..วิถีแห่งคนตกปลา..
ณ อ่างเก็บน้ำละแวกบ้านอีกเช่นเคย ฉากเดิมๆ ที่เห็นบ่อยๆ เวลาอยากสงบใจนิ่งๆ
ลุงคนหนึ่งกำลังขยำเหยื่อปลาอย่างเมามันวาดฝันว่าจะได้ปลาตัวโตกลับบ้าน
ขยำให้เป็นก้อน แล้วโยนตูมลงในอ่างเก็บน้ำ ล่อให้ปลาเป็นฝูงมากินเหยื่อใกล้ๆ
จะได้มีปลาให้เลือกเยอะๆ ให้โอกาสปลาชะตาขาดเท่านั้นที่มากินเบ็ด
อีกมุมหนึ่งไม่ห่าง สองพ่อลูกนั่งคุยกันงึมงัม เสียงไม่ดังจนปลากลัว
แม้ปลายังไม่มากินเหยื่อ แต่ไม่ใช่ว่าจะหมดหวังในการได้ปลากลับบ้านนี่นา
ด้านหลังแมงมุมรังร้างที่ต้องลมแรงปลายฤดูฝนต้นฤดูหนาว ดักจับขุยหญ้าแห้งเอาไว้เต็มรัง
การจากไม่ได้หมายถึงหมดสิ้นประโยชน์ สิ้นชีวิต และสิ้นแรงโรยรา
การพบไม่ใช่การทำลายร้างให้แหลกราญหรือทำให้ยับดับลง
ไม่ต้องรอให้ฟ้ารู้หรอก คนธรรมดาก็ย่อมเห็น ว่าที่ยอดเขามีกอหญ้างอกงดงามอยู่เสมอ ไม่เปลี่ยนแปลง
.
.
.
สำหรับทุกๆ ท่านที่ผ่านมาเยือนบล็อกของมาหยา...
ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์เช่นเคยค่ะ
| Create Date : 13 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 13 พฤศจิกายน 2550 22:10:07 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 4178 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
หมดกำลังใจอัพบล็อกไปเลย
แต่พอมีเวลานั่งคิด ก็ได้แง่คิดอะไรอีกหลายอย่าง
บางทีเรื่องราวที่เกิดขึ้นรอบๆ ตัว ...
อาจจะบ่มเพาะให้เราเป็นผู้ใหญ่ในมหาวิทยาลัยชีวิตมากยิ่งขึ้นก็ได้กระมัง
เมื่อถึงวันนั้น เราคงไม่มานั่งจิตตกกับเรื่องที่จำเป็นต้องทำ
และแน่นอนที่สุด ...
ผู้ที่เป็นต้นเรื่องย่อมไม่รู้และไม่ยอมรับอยู่แล้ว
ว่าสิ่งที่ตนทำ จะทำให้เกิดผลกระทบต่อคนอื่นๆ โดยรวมอย่างไร
เฮ่ออออออออออ
ปล่อยมันไป มาหยา อย่าเก็บมาเป็นอารมณ์
แว่วเสียงเพื่อนร่วมงานอีกคนแว่วมาไกลๆ ที่ปลายหู...