Shinsengumi

ละคร taiga ของ NHK เมื่อปี 2004 (แต่เพิ่งได้ดู 555)

ละครประวัติศาสตร์ ว่าไปแล้วกับบ้านเราก็เป็นสิ่งที่เรียกได้ว่า เย้ายวนใจนะ ใครเขียนขึ้นมาก็มีแรงดึงดูดให้ชวนอ่าน ชวนศึกษาต่อยอด แต่ทำไมเวลาทำละครออกมา จากอิงประวัติศาสตร์ทำไมมันกลายเป็นแนว...เอ่อ...อ้า.....ขออนุญาตไม่พูดถึงดีกว่า

แต่ Taiga ไม่ใช่ลักษณะนั้น ละคร Taiga จะเป็นละครคล้ายๆกับส่งเสริมให้มีจิตสำนึกของความเป็นชาติสูงงงง อาจจะมีลักษณะเหมือนกึ่งๆโฆษณาชวนเชื่อเพราะนอกจากทำละครแล้ว ก็จะต้องมีการทำนิทรรศการตามหลังละครเรื่องนั้นออกมาอีก แล้วก็มีการสร้างและการตลาดชนิดที่เรียกว่าทุ่มทุนไม่อั้น ทำให้ละครของเขาแต่ละเรื่องประสบความสำเร็็จไม่เพียงเฉพาะในประเทศ แต่สามารถส่งผลมายังต่างประเทศได้เช่นกัน...

เรื่องนี้เป็นประวัติศาสตร์ช่วงเดียวกับท่านซาคาโมโต้ เรียวม่า ที่เคารพของเรา พอดี แต่บังเอิญShinsengumi เป็นกลุ่มที่เราไม่ค่อยอยากสนใจอ่านประวัติเท่าไหร่ เพราะว่า...มีข้อสันนิษฐานกันว่าคนกลุ่มนี้อาจเป็นผู้ลอบสังหารท่านซาคาโมโต้ ด้วยก็เป็นได้...ก็เลยไม่ค่อยได้สนใจ จนกระทั่ง....

มีเขาผู้นี้ มาแสดง.....ชวี๊งงงง

แล้วจากนั้น อิฉันก็เข้าไปตามดูเป็นบ้าเป็นบอค่ะ ท่านผู้อ่านที่รัก อิป้าคนนี้ก็นั่ง...กรี๊ดดด ฮั่กๆๆ อยู่หน้าจอนั่นละ คนอาไร้... เล่นดีอีกแล้ว

การแสดงของซาไกซัง ในเรื่องนี้ทำให้เรารู้ว่า คำว่า พัฒนาการของนักแสดงนั้น มีจริง...และทำได้...เนื่องจากการทุ่มเท ไม่ใช่ว่า เพราะได้บทมาก็เล่นไปตามแกน ซาไกซังเป็นนักแสดงที่เวลาแสดงเป็นใคร เขาก็จะกลายเป็นคนคนนั้นเต็มตัว ทุกอย่างจะแสดงออกมาจากข้างใน เวลาจะแสดงเป็็นซามูไรเวลาเฮียออกมาเดินผ่านฉากแต่ละที ก็คิดว่าซามูไรเดินผ่าน...

ตอนเฮียมาแสดงเป็นทั่นโชกุนอิเอซาดะในเรื่องเจ้าหญิงอัตสึ ก็เดินแบบคนมีอำนาจ แล้วก็ รั่ว..ในบางจังหวะ
แต่ตอนเป็น ยามานามิ เคย์สุเกะในเรื่อง Shinsengumi นี้ ก็จะเดินแบบ นักดาบที่เยือกเย็น สุภาพทุกอิริยาบท

เวลาเล่นดาบก็มีจังหวะ มี Timing ของแก ตามจังหวะหายใจของตัวละครที่แกสวมบทบาท...ดูแล้วก็ เฮ้อ..... หลงงง

ยามเคือง

ยามขรึม

ยามเข้ม

ยามรัก

ยามใกล้ๆจะจบ ....แกก็ .....เฮ้อ...

ท่านขา ท่านไม่ได้ผิดเร้ยยยย ท่านเป็นผู้ถูกบีบบังคับให้ตายแต้ๆๆ โฮ....ฮือ


เรียกโดยสรุปว่าเรื่องนี้ จุดเด่นของ Shinsengumi อยู่ที่การถ่ายทอดช่วงประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่นค่ะ การผูกเรื่องก็...อาจเป็นเพราะว่าคนเขียนต้องเกาะประวัติศาสตร์ให้มากเข้าไว้ ดังนั้นการเติมหรือเสริมบางจุดเพื่อเรียกกลุ่มคนดูในฐานกว้าง ทำให้เรื่องราวนี้บางช่วงดูอ่อนๆไปบ้าง สำหรับตัวเองแล้ว ดูแค่ตอนที่ 33 ค่ะ พอ ทั่นยามานามิ เซนปุกุ ปั๊บ
..เลิกดูค่ะ มันจบแล้วสำหรับเรา.....

พูดถึงการแสดงของซาไกซังนั้นไม่ว่าจะเป็นเรื่อง Shinsengumi หรือเรื่องไหนๆ ต้องบอกว่าเขาเป็นนักแสดงที่เก็บบทละเอียดมากค่ะ จะถ่ายทอดความเป็นตัวละครตัวนั้นออกมาชัดทุกอย่าง สีหน้าท่าทางอากัปกิริยา เขาแอบสงสัยไปถึงว่า เขาอาจจะสร้างตัวละครในจินตนาการของเขาออกมาทุกอย่างแม้กระทั่ง...รสนิยม อารมณ์ของตัวละครที่เขาแสดง แม้แต่จังหวะพูดจังหวะหายใจของตัวละครที่เขาเล่น หากดูผลงานของเขาแต่ละเรื่อง จะรู้ว่าซาไก ใช้จังหวะผ่อนลมหายใจในแต่ละเรื่องไม่เหมือนกัน บางเรื่องเร็ว บางเรื่องช้า บางเรื่องจะทอดจังหวะหายใจ (เอากะแม่สิ...ดูขนาด การหายใจของเขา มันบร้าไปแล้ว 555)


ทำให้อยากรู้จักตัวตนจริงๆ ของผู้ชายคนนี้มากขึ้น เราลองเข้าไปนั่งรื้อคลิปในยูทูปมาดู ทำให้เห็นว่า เวลาแกอยู่นอกบทบาทตัวละคร ก็จะเป็นเพียงผู้ชายเรียบๆคนหนึ่ง ที่ออกจะเรียบร้อยมากๆๆ แทบไม่มีอะไรทำให้เรารู้สึกได้่เลยว่า คนคนนี้นะหรือ เป็นดารา เป็นคนเดียวกับที่เราหลงดูละครมาไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยตอน

....ยิ่งได้ตามดูเวลาแกอยู่คนเดียวตามลำพัง ไม่มีใครรู้จัก หรือผู้พบเห็น ก็จะเข้าไปนั่งในร้านกาแฟ สวมแว่นหนาๆ นั่งซดกาแฟ อ่านหนังสือไปนิ่งๆ เงียบๆ ดูเรียบๆ ไม่มีอะไรสะดุดตา ทำเอาเราอาจจะมองผ่านนนไปเลยละ

...แต่ผู้ชายคนนี้ อย่าให้แกลุกขึ้นมาแสดงนะคะ
ปรากฎตัวอยู่หน้าจอเมื่อไหร่....เสน่ห์แพรวพรายจะปรากฏขึ้นรอบตัวเชียวละค่ะ เชื่อไหม

ซาไกซังทำอะไรก็ดูดี๊ดี ไปหมด

ก็คนมันร๊ากกนี่คะ ใครจะทำไม อิ อิ อิ