลางพนาไพร
โผผินร่อนบินระเริงใจ
คลุกเคล้าดอกไม้ใจชื่นบาน



แสงแดดยามสายสาย
งามพร่างพรายต้องสายธาร
ฉาบทองเมื่อมองแสนตระการ
ผีเสื้อสุขสราญนะเจ้าเอย



***...ท้องฟ้าสีอำพัน
ผีเสื้อสุขสันต์มากเหลือ
เจ้าไม่คิดไม่ต้องหวัง
ดอกไม้ยังกูลเกื้อ
แสงแดดจุนเจือชีวี...



...อยากจะเป็นผีเสื้อตัวน้อย
บินล่องลอยเสรี
สีสันดุจอัญมณี
สุขใดหรือจะมีเช่นผีเสื้อ



***...ท้องฟ้าสีอำพัน
ผีเสื้อสุขสันต์มากเหลือ
เจ้าไม่คิดไม่ต้องหวัง
ดอกไม้ยังกูลเกื้อ
แสงแดดจุนเจือชีวี...



...อยากจะเป็นผีเสื้อตัวน้อย
บินล่องลอยเสรี
สีสันดุจอัญมณี
สุขใดหรือจะมีเช่นผีเสื้อ

... สุขใดหรือจะมีเช่นผีเสื้อ...




เพลงผีเสื้อ




งานที่มีการเขียนลงบน WEB SITE แล้วส่งผ่านอินเตอร์เนตนั้นถือว่าเป็น สิ่งเขียนซึ่งเป็นประเภทหนึ่งของงานวรรณกรรม ดังนั้นย่อมได้รับความคุ้มครองตามพ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 (มาตรา 15) หากผู้ใดต้องการทำซ้ำหรือดัดแปลงงานดังกล่าวต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน มิฉะนั้นจะเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ (มาตรา 27) การดัดแปลงงานจากอินเตอร์เนตเป็นภาษาไทย จึงต้องขออนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ อย่างไรก็ตาม การคุ้มครองลิขสิทธิ์เป็นการคุ้มครองอัตโนมัติ เจ้าของลิขสิทธิ์หรือผู้สร้างสรรค์ไม่จำเป็นต้องจดทะเบียนเพื่อให้ได้มาซึ่งสิทธิตามกฎหมายลิขสิทธิ์

ที่มาของข้อความ:เว็บไซต์กรมทรัพย์สินทางปัญญา







New Comments
[Add มรกตนาคสวาท's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com