บันไดหลายร้อยขั้น          เดินเก้าชั้นทุกวันมา
วันหนึ่งพิเศษกว่า             สาวผมยาวตามมาทัน
ชวนน้องเป็นเพื่อนเดิน      ไม่ขัดเขินสานสัมพันธ์
ก้าวขึ้นทีละขั้น                หมายมุ่งมั่นออกกำลัง

เธอชอบเสื้อสีขาว             ทรงแพรวพราวไม่นุงนัง
บางวันเกินคาดหวัง          นุ่งเหนือเข่าช่วงขาเรียว
ตุ้มหูเงินประดับ               ผมดำขลับดีจริงเจียว
รูปร่างช่างปราดเปรียว       เปรียบแมวเหมียวในไพรพง

เด็กหญิงผู้นอบน้อม          น่าถนอมน่าเสริงส่ง
แช่มช้อยลออองค์             ส่งยิ้มง่ายไม่มากความ
สงสัยเพียงผิวสี                หรือสำลีมิอาจถาม
ผิวนั้นผ่องแวววาม            ไร้ไฝฝ้าแลสดใส

เงียบเงียบรักสงบ             ค้นพบสุขจากข้างใน
ปรับตัวและปรับใจ            สู่แสงสีคนนิยม
ไม่ได้อยู่คนเดียว              ต้องยุ่งเกี่ยวอย่างเหมาะสม

ที่มา :
เมื่อกลางปีที่แล้ว ซึ่งเป็นปีสุดท้ายของการทำงาน
ทุกเช้า ผมจะออกกำลังกายด้วยการเดินขึ้นตึก ถึงชั้น 9 ที่ทำงาน
มีเพื่อนร่วมอุดมการณ์แสวงหาการมีสุขภาพดี 3-4 คน
หนึ่งในจำนวนนั้นคือสาวน้อยคนหนึ่ง

เดินไป เหนื่อยหอบไป คุยกันไป
ราวกับว่า ในอีกโลกหนึ่ง ระหว่างผนังแคบๆในแนวดิ่ง
เรามีเวลาเจอกัน คุยกันแค่วันละ 5 นาที

เมื่อผมออกจากงานแล้ว เอาแรงบันดาลใจนั้นกลับมาด้วย